Γειά σας φίλοι μου........

σας εύχομαι ολόψυχα

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

με υγεία για όλους,
ελπιδα για την ζωή
πίστη στην δύναμη που έχουμε
χαρά , δημιουργία και συγχώρεση।

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου,

επέστρεψα απο το χωριό και το λιομάζωμα

και σας εύχομαι ολόψυχα

Χρόνια Πολλά

Καλά Χριστούγεννα.

με υγεία και χαρά πάντα μαζι με τους αγαπημένους σας.

Γειά σας φίλοι μου,

Μια βιαστική ανάρτηση γιατί σε λίγη ώρα φεύγω για κάτω, για το αναπλάκι μου, για το χωριό να μαζέψω ελιές.

Το ξέρετε ότι αυτή η περίοδος είναι η αγαπημένη μου και η χαρά που αισθάνομαι στην προσμονή του μαζέματος είναι μεγάλη.

Πιο παλιά σας είχα μιλήσει για το υπερικό ή βαλσαμόχορτο και για τις πάμπολλες χρήσεις του. Πρίν 3 εβδομάδες ξεκίνησα και πίνω σταγόνες από βάμμα υπερικού και τι να σας πω;;;;

Ερχονται στιγμές που και εγώ η ίδια δεν πιστεύω ότι ξαναγεννιέμαι σιγά σιγά.

Ξανάρχισα να δουλεύω, να διαβάζω και να κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Θα ήθελα να σας δείξω τις καρφίτσες που έχω φτιάξει αλλά η μηχανή είναι αφόρτιστη οπότε τις αφήνω για την επόμενη φορά.

Στις 18 /12 θα έχουμε μια μικρή γιορτούλα και μια ευκαιρία να δείξουμε πόσο καλές μαθήτριες είμαστε.

Μαζί μου πήρα τα υλικά για να δουλέψω αν η καθημερινή κούραση δεν με καταβάλει.

Να είστε όλοι καλά.

(Κάντε μια ευχή να είναι καλός ο καιρός.)

Καλημέρα φίλοι μου.......

Βοήθειααααααααααα......

Κυριακή σήμερα, έχω σηκωθεί αξημέρωτα, έχω βάλει το φαγητό να σιγοψήνεται (γίδα κοκκινιστή με μακαρόνια έχει το μενού) , έχω κάνει τον καφέ μου και λέω να τον απολαύσω μέχρι που ξυπνάει το τέρας.

Μιλάω για την φίτσα την γάτα της κόρης μου που πλέον μένει μαζί μας.

Ποτέ δεν είχα γάτες και για να πούμε την μαύρη αλήθεια ποτέ δεν τις συμπάθησα.

Μού έτυχε όμως και πρέπει να μάθω και να μάθει να συμβιώνουμε.

Και εδώ ζητάω την βοήθεια σας.

Απο σκυλιά κάτι ξέρω. Απο γάτες όμως τίποτα. Τι να κάνω για να την εκπαιδεύσω να είναι πιο ήρεμη, να μην ανεβαίνει παντού και να ρίχνει τα πάντα κάτω, να μη θέλει να μας χρησιμοποιεί σαν ονυχοδρόμια.

Εκπαιδεύεται ή δεν έχω καμμιά ελπίδα;;; Είναι περίπου 10 μηνών και την αλλη εβδομάδα θα την στειρώσω.

Η στείρωση τις κάνει πιο ήρεμες;;;

Οταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, δεν είχα μπιμπελό και τασάκια και άλλα τέτοια στα τραπέζια. Τώρα τα έχω μαζέψει και απο το σύνθετο και απο τον μπουφέ και πάλι κάτι βρίσκει να το ρίξει κάτω.

Ετσι είναι οι γάτες ή μού έτυχε ή καλύτερη;;;

Μέχρι αυτή την στιγμή έχει ανέβει 3 φορές στον υπολογιστή και πρίν λίγο την έβγαλα στο μπαλκόνι για να ησυχάσω .

Ζητάω την βοήθεια σας και τις γνώσεις σας.

Καλή Κυριακή να έχουμε.

Γειά σας φίλοι μου,

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας τους φίλους του Οδυσσέα του υπέροχου αυτού πλάσματος , που μας τιμά με την αγάπη του.

Το σκέφθηκα εχθές που όπως κάθε μέρα που τον βγάζω βόλτα αναρωτιέμαι ποιους θα συναντήσει σήμερα για να κάνει τις δημόσιες σχέσεις του και ξαφνικά συνειδοποίησα πόσο πολλοί είναι οι ΄΄ φίλοι ΄΄ του .

Η Ράστα, ένα γέρικο πλέον πιτμπουλ, με γλυκό χαρακτήρα, που τρελλαίνεται να της πετας πέτρες για να τις πιάσει .

Η Λίζα, ένα αρκουδάκι σαμογιεντ με τόσο πλούσιο τρίχωμα, που όταν κουρεύτηκε μια φορά δεν την γνώρισα. Είχε μείνει το ένα τρίτο. Γριούλα κι αυτή που κάνει χαρές όταν μας δεί.

Ο Μπρούνο, ενας ζωηρός σκύλλος διασταυρωση λαμπραντόρ με λύκο, δεν θα τον χαρακτήριζα φίλο του οδυσσέα, αλλά τις δημόσιες σχεσεις εστω και μέσα από εντονα γαυγίσματα τις κάνει.

Ο Αλεξ ένα ημίαιμο ,που ο κύριος του το πήρε από το πρόγραμμα του δήμου Αθηναίων για τα αδέσποτα. Δεν εχω δεί σκύλο με πιο ηρεμο , γλυκό και τρυφερό χαρακτήρα. Με αυτόν παίζουν όταν συναντιούνται.

Η Ηρα ένα μεγαλόσωμο κόκερ, που όταν μας βλέπει προτιμά εμένα να την χαιδέψω .

Η Ράτκα, ένα καινούριο μέλος της παρέας, τρελλιάρα και ζωηρή, κάθε φορά που τον βλέπει περνάει το μπροστινό της πόδι στον λαιμό του Οδυσσέα και βαδίζουν και τα δύο για λίγο με τρία πόδια.

Ολοι αυτοί οι φίλοι , έχουν για αφεντικά άτομα συνειδητοποιημένα, που τα κρατούν δεμένα και κάτω από την επίβλεψη τους.

.Ως εξαίρεση θα αναφέρω τον Μαξ, έναν άγριο λύκο ,που η αφεντικίνα του τον έβγαζε βόλτα φορώντας δωδεκάποντο τακούνι και χωρίς την αλυσίδα του.

Να είστε όλοι καλά.Οι αναμνήσεις των πλεκτών θα συνεχιστούν αργότερα.

Γειά σας φίλοι μου

Την περασμένη εβδομάδα ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο, μου έστειλε ένα μαίηλ οπου μεταξύ των αλλων μου έγραφε…..

…μη κάνεις πόστ όταν ΕΙΣΑΙ καλά αλλά για να ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ…

Ειλικρινά ήταν το χαστούκι που τρώει κάποιος όταν τον πιάνει υστερία. Παρά το γερό ταρακούνημα όμως, όπως βλέπετε, αργησε να με πιάσει ….όμως τελικά αξίζει να το δοκιμάσω.

Ετσι συνεχίζω το αφιέρωμα που κάνω στις αναμνήσεις.

Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτης της δαντέλας το έπλεξα στην Ανάφη. Καλοκαίρι , ήλιος, εκτυφλωτικό άσπρο παντού και εγώ σαν κοκοράκι να ξυπνώ με την ανατολή του ήλιου και να βγαίνω στην μικρή αυλίτσα με τον καφέ μου και το πλεκτό,περιμένοντας να ξυπνήσουν ο άντρας μου και ή κόρη μου.

Ακριβώς απέναντι μια γιαγιά ,η οποία πρώτα σκούπιζε την

αυλίτσα της και μετά καθόταν κι αυτή κι επλεκε.

Επλεκε μέχρι να περάσει ο μανάβης με την πραμάτεια του φορτωμένη σε δύο μουλάρια, να αγοράσει ότι ήθελε και να μπεί στο σπίτι.

Ο ήχος από τα πέταλα των μουλαριών στο πλακόστρωτο δρομάκι αντηχεί στα αυτιά μου, όταν την κοιτάζω.

Και το άσπρο……παντού.

Η δαντέλα αυτή στόλισε το τραπεζομάντηλο αυτό που το είχα κεντήσει πολλά χρόνια πρίν.

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου,

Πεινάω. Κάθομαι μπροστά σε ένα γεμάτο φαγητά τραπέζι και ενώ θέλω να φάω , αρνούμαι. Το άσχημο είναι το κάνω συνειδητά. Δεν μπορώ να δώσω λογική απάντηση, απλά αρνούμαι.

Αυτή την φάση περνάω τώρα. Με εξάρσεις και υφέσεις ή κατάθλιψη σε μικρό ή μεγάλο βαθμό είναι μέρος της ζωής μου.

Το λέω γιατί ενώ θέλω να γράψω, θέλω να ΄΄σας δώ΄΄ να σας διαβάσω ,ενώ ξέρω ότι ΄΄εδώ μέσα΄΄ είναι σαν να μιλάω σε φίλους αρνούμαι να μπώ. Ετσι απλά.

Δύο είναι οι λόγοι που τα γράφω αυτά. Ο πρώτος είναι γιατί θέλω να δικαιολογήσω την απουσία μου, αν και δεν είμαι από τις μπλόγκερ που γράφουν κάθε μέρα.

Ο δεύτερος γιατί μιλώντας αισθάνομαι καλύτερα. Είναι σαν να σκορπίζω τους φόβους μου σαν να μοιράζομαι κάτι που με βαραίνει με άλλους.

Δεν θέλω όμως να σας κουράσω άλλο με άσχημα πράγματα και επειδή τον τελευταίο καιρό εκτός από το περιβολάκι μου στο χωριό δεν ασχολούμαι με άλλα πράγματα θα σας δείξω κάτι από το παρελθόν.

Μάλλον θα αρχίσω να σας δείχνω. Τις αναμνήσεις που ξεπηδούν μέσα από τα εργόχειρα μου.

Λοιπόν αυτό είναι το πρώτο. Το ξεκίνησα το καλοκαίρι που τελείωσα το δημοτικό. Μοτιφάκια άσχημα πλεγμένα, αραιά αλλά το πρωτόλειο μουΜια μικρή αυλή με δύο πολυθρόνες και ένα τραπέζι με ραδιόφωνο επάνω και εγώ και η αδελφή μου να πλέκουμε και να κεντάμε. Και τώρα που το γράφω βρίσκομαι εκεί.

Να είστε όλοι καλά.

Καλημέρα φίλοι μου και καλή εβδομάδα…..

Δεν ξέρω πως μπορώ να ονομάσω την κούραση που σε γεμίζει χαρά άσχετα αν μετά η μέση σου διαμαρτύρεται .Αυτήν την κούραση βίωσα στο χωριό το σ/κ και ειλικρινά ήταν ένα πολύ ομορφο σ/κ. Ξεκινήσαμε με τον άντρα μου να καθαρίσουμε την στόφα και να την ετοιμάσουμε για τον χειμώνα. Μας πήρε περίπου το μισο πρωινό. Μετά πήγαμε στο περιβόλι, όπου φυτέψαμε μαρούλια και παπούλες ή ψαρές όπως τις λένε στην κρήτη.Ενα είδος λαχανικού που τρώγεται ωμό στην σαλάτα. Δεν ξέρω αν μαγειρεύεται .Ξεχερσώσαμε τα ξερά του καλοκαιριού και ανακατεψαμε το κόμποστ που φτιάχνουμε σε μια γούβα.Απο το άλλο σ/κ θα ασχοληθούμε με το κόψιμο των ξύλων και το κάθαρισμα των ελιών από τα κολορίζια.

Μέχρι εδώ τις δουλειές τις κάναμε μαζί. Μετά σειρά είχα εγώ,να στρώσω το σπίτι για τον χειμώνα.Ολη η κούραση έφυγε όταν τελείωσα και απόλαυσα την ζεστή ατμόσφαιρα του.Φέτος έκανα και κάτι μικροαλλαγές στην διακόσμηση , που με ικανοποίησαν.

Για το τέλος άφησα τα φυτά μου. Περιποιήθηκα την λουίζα

Φύτεψα μέντα, εδώ μαζί με φασκόμηλο που έχει ήδη ΄΄πιάσει΄΄……

Και εδώ η μαντζουράνα μου μαζί με λεμονοθύμαρο (ελπίζω να πιάσει). Δεν ξέρω τι είναι, αλλά μου είπαν ότι είναι καταπληκτικό στην μαγειρική. Οσο για το άρωμα του ,όταν τρίβεις ένα φυλλαράκι μοσχοβολάει

Κάτω στο περιβόλι φυτεψα ,αρισμαρί ή δενδρολίβανο, τσάι του βουνού και λεβάντα.

Και εδώ είναι ο βασιλικός μου. Επειδή τον φύτεψα πολύ αργά (μέσα του Αυγούστου) τώρα βγάζει λουλούδια.
Ηταν ένα τόσο γεμάτο σ/κ που δεν βρήκα χρόνο να πάω μέχρι το Ναύπλιο για την πεζοπορία που κάνω σύνήθως στην Καραθώνα. Ελπίζω την άλλη φορά. Να είστε όλοι καλά.

Κάποτε μια νεαρή κινέζα πήγε σε έναν σοφό δάσκαλο.

-Δάσκαλε, η πεθερά μου με κακομεταχειρίζεται, με προσβάλει, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένη με ότι κάνω και θέλει το κακό μου. Σε παρακαλώ δώσε μου κάτι για να την κάνω να πεθάνει.

Ο γέρος την κοίταξε καλά και μετά πήγε στο διπλανό δωμάτιο.

Όταν γύρισε κρατούσε ένα μπουκάλι.

-Πάρτο και κάθε βράδυ θα την τρίβεις σ΄ολο της το σώμα.

Σε 10 μέρες θέλω να ερθεις να μου πείς πως είναι.

Πράγματι σε 10 μέρες η νεαρή ήταν στο κατώφλι του, ταραγμένη.

-Δάσκαλε, συνέβη κάτι παράξενο. Από όταν άρχισα να την τρίβω, η συμπεριφορά της άλλαξε. Είναι πιο καλή, δεν με προσβάλει και έγω επίσης άλλαξα. Δεν θέλω πια το κακό της.Πες μου τι να κάνω για να την γλυτώσω από το φάρμακο που μου έδωσες.

-Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Μπορείς να τρίψεις και τα παιδιά σου με το φάρμακο αυτό. Δεν σου το έδωσα για να την σκοτώσεις αλλά για να την αγαπήσεις.

Κινέζικο παραμύθι, για να δείξει όχι μόνο την αξία των βοτάνων αλλά πιο πολύ την αξία της σωματικής επαφής.

Να είστε ολοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου.

Επέστρεψα από το χωριό μου στην Κρήτη, γεμάτη εικόνες φθινοπωρινής ομορφιάς

Το χρώμα των πεσμένων φύλλων είναι μαγικό.Φυσικά στο χωριό δεν πήγα χωρίς πολεμοφόδια. Δύο τσιλέδακια κλωστή που έγιναν δαντέλα μήκους 2 μέτρων (τόσο είναι το παράθυρο για το οποίο προορίζεται) και ατραντέ μικρότερος επειδή δεν έφθασε η κλωστή ( θα συμπληρώσω την κουρτίνα με αζούρ ή κέντημα
Σιγουρα περνάμε δύσκολα.Εγω προσωπικά όμως δεν θα το βάλλω κάτω. Στις δυσκολίες η δύναμη ψυχής είναι αυτή που μας βοηθάει να αντέξουμε.Η μιζέρια μας εξουθενώνει.Ακόμα κι αν κλείσει η σχολή, δεν θα σταμάτησω να υφαίνω.

Για αυτό έστρωσα το τραπέζι με λευκό τραπεζομάντηλο και επάνω ένα κέντημα των εφηβικών χρόνων μου. Ξεπερασμένο πλέον το μέγεθος του σεμεν ,είναι ότι πρέπει για το τραπέζι και φτιάχνει και την διάθεση.

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου..........

Καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι μας.....

Σήμερα θα σας συστήσω το νέο μέλος της οικογένειας μας.

Τα ζωάκια μας τα θεωρώ μέλος της οικογένειας.

Τον Οδυσσέα τον έχω ξαναδείξει.

Ενα υπέροχο πλάσμα που η αναπηρία του (3 πόδια) δεν του έχει

αλλοιώσει τον τρυφερό χαρακτήρα του.

Η ήρεμη δύναμη του σπιτιού.

Και από δώ, η τσαπερδόνα η Φίτσα. Μη ρωτήσετε απο που βγαίνει το υποκοριστικό

αυτό.

Ειναι ουσιαστικό, κακόηχο και δεν δηλώνει τίποτα καλό σε άνθρωπο.
Ηρθε μαζί με την κόρη μου απο Θεσσαλονίκη. Αδέσποτο ,το έδωσαν στην κόρη μου

σαν ανάδοχη οικογένεια ,μέχρι να βρεθεί κάποιος να την θέλει -έλα που δεν βρέθηκε!-

κι ετσι εντάχθηκε κι αυτή στην οικογένεια.

Πως την δέχθηκε ο Οδυσσέας;;;. Κατάλαβε οτι πρέπει να την δεχθεί. Και αυτό έκανε.

Με 2 όρους όμως..... τους οποίους λόγω διαφοράς μεγέθους δεν τους αμφισβήτησε η Φίτσα.

1ον Δεν πλησιάζεις στο φαγητό μου. Ούτε για να το κοιτάξεις.

2ον Εγώ μπορώ να τρώω το δικό σου φαγητό.

Ετσι η Φίτσα τρώει κεκλεισμένων των θυρών. Αν παραβλέψεις μερικές αψιμαχίες, τα πάνε καλά μαζί.

Σήμερα φεύγω μαζί με την μητέρα μου για Κρήτη, οπότε θα κάνω μερικές απουσίες.

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου.....

Σας είπα για το κρεμοσάπουνο που έκανα τρίβοντας σαπούνι, το οποίο το χρησιμοποιώ κανονικά και είναι υπέροχη η αίσθηση του ΄΄κρουστού΄΄ που αφήνει στα χέρια.

Είχα τρίψει όμως πολύ σαπούνι και σκεφτόμουν πώς να

το χρησιμοποιήσω.

Θυμήθηκα την μητέρα μου που λούζεται πάντα με πράσινο σαπούνι καί είπα γιατί όχι;;;;;

Αυτήν την φορά δεν χρησιμοποίησα για την αραίωση απλό νερό αλλα έκανα ενα διάλυμα βράζοντας θυμάρι και λεβάντα.

Στον μεσαίωνα οι δέσποινες κεντούσαν μαντηλάκια με κλαδιά θυμαριού και τά έδιναν στους ιππότες τους για να τους δώσουν σφρίγος και ενεργητικότητα.

Οι Ρωμαίοι και Λίβυοι στρατιώτες έβαζαν λεβάντα στο λουτρό τους , για να αρωματιστούν και να ηρεμήσουν.

Μια απο τις ιδιότητες του Θυμαριού είναι οτι σταματάει την τριχόπτωση.

Οπως βλέπετε ειναι οτι πρέπει για την χρήση που το ήθελα.

Το μπουκάλι περιέχει το σαμπουάν που έκανα διαλύοντας το σαπούνι σε αφεψημα θυμαριού και λεβάντας, για αυτό και έχει αυτό το χρώμα.
Το ροζουλί περιέχομενο τού βάζου το έχω χρησιμοποιήσει το καλοκαίρι σε πιο απλή εκδοση.

Είναι ημίχοντρο αλάτι με λάδι. Αυτήν την φορά χρησιμοποίησα

λάδι στο οποίο είχα βάλλει πέταλα αρωματικού τριαντάφυλλου.

Και επειδή μας αρέσουν τα ροζουλί του έβαλα και 4-5 σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Ενα υπέροχο και απολύτως ασφαλές πήλιγκ για πόδια και χέρια.

Δοκιμασμένο.

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου....

Αυτο το υπέροχο λουλούδι, ειναι το λουλούδι της μπάμιας. Δεν είχα ξαναδεί απο κοντά

και είναι υπέροχο. Φυσικά ακόμα πιο ομορφος -και νόστιμος- είναι ο καρπός της.

Ιδίως όταν τον κόβεις και τον ψήνεις φρέσκο φρέσκο.

Εδώ είναι η ΄΄σοδειά ΄΄ μας, οι πατατούλες μας (ένα μέρος). Θέλει κόλπο να τις βγάζεις

απο το χώμα χωρίς να τις τραυματίζεις. Ηταν νοστιμότατες.
Το καλοκαίρι έκανα την προμήθεια μου σε φυτά για να βάψω τον χειμώνα.

Φέτος λέω να δοκιμάσω να βάψω νήμα που στην συνέχεια θα πλέξω για μπλούζα (μεγαλόπνοα σχέδια.)

Ετσι λοιπόν μάζεψα αγκαλιές απο μαργαρίτες (μαντηλίδες όπως τις λέμε στην Κρήτη) και

εδώ ειναι κρεμασμένες στο πατάρι να ξεραθούν.

Ηδη τις έχω κόψει και φυλάξει σε γυαλινο βάζο για να τις χρησιμοποιήσω.

Το φυτό αυτό λέγεται Υπερικό. Θα το συναντήσετε και σαν βαλσαμόχορτο και σαν βότανο

του Αγίου Ιωάννου.

Βαλσαμόχορτο, επειδή στην αρχαιότητα με τα κοπανισμένα φύλλα και άνθη του, βαλσάμωναν τους νεκρούς.

Βότανο του Αγίου Ιωάννου, επειδή χρησιμοποιούνταν απο τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου, για να επουλώνουν τα τραύματα τους στις Σταυροφορίες.

Οταν λειώνει το βότανο αναδίδει μια έντονη μυρωδιά ,σαν λιβάνι, και πιστεύεται οτι ετσι διώχνει το κακό.

Απο φαρμακευτική άποψη το φυτό εκτιμάται πολύ για τις καταπραϋντικές και επουλωτικές ιδιότητες που εχει το κόκκινο λάδι που το παίρνουμε απο τα άνθη και τα φύλλα.

Εδώ λοιπόν είναι το βάζο που ετοίμασα, με λάδι αγνό και τα άνθη του βαλσαμόχορτου
και εδώ όπως το κατέβασα απο το ταρατσάκι στο χωριό, 2 μήνες αργότερα. Ηδη το δοκίμασα

σε πληγή με καταπληκτικο αποτέλεσμα.

Τό λάδι αυτό ειναι και πόσιμο, και πιστεύεται οτι θεραπεύει το ενεργό έλκος..

Οι σκέψεις που έχω για αυτό, είναι να το χρησιμοποιήσω σε σαπούνι και σε κρέμα νύκτας

που θα κάνω ( καί λέω νύκτας γιατί είναι πολύ θρεπτική) .

Εκτός απο αυτό, ετοίμασα λάδι καλέντουλας και λεβάντας καθώς και λάδι με τριαντάφυλα.

Για το τέλος άφησα τα ομορφα λουλούδια του σαμπούκου. Αυτό που βλέπεται ειναι ένα λουλούδι. Με μια ιταλική συνταγή που μου έδωσαν το έκανα ποτό, που θα το ανοίξω να

το δοκιμάσω μάλλον αύτό το σ/κ παρέα με μια φίλη απο το Ναύπλιο.
Να είστε όλοι καλά.

Πάνε πάνω απο 50 χρόνια -μισός αιώνας- απο την ημέρα που είδα για πρώτη φορά τραίνο.

Ειχαμε πάει στον σταθμό στην Θεσσαλονίκη για να αποχαιρετήσουμε τον Γιάννο που εφευγε για Γερμανία, μετανάστης.

Μικρή γύρω στα 5 δεν είχα καταλάβει γιατί τα χαμόγελα σβήστηκαν μόλις το τραίνο ξεκίνησε, και γίναν μορφασμοί και τα μάτια μεταμορφώθηκαν σε λίμνες και ποτάμια.

Το κατάλαβα αργότερα. Η μάνα, η αδελφή, η γιαγιά οι θείες ήθελαν ο Γιάννος να πάρει μαζί του μόνο χαμόγελα.

Θα γυρίσει έλεγαν, για λίγο πάει, μην στεναχωριέσαι.

Σήμερα εγώ -η μάνα- και η γιαγιά αποχαιρετήσαμε με χαμόγελα και ευχές την κόρη μου που φεύγει κι αυτή μετανάστρια.

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ο λαιμός μου είναι κλειστός και τα μάτια μου βουρκωμένα όσο και να λέω στον εαυτό μου, οτι δέν είναι οπως παλιά, οτι σίγουρα είναι καλύτερα έξω απο εδώ, οτι είναι χαρούμενη γιατί θα δουλέψει σε αυτό που σπούδασε. Αυτή η λέξη που στοίχιωνε σπίτια , 50 χρόνια πρίν εμφανίστηκε πάλι. Μετανάστης.

Για την ιστορία ο Γιάννος (πρώτος μου εξάδελφος) δεν ξαναγύρισε. Πρόκοψε στην Γερμανία, παντρεύτηκε είδε παιδιά και εγγόνια, αλλά δεν ξαναγύρισε. Πέθανε εκεί.

Αυτό είναι το σαπούνι που είχα κάνει πρίν 2 περίπου χρόνια.

Είχα χρησιμοποιήσει 1 μέρος καθαρό λάδι και ενα μέρος πάλι καθαρό λάδι στο οποίο ομως είχα προσθέσει λουλούδια πορτοκαλιάς και το είχα αφήσει στον ήλιο περίπου 2 μήνες.

Οπως βλέπετε δεν είχε κοπεί σε ομοια κομμάτια -δικαιολογούμαι γιατί ήταν η πρώτη φορά- ομως το χρησιμοποίησα. Ειχαν μείνει μόνο τα μικρά κομμάτια που ηταν αρκετά δυσχρηστα. Δεν τα πέταξα...... τα έκανα κρεμοσάπουνο.

Η διαδικασία απλή και το σημαντικότερο δεν χρειάζονται ειδικά σκεύη.

Σε ενα κατσαρολάκι έβαλα το σαπούνι (το έτριψα πρώτα στον τρίφτη των τυριών) και πρόσθεσα νερό. Το άφησα σε χαμηλή φωτιά και το παρακολουθούσα (χρειάστηκε να προσθέσω και νερό και σαπούνι , μέχρι να έχω την ρευστότητα που ήθελα).

Αν και ήταν ήδη αρωματικό , του έβαλα 3-4 σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού.........και έτοιμο.

Η αίσθηση που αφήνει στά χέρια .... ΜΟΝΑΔΙΚΗ! και το οφείλει στο λάδι.

Εκανα μια ποσότητα που γέμισε ενα μπουκάλι (περίπου) του λίτρου. Αν δοκιμάσετε να κάνετε , μη γεμίσετε το μπουκάλι μέχρι επάνω , σε περίπτωση που χρειαστεί να προσθέσετε νερό, να μπορείτε να το ανακινήσετε.

Αν έχετε παλιά σαπούνια χειροποίητα απο γιαγιάδες ή θείες, μπορείτε να αξιοποιήσετε κάνοντας τα κρεμοσάπουνο.

Καλή επιτυχία.

Ανοίγω πάλι το ΄΄σπίτι ΄΄ μου ...... και σας υποδέχομαι με ενα δροσερο ποτήρι νερό με υποβρύχιο μαστίχα....
με ενα ευωδιαστό γλυκό του κουταλιόυ, σταφύλι που μοσχοβολάει αμπερόζα.....
και με φρούτα μοσχομυριστά και τραγανά......
Καλώς σας βρήκα....

Γεια σας φίλοι μου.

Απουσίασα κάμποσες μέρες απο την γειτονιά. Στην αρχή ήταν ο υπολογιστής.

Αρχαίος και αυτός σαν εμένα, τι επαθε δεν ξέρω, μόνο ανοιγε.... τίποτα αλλο.

Τον κοιταξε ο γιος μου οταν βρήκε ευκαιρία (λογω εξεταστικής) , τι του εκανε

δεν ξέρω αλλά λειτουργεί.

Μετα ήρθε το λουμπάγκο. Πόνοι αφορητοι, δεν έχουν περάσει ακόμη αλλα γλυκαίνουν

σιγα σιγά. Δεν είχα ορεξη για τίποτα.

Αλλά δεν μιλούσα , γιατί το προκάλεσα εγω.

Οταν κατέβηκα στο χωριό και πηγα στο περιβόλι, κόντεψα να τρελλαθώ απο

την χαρά μου. Ολα τα φυτά που τα είχα δεί πεσμένα στο έδαφος απο το χαλάζι

είχαν σηκωθεί, και ορισμένα ξεκίνησαν την ανθοφορία τους.

Οπότε άρχισα το ξεβοτάνιασμα. Ορεξη έχω αλλα δεν παύω να είμαι αμάθητη, οπότε

σκυμένη τόσες ώρες ήρθε και έδεσε το γλυκό. Το πως γύρισα στην αθήνα δεν λέγεται.

Ολα αυτα πριν 10 μέρες. Πάνε ομως περασαν.

στην πάνω φωτο είναι τα αντίδια και στην κάτω οι πατάτες
εδώ τα ραδίκια
και εδω ντοματες ,πιπεριες και μελιτζάνες. (μου φαίνεται θαύμα που αντεξαν το χαλάζι)
Αυτό το μικρό χαλάκι το τέλειωσα στο χωριό

και αυτά τα μοτιφ, που δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνουν (θα εξαρτηθεί απο το πόσα

θα γίνουν ) τα εκανα εδω, τις ημερες των δυνατών πόνων, που δεν μπορούσα να κάνω

τιποτα άλλο.

Να είστε όλοι καλά.

.....κατορθώσαμε να βρούμε μια οκά φασολάκια.

εν πρώτοις τα καθαρίζουμε. Μη πετάξετε όμως τις κλωστές και τις

άκρες που θα κόψετε. Βάλτε τις κατα μέρος.......

παρακάτω συνεχίζει με τον τρόπο μαγειρέματος , εμάς όμως μας ενδιαφέρουν

οι κλωστές και οι άκρες των φασολιών.

βάλτε τώρα τις κλωστές και τις άκρες απο τα φασολάκια που έχετε

για πέταμα να βράσουν με νερό και λίγο αλάτι.

Οταν το νερό αρχίζει να λιγοστεύει αν δοκιμάσετε θα δείτε οτι

αποκτήσατε ενα εξαίρετο χορτόζουμο.

Αν κόψετε τώρα μέσα σε αυτό το χορτόζουμο μερικά καροτάκια και ένα δύο

κρεμμύδια , έχετε μια τέλεια χορτόσουπα για το βράδυ.

Αν τύχει δε και έχετε και καμμιά βρασμένη πατάτα και την κόψετε μέσα

στήν σούπα λίγο πριν την σερβίρετε -ψιλες φετούλες- θα δείτε με

πόσο ενθουσιασμό θα καταβροχθιστεί.

Μία απο τις συνταγές που υπήρχαν στα κατοχικά φύλλα των εφημερίδων

για να βοηθήσουν τις νοικοκυρές στο δύσκολο έργο τους, να προσπαθούν να

έχουν φαγητό χωρίς υλικά ή με ελάχιστα υλικά.

Απόσπασμα απο το βιβλίο ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ.....ΠΕΙΝΑΣ η ζωή στην αθήνα την περίοδο

της Κατοχής.

Συνεχίζω απο το ιδιο βιβλίο.....η ανεργία στις μέρες μας έχει απογειωθεί. οι μισθοί ψαλιδίζονται

μήνα με τον μήνα ενώ ταυτόχρονα ή ακρίβεια γιγαντώνεται. ολα αυτά φέρνουν στον , μεταξύ σοβαρού και αστείου, τις συνθήκες ζωής αλλά και τους εφευρετικότατους τρόπους επιβίωσης κατα τήν περίοδο της Κατοχής.

ενας απο τους πιο χαρακτηριστικούς δείκτες βιοτικού επιπέδου για κάθε περίοδο είναι σίγουρα το διαιτολόγιο. τί έτρωγε ο κόσμος τότε; πόσο κοντά είμαστε στο να αναπροσαρμόσουμε το σημερινό μας διαιτολόγιο σε κατι παρόμοιο με εκείνο των δύσκολων χρόνων;

το ανησυχητικό είναι οτι εκείνη η δραματική κατάσταση ίσως να μην είναι τόσο μακριά απο το σήμερα.

Διαβάστε το. Πέρα απο τις πληροφορίες που παίρνουμε για την ζωή εκείνη την εποχή

έχει υπέροχες συνταγές για κατοχικά και μεσοπρόθεσμα φαγητά.

Είναι γραμμένο απο την Ελένη Νικολαϊδου , εκδόσεις οξυγόνο.

Να είστε καλά.

Τελείωσα το φαγητό, έβαλα ενα γλυκό που έκανα στο ψυγείο και κάθισα να βολτάρω στην γειτονιά των μπλόγκς..

Ο καιρός σκοτείνιασε απότομα και ήδη μια μπόρα είναι σε εξέλιξη στην Αθήνα.

Απο παιδί, κάθε φορά που λέγαμε....πάλι βρέχει;; η μητέρα μου μας έλεγε μια μαντινάδα που δείχνει τον σεβασμό των ανθρώπων στην βροχή.

Την θυμήθηκα σήμερα και σας την λέω:

οποιος καταραστεί παπά

πεί πάλι βρέχει

και κλάσει μες την εκκλησιά

αυτός σωσμό δεν έχει.

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας φίλοι μου....

Το μποστανάκι μου, που είχα πει οτι θα σας δείξω δεν υπάρχει πιά.

Αιτία το χαλάζι που έπεσε δυο συνεχόμενες μέρες στο χωριό.

Ημουν στην αυλή οταν άκουσα τον κρότο που έκανε χτυπώντας στα κεραμίδια.

Μέσα σε 2 λεπτά ή αυλή είχε γίνει κάτασπρη.

Οταν πήγα το απόγευμα να δω τι είχε αφήσει δεν υπήρχαν και πολλά να δώ.

Ντομάτες , πιπεριές μελιτζάνες κολοκυθάκια πάνε, δεν πρόκειται να συνέλθουν.

Οι μπάμιες μόλις που είχαν ξεμυτίσει και ελπίζω να γίνουν. Το ίδιο για τα αντίδια και το ραδίκι.

Είχα προγραμματίσει να μαζέψω φύλλα για ντολμαδάκια ,το χαλάζι τα έκανε ενα στρώμα κάτω απο την κληματαριά.

Δέν κράτησε πάνω απο 3 λεπτά, αλλά τι καταστροφές έκανε.

Θα σας πω την αλήθεια στεναχωρέθηκα.

Μετά όμως σκέφθηκα ότι τα λίγα φυτά που κατέστρεψε, θα τα αντικαταστήσω, ο αγρότης όμως που είδε την σοδειά του να καταστρέφεται τι θα κάνει;

Ετσι σας δείχνω την άγρια τριανταφυλιά μου, για την οποία είμαι πολυ περήφανη

το ριχόσπερμα, που το άρωμα του είναι υπέροχο
και τους πανσέδες μου (προ του χαλαζιού)
οι φωτο απο το μποστάνι αναβάλλονται για λίγο.

Να είστε όλοι καλά.

-Τί έχει η σακούλα;

-τώρα που θα κατεβαίνουμε κάθε βδομάδα στο χωριό

θα μαζεύω τα φλούδια για το κόμποστ...

-δεν είσαι με τα καλά σου, που θα κουβαλάμε κάθε βδομάδα....σκουπίδια.

χαμόγελο ελαφρύ, χωρίς καμμιά αντίδραση. κοιταζόμαστε......

-καλά.... βάλε ακόμη μια σακούλα μη τυχόν τρέξουν τίποτα στο αυτοκίνητο....

απο την περασμένη εβδομάδα, το κόμποστ στο χωριό εμπλουτίζεται και τίποτα δεν πάει χαμένο.

(πήγα χωρίς την φωτογραφική μηχανή, οπότε την αλλη φορά θα σας δείξω το μποστανάκι μου το καλοκαιρινό)

Να είστε όλοι καλά

Το φθινόπωρο που μας πέρασε, αποφάσισα να ξεκαθαρίσω όλα τα παλιά νήματα που είχα κατα καιρούς μαζέψει, κυρίως απο παλιά πλεκτά.

Κυρίως μάλλινα αλλά και ακρυλικά δεν μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω στον αργαλειό οπότε έπρεπε να γίνουν κάτι. Είχα πεί, ότι αν δεν τελειώσουν τα παλιά νήματα ,δεν αγοράζω καινούρια.

Ετσι ξεκίνησα...... τετράγωνα

στην αρχή με κάποια χρωματική συμμετρία......
μετά, λόγω έλλειψης χρωμάτων.....ασύμμετρα
μετά επειδή είχα αρχίσει να βαριέμαι .....αφησα τα τετράγωνα και ξεκίνησα γραμμές


για να γίνει αυτό το χαρούμενο ριχτάρι......
σας αρέσει;;;;

Αμέσως μετά το Πάσχα, ήρθε στην Ελλάδα ή Αμάντα, φίλη της κόρης μου. Γνωρίστηκαν στην Γλασκώβη στο μεταπτυχιακό που κάνανε εκεί. Μακάρι να μπορούσα να της δείξω ολες τις ομορφιές της Ελλάδας, αλλά επειδή αυτό ειναι λίγο δύσκολο αρκέστηκα σε μια αρκετά μεγάλη ..... βόλτα.

Απο την Αθήνα στην Χαλκίδα μετά στο Ναύπλιο, λίγο στην Κόρινθο (με ρώταγε αν είναι ή Κόρινθος των επιστολών του απ. Παύλου), μια βόλτα στην Αίγινα και τον υπέροχο ναό της Αφαίας (που τον βρήκαμε κλειστό), ανηφορίσαμε για Θεσσαλονίκη οπου βολτάραμε στις γύρω περιοχές, πήγαμε μέχρι την Εδεσα (οι καταρράκτες της οποίας ήταν οι πρώτοι που έβλεπε) και μετα πίσω.

Αυτό που έμεινε σε μένα απο αυτήν την διαδρομή, είναι η βόλτα που έκανα στον Χορτιάτη, οπου (ντρέπομαι που το λέω ) δεν είχα παει ποτέ.

Απο το ύψωμα είναι η φωτο της λίμνης του Αγ. Βασιλείου.

Και ή Εδεσσα . Ηταν η πρώτη φορά που την έβλεπα μέσα απο τα πέπλα της βροχής και της ομίχλης, και ήταν αλήθεια υπέροχη.
Και επειδή είχαμε κουραστεί, ή Αμάντα είπε....δεν τρώμε ενα γλυκάκι;;

Χτυπήσαμε αυγα μαρέγκα (με τον αυγοδάρτη στο χέρι).......

έφτιαξε μια δροσερή κρέμα λεμονιού.....
την σκέπασε με την μαρέγκα (την χτυπάγαμε επι μιση ώρα δύο άτομα).....
και ιδού!!!!! μια αυθεντική αμερικάνικη lemon pie!!!!! Απο γεύση;;;; υπέροχη.
Να είστε όλοι καλά.