Santa'ya Mektup

Santa'ya ya da sizin icin onemli birine yazin demis ogretmen. Bence icten ice biliyor Santa nin degil anne babasinin hediye aldigini.

Yunus'a Santa diye biri yok demistim iki yil once de, ogretmenden uyari almistim kucuk capli bir travmaya sebep oldugum icin. 

Bizimkiler evin bacasi yok , diye hayiflaniyorlar. 

Konumuz klasik masallar

Kutuphaneden klasiklesmis masallari sectik bu kez. Külkedisi gibi masallari kiz hikayesi diye okumayan ogluma anlattim, bunlarin klasik oldugunu ve bilinmesi gerektigini.. 

Ögretilmesi gereken tonlarca sey var diyorum icimden.  Nerden baslasam ? Sonra kendimi su soruyu sorarken yakaliyorum: Söyleyin bakayim Vivaldi hangi ülkedendi? 

Vivaldi'ye gelene kadaaar....

Biraz

Icim acilsin. 

Hergün

Bugun Helga'nin evine gittim.

Anneler günü icin okulda duzenlenen, 'cocuklarla ogle yemegi'nden dönerken Estate Sale tabelasini gördüm. Gidip gitmemek arasinda yolu gectim, sonra dayanamayip geri döndüm. 

Yine birinin/birilerinin en mahremine destursuz girdik kapidan. Salonuna, mutfagina, yata odasina... 

Hadi Sherlock Holmes'culuk oynayayim dedim. Evin sahibi Alman. Evin beyi askermis. Kore savasi ve ikinci dunya savasi ile ilgili suruyle kitap, poster var. Cokca biblo...

Elisleri yapmis, etamin yapmis... Koca bir yazi masasi olduguna gore ve de bir kitabin arasindaki mektup ve kartpostallara dayanarak , demek ki yazmayi seviyormus.

Gershwin, Robert Wagner ve Frank Sinatra dinlermis...

Karisik duygularla ciktim evden arabaya yurudum. Kopegini dolatiran bir kadin yanimdan gecerlen gulumseyip, " birseyler bulabildiniz mi aldiniz mi? Diye sordu. Yok, dedim. 

Benim komsumdu, dedi. Anladigima gore almanlardi,dedim. Kocasi amerikali imis, Helga ise alman. Kocasi asker imis, ikinci dinya savasinda savasmis. Helga 14 yasindaymis onunla evlendiginde. 

Bir fotograf gördüm icerde, dedim. Evet Helga o, dedi, Uzun boyluydu, sarisindi, tam bir alman tipiydi, dedi. 

Elislerini seviyormus, dedim. Onlar onun hazinesiydi, dedi. Bu satislar beni cok etkiliyor dedim, dusunmekten kendimi alamiyorum, simdi nerdeler, öldüler mi yoksa, diye sordum.  Önce kocasi ölmüs, Helga da gectigimiz Mart ayinda ölmüs...

Umarim guzel, mutlu bir hayat gecirmislerdir bu evde, dedim. Bunu söylediginize cok mutlu oldum dedi. Birbirine cok guzel gulumserlerdi, mutluydular, dedi gulumseyerek...

Estate Sale bana iyi gelmiyor. Koca bir hayati bir hic icin mi yasiyoruz sorusuna geliyorum. Benim sevgiyle tutundugum esyalarim boyle satisa mi cikacak diyorum of diyorum ah diyorum. Ahhhh....

Bu slayttakiler kimdi acaba? Bu genc kiz Helga mi?

Buyuyorlar (2009 senesinden bir yazi)

Iste kafami mesgul eden sorunlardan biri daha: Tuvalet egitimi. Once konusmuyor nasil ogretecegiz dedik. Sonra gerekli kelimeyi kullanmaya basladigi donemde de kucukle ilgilenmekten, ikisi ile ayni anda ilgilenmenin zorlugundan oturu bu konuya egilemedim. Belki de sadece nasil yapacagimi, nerden baslayacagimi bilemedigim icin. Zaten tuvalete oturtmak bile cok zordu, kaciyordu, istemiyordu. Sonra bu kitabi buldum. Oturduk kitabin basina, anlattim. Tuvalete gidince cocuk bezden kurtulmus. Bez yerine külot giymeye baslamis. Sen de tuvalete gidersen bezden kurtulursun. Duz mantik:) Hem de dumduz. Bizimki kitabi kapatip tuvalete kosturdu. Bu sadece bir baslangicti tuvalet ile aramizdaki kotu gidisata bir son vermis, baris imzalamistik. Bu arada bezlenmeye devam etse de babaannemizin gonderdigi kulotlara arada goz atip, gerekli hatirlatmalari yapiyorduk. Sonra babasinin cesaretli girisimi sonucu (anneye kalse o cesaret hic gelemeyecekti sanirim) 15 Kasim gunu bez cikti, kulot giyildi, ne zaman tuvalet gereksinimi olsa babasina soyledi ve tuvalete gidildi. Basari oykusu gibi oldu bu :))) Gerci ertesi gun kulot saltanatini surdurdugu halde, bize bilgi aktarimi son buldu. Ama devam ediyoruz. Yeni bir kulot serisi edinildi. Pes etmeyecegiz :) Ilk isareti gordukten sonra sanirim tunelin sonu cok yakin. Bu kadarcik ilerleme bile bize diyor ki, buyuyorlar...



Iste buyumenin diger kaniti. Karyolanin tayini posta kutusunun yanina cikti. Simdi cop kamyonunu bekliyor. Kucugu, buyukten korumakla gorevli bu karyolanin isi bitti. Aslinda biteli cok olduysa da yine de karyola bir yerlerde beklemedeydi ama artik beklemesine de gerek kalmadi. Yine de tesekkurler iki bebegimize de hizmet etmis, tarafimizdan zamaninda yesile boyanmis karyolamiz, sen bizim isimize cok yaradin, seninle cok uykusuz geceler gecirdik, cok aglamalara gulmelere eslik ettik. Ozellikle kucugumuz tarafindan cok kemirildin ama bu da hizmetti yeni cikacak dislerimize. Buyuk, kardesi koryolada iken, ellerini cekistirmesin oyuncaklarla vurmasin diye kontrplak bile caktik sana. Ordan oraya surmesinler diye tekerlek ayaklarini da cikardik. Zordu belki bizimle yasamak ama sen zoru basardin sevgili karyolamiz:)

Son Dakika: Tuvalete gitmek istemiyor, cisini soylemiyor, aglama krizlerine giriyor :( Erken mi sevindim?

Kuzenimin Cheesecake'i

Vay be bir zamanlar bu blog bir yemek bloguydu...

Dip

Daga tirmaniyorum. Ilk cocugumu dogurdugumdan beri..  Ekibim de olmadi benim hic.. Ben tek basima tirmandim, tirmaniyorum. 

Hic kolay olmamisti...

Ama bugun kar yagiyor, bugun yagmur yagiyor, bugun firtina var, hortum, sel, deprem var. Beni tutan ip neredeyse kopmak üzere...

...

Günes batiyor, ...batsin!

Icimde kar sogugu...

Semra abla topragin altinda...

Icimde isyan...

Gökyüzü kipkizil !

Dünyaya gelmek yanlis!

Very Grumpy Day

Bu sabah hangi tarafimdan kalktigim belli, ne agzimi acip bir kelime etmek istiyorum, ne de herhangi bir sey.. 

Mona Lisa 1911 de calinmis..

The Mona Lisa is stolen from the Louvre

By Richard Cavendish

Published in History Today Volume 61 Issue 8 August 2011

Leonardo da Vinci’s Mona Lisa, also known as La Gioconda, is the most famous painting in the world. Quantities of effort and ink have been spent over the years on identifying who she was and deciding what her enigmatic smile signifies, what she says about femininity, if anything, and why she has no eyebrows. Leonardo took the painting with him when he was invited to France by Francis I in 1516. The king bought it and at the French Revolution it was placed in the Louvre. Napoleon took it away to hang in his bedroom, but it was returned to the Louvre afterwards.

The theft of this fabulous object in 1911 created a media sensation. The police were as baffled as everyone else. It was thought that modernist enemies of traditional art must be involved and the avant-garde poet and playwright Guillaume Apollinaire was arrested in September and questioned for a week before being released. Pablo Picasso was the next prominent suspect, but there was no evidence against him either.

Two years went by before the true culprit was discovered, an Italian petty criminal called Vincenzo Perugia who had moved to Paris in 1908 and worked at the Louvre for a time. He went to the gallery in the white smock that all the employees there wore and hid until it closed for the night when he removed the Mona Lisa from its frame. When the gallery reopened he walked unobtrusively out with the painting under his smock, attracting no attention, and took it to his lodgings in Paris.

It was not until November 1913, calling himself Leonardo Vincenzo, that Perugia wrote to an art dealer in Florence named Alfredo Geri offering to bring the painting to Italy for a reward of 500,000 lire. He travelled to Florence by train the following month, taking the Mona Lisa in a trunk, hidden beneath a false bottom. After booking into a hotel, which subsequently shrewdly changed its name to the Hotel La Gioconda, he took the painting to Geri’s gallery. Geri persuaded him to leave it for expert examination and the police arrested Perugia later that day.

Perugia apparently believed, entirely mistakenly, that the Mona Lisa  had been stolen from Florence by Napoleon and that he deserved a reward for doing his patriotic duty and returning it to its true home in Italy. That was what he said, at least. Many Italians welcomed the masterpiece home; people flocked to see it for a time at the Uffizi Gallery, some of them weeping with joy, and Perugia served only a brief prison sentence. The great painting was duly returned to the Louvre and has hung there safely and enigmatically ever since.

More by Richard Cavendish

Time- Lapse Hallerim

Hayirdir diyelim ama bugunlerde yorgunum. Ev isini kendi kendime "ha gayret" diyerek yapiyorum. Kimse ilismese, yapacak isler olmasa köseme kivrilip yatacagim ve mecbur kalmadikca hic ama kalkmayacagim. Sabah jaluzileri acmak istemiyorum. Isik istemiyorum. Kulaga depresyon gibi gelse de elle tutulur bir derdim de yok. Kasetler bazen bozulurdu da cok agir doner garip sesler cikarirlardi ya bozuk bozuk.. Iste ben de oyleyim. Bu halimden cok memnun olmam, iyi bir sey mi onu bilemedim..

1 ocak 2015

Guzeldi ilk gun

Canim Pinterest

Kitabim geldiiiiiii !!!! Cok mutluyum, bu benim yeni yil hediyem kendime. 

Ve pinterest seni cok seviyorum, bir sürü güzel seyi (bu kitap gibi) senden ogreniyorum. Iyi ki varsin Pinterest :))

Ben ve çöp ve çimler ve mavi

Cok uykum var...