De Kokmeeuw (Chroicocephalus ridibundus) is in Europa een veel voorkomende meeuwensoort.
Het is gedeeltelijke een trekvogel en in Noordwest-Europa zowel zomer als wintergast. In Zuid-Europa komt hij alleen als wintergast voor, tussen maart en oktober zie je hem aan de Costa-Blanca vrijwel niet.
De kokmeeuw broedt in IJsland, Brittannië en Ierland, van Frankrijk oostwaarts en lokaal tot in het hoge noorden. Oorspronkelijk is deze meeuw een typische binnenlander. Maar omdat hij zich, wat het vergaren van zijn kostje en het vinden van broedgebieden betreft, goed heeft kunnen schikken in de schaarse ruimten die het cultuurlandschap hem heeft gelaten, is het hem voor de wind gegaan en in zulke aantallen toegenomen, dat gebiedsuitbreiding tot in de zilte streken noodzakelijk bleek.
De jongen bezitten een grijsachtige kop, een oranje snavel met een zwarte punt, een lichtbruine baan over de vleugel en een zwarte band over de staart. Hun buitenste grote slagpennen zijn zwart. Hoe ouder de meeuwen worden, hoe meer de bruine baan verdwijnt. Ze hebben een gewicht tussen de 225 en 350 gram en worden van 34 tot 37 centimeter groot, ongeveer het formaat van een stadsduif.
Het zijn alleseters, die zich onder anderen voeden met larven, slakken en wormen, die ze vinden in wei en bouwland. Ze eten ook visjes, vogeleieren, muizen en kleine vogels. Ze scharrelen tussen het drijvend afval en kunnen met tientallen afkomen op gestrooid brood. Veel kokmeeuwen houden zich er ook mee bezig om al vliegend insecten te vangen. Graag lopen ze mee met het eerste opkomende water, terwijl ze uitkijken naar sporen van bodemdieren, die door het vloedwater tot actie komen. In iets dieper water zwemmen ze ook rond, uitkijkend naar al het eetbare dat het waagt om onder ze door te zwemmen.
Een andere techniek is het slik trappelen. Daarbij bewegen ze zich, al trappelend langzaam achterwaarts. In het opwervelende water en slib komen er wormen en zagers te voorschijn die snel worden binnengeslikt.
Lange tijd werden kokmeeuwkolonies bestreden, door bijvoorbeeld het rapen van de eieren en afschot. Hiervoor werden twee redenen aangevoerd; de eerste was eutrofiëring van voedselarme vennen door de uitwerpselen van de meeuwen, de tweede betrof het vermoeden dat kokmeeuwen een negatieve invloed uitoefenen op de stand van andere vogelsoorten. Een nadeel van het bestrijden van de kolonies is dat de verstoorde kokmeeuwen vaak agressief en roofzuchtig worden nadat hun nesten geruimd zijn. Men vermoedt ook dat eenmaal verstoorde meeuwen gewoon op een andere plaats alsnog een nest jongen grootbrengen.