PÅ FUGLEJAKT - to catch a bird while knitting

Hausten kjem alltid med eit visst vemod, synest eg, ikkje minst når trekkfuglane flaksar forbi høgt der oppe på himmelen, på veg sørover.

Men då er det ikkje anna å gjere enn å finne fram garn og pinnar, og prøve å fange ein fugl eller to - i maskene! 

Eventyrfuglane mine frå babyvottane Tommelise (og Grantreet) er no sanneleg landa på ei hue.

Eg gjentok rett og slett vottediagrammet nokre gonger rundt "skallen", og dermed vart det eit passande hue-mønster. 

Å vere med i Vottelauget byr på mange gleder, ikkje minst at mjuke, herlege gåver plutseleg hamnar i fanget mitt. Dette fine, handfarga garnet frå Edinburgh hadde Ann med til oppvarminga vår før hagefesten hos Aschehoug i august. Sjølvsagt ville eg då strikke noko som er inspirert av boka vår!

Fleire har spurt meg kva slags fugleart eg eigentleg har laga. Vel, første gong fuglen dukka opp var på tommelen på Grantreet. Då tenkte eg på ei svale, fordi H. C. Andersen skriv at treet snakkar med svalene om våren.

 I eventyret om Tommelise er det også ei svale, som blir redda av Tommelise, og dei legg ut på ei luftig reise i lag. Men biologien har eg tolka temmeleg fritt, så det beste namnet er nok ein eventyrfugl.

Inspirasjonen kom frå fleire kantar, men ikkje minst frå tomlane på fuglevottane i den danske boka "Strik med nordisk tradition" av Vibeke Lind (1981, nyopptrykk 2013). Verkeleg ei skattkiste! 

Så, kva blir neste kapittel, skal tru ... Eit eventyrfugl-skjerf, kanskje?

KYKELIPI - singing swatches

Pip-pip-prøvelapp!

Det kvitrar og syng, både ute på greinene, og inne på strikkepinnane mine for tida! Eg har fått dilla på fuglemønster, ikkje minst etter at eg laga det lange "Lerka"-skjerfet tidlegare i vår. 

Eigentleg er eg enno berre på prøvelapp-stadiet ( ... til ei hue kanskje, eller ein barnegenser ...?) men eg er så gjerrig på garnet - og på tida mi - at eg fann ut at eg ville bruke desse prøvelappane til noko nyttig. 

Dermed har eg plutseleg fått meg fleire par pulsvarmarar og ein godteri-skjular!

Godteri-skjularen (som eigentleg er mønsteret til tuppen på ein estisk vott) vart testa ut no i påska, og innhaldet fall i alle fall i smak! 

Denne tuppen kan kanskje også brukast som eggevarmar?

På desse mini-pulsvarmarane (med safran-gule kantar) har det norske "Lerka"-mønsteret fått selskap med eit estisk fuglepar. Eg fann fram mine tynnaste strømpe-pinnar til testen: 1,5 millimeter! 

Estland har så mange stilige mønster, og ikkje minst uvante og spreke farge-kombinasjonar! 

Då eg oppdaga den fine bloggen til Ülle frå Estland, og spurte henne om informasjon om gamle vottemønster, delte ho raust frå samlinga si på e-post. Seinare kom også eit nydeleg lite hefte, berre med fuglemønster, rett i postkassa til meg! "Muhu Linnud" er som ei lita diktbok å bla i, til dagleg inspirasjon! 

Ideen til desse påfugl-pulsvarmarane derimot, fann eg i den svenske boka "859 fåglar". Boka/heftet er berre i svart-kvitt, heilt utan tekst, og er ikkje så poetisk laga som "Muhu Linnud", men er fullstappa av fuglemønster (ja! 859 stykk!), henta frå gamle broderi, vevnader og strikk rundt om i verda.

Eg har altså samla meg eit fint lite "reir" med fuglemønster, og er berre så vidt i gang med ruginga (les: strikkinga)! Denne våren blir det meir fuglestrikk, ja! Har du eit favoritt-fuglemønster?

1-2-3-4
kykelipire
5-6-7-8
kykelipotte
9-10-11-12
kykelipoll
12-11-10-9
kykelipi

"Kykelipi" av Jan Erik Vold (1969)

Garn brukt til pulsvarmarane:
Shetland soft (frå Malsen og Mor), Supersoft (frå Holst Garn) og Tvinni (frå Isager)

LERKENE JUBLAR - The Lark-mitten changed into a scarf

Dette er historia om den vesle votten som vart til eit skjerf. Eller kanskje til ein dekorativ klokkestreng? Eller til sovepose for eit slangemenneske ...? 

I alle fall kan i alt 32 lerker i ulike blå-tonar no flagre rundt halsen min når eg er ute og lengtar etter våren. Så eg trur eg kan kalle dette plagget eit ekte skjerf.

Det heile starta med at eg ville prøve meg på det gamle (norske?) vottemønsteret "Lerka", som Annepålandet skriv fint og nostalgisk om i blogg-innlegget "De aller, aller første".

Men då mansjetten var ferdig, var eg slett ikkje i humør til å gi meg i kast med ein tommel-kile, så eg bestemte meg for å berre konsentrere meg om fuglane, rundt og rundt. Og kalla prosjektet for "prøvelapp".

Samtidig fekk eg nemleg lyst til å teste ut kva som kunne vere det perfekte bakside-mønsteret til slike Lerke-vottar. Dermed vart det fleire og fleire runder, og fleire og fleire fuglar - nokre lyseblå, nokre mørkeblå, nokre oppned til og med - heilt til tolmodet sa stopp ved sånn cirka 120 centimeter. Då hadde eg altså 16 lerke-par og eit varmt og dekorativt (og kanskje litt merksnodig) skjerf! 

Å nei, eg høyrer lerka

for fyrste gong i år!

Ned frå ein vinterhimmel 

ho kved så kvat om vår.

Og dimt det er i lufta, 

og skodd har sola dult;

men den velsigna fuglen 

han kvitrar like fullt.

Anders Hovden (1895)

fakta, Lerke-skjerfet:

min eigen idé, men fugle-mønsteret er bygd på vottane

Lerka frå den norske boka "Votter og vanter" (1955)

(Eg endra diagrammet litt: 

m.a. er mine lerker bittelitt feitare og rundare, 

og tettare på kvarandre)
oppdatering 31. mars: 
boka "Votter og vanter" kan lesast på bokhylla.no via Nasjonalbiblioteket 
(men berre tilgang for norske IP-adresser) 

garn: 

mørkeblått med nyansar: Kauni farge "EL" (53 gram)

lyseblått: Pickles Pure Wool farge "isbre" (43 gram)

pinnar: 3 mm 

totalvekt: 95 gram

mål: 10 cm X 120 cm