Lars voor twee Dochters09

Een veel te lange ziekte (bemerkte u hier de bleke wangen en de donkere kringen, die zelfs Photoshop niet volledig kon effenen? Ze behoren alleszins niet tot mijn standaard-make-up.) zorgde ervoor dat u even veel geduld moest uitoefenen als ik om het resultaat van deze zalige Zo(o)ndag te zien. Recht evenredig met de weken wachten groeide ook mijn liefde voor Lars.

Ik maakte de korte 116, die exact overeenkwam met Femke's maten en haar dus ook als gegoten zit. Bovenstaande foto is daar het enige bewijs van, want de poseergoesting van de dame in kwestie was niet bijzonder hoog. Gelukkig voorzag haar mama in meerdere dochters! De middelste in rij zag een jas en foto's wel zitten. De illusie van blote billetjes, die haar zomerse outfit in combinatie met de maat van haar zus opleverde, nam ze er met plezier bij.


Naaien voor naaisters, het zou een bron van stress kunnen zijn. Het desbetreffende item wordt, vaak nog voor de gever uit het gezichtsveld verdwenen is, binnenstebuiten gekeerd op zoek naar keergaten en interessante zoomafwerking. Maar in dit geval woog dat niet op tegen de voordelen. De uitgebreide keuze aan stoffen op haar zolder, bijvoorbeeld. De bijpassende boordstof en paspel die daar eveneens huisden. De tijd voor blogfoto’s in outfits die het jasje matchten.


Langs de buitenkant is Lars net een snoepje. Het geel-witte streepje uit de boordstof komt terug in de paspel aan mouwen, kap en zak, en zelfs in de velcrostrip.


De binnenkant van jas en kap zorgden voor wat pittige vrolijkheid. Hier koos ik voor een oranje biesje.

Na Jacob en Charlie vereiste Lars iets meer denkwerk en precisie. Maar dankzij de duidelijke handleiding en ondersteuning van haar ben ik meer dan tevreden met het resultaat van deze uitdaging!

Ik genoot met volle teugen van alles wat bij Lars kwam kijken. De stofkeuze. De workshop. Het naaien achteraf. De fotosessie met het vrolijkste viertal uit de regio. We wandelden in het bos, zongen liedjes, plukten en bliezen bloemen.

Amber is een waar talent, dat haar poseertaak met verve volbracht. Haar niet mis te verstane reactie op “Doe het jasje nu maar uit, we gaan het aan Femke geven” was dan ook goud waard.


patroon: Lars, Zonen09
stof en paspel: rommelmarktschatten van haar zolder
gekleurde velcro: Hexagoon
deelbare rits: Veritas

Een stukje Charliestof voor...

Naaistaart!

Mail je me jouw adres?

Charlie voor (nog-net-)tieners

Over enkele maanden is het zover. Een andere tram. Een nieuwe voordeur. Met een 2 voor je leeftijd ben je pas echt volwassen. Het laatste restje tiener zal dus spoedig van mij afglijden, maar het patroon van de grote Charlie viel nog net op tijd in de bus!

Als apotheose van deze geweldige naaidag mocht ik de proefversie passen, en reserveerde toen prompt het eerste exemplaar dat van de drukpersen zou rollen. Na de pasbeurt en bijhorende bestelling volgde een onverwacht cadeautje. Het gele breisel met de blauwe hartjes (Mis en Plis) bleek bij nader inzien toch niet ideaal voor de zonen. Exit urenlang twijfelen voor de stoffenkast, goodbye winkelmandjes vullen en legen, de stofkeuze voor mijn eerste exemplaar was meteen gemaakt.

Charlie. Liefde op het eerste gezicht, aankoop op het tweede, maar bij gebrek aan kleine gegadigden nog steeds ongebruikt op de patronenstapel. Was ik zo voorzienig geweest om een zoon te baren ten tijde van de lancering, dan had ik hem intussen - de gemiddelde lengte binnen onze familie in rekening gebracht - in de kleinste maat kunnen hullen. Maar dat deed ik niet. (Zoals ik vrijwel tezelfdertijd al zei, enige neiging tot tienermoederschap is mij volledig vreemd). Integendeel. Ik ging meteen voor Charlie XL.

Deze, en vervolgens deze, zwierden "Charlie vergroten" bij op de oneindige naaiplanning. Waar het zich nog steeds bevond toen zij besliste om ons allen een hoop gradeerwerk te besparen. Een blik op de matentabel situeerde mij zowel qua heup- als qua borstomtrek exact op de 176 small. Kleine verbazing langs mijn kant; hoewel kledingshoppen in de kindercollectie soms lukt, deed ik toch een kleine nameting. Maar twijfel bleek overbodig: het past perfect!

Aangezien zestienjarige jongens blijkbaar zeven centimeter minder meten dan ondergetekende, verlengde ik met evenveel centimeters (een stap die perfect wordt uitgelegd in de uitgebreide handleiding!). Verder tailleerde ik het geheel en verdiepte de hals voor een iets meer 'vrouwelijk' effect. Om te voorkomen dat bijziende omaatjes mij met hun puberende kleinzoon zouden verwarren.

Tienerdochters en peutermoeders, geen enkel excuus meer om u niet massaal op Charlie te storten! De handleiding is naast duidelijk ook nog eens prachtig vormgegeven, en met de details zit het - zoals steeds bij de Zonen - wel snor.

Zin in hetzelfde? Charlie koopt u hier, de stof helaas nergens. Wilt u er toch graag mee aan de slag? Ik heb een stukje over, en dat mag voor één van u zijn! 100cm hoog, 60cm breed. U laat weten als u meedingt, en ik kies op 20 mei een winnaar, deal? Dan gaat de derde verjaardag van deze virtuele woonplaats toch niet helemaal onopgemerkt voorbij.