Humør

Gezellig, goed voor je humeur, een stad als een dorp, groen (of in de herfst: goudgeelmosgroenvosoranje). 

Oslo heeft er sinds vorige week een fan bij. Zoals beloofd: enkele tips.

Ekebergpark ligt op amper vijf minuutjes trammen van Oslo centrum. In dit beschermde park werden onlangs een twintigtal kunstwerken neergeplant, een nogal omstreden project van een rijke Noor. Zoveel groen op een boogscheut van de stad is op zich al erg de moeite. Het uitzicht is op de stad en het Oslofjord is fantastisch. 

Kinderen bleken zich er ook prima te vermaken.

(Zoek het kindje)

Op zaterdag nam ik de veerboot naar Gressholmen. Je vaart er met een gewoon ticket voor bus/tram/boot naartoe. Met de Oslo pass is dat zelfs helemaal gratis.

Gressholmen is het meest ruige van de vier eilandjes dichtbij Oslo. Je vindt er slechts een paar zomerhuisjes, veel bos en verborgen strandjes.

De boten vertrekken van Vippetangen. Meer info op www.ruter.no.

In het centrum centrum - niet erg groot, wel erg groen - vind je de meeste winkels en verschillende musea op wandelafstand. Ook met de tram geraak je overal vlot tot een kot in de nacht.

Ik logeerde in Grunerløkka, een dorp in de stad. Veel koffiebars en ander gezelligs.

Toffe winkels, retro buggies en auto's op straat, veel jonge gezinnen, warme wollen winterjassen met sportschoenen onder (heel weinig hakken gezien).

Liebling is een heel leuke ontbijtplek.

De Osloërs nemen graag hun tijd, een uur in een koffiehuis met één koffietje doen mag... en ondertussen je kind + buggy op straat parkeren ook.

Op zondag is er vanaf de middag een rommelmarkt. Niet super groot, maar er zijn wel zolderschatten te vinden. 

Oslo is errruggg duur (denk 20 euro voor een basic avondmaal,zonder dat glaasje wijn van 12 euro per glas meegerekend) dus daarbij vergeleken waren deze meubeltjes zeer goedkoop (zo'n 50 euro voor een kastje).

Ik vond een kamer via Airbnb, wat je de mogelijkheid geeft om zelf je potje te koken en zo wat te besparen.

Bij Use-it Oslo kan je terecht voor leuke (lees: betaalbare) tips van jonge Osloërs. Ze hebben sinds kort ook een tof stadsplan dat je er gratis kan meepikken.

Du snart Oslo!

Daar is ze!

Ik ken er die erover bloggen, die er vooral niet over willen praten, en ik ken er die van haar dé excuustruus maken om het klussen nog wat uit te stellen...

Maar wij hebben ze gevonden, die lente! Welgeteld twee weken geleden vertoefde ze in Nantes, ter hoogte van café Au plein Sud. En aangezien Nantes nu echt niet zo ver van alhier is, heb ik er het volste vertrouwen in. Ze komt. (Met de trein.)

Tada!

Over Nantes gesproken, daar moet je op je zomerse autoroute naar de zon toch even op de rempedaal duwen. Echt, zo'n fijne stad. European green capital ook - al kan je je daar sinds de recente nominatie van Brussel voor 2014 vragen bij stellen. 

Veel plaats voor de voetgangsters die wij zijn, nog meer plaats voor de pedalen die we fietsgewijs op reis graag doen ronddraaien. Veel groen, ruimte, en water.

Voor de lekkerbekken zijn er de LU koekjes. De oude LU fabriek werd herbakken tot een geweldig cultuurhuis. Je kan er ook eten en drinken, schuilen voor de regen zon, een fotootje trekken en snuisteren in de geweldige boekenhoek.

En er zijn ook beesten. Het eiland in de Loire wordt bevolkt door een reuzenolifant, onderwaterdieren en een bende kreatievies. 'Les Machines de l'île' doen dromen van de reus en de duiker die Antwerpen al eens bezochten. 

En dat klein beurreke?

Dat staat vol dessertideetjes. Wordt vervolgd!

Kijkdoos

De voorbije dagen tekende ik een mijnherenschoen in houtskool, drukte ik rupsen in inkt, schilderde ik iets niet figuratiefs in alle kleuren van de regenboog,... Tweede zittijd is even doorbijten, zelfs als het een geplande is :)

Gelukkig zat er ook één opdracht bij, waarbij ik mij echt even helemaal kon laten gaan.
'Geef een fragment uit een kleuterboek weer in zoutdeeg'. Toen ik koos voor dit prachtige boekje sneeuwde het nog buiten... Uitstelgedrag, jawel.

Na een korte brainstorm met vriendin K. was de kijkdoos was geboren. Piep je eens mee naar binnen?

Voor al je beugezomerde kinderen: het zoutdeeg recept.
Los 1 deel zout in 1 deel water op. Voeg een paar druppeltjes glycerine toe (apotheek). Je kan je deeg in deze mengfase ook een kleurtje geven met voedingskleurstof.
Zeef er twee delen bloem (niet zelfrijzend) bij.
Goed kneden. Korrelig = te droog, plakkerig = te nat.

Bak je kneedsels heel traag, op 125°, gedurende één à twee uur. Maak intussen een taart en recupereer zo wat energie.
Laten afkoelen en schilderen!
Maakten jullie vroeger ook zoutdeegvlechten?

Portugal in de mond

Wie denkt dat Portugees een moeilijke taal is, moet eens een pasteis de nata (geheel ende gans) in z'n mond steken, en dan ' familie backeljau' mompelen.  

Maar dat zou zonde zijn van dat verrukkelijke taartje. 

In een reclameadvertentie van een tijdschrift dat al sinds mijn kindertijd bij ons passeert (de tantes hadden één gedeeld abonnement, dus die boekjes circuleerden nogal bij ons) vond ik dit recept. Bijna zo goed als het origineel, en heel gemakkelijk klaar te maken.

Wat heb je nodig?

° 80 g suiker

° 30 g bloem

° 185 ml melk

° 3 eierdooiers

° 125 ml room

° 2 zakjes vanillesuiker

° 2 pakken bladerdeeg

° bakpapier

° ovenbestendige kleine potjes (een muffinvorm valt ook te proberen)

Aan de (be)slag!

Knip rondjes uit het bakpapier en bekleed je vormpjes ermee. Ik leerde van haar dat als je rondom rond kleine knipjes geeft, je papiertje perfect past in een rond vormpje.

Bekleed je vormpjes met bladerdeeg.

Verwarm de oven op 220°.

Meng de bloem en suiker in een steelpannetje. Warm de melk op tot die goed heet is. Giet al roerend de melk bij de bloem en suiker. Zet op een zacht vuur en blijf roeren tot het mengsel ingedikt is. 

Haal de pan van het vuur, en voeg de room en de eierdooiers toe. Goed mengen.

Giet het mengsel in de bladerdeegvormpjes en bak een twintigtal minuten tot de pasteis goudbruin zijn.

Laat de taartjes afkoelen tot ze lauw zijn. Besprenkel met kaneel en droom even weg, richting Portugese stranden.

Strijk (om te lachen)

Gisteren helemaal strijk gelegen van het lachen, in geen tijden zo'n hilarisch stuk gezien.
De Schpountz: over een anti-held, de veer van de baskuul, saucissen met een been in, Louis Mariano en Napeoleon(s).

Comp. Marius, gespecialiseerd in openluchtvoorstellingen, brengt een deurenkomedie met veel deuren en nog meer komedie. De acteurs gaan erop en erover, de rekwisieten zijn schitterend en op de achtergrond huppelt er al eens een konijntje voorbij.
Nog op Theater aan Zee tot en met vrijdag!

Uitblazen

Als je met een berg boekentips zit, ga dan even met pré-verlof.

Tot gauw!

Dit weekend/Secret Santa

Een rood met witte stippen pak ging dit weekend op de post. De mevrouw van de post wist niet waar ze het had en vond het zo jammer dat die lelijke sticker erop moest. Hopelijk is de postbode er even blij mee.
Doen jullie dit jaar ook mee?

De kerstversiering hangt op, de ramen moeten nodig gepoetst en de sint ziet af. 
De kerstvakantie is nu echt in zicht!

Fijn weekend!

Weekend met een gouden randje

Zomaar een uur bijslapen, verplichte onthaasting door 4 treinen met vertraging op één ochtend, goud aan de Ardense bomen, stil wachten op een hert (dat niet kwam), slapen in een doorligbed van een krakend hotel met David Lynch allures (opgezette everzwijnen, aaibaar behang, smorende haard), grappige eekhoorn buitelingen naast de ontbijttafel, stijve kieten, voor 't eerst in drie jaar steak op het bord, een vallende ster.

Wann kommt der Bus?

In fünf Minuten.
Eén van de eerste zinnen die ik ooit in de Duitse les leerde. Schoon toch die Deutsche Sprache!

Volgden daarna:
Goethes Erben (jaja, ik ben nog een zwartjaslegerbotientje geweest), Mackie Messer (zie hier Helmut op zijn best met fonteinen zowaar) en dit prachtige boekje van Süskind.


Twee jaar geleden kwam daar Heimat bij, een geweldige vierdelige filmreeks van Edgar Reitz. Denk Il Meglio Gioventu maar dan auf Deutsch. Ganz schön ist das.
De Heimat is eigenlijk de Hunsrück, en meer bepaald het dorpje Woppenroth (in de serie Schabbach genaamd). En daar moesten we naartoe...

Ganz tollekens ist es hier!

Sehr steil sind die Wegen.

Und tief die Dalen (wichtig um 'mit steil' ab zu dahlen doch).

Somsteids ein bischen datiert, aber komisch ist das sicher, so mitten ins Dorfs.

Und von Zeit zu Zeit wahnten wir uns der Zauberer von Oz.

Im Wald haben wir viele Brombeeren gesehen.

Daarna gingen we met de immer punktliche Zug nog naar Berlijn, Freiburg en Munchen.

Uber das Mauer gekuckt.

Photokens getrochen

Eis geschleckt bei Fraulein Frost - das war super!

Und schöne Plekskens entdeckt.

Bier mit Limonde? Es hat gesmeckt.

Allen dahien!