Na trzecim piętrze

 

Balkon na trzecim piętrze, pod czterdziestką.  Z pełną autonomią, rządzący się swoimi prawami, żyjący po swojemu i w całkiem niezależnym od człowieka rytmie. Drwiący z aktualnych trendów mody. Zdefiniowany w kwestii doboru roślin i barw. Odprężający dzięki stale przekwitającej bakopie wymagającej codziennej uwagi i skupienia. Ze stale aktualnym marzeniem o domu. Z ogrodem, rzecz jasna.

Mój teren (bardzo) prywatny, bez wścibskiego flesza paprazzi i cennych rad wszystkowiedzącego sąsiada. Z miejscem na dobrą książkę i pełną swobodę nie tylko myśli. Z przygotowanym wywarem z czosnku - przeciwko mszycom i natrętnemu mączlikowi.

 Teren z odrobiną wikliny, ze złamaną czasem i słabym zabezpieczeniem bielą, przebarwioną na kolor limonki hortensją. Z małą doniczką zielonych rojników i dużym apetytem na morze.

 

Teren ze skończoną niedawno tacą -  Z okuciami i  widocznymi śrubami pomalowanymi na czarno. I napisem precyzyjnie nanoszonym cienkim pędzelkiem.

 

Z miękkimi poduchami od Magdy z Mile Maison ( zajrzyjcie koniecznie, sklepik naprawdę wart polecenia ! --> klik ), z gwarancją udanego  leniuchowania potwierdzoną własnoręcznym podpisem przez właścicieli sklepu.

Mój teren prywatny, na trzecim pietrze. Pod czterdziestką.

Pozdrawiam - M. 

PS. Trwa druga edycja konkursu Mojego Mieszkania na najpiękniej zaaranżowany balkon - zgłoście się koniecznie. Teraz Wasza kolej, trzymam  kciuki ! M.

Summertime

  
Czas na lato. Na siebie. Czas sfokusowany na detal i na niebanalną urodę rzeczy prostych. Czas płynący zupełnie inaczej, bardziej do wewnątrz, nieoznaczony żadną datą. Dający szansę na odnalezienie zostawionej gdzieś na potem tolerancji dla własnych błędów. 

 

Zatrzymany, pachnący deszczem.  Z odrobiną koloru. Z  leniwie drzemiącym popołudniem i chodzącym własnymi drogami zegarkiem. Znacznie łatwiej wywołujący uśmiech.

Czas  słodko - gorzki, o smaku domowej lemoniady, z dodatkiem mięty i zimną od kostek lodu szklanką.

Summer(-)time w wielkim mieście. Na balkonie.
 

 

Pozdrawiam - M.

 


*****************   

Niebawem więcej zdjęć - całości. Tacy, którą muszę wreszcie  skończyć, poduch kupionych u Magdy. Summertim - u.

Szczypta magii na co dzień

Święta już minęły. Tak szybko ! Na szczęście ich  klimat i niesamowity czar wciąż trwają. Delektuję się każdym drobiazgiem i próbuję zaklinać czas, by nie biegł tak prędko.

Przede mną kolejny kubek gorącej, pachnącej cynamonem herbaty. Ciastka stojące w szklanym słoju tuż obok kanapy kuszą nieustannie i obiecują  zamienić swym smakiem zwykłe popołudnie w  wyjątkowy czas. Tylko dla mnie. I wcale nie przesadzają.

 Wreszcie mam chwilę, żeby posłuchać innych. Spojrzeć na wiele  - wydawałoby się doskonale znanych  spraw -  od podszewki, i dostrzec -  jak  twarde są do zgryzienia. Spróbować  rozwiązać  wszystkie gordyjskie węzły i temu, co najpilniejsze, nadać właściwy bieg.

Wyciągam wnioski z ... Zapamiętuję wskazówki, by  ... Zwracam uwagę na ...

Pomaga mi w tym szczypta magii na co dzień. Tej świątecznej. Wciąż trwa. Połyskuje srebrzystym kolorem tacy ( od Lilli, z jej cudnego sklepiku --> klik ! ), ogrzewa ciepłym światłem rozpalonych świec i ma zapach kwitnących hiacyntów.

Pozdrawiam - M.

Odpowiedź

Codzienna bieganina. Pogoń za nieuchwytnym. Kłótnie o drobiazgi. Wściekłość , bo nie wychodzi i złość, że jednak coś wyszło. Ale innym. Nadgodziny.   Kilogramy zakupów taszczonych na trzecie piętro. Zmęczenie . Sprzeczka  z powodu skarpetki rzuconej gdzieś w niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie. Nieporozumienia wynikające z niedomówień i zatkanych celowo uszu. Po co ?

Przecież  szczęście nie chodzi w skarpetkach, a sensu życia nie odnajduje się płacąc rachunek za schab bez kości. Gdzie więc są ? Pewnie gdzieś pomiędzy. Ubrane w codzienność nawet nie myślą dawać znaku życia. Trzeba rozglądać się uważnie i wytrwale szukać. Chwilami wydaje mi się, że znalazłam. Chwilami -  kiedy zapominam  zatkać uszy i nie słyszeć. Gdy trepki zostawione po niewłaściwej stronie futryny po prostu kojarzą się z kimś, kogo kocham. W pogoni za    nie - wiadomo - czym     gubię gdzieś to, co najważniejsze.

Cały czas uczę się  nie mijać tego, co w życiu kluczowe. Nie pozwalać na to, by mało istotne sprawy przejęły kontrolę . Tworzę nowy porządek i odnajduję sens - gdzieś pomiędzy. Chcę zdążyć przed upływającym czasem, zanim zabierze mi wszystko, odbierając jednocześnie sens   wszystkiemu.

Pozdrawiam - M.

PS - Jesień na całego ! dynie  w wersji mini, taca z różnościami, kilka doniczek i tealightów.
 Spokój ( kocham ten stan ! ... )  .

Lato mieszczucha

Lato mieszczucha to lato spędzane na trzecim piętrze. Z  doniczkami obsadzonymi roślinami jedno -  lub wieloletnimi. Z sąsiadem, który czasami bywa męczący. Upalne, brzęczące niesamowitą muzyką owadów za dnia.

Od lat noszę w sobie marzenie o domu.  Z ogrodem, rzecz jasna.  I chociaż szanse na jego spełnienie są  praktycznie znikome  -  pielęgnuję w sobie tą myśl  bardzo starannie. Zaraziłam nią mojego M. , bo " jeżeli marzy tylko jeden człowiek, pozostanie to tylko marzeniem. Jeżeli zaś będziemy marzyć wszyscy razem,  będzie to już początek  nowej rzeczywistości" ( Helder Camara ).  Od pewnego czasu marzymy więc we dwoje. Może to będzie " początek nowej rzeczywistości " ?

Za każdym razem, kiedy siadam w fotelu na moim balkonie, oczami wyobraźni przenoszę się do  wymarzonego ogrodu. Pielęgnuję w sobie ten obraz . I ogród też. Uśmiecham się , bo wiem, że  w moim wymarzonym ogrodzie  spotkam  M. W końcu marzymy razem.



Rojniki, pelargonie, bakopa. Różne odcienie bieli i zieleni. Mój  miejski ogród.  Na jawie. Na trzecim piętrze.

******************* 

Jutro ostatni dzień candy ! Niebawem ogłoszę zwycięzcę. Wybraną osobę proszę o szybki kontakt ze mną  i ... cierpliwość, bo w najbliższy poniedziałek wyjeżdżamy na podbój środkowej Dalmacji. Przede mną pakowanie, pakowanie, pakowanie ... Pisząc posta dotyczącego candy nawet nie przypuszczałam, że wybierzemy się na wakacje, tym bardziej, że w planach był remont ... Wykonanie tacy / segregatora będę musiała więc nieco przesunąć w czasie.

*******************

Pozdrawiam- M.