małymi krokami do spełniania marzeń

 Witajcie,

czas biegnie nieubłaganie, marzenia, które kiedyś były na wyciągnięcie ręki gdzieś sobie odeszły, pojawiają się za to nowe i nowe. Każde najważniejsze. Ale jak to z marzeniami bywa, są,  odchodzą i przychodzą. Ostatnio moim odkryciem jest taka zwyczajna prawda, z którą mieszkam już ponad trzydzieści lat. Otóż moim największym marzeniem, marzeniem całego życia jest mieć drewniany dom. Z ogrodem, pelargoniami w oknach, kotami wygrzewającymi się na parapetach. W każdym nowym miejscu, w którym spędzam wakacje, lub tylko przez nie przejeżdżam wypatruję pięknych drewnianych domów. Właściwie nie tylko tam, gdzie jestem przejazdem, bo spacerując po moim miasteczku też takich wypatruję, zachwycam się nimi i nieustannie podziwiam. Dużych i małych, starych i nowych. Zazdroszczę mieszkańcom tak pięknych domów, bo drewnianych, płaczę nad tymi pochylającymi się ku ziemi, z zarwanymi dachami, samotnymi. Przeglądam oferty sprzedaży i marzę by mieć taki.

A teraz moje odkrycie, czyli chwila prawdy! od ponad trzydziestu lat mieszkam w takim domku, drewnianym, staruszku - bo ma już prawie 100 lat.

Domek to dar Babci. Mieszkam, remontuję, poprawiam domek w górach. Mój. Prawdziwy, góralski domek. Mój, ale tylko w połowie, bo jest nas dwoje, brat i siostra obdarowani przez swoją Babcię. I zapewne nie wzdychałabym do cudzych gdyby był tylko mój. I z tego nieustannie płynie moje marzenie o ... drewnianym domku.

 

 

To co tutaj widać to efekt "grubego" remontu. Przebudowana została cała weranda - czyli wejście do mojego mieszkania. Dom dostał nowe podpiwniczenie, schody, kamienną podmurówkę i nowe chodniczki. I nowe drzwi, wymarzone! Te wszystkie prace określałam na miesiąc, góra dwa. Nie wzięłam zupełnie pod uwagę, że choć ekipy super i wszystko świetnie zorganizowane, to beton potrzebuje czasu bo... po prostu schnie! I tak z dwóch miesięcy zrobiło się pół roku. Ale efekt przeszedł nasze najśmielsze wyobrażenia. Jak to wyglądało jeszcze niedawno? 

A tak właśnie ...

Teraz patrzę na kolor domu, zmienił się już kilka lat temu. Chciałam napisać, że od koloru przyszły zmiany na zewnątrz, ale nie. Pierwszy nowy pojawił się taras, o nim następnym razem. Postaram się wcześniej zrobić większą relację z przebiegu "grubego" remontu. Zdjęć mam mnóstwo, tylko czas, czas jest potrzebny, ale od czegoś trzeba zacząć - Madziu to Twój doping! No i spełniłam swoje marzenie, nowa, większa weranda, drzwi, kamień. Chociaż gdzieś to chodziło mi po głowie, nie spodziewałam się spełnienia. To prawda, jeśli się o czymś myśli, jeśli się czegoś bardzo pragnie.. :))

Do zobaczenia,

A.

rzadziej się już nie da

Witajcie :)

To już chyba tak będzie... czas, sprawa bezcenna, naciągnąć się go już bardziej nie da. 

Wiele spraw się złożyło na moje "być albo nie być", nawet i u Was bywam rzodziuśko ;)

Jedno we mnie zostało niezmienne, dalej podziwiam te z Was, które pomimo tego samego problemu z czasem, nie rezygnują z tej małej przyjemności, jaką jest bywanie w "naszym" świecie. 

I zazdroszczę, szczerze. 

Czy u Was jeszcze kwitną tulipany? U nas jest tak zimno, że ciągle mogę się nimi cieszyć. Niestety, zapomniałam o przymrozkach, które w górach trwają, trwają, trwają... i straciłam kilka kaktusów,  za wcześnie je wystawiłam w te cieplejsze dni - bo i takie już były ;)

Codziennie oglądam te moje mini ogródki, sprawdzam o ile większy jest listek czy łodyżka od wieczora, od rana, od przed chwilą... znacie to :))

Podobno przymrozki raczej nam nie grożą, tak bardzo wierzę w to "raczej", że zaczynam kupowanie. Ale skromnie, skromnie ;)

Ślimaki nie odpuszczają, kupiłam je nawet razem z sadzonkami - nie był to jednak zamierzony efekt ;)

W ubiegłym roku kupiłam sobie te fantastyczne, zielone pergole.  Są wysokie, ponad 190 cm. Świetnie przetrwały zimę, nic się z nimi nie stało. Przede wszystkim są mocne, solidnie wykonane i do tego też ładne. Kupiłam jeszcze inne, o połowę tańsze, czarne. Mam je na działce - po zimie straciły kolor, wyginają się - okazały się niewiele warte. Ten sezon jeszcze je wykorzystam, ale w przyszłym będę musiała pomyśleć o innych podporach.

Szukałam teraz zdjęcia pergoli w całości - tyle zdjęć mam przeróżnych, tyle chciałam pokazać. Pergoli nie znalazłam, ale mam nadzieję, że zdołam te zdjęcia tu jeszcze wykorzystać :)

Serdeczności 

i do 

zobaczenia

A.

ps. zdjęcia pergoli w całej okazałości nie znalazłam, ale postaram się :))

żadne tam zmiany

Witajcie:))

Dokładnie, żadne tam zmiany...ale...

Łazienka - bo o niej dzisiaj, naprawdę wymaga sporych zmian czyli kapitalnego remontu. Ale z przyczyn czysto prozaicznych ;) ciągle jest odkładany na poźniej. Oprócz tego, że czasami widzę...prysznic nie taki, podłogi nie lubię i jeszcze innych paru rzeczy - to mimo wszystko - lubię tę moją łazieneczkę:)
I nie jest tak, że ciągle coś tam poprawiam - raczej jak coś już mam, to na długo. Ale jak są  reguły, to musi być wyjątek. U mnie to właśnie lustro, ono wyjątkowo szybko (jak na mnie szybko) zostało wymienione.
Z ładnego na ładne :))
Ma dwie śliczne szufladki, tak śliczne, że jeszcze nie wiem co w nich będę trzymała :))
I piękne kute drzwiczki.

Marzy mi się zmiana łazienki, marzy mi się zmiana kuchni...a póki co, pamiętam - naprawdę pamiętam, że są w mojej łazience rzeczy, które ciągle mi się podobają.

Wiadomo co najbardziej - drewniane drzwi. Mam je od wielu lat i absolutnie mi się nie nudzą. Gdybym mogła, wszystkie byłyby takie :)) wiem... marudziłabym wtedy, że mam ich dość.

I całe mnóstwo różnych drobiazgów, czyli dywaników, zegara, wieszaków na ręczniki, cegiełka w garderobie...

I jak na kociarę przystało - koci element musi być;)
jest ich więcej, ale ciiii ;))

Najmniej podoba mi się podłoga, zielone płytki... okrropność. Kiedyś były skarbem, zdobytym wielkim sprytem. Dzisiaj nie mogę na nie patrzeć i właściwie nie patrzę. Tylko czasami mi się przypomina, że ich przecież nie lubię.

Myślę, że każdy z nas ma takie rzeczy, które lubi bardziej i mniej.
I to mnie pociesza ;))

Serdeczności

Ania.

romantyczny kącik

Witajcie :)

Mój romantyczny kącik to dzieło przypadku. 

Ale jak to z przypadkami bywa, okazał się pomysłem idealnym. Wszystko przez vertico i poszukiwanie miejsca dla niego. Kiedy już zostało znalezione, musiałam znaleźć kąt dla stolika i fotela. Jedyna alternatywa na zmianę miejsca to sypialnia.Tam z kolei stał stolik z maszyny singer. Więc i on zmienił miejsce - trafił w miejsce komody, ustawionej z trzech małych, drewnianych komódek - przy "nowym" kredensie. A komódki trafiły do...:) znacie to:))

Po tym opisie wydaje się, że w moim domku nastąpiła jakaś wielka rewolucja ;) ale tak naprawdę, to przysłowiowe przestawienie trzech mebli na krzyż i mam w sypialni malutki, romantyczny kącik na czytanie książki albo dłuuugie rozmowy :)) 

Wzięło mnie na sentymenty :)
i poczytywałam sobie to, co naskrobałam tutaj dawno, dawno temu.. ;)  przeglądając stare wpisy trafiłam na zdjęcie "romantycznego kącika" - tak wyglądał przed czterema laty :)

Za sypialnianym oknem mam piękny widok,
 takie widoki to tylko kiedy sypnie śniegiem. A właśnie zaczyna :))

Mieszkam w starym drewnianym domu, w którym okna są liczne, ale małych rozmiarów. Dlatego mam dosyć ciemne mieszkanie. Jednak zdążyłam już do tego przywyknąć i właściwie je polubiłam. Mycie jest całkiem przyjemne i szybkie ;)

Ślę do Was serdeczności 

z życzeniami śnieżnej, mroźnej zimy - wszak ferie się nam rozpoczęły :))

Ania.

gwiazda w zielonym domku

Witajcie :)

Tym razem moją gwiazdą jest stary mebelek - vertico - po domowemu kredens.

Lubię stare przedmioty, przeglądam strony, zaglądam do sklepów z antykami - ale jedynie żeby podziwiać, powzdychać, pomarzyć. 

Moje stumetrowe mieszkanko to male pokoiki, nie na miarę mebli, które chciałabym posiadać.

I zupełnie przypadkiem, ot tak - po prostu - zostałam obdarowana starym, zniszczonym mebelkiem.

Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia. Był pogryziony przez korniki, bez nogi, bez listwy. Sierotka nadgryziona zębem czasu. Ale z wielką duszą i z małymi rozmiarami. W sam raz dla mnie:)) Sama nie mam ani umiejętności, ani cierpliwości, ani czasu by dać mu nowe życie, więc oddałam w ręce fachowca. Renowacja trwała prawie 2 miesiące. Przed świętami  dostałam telefon - można odbierać.:))

No i dylemat - gdzie postawić? 

Gdy już został przywieziony, wszelkie rozterki minęły - od razu było wiadomo - tylko tutaj. 

było też tak

A teraz jest tak:)

Jest w takim miejscu, że trudno go obfotografować.

Ten kredens to gwiazda tegoroczna. 

Ale tak długo mnie tutaj nie było, że nie mogłam się z Wami ucieszyć gwiazdą ubiegłoroczną.

Tym razem to żaden antyk - ale inklinacje przejawia ;)

To radio-gramofon. I tak naprawdę,to chodziło właśnie o ten gramofon. No i o szyk ;) Mam całkiem spory zbiór płyt analogowych, które od wielu,wielu lat zalegają na półce. Teraz nareszcie mogę posłuchać tego delikatnego trzeszczenia...:)) cudo.

U mnie jeszcze choinka i ozdoby świąteczne cieszą oczy.

Na Podhalu jest taki obyczaj, że to wszystko rozbiera się dopiero 2 lutego. Mnie jeszcze udaje się podtrzymać tę tradycję, więc ciągle jeszcze w świątecznym klimacie,

 serdecznie Was pozdrawiam.

ania.