HER STRIKKAR EG - my knitting nest at home

Inspirert av Monster-mønster avslører eg i dag mitt vesle strikke-hjørne her heime under skråtaket. 

Ein interiør-bloggar blir eg nok aldri - ikkje minst fordi eg då måtte ha rydda i timevis først! Men når sola skin inn gjennom vindauget, og jule-amaryllisen endeleg slår ut i all si prakt, ser det slett ikkje verst ut akkurat her. 

Denne oransje tosetaren er eigentleg ein vulkan, full av glødande lava (i følgje dei to gutane mine), perfekt til hopping, dinosaur-brøling og putekrig, men når eg er åleine i huset er dette det fredelegaste hjørnet i heile verda. Så her strikkar eg. Og tenkjer glupe tankar.

Kva for utstyr treng eg ved sidan av meg? (Ja, bortsett frå sjokolade, pc og mobil, som er pent flytta vekk ...) Kaffi så klart, dessutan strikkepinne-mappene mine, måleband-sauen min (som er så velbrukt at han dessverre har mista hovudet) og skrivesaker. Pluss gjerne ein fin haug med garn-posar og -korger spreidd rundt omkring på golvet til inspirasjon.

Og kva strikkar eg på akkurat no ...? Eit altfor langt erme? Ei altfor kort, men veldig spesiell strømpebukse til meg sjølv?
Nei, eg kan berre røpe at eg enno ikkje er komen halvvegs. Men følg gjerne med, eg håpar å kunne vise det ferdige strikket i løpet av denne veka  snart! 

TREPINNENS VENN - my wooden favorites

På loftet heng ein falma fjellanorakk med merket "Treskiens venner" vakkert påsydd. Vemodig nostalgi... 

Ingen som vil verte verdsmeister på ski no til dags vågar å bytte frå kunstfiber til tre, men på strikkefronten er det vel motsett? Eg er i alle fall i ferd med å bli trepinnens bestevenn! 

No byttar eg saaakte, men systematisk ut alle metallpinnane, i same stil som andre gjer det med amalgam i munnen... Trepinnane er betre for hendene mine, betre for humøret (eg blir glad av å sjå på linjene i treverket i staden for kaldt og grått metall) - men kanskje ikkje så bra for lommeboka om ein går altfor kjapt og drastisk til verks. 


Her kjem ei kort og uvitskapeleg vurdering av nokre pinnar frå lageret mitt. Kanskje nokon kan hjelpe meg vidare ved å tipse om sine favorittar?

Metall: Einerådande i samlinga mi før. Fordel: robuste! (Eg kjem til å behalde dei som reserve)
Bambus: Når eg ikkje har råd til edeltre... Blir marknadsført som miljøvennleg, m.a. fordi bambus veks raskt opp igjen og ikkje er ein trua planteart (ikkje tre!)
Bjørk: Gir meg ei god og heimleg kjensle.Tenkjer på dei flotte, nordiske bjørkene. Litt tørre å strikke med, går det an å smøre dei inn med ein fin olje skal tru?

Ibenholt: Fine og gode, men treet blir litt i svartaste laget når eg strikkar med mørkt garn og i dårleg lys. 

Rosentre (nedst): Min favoritt så langt! Glatt og god, med ein fin,  litt raudleg farge. Ikkje billeg. Både pinnane i ibenholt og rosentre er laga av restar etter produksjon av musikk-instrument. 

Dei nyaste pinnane i samlinga mi er 35 cm langpinnar i rosentre. Perfekte til Sidelengs rillestrikka jakke! - som eg no strikkar i nye fargar til ein eitt-åring (sjå fotoet under). I starten var det uvant - som å ro med altfor lange årar - men no når eg har kome inn i rytmen, storkosar eg meg! Eg får sett heile jakka medan eg strikkar, og slappar også mykje meir av i fingrar og skuldrar enn eg gjorde sist, då eg brukte rundpinne (også i rosentre).  


Vel, eg er berre i starten på "finne den beste pinne"-prosjektet mitt! 
Har DU ein strikkepinne-favoritt du vil fortelje om?