W niedoczasie....

Doprawdy nie wiem kiedy zleciały te trzy miesiące od ostatniego wpisu i poważnie się zastanawiam czy tak długie przerwy nie staną się u mnie normalnością. Kiedy byłam w drugiej ciąży z Kaliną zewsząd słyszałam, że tak naprawdę nie ma większej różnicy czy ma się jedno, dwójkę czy większą ilość dzieci bo i tak i tak obowiązki te same, co więcej - bywa, że i lżej bo dzieci ponoć zajmą się sobą nawzajem. A u mnie na odwrót ... Kalina odkąd zaczęła chodzić ( a i z tym mieliśmy niezłe przeboje) jest niedościgniona! Do tego zjada wszystko co napotka na swojej drodze więc wymaga nieustannej uwagi bo w swojej malutkiej buzi miała już chyba wszystko. Jej ciekawość poznawania świata, nowe słowa, które łapie w błyskawicznym tempie, a wypowiada w przekomiczny sposób, wnoszą niewątpliwie w każdy nasz dzień wielką radość. Jednak czasem mam wrażenie, że coś jest ze mną nie tak jeśli o 11.00 do południa latam po domu jeszcze  w piżamie bo najpierw pieluszka, kaszka, mycie, przebieranie, sprzątanie po śniadaniu, nastawienie pralki,  w tym czasie zadzwoni jeszcze 10x telefon, Kalina robi się śpiąca, a więc spacerek i ani się obejrzę jest pora obiadu, a w lodówce pustki..... 

Albo ja jestem źle zorganizowana albo za dużo sobie powymyślam i potem sama nie wiem do czego włożyć ręce. Podziwiam Was Kobitki zaradne, które i dom, i dzieci, pracę zawodową i jeszcze swoje pasje jesteście w stanie ogarnąć!!! I na bloga starczy czasu! A ja bloga jak do tej pory pisałam zawsze wieczorami i nocami, i teraz też piszę późną porą ale coraz rzadziej ... Bo chyba priorytety inne i nowe zajęcia, które sobie narzuciłam ale o tym innym razem bo post tasiemiec znów się tworzy:) W tym wszystkim jednak nie chciałabym rezygnować z przyjemności pisania bloga - za dużo dobrych "znajomości" łączy mnie z tym światem wirtualnym:)

Najkrócej rzecz ujmując: 99% czasu to dom i dzieci, jak u większości:) W tym zawiera się również ogród, w którym coś dłubiemy (w tym roku z pomocą bardzo pracowitego Kamila:) w każdej wolnej chwili. Być może pamiętacie niektóre fotki z lat ubiegłych ale chciałam pokazać jak niektóre rośliny się rozrosły, które warto posadzić ze względu na łatwość w uprawie. A więc: przed chałupą w półcieniu, od strony północnej rewelacyjnie rosną funkie (hosty) - w tym roku dzieliliśmy je już na pół a i tak są ogromne. Oprócz okresowych środków na zwalczanie ślimaków nie ma z nimi żadnej roboty. To co widać pod brzozą szczepioną na pniu to bodziszki, poznałam je dzięki Mai Popielarskiej i zdecydowanie potwierdzam, że rozrastają się szybko tworząc wręcz "puchate poduszki", kwitnąć do tego na bladoróżowo.

Po lewej stronie domu po ścianie wspina się hortensja pnąca, zasadzona chyba 4 lata temu. Przez pierwsze 3 lata nie kwitła, obecnie jest obsypana białymi, pachnącymi, pustymi kwiatami i wygląda obłędnie. Polecana również na stanowiska półcieniste do cienistych. Od początku nic z nią nie robiłam, żadnych oprysków, żadnych nawozów, przycinania itd.

 

 

Po przeciwległej stronie, a więc dalej północnej rosną dwuletnie hortensje, dzięki łagodnej zimie nie przemarzły. Mają masę kwiatów, które wespół z kwitnącą hortensją pnącą tworzą w tym raczej ciemnym zakątku przepiękną kompozycję. Z całego naszego ogródka tą część chyba lubię najbardziej:)

Tu kwiaty już w pełnym rozkwicie.

 

 Od strony północnej mamy również wejście do naszego domu, tutaj niezbyt specjalnie kwitną moje ulubione pelargonie dlatego w donicach i garnkach posadziłam begonie, lobelie

i moją wielką miłość:) czyli heliotropy pachnące migdałami. Uwielbiam je:)

 

 

A co z nowości - tej wiosny udało nam się obramować całą działkę betonowymi krawężnikami, dzięki czemu sprawia ona wrażenie bardziej uporządkowanej, a nader wszystko w znacznym stopniu wolnej od przerastających pod płotem chwastów i zbóż z okolicznych pól. Poza tym, dzięki pomocy wspomnianego już wyżej Pana Ogrodnika powstał mały murek z resztek kamieni, którymi obłożyliśmy dom tworząc cokół. Po prawej stronie wspomniana hortensja pnącą sięgająca już pod sam dach.

Być może na zdjęciach tego nie widać ale murek podtrzymuje niewielką skarpę, do tej pory cała ziemia obsuwała nam się na ścieżkę, cokolwiek posadziłam na "skarpie" usychało bo zapomniałam podlać (skarpa jest całkowicie zadaszona). Obecnie jest wysypana żwirkiem spomiędzy którego wyrastają już kilkuletnie żurawki, z którymi nota bene też nic nie trzeba robić:)

Rok temu w jednym z postów pokazywałam malutki jeszcze karmnik ościsty, płożącą bylinę, która rośnie nawet między betonowymi płytami. Zdumiałam się, kiedy zobaczyłam ją wiosną - rozrosła się do rozmiarów małego dywanu pokrywając tym samym szczeliny między kamieniami na ścieżce. Żeby przyśpieszyć teraz pokrycie większości ścieżki odrywam ją po kawałku i sadze pomiędzy pustymi szczelinami. Trzeba pamiętać tylko by w początkowej fazie ją podlewać bo szybko usycha, poza tym - genialna:) A za nią kocimiętka, w tym roku rozdaję sadzonki bo rozrasta się niczym chwast, jeśli macie puste przestrzenie, a nie chcecie trawnika - polecam! W zeszłym roku zrobiłam sama rozsady na obszarze ok 6m2, w tym roku są szczelnie zarośnięte. U mnie rośnie pod hortensjami, słońce w tym miejscu operuje tylko rano.

Przełom czerwca i lipca to czas róż. Od strony tarasu bujnie kwitnie pnąca odmiana róży, której nazwy już nie pamiętam. Powtarza jeszcze kwitnienie na jesień, podobnie zresztą jak reszta róż, które mamy. Pielęgnacja ogranicza się jedynie do oprysków na mszyce (praktycznie zawsze po każdym deszczu) i nawożeniu.

 

Podobnie obsypana kwiatami jest róża Sympathia oplatająca nasz domek gospodarczy, czyt. szopkę:) Niestety na zdjęciu tego nie widać ale róża wprost ugina się pod ciężarem kwiatów. Pod nią kwitną już lawendy.

A poniżej znany już Wam nasz przedogródek, niczym już nie przypomina tego sprzed 4-5 lat. Berberysy czarują swoją krwistoczerwoną barwą zawsze wiosną i późną jesienią.

 ..

Dosłownie kilka dni temu zakwitła róża szczepiona na pniu, to już nasz drugi okaz w tym miejscu, poprzedni 2 lata temu niestety przemarzł.

 

Pod płotem, gdzie przeważnie świeci pustkami dobrze rosną najzwyklejsze, zimozielone trzmieliny. Są absolutnie bezproblemowe.

Szalenie rozrosła się także bardzo często spotykana w ogródkach wierzba szczepiona na pniu, pamiętam jak ją kupiłam, miała na sobie zaledwie kilka "piórek":)

 

Wspominałam wcześniej o żurawkach, te poniżej zasadziłam w pobliży kosza na śmieci, niestety w stanowisku bardzo nasłonecznionym. Nie polecam tego zabiegu, żurawki szybko schną na krawędziach liści, zdecydowanie służy im półcień.

Ostatnia fotka to obraz szalenie bujnych róż płożących, które rosną u nas pod płotem od strony drogi. W tym roku chyba oszalały bo są praktycznie usłane kwiatami, mam wrażenie, że jest pąk na pąku:)

To tyle na dziś, w kolejnym poście chciałabym pokazać choć kilka fotek nowego pokoju Franka, nad którym sami pracowaliśmy od pół roku. Brakuje mi jeszcze kilku detali:)

Tymczasem dziękuję za maile i troskę! Niedawno zadzwoniła do mnie moja serdeczna koleżanką pytając: "Magda, czy Ty jeszcze żyjesz? Bo jak Cię nie ma na blogu to chyba już nie..." :)

Do następnego!

Czerwcowy ogród

Choć ostatnio ciasteczkowe posty zdominowały tematy na blogu nie oznacza to, że nie robię nic innego oprócz pieczenia. Mamy wciąż sporo pracy w ogrodzie szczególnie pielenia, które powoli mnie przerasta, a mój absolutny "faworyt" to szczawik!!!
 Choć miniona zima była wyjątkowo długa nie pociągnęła za sobą wielu strat w ogrodzie bo i mrozy nie były zbyt tęgie. Na dobrą sprawę jedynymi roślinami, które mimo okrycia nam co roku zamarzają są wrzosy stąd postanowiłam, że kończę z ich uprawą. 

Poniżej kilka aktualnych ogrodowych fotek bez zbędnych opisów bo o tym co u nas rośnie szerzej mówiłam już tutaj, a rośliny od 4 lat mamy nadal te same:)

Rabaty od frontu

 

 

 

To doniczkowe kompozycje raczej do półcienia czyli heliotropy, lobelie i begonie

 

 Północna strona domu z brzozą szczepioną na pniu w roli głównej, a pod oknem kuchennym moja ulubiona rabata z funkiami, bodziszkami i pnącą się po murze hortensją pnącą, która po raz pierwszy w tym roku po 4 latach zakwitła cudnymi białymi kwiatami.

 

 

 

 

 

 Na tarasie tradycyjnie moja najulubieńsze pelargonie:) A w tle uginająca się od kwiatów róża pnąca

 

 

A i nasza półroczna już Lalka przesiadując w te upalne dni na tarasie załapała się na sesję:)

 

 Południowa część ogrodu z domkiem gospodarczym, po którym wspina się róża pnąca Sympathia opatulona u podstawy rabatką z lawendy, która na dzień dzisiejszy już kwitnie

 

 W tym roku przyszła już pora na malowanie płotu, poniżej wyczyszczone sztachety czekają już tylko na muśnięcie farbą:) A rabata przed nimi to właśnie ta rabata, na której zamarzły wszystkie wrzosy - zostały za to wrzośce, które świetnie się zagęściły tworząc puchate poduszeczki u podnóża cisów.

 Ale malowanie płotu musi poczekać  - priorytet to piaskownica:)

 

 Jeśli zastanawiacie się co posadzić pod płotem, a szukacie rośliny bezproblemowej i zadarniającej to polecam trzmielinę, nie dosyć że efektowna to jeszcze zimozielona

Trochę roślin doniczkowych na płocie

Obejście kosza na śmieci, z żółtą odmianą żurawki, którą bardzo lubię za złoty kolor i ekspresowy rozrost. W donicy lada moment zakwitną słoneczniki ozdobne

 

 W ogrodzie mamy sporo iglaków, które na wiosnę dają piękne przyrosty. Już kilka razy podchodziłam do tematu soku z młodych pędów sosny ale za każdym razem zasypane cukrem po kilku dniach najzwyczajniej w świecie mi spleśniały:( Zastanawiam się w czym tkwi błąd...

 

 Mam też sporo bratków samosiejek! Rosną nawet między kamieniami pod płotem

I trochę kwiecia na rabatach, tutaj łubin który posadziłam 2 lata temu

 

I czosnek ozdobny, który lubię za te puszyste kulki:)

Nasz skromny warzywnik - na pierwszym planie truskawki, później mięta, melisa, na samym końcu wzrastające dopiero z nasionek warzywa.

 

 Kończąc ten ogrodowy post zdjęcie podwójnej tęczy, która dosyć często maluje się na naszym kawałku nieba....

To tyle na dziś, do następnego ! 

Jutro od nowa kolejne ciastka na ruszt!