Czas

Leczy rany z rozmysłem i te całkiem niechcący zadane. Przypadkowe samookaleczenia, otarcia naskórka i ostre cięcia wymierzone przez los na życiowych zakrętach. Zobojętnia setkami równo biegnących sekund, zapłaconych na czas rachunków i nudnych poniedziałków. Tłumaczy. Pomaga usłyszeć odpowiedzi, na które wcale się nie jest gotowym. Zrozumieć . Wyciągnąć wnioski z wypadkowej marzeń, nie całkiem zamierzonych efektów i nietrafionych horoskopów. Pogodzić się. Nabrać sił do kolejnego przenoszenia coraz wyższych w moim życiu gór. Podnieść się po tym, co tak mocno wbiło w usuwający się grunt pod niepewnymi stopami. Odetchnąć. Nabrać pewności. Krzyczeć.

Pozdrawiam - M.

... no to ruszamy !

... do naszych ulubionych miejsc. Na rozgrzaną słońcem plażę. Na wzgórza porośnięte winoroślą , zaroślami makii i oliwkami.

 

Po ciszę - wolną od jazgotu krzyczącej newsami codzienności - i  czas - odmierzany jedynie wschodami i  zachodami słońca. 
 

Pozdrawiam i ... do sklikania za 1300 kilometrów ! - M.

Sezon letni

Sezon letni w kolorze black & white. Na balkonie. Z kapryśną pogodą. Rozgrzany palącym słońcem i wystraszony gwałtownością mało emocjonalnych burz.

Absolutnie niezależny od nastrojów i kaprysów. Pachnący poranną kawą i szeleszczący kartkami kolorowych czasopism. Z dystansem do ciągłej gonitwy pędzącej tuż za metalową barierką balkonu.

 

 

Z pełną listą kulinarnych szaleństw do ugotowania już wkrótce, a najlepiej to już od jutra.  I niespraną plamą po truskawkach na ulubionej koszulce.

 

Z obietnicą letniej przygody zatrzymaną w kadrze wakacyjnego aparatu. Pogryzioną z nadmiaru wolnego czasu papierową słomką pływającą w zimnej lemoniadzie i przygotowanym do podróży przewodnikiem.

 

Bez pośpiechu.

 Mój sezon letni ? Wiadomo, na balkonie. W moim miejskim ogrodzie na trzecim piętrze. W kolorze black & white z małą dawką zieleni. Uśmiechnięty.

Z balkonu na trzecim piętrze pozdrawiam - M. 

*************

PS - czas zacząć pakować walizki. W najbliższy poniedziałek wyjeżdżamy na Ciovo. Jeszcze tylko uporamy się z jelitówką...

*************

Poduchy - Kokon Home

Buddha, sztuczny róg, marokańskie miseczki - HouseShop

Latarnia,  szklane pudełka - Agnetha. Home

Uroda życia

Uroda życia ?  To porządek  -  rzeczy, spraw i ludzi. Metafizyka naszej codzienności. Ład niezależny od zewnętrznych zawirowań i chwilowych problemów. To stały punkt odniesienia dający poczucie bezpieczeństwa. Zwyczajne  dzień dobry  tak bardzo potrzebne, żeby zacząć kolejny dzień.   

To też porządek codziennych rytuałów - przecedzony przez sitko kapuśniak  w dymiącym zupą talerzu i pomidor ściągany z każdej kanapki. Podkradana mi co wieczór pasta do zębów i ulubiona piżama ze spodenkami w czerwono - szarą kratkę, która od dawna jest  już za mała, ale nie wyrzucaj mi jej jeszcze mamo. To wspólnie spędzany czas, kiedy możemy uczyć się siebie na nowo. Uśmiech na przepraszam.  


 ************************

Mój przepis na  życie ? Szeroko otwarte oczy, poczucie spełnienia, szczęście odnajdowane w zwykłej codzienności.  Proste ! 

 A teraz, kiedy już o tym wiem, jestem w pełni gotowa do smakowania słodko - gorzkiej  urody życia.

Pozdrawiam - M. 

Upał

Gorące powietrze niemal parzy skórę. Rozgorączkowany oddech ulicy wdziera się przez szczeliny okna. Krąży między chłodem domu  a  spoconym zapachem miasta. Ciężkie od letniego skwaru powieki nie reagują wcale na kolejny łyk kawy, a nieruchawa zakładka wciąż tkwi w tym samym miejscu zwarzonej temperaturą fabuły.

 Zawieszona w upale nie otwieram jeszcze żadnego z pełnych  zabytków i turystycznych ciekawostek przewodników. Na razie podróżuję w myślach. Wytyczam nowe trasy prowadzące mnie gdzieś na drugą stronę mapy. Bez ograniczeń i ze 100% zniżką na bilet wstępu na mój wakacyjny szlak. Tam, gdzie cisza huczy cykadami, a gorące powietrze niemal parzy skórę.

W  upalny poranek pozdrawiam - M. 
 

Średnia urlopowa

 Moja średnia urlopowa ?   -   czasem   słońce,   częściej   deszcz. W zdecydowanej większości przemoczona. Zaniesiona ciężkimi chmurami, mokra. Bez widoków na przejaśnienie, ze słońcem stale obecnym dla innych i zawsze gdzie indziej.  Dopiero kilka dni temu  przyszło lato, wreszcie jest upalnie. Dlatego czas zwolnił jeszcze bardziej. To, co trzeba - samo przekłada się na później, by potem  - w drodze burzliwych dyskusji - uzgodnić ze mną, że wcale już nie jest konieczne.

 

Wokół mnie zakurzony, rozpalony od słońca miejski slow time,  w trybie mocno spowolnionym. Wieczorny dźwięk talerzy i sztućców dobiegający z dziesiątek otwartych na  upał mieszkań. Niezliczone okna, które  mrugają w zgodnym rytmie najświeższych afer i informacji. Polityczna rzeczywistość dziejąca się  -  na szczęście  i  z wyboru  -  gdzieś poza mną i  bez mojego udziału. Ledwo wyczuwalny od gorąca puls miasta.  Chłód wieczora przynoszący wyraźną ulgę.

 

 

Słucham kojącej muzyki wentylatora -  bez wyraźnego metrum, z jednostajnym rytmem wirującego silnika. Odprężającej.  Z  porcją lodów śmietankowych - dla ochłody i wbrew wszelkim zaleceniom modnych aktualnie diet. Tworzę substytut miejsca pełnego melodii cykad. I słucham prognoz pogody, by sprawdzić swoje szanse na  poprawienie ogólnej statystyki. Mojej  średniej urlopowej, w której częściej jest słońce, a tylko czasem deszcz.

Pozdrawiam - M.

PS - następnym razem zabiorę Was na balkon :) M.

Summertime

  
Czas na lato. Na siebie. Czas sfokusowany na detal i na niebanalną urodę rzeczy prostych. Czas płynący zupełnie inaczej, bardziej do wewnątrz, nieoznaczony żadną datą. Dający szansę na odnalezienie zostawionej gdzieś na potem tolerancji dla własnych błędów. 

 

Zatrzymany, pachnący deszczem.  Z odrobiną koloru. Z  leniwie drzemiącym popołudniem i chodzącym własnymi drogami zegarkiem. Znacznie łatwiej wywołujący uśmiech.

Czas  słodko - gorzki, o smaku domowej lemoniady, z dodatkiem mięty i zimną od kostek lodu szklanką.

Summer(-)time w wielkim mieście. Na balkonie.
 

 

Pozdrawiam - M.

 


*****************   

Niebawem więcej zdjęć - całości. Tacy, którą muszę wreszcie  skończyć, poduch kupionych u Magdy. Summertim - u.