Route: Houx - Evrehailles - Bauche - Yvoir - Houx
Afstand: 17 km
Duur: 5,5 uur stops en omwegen inbegrepen
Weer: zonnig en koud
Kaart : Wandeling nr 6 uit "Avontuurlijk wandelen in de Ardennen"
Een
wandeling uit de wandelgids "Avontuurlijk wandelen in de Ardennen" is
altijd een avontuur. Meestal zijn het niet zozeer de wandelingen op
zich, maar wel het zoeken naar de juiste weg die het zo avontuurlijk
maken. Want zeg nu zelf, een weg inslaan om vervolgens in het dichte
struikgewas terecht te komen en rechtsomkeer te moeten maken, dat is
toch avontuur? Het is niet de eerste keer dat we bij een wandeling uit
het boekje moeten improviseren....
De
laatste editie van de gids van Ludo van Lint dateert van '98 en dat
verklaart ook al meteen hoe het komt dat sommige beschrijvingen niet
meer overeenkomen en bepaalde wegen ontoegankelijk zijn geworden. De
gids kun je via een link op deze website helemaal downloaden.
We starten deze wandeling aan de kerk van Houx, een gehuchtje op
slechts 1 uur rijden van Brussel, niet ver van Dinant. Een wegje leidt
ons recht naar een mooi bos. We passeren een informatiebord waar een
waarschuwing uithangt voor de wandeling uit ons boek die over
prive-terrein zou lopen. Ondanks de vermelding in het boek dat de route
ondertussen aangepast is en niet meer over privedomein gaat, zullen we
later merken dat de route nog steeds over privewegen loopt....
We zoeken een afslag aan een "dikke dode eik", en slaan links af aan een afgezaagde dikke boomstam (we vermoeden dat dit ooit de "dikke dode eik" was). Het wegje leidt ons recht omhoog, richting het kasteel van Poilvache. Het is meteen een stevige opwarming en goede kuitenbijter.
Het paadje wordt steeds onduidelijker en algauw is er geen pad meer te bespeuren. Dan maar dwars naar boven, de richting die we uit moeten. Eenmaal boven op het plateau komen we bij een autoweg terecht en stappen we tot aan het Poilvache kasteel.
Van daaruit moeten we een wegje in met een rood-witte slagboom. Helaas blijken alle wegen met slagboom duidelijk aangegeven als privé-wegen en dus verboden terrein. We houden ons netjes aan de regels en aangezien we geen andere weg vinden die ons naar de rotsen van de reserve Naturelle de Champalle kan leiden, besluiten we vanaf hier de wandeling in omgekeerde richting verder te zetten en op het einde van de wandeling een andere route te zoeken.
Op basis van de beschrijvingen in het boek en een afgedrukte kaart van de regio proberen we de route te volgen. Het vraagt soms wat denkwerk omdat we de beschrijvingen omgekeerd moeten interpreteren nu we de wandeling in de andere richting aflopen. Kwestie van het nog wat avontuurlijker te maken!
We volgen de weg en komen langs het dorpje Evrehailles. Van daaruit komen we terecht op mooi pad langs een bos. We eten er onze boterhammen en soep in het zonnetje en wandelen dan verder tot aan een kruispunt bij Bauche. Daar nemen we links van het molenhuisje een klein pad dat recht omhoog leidt, terug op een plateau. Het is de tweede kuitenbijter van de dag en gaat al wat vlotter nu onze spieren opgewarmd zijn. De weg op het plateau kronkelt door het bos en we dalen verder weer het bos in. We zien iets verder in het bos twee herten wegrennen voor ons aankomende gebabbel. Het is hier mooi en waarschijnlijk komen hier niet veel wandelaars langs.
De weg gaat al zigzaggend weer naar boven. Eenmaal boven nemen we een wegje naar rechts waar we weer dalen naar de rivier toe en een weg volgen die ons uit het bos langsheen weilanden leidt, terug de bewoonde wereld in.
We passeren de camping "La Gayolle" en zoeken het wegje dat volgens het boek langs de grens van een weiland en akker naar het Sacré-Coeur instituut leidt. Helaas bestaat dit pad niet meer. We doen iets verderop een poging om toch nog af te dalen tot aan de rivier: er liggen stalen kabels op de steile helling, dus we vermoeden dat dit een pad is.
Maar de kabels houden op en de "weg" wordt steeds steiler. Door de smeltende sneeuw liggen de rotsen er gevaarlijk glad bij en we besluiten dan maar rechtsomkeer te maken, terug naar de weg langs de camping.
Iets verder op deze weg vertrekt echter de "Sentier du plateau", in de richting die we uit willen. We volgen het wegje langs enkele grotten en dalen op een niet al te steil pad af tot aan de rivier. Eenmaal daar toegekomen vinden we de spoorweg en kruipen we via de berm naar de sporen.
De weg volgt nu de oude spoorweg van Yvoir naar Ciney, die al sinds jaar en dag niet meer gebruikt wordt: de bomen groeien wild over de sporen en zorgen voor een fraai zicht.
De sporen leiden ons tot in de spoorwegtunnel, één van de redenen waarom we deze wandeling uitkozen. De tunnel is 1 km lang en uiteraard niet verlicht. Gelukkig zijn we goed voorzien en halen we onze Petzl boven om te kunnen zien waar we onze voeten zetten.
Wanneer
we de tunnel uitkomen bevinden we ons aan het dorpje Yvoir. We steken
het dorp door en volgen even de baan naar Ciney, om vervolgens een
woonwijk in te slaan en verder te stijgen tot aan het natuurreservaat
van Champalle. Bovenop de rotsen hebben we een prachtig uitzicht op de
omgeving. Het pad leidt ons langs de rand van de rotsen, parallel met de
Maas. De afgrond zorgt voor de nodige hoogtevrees, maar dat hoort erbij als je wil avontuurlijk wandelen in de Ardennen!
Vanop de rotsen van Champalle moeten we nu nog een weg zien te vinden die ons naar Houx terugbrengt. Onze afgedrukte kaart toont enkele bijna onzichtbare stippellijntjes en wanneer we een pad zien dat naar het Noord-Oosten gaat wagen we het erop. Helaas gaat de weg verder naar de N937. Dan maar via daar terug langs de weg die we 's morgens ook al hebben genomen. We passeren terug langs Poilvache en dalen via een modderig wegje terug tot in Houx. Met enkele omwegen zijn we dan toch rondgeraakt! Een aanrader!