Jaws in de Polder

Je staat uit te kijken over het water in de sluizen van de Brouwersdam, dicht bij Scharendijke. Je denkt wat leuk er zitten zeehondjes, totdat een Grijze zeehond vlak voor je neus opduikt.

Pas dan besef je dat de Grijze zeehond of Kegelrob (Halichoerus grypus) een zeeroofdier is.

Het is na de Gewone zeehond de meest algemene zeehond in de Nederlandse wateren. De dieren zijn van andere zeehonden te onderscheiden door hun rechte snuit. De soortnaam grypus betekent dan ook "haakneus". Grijze zeehonden zijn over het algemeen ook een stuk groter dan gewone zeehonden, en de grootste soort uit de onderfamilie Phocidae. Het is de enige soort uit het geslacht Halichoerus, wat letterlijk "zeezwijn" betekent.

Meer informatie over de Grijze zeehond vind je op Wikipedia 

Zeeuwse en Belgische Knollen

Als kind spaarde ik plaatjes van paarden. Die plaatjes moesten natuurlijk van de allermooiste paarden zijn; renpaarden, Arabieren, Andalusiërs, Brasileiros, Lusitanos, Lippizaners en nog een hele lijst. Ook wilde paarden zoals de mustang en natuurlijk het paard van Roy Rogers,- Trigger. Dit beroemde paard is zelfs opgezet en werd tot 2010 tentoongesteld in het Roy Rogers - Dale Evans museum in Branson, Missouri. Als je naar een film van Roy Rogers was geweest kwam je, als jongetje, galoperend de bioscoop uit.

Maar de Zeeuwse en Belgische Knollen die kwamen in de verzameling niet voor. Dat kon je niet maken, je moest ze als een cowboy kunnen berijden en op die paarden zat je in een spagaat en je vond ze ook oerlelijk.

Maar als ik ze nu zie vind ik ze prachtig. Ze zijn stoer, sterk en zacht van aard. En ze horen onlosmakelijk bij het Vlaamse en Zeeuwse landschap.

De Spanjaarden en mijn verre voorvader

Het ongelooflijke gebeurt. 

Zo'n 1500 Spaanse soldaten steken op 28 september 1575 's nachts de Zijpe over. Geuzen proberen vanuit platbodems de soldaten van Mondragón tegen te houden. De oversteek van Tholen naar Duiveland en daarna naar Schouwen, lukt veel soldaten.

In de ochtend 

van 29 september 1575 komt Cristóforo Mondragón – Spaans legerleider onder de hertog van Alva - met het overige deel van zijn troepen, onder meer Duitsers en Walen, per schip in Duiveland. Binnen een dag zijn de Spanjaarden heer en meester op het eiland. Zij doorwaden ook de Gouwe naar Schouwen. Mondragón trekt niet direct naar de grootste stad, Zierikzee, maar valt kleinere verdedigde plaatsen aan, zoals Bommenede en Brouwershaven. Schouwen wordt na drie dagen bezet.

De Geuzen 

steken voordat ze Brouwershaven verlaten de stad in brand. In het versterkte Bommenede bieden de troepen van de Prins echter hardnekkig tegenstand. Pas na een week is het verzet gebroken. Op 30 oktober volgt de overgave van de vesting. De Spanjaarden zouden vrijwel het gehele prinsgezinde garnizoen ombrengen.

Willem van Oranje 

en admiraal Lodewijk Boisot delen de ingesloten opstandelingen in Zierikzee onder leiding van Ruychaver op 18 mei 1576 mee dat er binnenkort een ontzettingsleger komt. Maar de Spanjaarden onderscheppen de postduif en richten de kanonnen precies richting de aanstormde vijand.

Zo'n 150 schepen 

en twintig vendels soldaten nemen zij op de korrel. Het ontzet mislukt en Mondragón verovert Zierikzee op 2 juli 1576, waarna de winnende soldaten vrijwel onmiddellijk gaan muiten. Ze hebben al maanden geen salaris gehad. Antwerpen ondergaat de Spaanse furie, een orgie van geweld en plunderingen.

 

(Rode pijl) Hier op de Noordhavenpoort in Zierikzee zou de degen van Mondragón staan.

Op de lijst 

van Zierikzeese burgers die moeten meebetalen bij de capitulatie van de stad aan de Spaanse bevelhebber Cristóforo Mondragón van Augustus 1576, komt ook de naam voor van mijn verre voorvader Joris Jasperse Gast.

De arme man 

had natuurlijk nooit kunnen denken dat zijn achter, achter, achterkleinzoon nog eens in het land van de vijand zou gaan wonen. Waarschijnlijk zou hij dat achter, achter, achterlijk hebben gevonden, maar ik kan hem verzekeren dat Spanje haast net zo mooi is als Schouwen en Duiveland.

Zierikzee 

heeft als enige stad in Nederland nog drie middeleeuwse poorten, die vanaf de 16de eeuw vrijwel ongewijzigd zijn gebleven. Tot 1866 werden de stadspoorten 's avonds gesloten. Laatkomers kregen tegen betaling toegang via het klinket, het kleine deurtje in één van de poortdeuren. Mocht de vijand erin slagen de deuren kapot te rammen, dan werd een valhek met scherpe punten neergelaten als een nieuwe hindernis.

Veel 

van de vissershuisjes aan de haven zijn gerestaureerd en erg in trek bij Zierikzeeënaars die na een verblijf in de randstad of het buitenland weer terug willen naar hun stad. Vroeger waren er diverse cafés zoals de “Gekroonde Suikerbiet” en het café van Visbeen en vielen er 's avonds regelmatig cafébezoekers - na te lang verpozen - in de haven, tegenwoordig is het allemaal wat exclusiever geworden.  

In Zierikzee 

zijn ze er trots op dat Jacob Cats (Vader Cats) er op de Latijnse school heeft gezeten. De Nobelprijswinnaar Pieter Zeeman er op de H.B.S. zat. En dat o.a. Pieter Caland, de ontwerper van de Nieuwe Waterweg, er werd geboren.

Westerschelde - Nummer Een - Vogelkijkhut

Vogelobservatiehut aan de Westerscheldekust ten oosten van Breskens. "De Westerscheldekust tussen Hoofdplaat en Nummer Een ligt direct langs zeer diep water met hoge stroomsnelheden. Er zijn dan ook in de loop der eeuwen veel dijkdoorbraken geweest. De aanwezigheid van een reeks inlagen ter plaatse moest het landverlies bij het optreden van calamiteiten verkleinen. Een moderner maatregel om de kwetsbare kustlijn te beveiligen vormde de aanleg van een soort brede voorberm voor de aanwezige zeedijk. Dit Voorland van Nummer Een was tot voor kort een egaal en eenvormig gebied, boven het bereik der getijden en daarom met zeer beperkte natuurwaarde. In 1994 is er een natuurontwikkelingsplan gerealiseerd, waarbij het geheel een aantrekkelijker inrichting heeft gekregen. Het voorland omvat nu onder meer een hollestelle, een gevarieerd schor en een vogeleiland. Het vogeleiland is aangelegd ten behoeve van pioniervogels zoals sterns en plevieren, maar het zal waarschijnlijk ook een functie krijgen voor overtijende steltlopers. De nabijgelegen Hooge Plaaten en de schorren voor de Paulinapolder behoren tot de rijkste buitendijkse vogelgebieden in het Deltagebied". (Bron: Provincie Zeeland)

Bovenstaand artikeltje had ik gelezen op internet. Ik popelde dan ook van verlangen om zodra ik in Nederland was er eens een kijkje te gaan nemen, in gedachten zag ik al honderden vogels die vlakbij zaten. Om een paar topfoto’s van die vogels te maken was slechts een kwestie van even op de ontspanknop drukken. Toen ik de - op een hoge dijk gelegen - hut eindelijk vond bleek het binnen een muffe bedoening en de vogelkijkhut was duidelijk niet alleen in gebruik om vogels te bekijken maar ook als ontmoetingsplaats voor de plaatselijke jeugd. Na de lege blikjes en andere rommel opzij te hebben geschoven kon ik het luikje openen wat zicht gaf op het vogeleilandje en inderdaad er zaten vogels zoals een foeragerende Kluut, dat beloofde wat.

Mijn vogelgeluk duurde echter niet lang want wandelaars konden eenvoudig op het vogeleiland komen en lieten daar hun hondjes uit.

Toen de wandelaars waren verdwenen en de vogels eindelijk weergekeerd bleek er nog een opstakel tussen mij en de vogels te zitten. Een grote ram kwam net voor het kijkgat staan.

Het was een prachtig dier - daar niet van - maar aangezien ik in de verte al weer nieuwe wandelaars aan zag komen, besloot ik om het maar voor gezien te houden. Struikelend over de blikjes verliet ik de hut, een illusie armer een ervaring rijker.
Alle vogelplekken van Nederland online

Herdenkingsplaatsen langs de weg

Je ziet het veel te vaak langs de wegen, kruizen of bossen bloemen. Hier is iemand verongelukt denk je en je vervolgt je weg. Welk verdriet er achter schuil gaat kun je lezen op http://ripjelledhondt.hyves.nl/