Waw.rzywniak na sobotę i test marchewki

Sobota zaczęła się szybko, jak nigdy. Śniadanie i wymarsz na plac zabaw. Dziś nie musiałam gnać na zakupy, z Młodym kupiliśmy tylko chleb i mleko, a warzywa dostarczył nam Waw.rzywniak. Zamówiłam dwie skrzynki dla mnie i dla E., która mieszka na Bródnie i do niej (jeszcze) nie dowożą.
Dwie osoby dzielnie wniosły kilogramy warzyw na moje czwarte piętro. Muszę przyznać, że miałam wyrzuty sumienia, że mieszkam tak wysoko. Dla kogoś, niewprawionego w codziennych bojach ze 112 schodkami, może to być wyzwanie.

A więc do rzeczy. W piątkowy wieczór dostałam powiadomienie, że skrzynki z warzywami dotrą do mnie między 11 a 13. Trochę się spóźniły, ale nie było to dla mnie, akurat dziś, najmniejszym problemem. A w dodatku dostałam przeprosinową bazylię.

W wielkim pudle znalazłam:
1 kalafiora (waga ponad 1 kg)
2 kalarepki (1 kg)
1/2 dyni (80 dkg)
2 jabłka (0,5 kg)
2 gruszki (45 dkg)
3 marchewki - a raczej marchewy (1 kg)
4 buraki (45 dkg)
ziemniaki (1,5 kg)

Wszystko ważyłam na domowej wadze elektronicznej. Skrzynka E. była minimalnie inna - miała jedną kalarepkę, a za to kilka sztuk czerwonej cebuli.

Koszt jednej skrzynki to 30 zł - już w tym jest transport i wniesienie. Sami możecie ocenić czy to dużo, czy mało (już słyszałam różne opinie). Ja planuję sprawdzić robiąc identyczne zakupy w warzywniaku u mojej ulubionej pani W. i niosąc je sama do domu.

Zaznaczam, że pomysł Waw.rzywniaków bardzo mi się podoba. Dwa posty temu napisałam, że dojadą do mnie ekowarzywa - tu muszę sprostować - w skrzynce nie ma warzyw i owoców z certyfikatami BIO czy innymi cudami. Jednak to produkty z gospodarstw, które Waw.rzywniacy sprawdzili osobiście - ja mam nadzieję, że się starali.

Na wszelki wypadek zrobię test marchewki - mianowicie: marchewka kupiona w warzywniaku pod domem - wytrzymuje około 4-5 dni, później schnie i czernieje, ta z supermarketu (niestety mam kilka takich zakupów na koncie) czernieje i pleśnieje około 3 dniach. Marchewkę od Pana Ziółko mam od dobrych 3 tygodni w domu i dalej jest ładna - trochę wyschła, ale nie na wiór - dalej jest dobra. Test marchewki przejdzie też ta z dzisiejszej skrzynki - zobaczymy.

A oto moja skrzynka

Jestem zadowolona. Widzę, że warzywa są świeże. Buraki nie są zeschnięte. Liście kalafiora i kalarepki są jędrne. Owoce nie są poobijane. Przyszła mi do głowy myśl, że może dynię wolałabym dostać całą, wtedy mogła by dłużej poleżeć. Jednak nie upieram się.
Jeśli ktoś ma ochotę na takie zakupy tu jest profil na fb, gdzie znajdziecie wszystkie pomocne informacje. 

A w Warszawie owoce wciąż na drzewach - te na Polu Mokotowskim.

Zwolnienie i zupa z bakłażanów

Nie wiem czy wiecie, ale jak ma się dzieci to wychodząc do pracy można nawet wypocząć. Tymczasem zapalenie oskrzeli, które się nie wiem skąd przyplątało, sprawia, że przez najbliższe dni nie wypocznę, bo do pracy nie pójdę. Nie wypocznę podwójnie, bo nawet z Młodym na spacer nie pójdę, co sprawi, że będziemy siedzieć w domu we dwoje non-stop. Tak więc oby do soboty  (dobroduszna doktor zgodziła się, bym wtedy już wyszła z domu - to taka wzmianka, jakby ktoś ode mnie z pracy czytał - pozdrowienia ślę, pracusie).

Zwolnienie jest też doskonałą okazją na nadrobienie zaległości na blogu. Tym wpisem przekraczam zaklętą dziewiętnastkę (ilość wpisów na blogu w zeszłym roku).

Już jakiś czas temu miałam opowiedzieć o cośrodowych zakupach pod fortecą. Na ulicy Zakroczymskiej 12 stoi forteca, mieści się w niej restauracja o takiej samej nazwie. A co środę, pod główne wejście podjeżdżają dwa wielkie samochody pod sufit zapakowane warzywami. To Pan Ziółko i jego świta.
Zazwyczaj jadę tam z Młodym, potem wracamy na piechotę do domu, bo pojazd Młodego jest zapakowany po brzegi różnymi warzywami i nie mam sił wnieść go do tramwaju. Niestety nie mam też zdjęć skrzynek i skrzyń, które ustawione są równiutko pod kolorowymi namiotami, ale naprawdę nie sposób przeoczyć tego warzywniaka.

W środy pod fortecą pachnie samym dobrem. Sałaty, zioła, pomidory, czosnek, cebula, dynie, patisony, bakłażany, cukinia...kolorowe marchewki, kalafiory - tam można znaleźć wszystko, w zależności od sezonu.

Dodatkowy atut to uprawa organiczna. Wszystkie warzywa są właśnie w ten sposób hodowane. Wreszcie dostaję marchewki o fikuśnych kształtach, w dodatku całe w piachu. Ze spokojnym sumieniem mogę kupić dwa kilo, bo nie psują się po 3 dniach od zakupu - jak te równe pomarańczowe patyczki, które zazwyczaj dostajemy w warzywniakach.

Czasem jednak środę spędzam w pracy (lub choruję w domu) i nici z ekowarzyw od Pana Ziółko. Na szczęście znalazł się ktoś, kto ekowarzywa przywiezie prosto do mojego domu to: Waw.rzywniak - a więcej o tej inicjatywie możecie przeczytać TU. Szczerze mówiąc nie wiem czy już powinnam ich chwalić, bo pierwsza dostawa przybędzie do mnie dopiero w sobotę.

A z tych bakłażanów powstała zupa, której podstawą był przepis Jamiego Olivera o nazwie Zupa z bakłażana, fasoli i sera ricotta. Moja wersja troszkę inna:
Zupa z bakłażana fasoli i sera feta
140 gram fasoli moczonej całą noc
2 duże bakłażany
łyżka oliwy z oliwek
ząbek czosnku przeciśnięty przez praskę
kawałeczek papryczki chili
trochę posiekanej bazylii i pietruszki
sól
pieprz
300 ml bulionu warzywnego lub mięsnego
ser ala feta - taki z kartonika.

Namoczoną fasolę trzeba odsączyć i zalać w garnku wodą. Ugotować do miękkości czyli trzeba gotować prawie godzinę (tu ślę pozdrowienia dla Brata). W tym czasie bakłażany należy umyć i nakłuć nożem. Całe wstawić do piekarnika na 40 minut w temperaturze 200-220 stopni.

Do garnka wlewamy oliwę, podgrzewamy, do niej wrzucamy czosnek, chili, bazylię i pietruszkę. Gdy bakłażany się upieką trzeba je przekroić na pół i wyjąć cały środek i dodać go do ziół i oliwy. Do tego dodać ugotowaną fasolę i bulion. Gotować 15-20 minut i doprawić. Połowę takiej zupy odlewamy i miksujemy na krem. Następnie wlewamy z powrotem do głównego garnka. Ja przed podaniem posypałam fetą, ricotta wydała mi się zbyt delikatna.

Zupa nie jest zbyt fotogeniczna za to jest pyszna.

Na straganie w dzień targowy

W Warszawie, nie na Stalowej i nie na Pradze, a na Żelaznej i na Woli (w dawnej fabryce Norblina) co sobotę odbywa się BioBazar. Na zakupy można się wybrać od 8 do 16. Pomyślałam, że skorzystam z wolnego przedpołudnia i wraz z Młodym odwiedzimy to miejsce. Wyposażeni w drugie śniadanie pojechaliśmy na zakupy. Z góry założyłam, że dużo nie kupujemy, tylko trochę, na spróbowanie. 

Gdy dotarliśmy na miejsce przywitała nas bardzo miła atmosfera i tony warzyw, owoców, soków, serów, ciast, chlebów i niezliczonych smakołyków. Oczopląsów można było dostać. 

Jajka 0 ominęłam, bo takie kupuję z Mazur. Maliny, dynie, cukinie odpuściłam, bo w tej kwestii zaopatruję się w kooperatywie. Ryby odpadły, bo na środę (dziś) zaplanowałam zakupy pod fortecą (udane, ale o tym później). Do wózka powędrowały więc: miniogórki, które smakują wcale nie jak ogórki, smakowo są połączeniem ogórka, melona i winogrona. T. ocenił, że świetne by były zamarynowane.

Buraczki, malutkie, które ugotowałam i wraz z serem pleśniowym, majerankiem i oliwą powędrowały ze mną do pracy.

Dwa pudełka jagód amerykańskich - pierwsze pudełko zjedliśmy z Młodym podczas zakupów. Pani na stoisku oferowała dwa rodzaje tych jagód - bardziej i mniej słodkie. Cudny smak (wzięliśmy słodsze).

Kupiłam też po kawałku 2 serów z Holandii. Dla T. z kminkiem (którego ja nie znoszę, i nawet nie mam go w domu) i dla mnie - z bazylią. Oba zrobiły furorę i podbiły nasze serca.

Kupiłam bataty, by zrobić z nich chipsy, ale chyba trafią do blaszki z innymi warzywami, które poleca mi U. o takie. Prawda, że pięknie wyglądają. Miałam ochotę jeszcze na figi, ale już tylko pustka po nich została, gdy dotarliśmy na stoisko.

i jeszcze pół kilo jabłek-oliwek- małych, o pięknym malinowym kolorze i wspaniałym aromacie. Zatrzymałam się przy stoisku z mięsnym po kawałek surowej kiełbasy i parówki "bez tektury". Na koniec wspaniale upiaszczone rzodkiewki i marchew.

Już prawie wszystko zjedliśmy, jedyne rozczarowanie to rzodkiewki - na 10 sztuk 7 robaczywych, ale przynajmniej wiem, że były eko :)

W drodze powrotnej z BioBazaru wpadliśmy jeszcze na Zielony Jazdów, by wymienić torbę śmieci (butelek pet, kartoników, puszek itp.) na kilka owoców. Nie obyło się też bez bujania w hamaku.

Tak, to była udana sobota. Choć muszę przyznać, że chyba środa ją przebiła. Wkrótce wpis o zakupach pod fortecą.