Połączenia doskonałe, czyli boski sos owocowy do deserów.

Gdy na przełomie wiosny i lata na straganie spotykają się truskawki i rabarbar, to dla mnie znak, że czas na przygotowanie owocowego sosu. Nie przygotowuję go w dużych ilościach, ot tylko tyle, by jeść na bieżąco. Bo taki świeżutki, delikatny i lekki, bez ogromnej ilości cukru jest po prostu przepyszny. Tak pyszny, że ma się ochotę jeść łyżkami.

Gyoza z pieczoną kaczką

Niemal równo rok temu, pierożkami (KLIK – tutaj przepis) o lekko azjatyckiej nucie smakowej zamykałam rok. Najwyraźniej taka już moja dość przypadkowa, świecka tradycja, a może po prostu historia lubi się powtarzać? Bo oto nastał rok kolejny, a ja znów zaczynam podobnymi klimatami.
W zasadzie nowy przepis miał zadebiutować na blogu w Nowy Rok, ale cóż... nie wyszło...
W tym miejscu słówko wyjaśnienia, głównie dla stałych Czytelników, którzy zauważyli moją ostatnią obniżoną aktywność blogową – jestem, żyję, gotuję. I marzę o wakacjach, nie inaczej. :D Jest pracowicie, tyle, że efekty niemal całej mojej aktywności kulinarno – fotograficznej trafiają „w świat”. Ale, ale! Jeszcze tylko trochę! Zaraz potem nabiorę oddechu i mam nadzieję wrócić z impetem. :)

Czas na jesień. Jabłka i orzechy.

Tak to się plecie... Wiosną zwykle wracam ze spacerów z zielonymi gałązkami. Latem nie potrafię się oprzeć polnym kwiatom, a teraz, gdy za oknem sypnęło złotem - zachwyca mnie każdy opadający z drzewa liść. Nawet jeśli nie tęsknię za chłodem i krótszymi dniami, to lubię te wszystkie odcienie żółci, czerwieni, brązów i fioletów, którymi obdarza nas teraz natura. W domu więc zrobiło się kolorowo od bukietów liści, jarzębiny, dzikiego winogrona, ozdobnych dyń i dużej ilości owoców. To najprzyjemniejsza strona tej pory roku... :)

Łosoś teriyaki ze szparagami

Jest kilka takich składników, które zajmują ważne miejsce w moich kulinarnych poczynaniach. Jednym z nich jest sos sojowy. Uważam go za genialną przyprawę i często po prostu zastępuje mi sól. Ale sos sojowy to dopiero początek, bo od niego (a w zasadzie na jego bazie) wywodzą się inne, równie świetne sosy, a wśród nich chyba mój ulubiony – teriyaki.
Po raz pierwszy zetknęłam się z nim już jakiś dłuższy czas temu w restauracji sushi. Od tamtej pory często gości w moim domu i dbam o to, by choćby najmniejsza buteleczka zawsze znajdowała się w lodówce. Co prawda sos teriyaki podobno w bardzo łatwy sposób można wykonać samemu w domowych warunkach. Wystarczy połączyć sos sojowy z mirin (lub sake) i miodem (lub cukrem trzcinowym) i podgotować, by płyn się zredukował i nieco zgęstniał. Uczciwie przyznaję, sama na produkcję się jeszcze nie porwałam i idąc na skróty – kupuję gotowy

Figi z imbirem. Na słodko.

Jeśli lubicie figi – to właśnie teraz jest dobra pora, by się trochę obkupić. Złotówka za całkiem ładną sztukę. Na moje oko, taniej już nie będzie, więc kto żyw biegnie na targ. :)

I tylko radzę - dla własnego dobra, nie zestawiajmy tej złotówki z ceną kilograma jabłek, bo ból głowy i zębów murowany...

Coś słodkiego, coś owocowego, coś ostrego. Deser podano!

Uwielbiam ten moment, gdy w końcu zapada decyzja, a nad „i” ostatecznie postawiona zostaje kropka. Dotąd rozsypana układanka puzzli, w końcu układa się w jedną, zapiętą całość: miejsc, noclegów, rezerwacji i na koniec potwierdzeń.

Chciałoby się powiedzieć: ufff! mamy to za sobą!

Teraz pozostaje tylko czekać i cieszyć się myślą, że od zasłużonego urlopu dzieli już coraz mniej. Chociaż jak wiadomo, w takich wypadkach czas oczekiwania dłuży się niemiłosiernie...

O remoncie słów kilka

O tym, jak człowiek obrasta w niepotrzebne rzeczy – dowiaduje się zwykle z całą brutalnością przy okazji wszelakich remontów. Przerażający jest fakt, ile "skarbów" jest w stanie upchnąć w zakamarki szaf, bo przecież może „kiedyś się przyda(dzą)”... 

Gdy w wakacje odświeżaliśmy przedpokój, wydawało mi się, że już gorzej być nie może.

A jednak. Przez ostatni tydzień odgruzowywałam swój komputerowy kąt...

Powiem krótko: to była masakra. :D

Jak udało mi się przeżyć przejście huraganu, odgruzowywać po sufit to co zagruzowane, wyselekcjonować wśród miliona rzeczy najpotrzebniejszą garstkę, a w międzyczasie wykonać kilka sesji foto i jeszcze w miarę normalnie rodzinnie funkcjonować – doprawdy nie wiem. Chyba wizja „nowego” pchała do przodu...

No to mam. :) Odświeżone, odmalowane, odgruzowane i oddane do użytku moje stare - nowe miejsce pracy, blogowania, fejsowania i picia kawy. Cieszę się jak diabli!:)

Tutaj (klik) można podejrzeć fragment kąta komputerowego po liftingu.

A z tej radości, że „jestem znów na swoim” zapraszam wszystkich na wirtualne ciacho. O! :)

Oczywiście ciasto jesienne: z imbirem, gruszkami i migdałami.

Ps. W najbliższą niedzielę ogłoszenie wyników w konkursie Blog of Gdańsk 2012. Proszę! trzymajcie  kciuki... :)

  

Ciasto z migdałami, imbirem i gruszkami

(inspirowane przepisem w Delicious nr 9/2012)

4 gruszki (dojrzałe, ale niezbyt miękkie)

100g mąki

2 łyżeczki proszku do pieczenia

2 łyżeczki imbiru w proszku

100g mielonych migdałów

100g cukru

100g masła w temp. pokojowej

3 duże jaja w temp. pokojowej

ok. 70g imbiru kandyzowanego (drobno pokrojony)

garść płatków migdałowych

dodatkowa łyżka masła i łyżka mąki – do przygotowania foremki

Piekarnik nagrzać do temp. 180st. C.

Przygotować tortownicę o średnicy ok. 20-22cm. Wysmarować dno i boki masłem, i oprószyć mąką. Nadmiar mąki usunąć. (Zamiennie można wyłożyć foremkę papierem do pieczenia).

Gruszki obrać ze skórki, wydrążyć z gniazd nasiennych i pokroić w grubszą kostkę.

Mąkę przesiać wraz z proszkiem do pieczenia i sproszkowanym imbirem do osobnej miski.

Masło utrzeć z cukrem na puszystą masę. Nadal ucierając - dodawać kolejno po jednym jajku, a następnie przesianą mąkę i mielone migdały. Na koniec wmieszać kandyzowany imbir, oraz pokrojone gruszki.

Masę przełożyć do tortownicy. Wierzch posypać płatkami migdałowymi.

Piec ok. 50 min. Patyczek włożony w środek ciasta powinien być suchy.

Studzić na kratce.

Ostudzone ciasto można dodatkowo posypać cukrem pudrem.

Smacznego!

Porządki i ciasteczka korzenne

Pół dnia spędzone w rozjazdach i bieganiu po sklepach. Upolowane świeżutkie akcesoria do kolejnych zdjęć i ważne decyzje w sprawie liftingu miejsca pracy. W najbliższych dniach przez moje cztery kąty przejdzie huragan. Szykują się jesienne porządki i miłe zmiany.

Kilka dni temu pierwszy raz w tym jesiennym sezonie popełniłam korzenny wypiek. Akurat siąpał za oknem deszcz i myśl o rozgrzewającym imbirze nie chciała mnie opuścić. W końcu to już powoli czas... 

Delikatnie korzenne ciasteczka

proporcje na ok. 30 ciasteczek

170g masła

150g cukru trzcinowego

1 duże jajko

1 łyżka syropu imbirowego

230g mąki

ok. 2/3 łyżeczki sody

½ łyżeczki imbiru w proszku

1 łyżeczka cynamonu

szczypta soli

Piekarnik rozgrzać do temp. 180 st.C. Przygotować dwie duże blachy – wyłożyć papierem do pieczenia.

Do osobnej miseczki przesiać mąkę wraz z sodą, imbirem, cynamonem i solą – przemieszać.

Masło ubić z cukrem trzcinowym na gładką, puszystą masę. Cały czas ubijając - dodać jajko, syrop imbirowy, a na koniec wsypać mąkę. Dobrze wymieszać. Ciasto będzie mięciutkie, ale raczej zwarte.

Pozostawiając dość spore odstępy - nakładać na blachę kopczyki ciasta wielkości łyżki stołowej (bardzo dobrą alternatywą jest użycie malutkiej gałkownicy). Przy użyciu dużej łyżki – delikatnie spłaszczyć każdy kopczyk (aby łyżka nie przyklejała się do surowej masy, warto często ją lekko zamaczać w zimnej wodzie).

Piec ok. 10-11 min. aż ciasteczka się lekko zezłocą.

Studzić na kratce.

Smacznego!

Ciasto brzoskwiniowe z kandyzowanym imbirem. Weekendowa cukiernia #9.

Dziewiąte wydanie Weekendowej Cukierni upływa (w moim wypadku) pod znakiem imbiru i brzoskwiń. Kasiac z bloga Pokrojone i Doprawione – zaproponowała super fajne ciacho, któremu tym razem oprzeć się nie potrafiłam. A musicie przyznać, że w opieraniu jestem całkiem niezła, bowiem jest to mój pierwszy udział w Weekendowej Cukierni (prawdę mówiąc, drugi, ale tego pierwszego prawdziwego razu nie liczę, bo pech chciał, że debiut był nieudany i wpis na blogu się nie pojawił).

Propozycja Kasi na brzoskwiniowe ciasto z kandyzowanym imbirem – spodobało mi się od pierwszego spojrzenia na przepis. Bardzo lubię korzenne wypieki, a to ciasto za sprawą przypraw: cynamonu i imbiru – właśnie takie jest. Dodatek kandyzowanego imbiru stanowił tylko dodatkowy atut. Swego czasu, sama, domowym sposobem przygotowałam ten słodko – ostry przysmak, który od czasu do czasu właśnie w podobnych wypiekach lądował. Nic nie stało na przeszkodzie, by teraz uszczuplić trochę zapasów. :)
No więc ciasto, teraz puszy się przed Wami wirtualnie na zdjęciach, a jeszcze wczoraj – realnie na naszych talerzach. :)
Zapewne, co uważniejsi, dostrzegli, że na moim wypieku brak warstwy śmietanowej. Ano tak... To było cięcie jak najbardziej planowane. Po mocno kalorycznym podwieczorku u Bey – miałam wewnętrzną potrzebę ucięcia kliku kalorii. W związku z powyższym, by ciasto nie wyglądało zbyt mizernie – upiekłam je z podwójnej porcji (modyfikując bardzo nieznacznie pewne ilości składników). Brzoskwinie, które w oryginalnym przepisie miały się znaleźć na warstwie śmietanowej – ułożyłam na surowym cieście, posypałam z wierzchu brązowym cukrem, by uzyskać uwielbianą przeze mnie słodką skorupkę – i całość razem upiekłam.
No! tego mi trzeba było! :) Ciasto wyszło absolutnie świetne! Puszyste, lekko wilgotne, z pikantną nutką... Pycha!
Kasiu, choć moje ciasto się trochę różni od oryginału, to i tak dziękuję za świetną bazę! :)

Oryginalny przepis znajdziecie na blogu Pokrojone i Doprawione, a u poniżej prezentuję przepis z moimi modyfikacjami.

Ciasto brzoskwiniowe z kandyzowanym imbirem
wg przepisu Kasiac z bloga Pokrojone i Doprawione – z moimi zmianami

użyłam formy kwadratowej o boku 23 cm, szklanka = 250 ml

2 szkl. mąki
szczypta soli
1 łyżeczki sody oczyszczonej
1 łyżeczki proszku do pieczenia
1 łyżeczka sproszkowanego imbiru
1 łyżeczki cynamonu
120 g miękkiego masła
otarta skórka z jednej cytryny
1 i 1/4 szkl. drobnego cukru do wypieków (ważne, żeby był drobny!)
3 jajka
1 szkl. zmiksowanych świeżych brzoskwiń (1-2 owoce w zależności od wielkości)
3 łyżki drobno pokrojonego kandyzowanego imbiru
dodatkowo 2 świeże brzoskwinie – pokrojone w dużą kostkę (albo w ósemki)
1-2 łyżki brązowego cukru

Wykonanie:
Piekarnik nastawić na 175°C. Formę wysmarować masłem, dno wyłożyć papierem do pieczenia, a boki oprószyć mąką.

Wymieszać w misce mąkę, sól, sodę, proszek do pieczenia, sproszkowany imbir i cynamon. Odłożyć na bok.
Brzoskwinie sparzyć wrzątkiem, obrać ze skórki i zmiksować na pure.

W następnej misce bardzo dokładnie rozetrzeć masło ze skórką cytrynową (do białości). Stopniowo wsypywać cukier i miksować aż masa będzie biała i puszysta. Dodać jajko, dobrze zmiksować. Dodać żółtko i znów zmiksować. Teraz zmniejszyć obroty na najwolniejsze. Połowę mieszanki mącznej przesiać do masy maślano - jajecznej i wymieszać delikatnie tylko do momentu połączenia się składników. Wlać puree brzoskwiniowe i wmieszać je w masę. Teraz dodać drugą połowę mąki i kandyzowany imbir i znów delikatnie wymieszać, aby składniki tylko się połączyły.

Ciasto przełożyć do formy. Na wierzchu rozłożyć kawałki świeżych brzoskwiń. Oprószyć brązowym cukrem. Wstawić do nagrzanego piekarnika i piec około 50-60 min. (patyczek włożony w środek ciasta powinien być suchy).
Wyjąć, ostudzić przez 10 min i wyjąć z formy.
Smacznego!

Nowe zabawki i keks imbirowy z rabarbarem na Dzień Dziecka :)

Prezenty dla dzieci... Wyczekane, bo przecież prezent na Dzień Dziecka, to nie to samo co zabawka od mamy i taty bez okazji. Na tę pierwszoczerwcową się czeka cały długi rok, tamte pojawiają się znienacka...
Uśmiech dziecka... Ten najszczerszy, najpiękniejszy, najważniejszy dla matki...
Wczoraj mój syn wyznał, że nigdy nas nie opuści. “Mamuś, mnie z Wami jest tak dobrze. Zostanę z Wami na zawsze.” Ech...za 10 lat zapewne już takich słów nie usłyszę. ;-) Więc cieszę się tym co dziś i teraz. Nawet gdy chandra dopadnie (już mija, już jest lepiej :)) – to uśmiech dzieci, małe rączki, które obejmą za szyję, słodki całus – przynoszą tyle radości. Tych gestów miłości nie zastąpi nic innego.


W temacie dzisiajszego święta, to przecież wiadomo... mężczyźni też dzieci. Duże, ale dzieci. :) Więc i prezent się należy. A w prezencie ciasto. Owszem skromnie, ale w dobie kryzysu i drobiazgi cieszą. :) A poza tym – to ciasto było pieczone naprawdę z myślą o dużym chłopcu. :) Bo to ciasto z rabarbarem..., a ja rabarbaru nie jadam (o czym zdążyłam już chyba wszem i wobec obwieścić). A duży chłopiec podobno rabarbar uwielbia (podobno, bo dowiedziałam się o tym skromnym fakcie dopiero w 11-tym roku bycia żoną).
Na ten mój absolutnie pierwszy rabarbarowy raz – wybrałam ciasto z przepisu Liski na imbirowy keks. Przepis wydał mi się bezpieczny, slusznie (jak się okazało) mając nadzieję, że rabarbar nie będzie tu grał pierwszych skrzypiec. I nie grał. Raczej współgrał. Tak, tak, przemogłam swoją rabarbarową niechęć i skosztowałam kawałek ciasta. I wiecie co... bardzo dobre! Naprawdę! :)


Wracając do zabawek... Ja też jestem dzieckiem. Dużym dzieckiem. I mam swoje zabawki. Zabawki, które cicho i niepostrzeżenie przerodziły się w hobby i pasję. :)
Chciałam się pochwalić (bo naprawdę jestem z tego dumna), że dzisiejsze zdjęcia wykonałam analogowymi obiektywami. To moje absolutnie pierwsze kroki w fotografii analogowej. Radziecki (!) Helios i Jupiter – to moje nowe zabawki bez tych wszystkich bajerów, które oferuje nowoczesna myśl techniczna. :) Żadnych zoomów, autofokusów, światłomierzy, programów auto (no dobrze, i tak auto nie używam ;-)) i innych bajerów. Zabawa na 102! A ja bawię się jak dziecko, biegam z aparatem i uwieczniam wszytko co wpadnie mi w oko. To mój Dzień Dziecka. :)



Imbirowy keks z rabarbarem
cytuję za Liską z bloga White Plate

300 g mąki pszennej
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka imbiru
szczypta soli

125 g masła
125 g cukru trzcinowego
125 g złocistego syropu (golden syrup, syropu klonowego lub miodu)
125 g melasy

2 jajka
50 ml mleka

300 g rabarbaru, obranego i pokrojonego w cienkie plasterki plus tyle cukru, by obtoczyć w nim rabarbar (2-3 łyżki)
50 g kandyzowanego imbiru w cukrze, drobno pokrojonego


Mąkę wymieszać z sodą, imbirem i solą.
W garnuszku roztopić masło, melasę, cukier i syrop. Lekko przestudzić, wlać do mąki i dokładnie wymieszać.
Jajka rozbełtać w miseczce, dodać do masy razem z mlekiem. Wymieszać. Następnie wmieszać rabarbar i imbir kandyzowany.

Piekarnik nagrzać do 160 st C.
Formę keksową o wymiarach 25x12 cm wysmarować masłem i wysypać mąką. Wlać ciasto. Wstawić do piekarnika i piec 1,5 h.

Ostudzić w formie.
Smacznego!