Ada..

Kanada'ya geldiğimiz tam bir yıl oldu. Çekirdek aile uyum sağladı. Leo okulundan memnun. Sevgili Kanada'nın keyfini sürüyor, ben boş gezenin boş kalfasıyım. Bundan tam olarak memnun muyum onu bilmiyorum hala ama uzun bir mevzu bu.

Geçenlerde göl kenarına gittik, martı seslerini ve suyu görünce gözlerim doldu. Memlekette özlediğim tek yer ada dedim sevgiliye. Başkaca hiçbirşeyi özlemiyorum dedim. Bu özlemek konusunda elbette insanları ayrı tutuyorum. Dostlarımızı ve ailemizi çok özlüyorum, hatta burnumun direği sızlıyor.

Fakat adanın o huzuru, her köşeden çıkan dostlar, gittiğimiz kahvede ikram edilen ada çayları, hiç sevmemekle beraber balık kokusu bile özlediklerim arasında. Adanın sakinliği, yalınlığı, yalansız dolansızlığı, mecburieytsizliği, vapura bağlı esaretlerini, hepsini özlüyorum. Biliyorum ki orada olsam belki çok düşüneceğim, olanlara üzüleceğim, kahrolacağım, keşke burada yaşamak zorunda olmasaydım diyeceğim. Bildiğim birşey bir gün geri dönersek adada yaşayacağımız.

Hissiyat böyle..

İyi ki doğmuşum!

Tam 43 yıl önce bugün merhaba dedim bir tek gününden bile pişman olmadığım bu güzel hayatıma Canım anneme ve babama bin teşekkür!

Dünyanın ta bu ucunda bu yılda bu şahane günü en anlamlı hale getiren biricik sevgilime,  canım oğlum Leo'yave Alara'ya, biricik sevgilime sonsuz desteği esirgemeyen sürpriz doğumgününe ev sahipliği yapan şahane dostlarımız Elif, Atman ve Tolga'ya, bizi yanlız bırakmayan en can dostlarımız Tayfun, Aslı, Maya, Cangül, Sinan,Laila,Pamir, Atilla, Yasemin (biliyorum kalbi bizimleydi), Berna, Çağlar,Selin ve Lara'ya binlerce teşekkür ediyor ve hepinizi çok seviyorum!

İyi ki doğmuşum dedirten bu hayatı yaşamama sebep olan her ne ise ona da binlerce teşekkürü borç bilirim.

Ve biliyorum ki böylesine şahane insanlarla sarmalandığım için dünyanın en şanslı insanıyım.

Canım Sevgili iyi ki varsın..seni çok seviyorum!

İrem Nemo'suna kavuşsun!

Biraz hüzünlü bir hikayem var bugün.

İrem'le biricik oğlu Nemo'nun hikayesi bu. İrem kim derseniz, kendi ağzından İrem: " Hayatı oğlu Nemoya kah kavuşup kah ayrı düşerek geçmiş, hukuk savaşı yorgunu, artık 40'lı yaşların son çeyreğinde, güçlü, yengeç, yeniden evlenecek kadar romantik, herşeye rağmen iyimser, mühendislik okumuş, ilaç sektöründe satınalma, lojistik, tedarik zinciri alanlarında yöneticilik yapmış, 2013 başında emekli olmuş bir anne. Şu yangın bir sönse, suluboya resim çalışmalarına başlayacağım. Kapaktaki fotoğraf da lise yıllarında, Bodrum-Gümbet'te ailemle tatilde, günleri iskelede roman okuyarak geçirdiğim, hayatı çok farklı hayal ettiğim günlerde ben..."

İrem'in bir bloğu da var. Bagdatcafe.. Ben İrem'i tanıyorum da üstelik. Bir gece yarısı Asortikciğimden gelen bir mail gördüm. Hadi ey anneler ayaklanalım, İrem'i Nemosuna kavuşturalım diyordu. İrem'i tanıdığımdan da hikayeyi biliyordum, İrem sevdiği adamdan çocuk yapma cesaretini göstermiş bir kadın, bir anne. Ama şiddetin başladığı yerde almış cocuğunu gitmiş, aslında pekte gidememiş, başlayan hukuk savaşlarının sonunda Nemo kah babada, kah ananede ve hatta sosyal kurumda kalmak süretiyle yıllar geçmiş, İrem  mücadelesine devam ediyor. Ama bu mücadelede sesini duyurmak için biz bugün yani 26 Mart'ta Türkiye saatiyle 10.00 ve 22.00'de sosyal medyada bu durumu paylaşan tivitler atacağız, facebook sayfalarımızda paylaşacağız, özellikle bu sesi Ayşe Arman'a duyurmaya çalışacağız ki İrem'in sesi daha güçlü çıksın. Bilsin ki tüm kadınlar, tüm anneler arkasında, attığı çılız gibi görünen çığlık aslında milyonların çığlığı!

Hadi bakalım pamuk eller klavyeye!

İhmal

O kadar çok kıyafet birikti ki oğlanın, fotoğraf çekmem gerek, düzenlemem gerek, oyuncaklarını ayırmam gerek, çalışmam gerek, anne olmam gerek, sevgili olmam gerek, tüm bunların içinde biraz ihmal ettim burayı, bu gece hallediyorum ve yarın bomba olarak geliyorum.

Bu arada Leo'nun tam 8 dişi çıktı şu ana dek. Dünyanın en kazma dişleri bizim evde , ha bir de bir sürü şey öğreniyor, göz, burun, kulak, pipi hehehehe. Herşeyi anlatabiliyor ve anlıyor, bir konuşsa bitirecek bizi ehehehe.

Bugün vesikalık fotoğraf çektirdik vize için.. Biri dişli çıktı, onu da tab ettirdim, kazma dişler tarihe geçsin diye.

BPA Free...Aman Dikkat

Hamileliğimde eş dost biberonların ve plastik eşyaların özellikle BPA içermeyen olması konusunda beni sıkı uyarmıştı...alık hamile olarak anlamamış ve araştırmıştım hemen...amanın BPA denen Bisphenol A maddesi..plastiğin olmazsa olmazı.. Hemen mini bir alıntı...kaynak şurası..

" Birçok gıda ve içecek kutusunda, bazı tıbbi malzemelerde de kullanılan BPA, vücutta östrojen hormonunu taklit ediyor. ABD’de Ulusal Sağlık Enstitüleri’nde görevli bilim adamları, BPA’nın prostat ve beyin gelişimi üzerinde zararlı etkilere yol açabileceği, cenin, bebek ve çocuklarda hareket değişikliğine neden olabileceği uyarısında bulunmuştu.  İngiltere geçen yıl yapılan bir araştırma da bu kimyasalın vücutta yüksek seviyelerde bulunmasının, kalp hastalıkları, diyabet ve karaciğerde enzim bozukluklarıyla bağlantısı olduğunu ortaya koymuştu. "

Yabancı sitelerde ve sağlık örgütlerinde istemediğiniz kadar uyarı var BPAli ürün satın almayın diye. Dev markalar ellerinde kalan BPA içeren ürünleri üçüncüü dünya üülkelerine gazlıyorlar ve bilin bakalım Türkiye kaçıncı dünya ülkesi..evet maalesef, piyasadan satın aldığınız tüm ürünler BPA içeriyor, sizin herşeyden sakındığınız biricik bebeğiniz aslında dev firmalar tarafından zehirleniyor. Ben Leo’ya BPA içeren hiç bir ürün almadım, herşeyi yurtdışına gittiğimde veya internet üzerinden satın aldım tüm anne adaylarına tavsiye ederim. BPA nelerde olabilir..Emzik, biberon, plastik oyuncaklar, diş kaşıma aparatları, sterilizasyon makineleri ve aklıma gelmeyen onlarca plastik ürün..aman dikkat edin..mutlaka ürünlerin üzerini okuyun..BPA Free yazısı gördüklerinizi satın alın..eğer görürseniz elbette...durum akıllara zarar.

Konuyla alakalı şuralarda da yazılarım var.
BPA nedir?

Bpa ve Biberon
Wean machine
Dr.Brown's



Özellikle Türkiyedeki bebek markettlerde hala BPA içeren ürünler var, ısrarla sorun, veya bu logoyu arayın.

Paylaşmak önemsemektir!

Bu bloğu acarken olabildiğince paylaşmayı istedim ben. Şimdilik oğlanın küçüklerini paylaşıyorum, birde Canan göndermişti küçükleri, onları paylaştık, oysa ben herkesin paylaşma isteği ile dolu, dolaplara sığmayan eşyaları bir şekilde isteyenlere ulaştırabilmek için can attığını düşünmekteydim.

Sanırım yanılmışım, herkes eşyalarına sıkı sıkıya bağlıymış hahahyt.

Ben paylaşmaya devam edeceğim, eğer sizde ben de paylaşırım diyorsanız, giysilerin fotoğraflarını ve bana bir e-mailinizi atarsanız ben burada yayınlar, sizin de eşyalarınızı evlatlık vermenize küçük bir katkıda bulunabilirim.