Route: Bangkok - Vientiane
Afstand: 470 km met vliegtuig, 100 km met shuttle en taxi
Activiteiten: zonder problemen de grens over geraken
Weer: zonnig en warm
Overnachting: Sala Inpeng, Vientiane
Na een goede, lange nacht zijn we de vermoeiende reis van de dag voordien al wat vergeten. We maken ons op het gemak klaar en ontbijten in het restaurant van het hotel. Ik besluit om er meteen in te vliegen en neem gebakken rijst, noedels, misosoep, aardappelen en... sla als ontbijt. Daarmee leg ik ook al meteen de reisadviezen naast me neer (geen rauwe, ongeschilde groenten eten), maar hé: op reis moet je je aanpassen aan de lokale gewoontes!
Na het uitgebreid ontbijt hebben we nog even de tijd om het buitenzwembad van het hotel uit te testen. We zijn er de enigen en springen meteen in het -warme- water. Het is warm en ondanks de wolken voelen we de zon branden op onze huid. De nieuwe onderwatercamera wordt erbij gehaald en we amuseren ons met het maken van grappige foto's en filmpjes onder water.
Na het zwemmen kleden we ons om, om vervolgens in de lobby onze reisplanning te laten afdrukken: het document met alle vluchtgegevens, plannen en tips ben ik namelijk thuis vergeten, oeps! Gelukkig bewaren we het document "on the cloud" en is het in no-time afgedrukt. Op de schermen in de lobby zien we dat alle vluchten van Air Asia gecanceled zijn. Ook al vliegen we met Thai Airways, we maken ons toch zorgen. De shuttle brengt ons gelukkig ruim op tijd naar het vliegveld, waar we zien dat onze vlucht al aangekondigd staat. Oef! Blijkbaar zijn alle Air Asia vluchten gecanceled omdat ze gewoonweg vanaf vandaag op een ander vliegveld vliegen.....
Tijdens de korte vlucht naar Udon Thani, zit Ulrike naast een meer-dan-obese amerikaan die slecht gezind is omdat de zitjes te smal zijn. Hij neemt anderhalve plaats in, waardoor Ulrike nog maar een half zitje ter beschikking heeft. Bovendien is hij ook nog uiterst onbeleefd tegen de air hostess. Nu ja, we vermoeden dat de man zich geneert en daardoor zo reageert...
Na een korte vlucht van anderhalf uur komen we toe in Udon Thani. Het weer is hier beduidend droger en zonniger dan in het warme, vochtige en bewolkte Bangkok.
We vinden net rechts voor de uitgang een loket voor de "limousine" tot de grens naar Laos (Nong Kiaw): voor 200 bhat (5 euro). We komen in een chic minibusje terecht met airco, tot we plots uit het busje moeten stappen om dan toch in een oude auto te stappen, samen met twee andere mensen. Zonder uitleg. We checken of onze rugzakken wel degelijk in de koffer liggen en hopen dat we zonder omwegen tot de grens worden gebracht.
Na ongeveer 45min (zonder omwegen), worden we ter hoogte van de grenspost afgezet, vlak waar de friendship bridge begint: de lange brug over de Mekong die Thailand met laos verbindt.
Aan de linker grenspost (de rechterkant is voor auto's en bussen) vullen we het "departure"-document in dat we afgeven aan de thaïse grenspost. We verlaten hierbij Thailand en kopen het busticketje (20 bhat) voor de lokale bus die over de brug rijdt. Samen met de obese amerikaan uit het vliegtuig zijn we de enige buitenlanders. De bus doet er vijf minuten over om ons over de brug tot in Laos te brengen.
Wanneer we uitstappen worden we meteen de weg gewezen tot het loket, waar we papieren krijgen die we op ons gemak kunnen invullen op één van de vele stoelen die er opgesteld staan. Terwijl we de documenten invullen stelt de man die ons de weg naar het loket wees, voor om ons voor 400 bhat (10 €) tot Vientiane te brengen. We merken algauw dat de man ons zo snel mogelijk heeft willen helpen in de hoop ons als klant te hebben. Gelukkig zijn we goed op de hoogte van de tarieven en gewoontes, en weten we dat de voorgestelde prijs veel te hoog is. Al lachend stellen we 200 bhat voor, waarop hij 300 vraagt. We bedanken vriendelijk en schuiven met ingevulde papieren aan aan het loket. We geven een pasfoto af en betalen 36 $ (Ulrike) en 31 $ (ik) voor het visum (de prijs is verschillend naargelang de nationaliteit). Ons paspoort en het geld verdwijnen in het kantoor en het duurt even alvorens we het wisselgeld met paspoort terugkrijgen. Ondertussen gaat de chauffeur akkoord met ons voorstel van 200 bhat. Hij probeert echter om 200 bhat per persoon te regelen, we lachen en houden vol voor 200 bhat voor beiden tesamen. Uiteindelijk geeft de chauffeur toe (hij heeft zeker al lang genoeg op ons zitten wachten) en houdt hij een busje tegen waar we instappen. Onze eerste geslaagde onderhandeling is een feit! oef!
Wanneer we uitstappen worden we meteen de weg gewezen tot het loket, waar we papieren krijgen die we op ons gemak kunnen invullen op één van de vele stoelen die er opgesteld staan. Terwijl we de documenten invullen stelt de man die ons de weg naar het loket wees, voor om ons voor 400 bhat (10 €) tot Vientiane te brengen. We merken algauw dat de man ons zo snel mogelijk heeft willen helpen in de hoop ons als klant te hebben. Gelukkig zijn we goed op de hoogte van de tarieven en gewoontes, en weten we dat de voorgestelde prijs veel te hoog is. Al lachend stellen we 200 bhat voor, waarop hij 300 vraagt. We bedanken vriendelijk en schuiven met ingevulde papieren aan aan het loket. We geven een pasfoto af en betalen 36 $ (Ulrike) en 31 $ (ik) voor het visum (de prijs is verschillend naargelang de nationaliteit). Ons paspoort en het geld verdwijnen in het kantoor en het duurt even alvorens we het wisselgeld met paspoort terugkrijgen. Ondertussen gaat de chauffeur akkoord met ons voorstel van 200 bhat. Hij probeert echter om 200 bhat per persoon te regelen, we lachen en houden vol voor 200 bhat voor beiden tesamen. Uiteindelijk geeft de chauffeur toe (hij heeft zeker al lang genoeg op ons zitten wachten) en houdt hij een busje tegen waar we instappen. Onze eerste geslaagde onderhandeling is een feit! oef!
Na een 20-tal minuten rijden bevinden we ons in de stad. Voor de hoofdstad van Laos vinden we de stad toch kleiner en minder "stads" dan verwacht. Het is even moeilijk om duidelijk te maken waar we moeten worden afgezet, maar met behulp van een plannetje uit de reisgids kunnen we makkelijk volgen waar we zijn en laten we de chauffeur op tijd stoppen aan het hotel dat we reserveerden, Sala Inpeng, gelegen in een zijstraat van de hoofdstraat langs de Mekong.
Het hotel is een echte oase in het centrum van de stad: prachtige authentieke gebouwen met veel groen en sfeervolle verlichting. Onze kamer is gelegen in een van de huisjes met terras (zie foto hieronder). De kamer zelf is erg eenvoudig maar met een goed bed en vooral: airco!
We smijten onze zakken af, frissen ons even op en vertrekken op verkenning in de stad.
Stop 1: de bankautomaat om de hoek, waar we al meteen 1 miljoen kip (100 €) afhalen. Miljonair, wie had het ooit gedacht!
We kuieren even aan de avondmarkt langs de Mekong (ik koop een zonnebril voor 1,30 € en slaag erin om er nog 20 cent af te krijgen) en komen dan terecht in een eetzaak waar veel locals aan het eten zijn. Wanneer we een noedelsoep bestellen staan we versteld van de lage prijzen (1€ voor een enorme kom soep, 1€ voor 600 ml Beerlao!). De soep wordt geserveerd met een bordje munt, sla en bonen, en heel veel flesjes en potjes om naar smaak te kruiden. Ulrike probeert meteen een drietal druppels Lao chilli sauce. De soep kleurt rood en na enkele lepels moet ze stoppen met eten: veeeel te pikant! Gelukkig was ik zuiniger met de chilisaus (1 druppel), en kunnen we beiden van mijn soep eten... lesje geleerd!
Na de pikante soep breng ik een bezoekje aan het toilet. De weg naar het toilet vraag ik in klungelig Laotiaans, en ik kom achteraan bij de "keuken" terecht waar jonge meisjes afwassen in een grote teil troebel water op de grond. Benny Bax van de smaakpolitie zou het moeten zien! Uit het toilet komt een meisje met natte haren en een stuk zeep in haar hand. Het laotiaans toilet is niet meer dan een put en een grote ton water met een schepke om "door te spoelen". WC papier is er uiteraard niet...
Na het avondeten wandelen we nog wat rond in de hoofdstad. We lezen nog wat op het terras van onze kamer, in het gezelschap van een schattige kitten, en gaan uiteindelijk vroeg slapen, beschermd door het muskietennet.