Stormweer feestweer

Niet dat beide titelwoorden een oorzakelijk verband in zich dragen. Rukwinden die ongevallen en omgevallen bomen tot gevolg hebben, zijn bezwaarlijk feestelijk te noemen. Maar gisteren vierden wij feest én stormde het.

De feesteling in de schijnwerpers was mijn lieve mama. Voor haar naaide ik een maxi dress en een lange Julia kimono in de zachtste lichtste stoffen. Ze was een plaatje, die mama van mij. Alleen was de wind zo sterk dat haar zwierige outfit eerder een verwaaide vuilniszak leek op de buitenfoto's. Volgend weekend doen we fotoherkansing, en dus ziet u mijn outfit als eerste.

Ook licht verwaaide foto's, al is dat eerder aan de haren dan aan de outfit te zien. Voor mij geen lichte zwierstoffen maar stevige scuba boven een simpel zwart jurkje. Scuba is een fotografeer-aanrader in moeilijke weersomstandigheden, ik geef het maar mee.

Het patroon is hetzelfde als hier en hier, maar dat zou u vast niet zeggen. Mijn vorige versies waren immers lichte (tot zeer lichte) bloesjes in linnen, terwijl de scuba er meteen een warme trui van maakt. Scuba bestaat namelijk uit drie lagen: een dunne binnen- en buitenlaag met daartussen een membraan dat je lichaamstemperatuur aanneemt. Ook al draag ik korte mouwen, ook al staan er koude rukwinden, geen kippenvel bij mij!

In een eerste versie 'stond' het bloesje wat te wijd, doordat scuba qua soepelheid de tegenhanger van linnen is. Daarom legde ik plooitjes in de inzetstukken en voegde ik een boord toe om het geheel wat meer te tailleren (daarbij vakkundig geadviseerd door dit patroontekentalent).

De prachtig bedrukte stof is de Hendrickx scuba van Lotte Martens, waarvan ik twee panelen gebruikte. Het patroon bestaat uit slechts twee delen, en ik kreeg elk pand mooi uit één paneel. De tailleboord en de inzetstukken zijn geknipt uit een dunnere effen zwarte scuba.

Doordat het scuba is, hoefde ik de hals- en mouwranden zelfs niet af te werken. Ik stikte wel alle naden dubbel door om die dikke scuba zo plat mogelijk te krijgen in de naden.

Ik droeg het stuk al meermaals als bloesje op een hoge-taille-broek zoals deze en deze (en een derde die ik u binnenkort toon!). In mijn kast hing echter ook een zwart jurkje dat door zijn brede mouwinzet moeilijk te combineren was met standaard vestjes. De ingeving om dit bloesje boven het jurkje te dragen als 'trui' was een topper: een nieuwe combinatie gaat de kledinglijst in!

Patroon: top 29 - Burda 4/2019

Stof: Hendrickx scuba - Lotte Martens (vorig jaar gekregen als bedankingscadeautje, maar nog steeds te koop!)

Fotograaf: vriendin Liisa  

Glitter for breakfast

Op een zonnig koude zondag ging ik winkelen met Zus. Wij tweetjes op de trein naar Antwerpen, wij tweetjes samen lunchen, zij pashok-in-pashok-uit en ik complimenterend op het stoeltje ernaast. Zij genoot van het eindeloos proberen en ik genoot van haar glimlach. En toen belandden we toevallig (monkellachje) in de Nationalestraat en kon ik niet anders dan haar even bij Julija's binnentronen. De eeuwige twijfelaar die ik ben deed daar heel lang over het vergelijken van de Nani-Iro bloemenprintjes, tot zij zei: "Ik vind jou mooier met ... dit." Een effen rol glitterend linnen die ik zelf nog niet spotte maar die 'spot on' was.

Ik ging nog eens voor dit succesrecept, dit keer in een winterse versie gevoerd met Venezia. 

De zelfkant vond ik zo mooi dat ik hem aan de zoom gebruikte.



Voor de contraststukken gebruikte ik nòg een nieuwe soort Nani Iro. Geen double gauze, geen linnen, maar een heel zachte en lichte katoen. Mijn liefde voor Nani Iro groeit met elke stofsoort die ik van hen probeer. (Canvas en quilted double gauze staan nog op het lijstje!) 

Een crop top in de zomer, dat is fijn en luchtig. Een crop top in de winter, dat is vooral keihard kou lijden. En mijn liefde voor schoonheid mag dan groot zijn, die voor warmte wint. Dus maakte ik een wollen broek met hoge taille.

Een gestripte versie van deze broek, eigenlijk. Eentje die onherkenbaar hetzelfde patroon volgt doordat ik zowat alle extra's wegliet en de pasvorm perfectioneerde.

Functionaliteit regeert: één paspelzakje om mijn reislustige kotsleutels in te tomen als ik mijn deur afsluit en mij naar de keuken begeef - waar die dingen altijd een eigenwijze wandeling lijken te beginnen.

Ik durf het bijna niet schrijven, maar deze basics werden al zo graag en veel gedragen dat ik meteen een tweede set maakte (in flanel en scuba!). Wat de teller voor zowel broek- als bloesjespatroon op drie brengt. Ik denk niet dat een ander patroon hen dat voordeed.

En zo is het eerste blogbericht van 2018 een feit. Op een jaar vol liefde, gezondheid en inspiratie voor jullie allemaal! x

Patroon bloesje: top 29 - Burda 4/2015

Patroon broek: broek 29 - Burda 4/2015

Stof bloesje: Essex Linen yarn dyed metallic - Robert Kaufman - bij Julija's shop

Contraststof bloesje: Beau Yin Yang stripe black - Nani Iro - bij Julija's shop

Stof broek: 100% wol van MaxMara bij Pauli

Japans

** For English, click here **

Nani Iro, dat kent u (hopelijk) van de double gauze. Zo niet hebt u twee opties:

a) Heeft u een ruim budget? Bestel een metertje. En dan twee. En dan tien. Eenmaal u double gauze gevoeld heeft, naait u nooit meer met katoen. Stof die zachter wordt per wasbeurt, dat is toch een droom?

b) Is dat ruime budget er niet? Bespaar uzelf de pijn en voel nooit of te nimmer aan deze zachtheid. Want voor u het weet, bent u verkocht. (En dan bent u welkom bij ANIV vzw, de gespreksgroep voor Anonieme Nani Iro Verslaafden. Ondergetekende zal u met plezier in de kring ontvangen. Op een stapeltje stoffen, zodat u zacht zit.)

Toen ik zag dat er ook Nani Iro linnen bestond, was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. 

En wat is het mooi! Minder zacht dan de double gauze, maar fijn geweven en zo heerlijk licht om dragen. De blauwe boord zit aan beide zelfkanten, tussen de grote ruiten van het middenstuk dansen kleine witte bloemetjes. 

Japanse schoonheid, dat vraagt om bijpassende eenvoud. Ik koos een kort bloesjespatroon uit Burda, met aangeknipte mouwen om de print zo weinig mogelijk te doorbreken, en met een mouw-inzetstuk dat mij toeliet om met stoffen te spelen. Linnen en double gauze, topcombi.

Beide stofjes bestelde ik online bij Julija's shop. Een vaste winkelwaarde bij elk Antwerpenbezoek, maar de eerste keer dat ik er iets in de webshop kocht. Het vraagt een beetje zoekwerk, maar voor Vlaanderens grootste selectie Nani Iro en Liberty heb ik dat met plezier over. Tip: als je haar instagrampagina volgt vallen er regelmatig mooie kortingen te rapen!

Het eerste plan was een verlengde winterversie, gevoerd met flannel. What was I thinking? Verlengd verliest dit modelletje zijn schoonheid, gevoerd mis je de zachtheid op je vel. Gelukkig maakte ik een proefversie en kon ik dat plan nog helemaal omgooien.

Niet verlengd. Voor een dame van 1m84 houdt dat "nogal bloot" in. Een stuk waar mijn tienjarige zelf (oh ja, toen was dat 'in') stiekem van droomde: voor het eerst in mijn naaicarrière maakte ik een crop top!

"Euh, precies een tafelkleed", zei Zus toen de stof hier in de bus viel. Om de metafoor compleet te maken (en, toegegeven, ook omdat ze er gewoon perfect bij passen) delfsblauw servies in mijn oren.  Lieve Jan sloeg wat kopjes aan diggelen, vijlde en boorde, en deed mij deze unieke oorbellen cadeau.

Het is januari, maar mijn hoofd is al bij hete dagen en lange zomeravonden, waarop dit schouderbedekkende lichte bloesje ongetwijfeld veel plezier brengt!

En voor u jaloers wordt op mijn lijn: dat is een cadeautje van anderhalf jaar ziekzijn. Anderhalf jaar met moeite iets binnenkrijgen én binnenhouden. Wees gerust, twee jaar en vier broeksmaten geleden zou ik dit ook niet voor mezelf gemaakt hebben. Maar when life gives you lemons, make lemonade, right?

Hoofdstof: Bed Grass Cozy linnen - Nani Iro - bij Julija's shop

Accentstof: Ori Some double gauze - Nani Iro - bij Julija's shop

Patroon: model 29 uit Burda 4/2015
Fotograaf: Zus

Een damesbroek, zowaar.

Ik ben een naaister met wat durf. Zonder lessen of theoretische achtergrond teken ik patronen en waag ik mij aan uitdagende projecten. Soms met succes, soms met een resultaat dat achterin de kast verdwijnt om jaren later teruggevonden en naar de kringwinkel gebracht te worden. 

En toch zijn er dingen die ik, ook na 6 jaar naaiervaring, blijf mijden. Jassen waren daar lang één van, tot ik mijn eigen Berlin maakte. Splits, paspelzakken, broeken; mijn ontwerpfantasie fietste er steeds met een boogje omheen. Maar toen deze prachtige chambray van Georgette in mijn bus viel, besliste ik dat het nog eens tijd was voor een uitdaging. Mijn allereerste damesbroek, mét paspelzakken en patroonaanpassingen. Klik snel door naar de blog van Georgette!

(Reacties nalaten kan daar helaas niet, maar ik ben ontzettend benieuwd naar jullie mening! Altijd welkom om die hier of op Facebook te spuien 😀)

Diente de león*

Een voordeel van selfish sewing is dat pareltjes eeuwig draagbaar blijven. Mits instandhouding van trivialiteiten zoals persoonlijk gewicht en figuur loopt de naaister nog tot haar zestigste rond in dat ene kleedje.

Een nadeel van selfish sewing is dat de kleerkast snel verzadigd is. Excuses als ‘te klein’ en ‘te kort’ vallen niet in te roepen bij de drang tot kopen of stikken. Iets wat de Gemiddelde Blogster handig omzeilt met een stel schattige kinderen die jaarlijks een volledig nieuwe garderobe vereisen. Ondergetekende beschikt over een groepje surrogaatkinderen die nu en dan ingeroepen worden als slachtoffer voor patronen in maatjes die de hare niet zijn. Edoch, soms wenst ze gewoon eens iets voor zichzelf.

Drie weken onder de Spaanse zon, dat vroeg om aangepaste kleding –die in die kast te vinden was, natuurlijk. Daar moeten we ons geen illusies bij maken. Maar dat ene stofje in de doos (een Amerikaantje) riep zo hard “Mij!”, dat het uiteindelijk tóch een kleedje werd.

Lichte voile, een luchtig patroon; in deze outfit hoort U mij niet klagen over 38° en schaduwgebrek.

*Om Uw talenkennis wat bij te schaven: diente de león is Spaans voor dandelion (het welklinkende Engelse eufemisme voor ons minder mooie ‘paardenbloem’).

Fotografie ditmaal door Vader, die zich met precisie en oog voor perfectie kweet van zijn taak. Met als setting een zonovergoten Middeleeuws kasteel in Midden-Spanje. Ofte: er zijn ergere dingen.

Zo bent U getuige van het zoveelste kleedje uit mijn productiegeschiedenis. Gelukkig eentje dat niet veel plaats inneemt, daar in die overvolle kast.

Patroon: Burda 4/2011, model 115A
Stof: Wildfield in cherry (voile), Free Spirit, Hawthorne Threads