Pastelowa stodoła

Czas biegnie nieubłaganie... Jeszcze niedawno cieszyliśmy się słońcem, ciepłym wiatrem, pluskiem wody, nieocenionym cieniem pod drzewem... Tyle spontanicznych radości wkoło, że na blogowanie najzwyczajniej czasu nie wystarczało:-)
Ale przyszła jesień i wraz z nią czas najwyższy ściągnąć pajęczynę z bloga:-)
I przyznaję, że sama pewnie jeszcze długo bym do tego dojrzewała ale ...
Gabi ten wpis jest głównie dzięki Tobie i mam nadzieję, że zaglądających tutaj nastroi optymistycznie:-)

Będzie bowiem o stodole, pastelowej stodole... Miejscu naszego odpoczynku, spotkań z rodziną i znajomymi. Bez telewizora, telefonu i internetu - choć tych dwóch ostatnich funkcji czasami niestety brakuje...:-)

Pamiętacie moje krzesełka - z tego posta. Właśnie się przeraziłam, ponieważ to było ponad 2 lata temu....!!!

Zarówno one, jak i kilka innych odnowionych przeze mnie mebli trafiło dwa lata temu do naszej stodoły. Ta pieszczotliwa nazwa to nic innego jak korzenie naszych czterech kątów:-) Odnowiliśmy bowiem starą, walącą się stodołę.
Założenie było takie, że ma być super jasna i przestronna wewnątrz a na zewnątrz bryła typowej stodoły z ciemnymi deskami - choć zburzyliśmy nieco ten obraz montując niebieskie okna i okiennice.
Zależało nam na białych ścianach ale z widocznym usłojeniem desek. Testowałam wcześniej kilka różnych preparatów wodnych i olejnych - tzw. śmierdziuchy od razu wykluczyliśmy. Udało się ostatecznie uzyskać zaplanowany efekt i po dwóch malowaniach mamy bielone deski na ścianach.
Z podłogą było trochę więcej gimnastyki ale o tym może innym razem.

Dodatki są natomiast w pastelowych odcieniach różu, błękitu i mięty.

 

Rzeczy mieszane: stare z nowymi, choć w przypadku mebli to głównie reanimowane staruszki.

I choć bardzo cieszy mnie fakt, że udało się jeszcze jakiegoś starocia przywrócić do życia, to meble kuchenne dały mi okropnie w kość! Zdecydowaliśmy się na wykorzystanie starych mebli kuchennych, które były pokryte folią w odcieniu calvadosu. Ich czyszczenie, szlifowanie i wielokrotne malowanie a następnie pasowanie wszystkiego w nowej przestrzeni do tej pory przywołuje ciarki... brrrr... Drewno jest zdecydowanie bardziej przyjazne w obróbce, nawet to bardzo zniszczone...

 

Choć włożyliśmy tam dużo pracy, to jeszcze jest tam wiele do zrobienia... Ale to akurat cieszy - pod warunkiem, że nie czujemy presji czasu...:-)

 

Między innymi ten kredens jest przerabiany na raty od dwóch lat i jeszcze pewnie trochę to potrwa, zanim otrzyma ostateczną formę...:-)

 

 

To tylko kilka migawek. Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się pokazać Wam więcej ujęć z miejsca, gdzie ładujemy akumulatory...!!!

Pobudzająca czerwień

Potrzebujecie czasami jakiegoś mocnego akcentu we wnętrzu? Czegoś co od razu przyciąga wzrok, dodaje energii, cieszy "oko"?

Zamarzyła mi się czerwień w salonie... I to nie w dodatkach, tylko w meblach. Czerwień w odcieniu dojrzałej maliny, przytarta starością... Oprócz wymarzonego koloru meble musiały mieć jeszcze określony kształt i rozmiar. W żaden sposób nie można było tego połączyć by znaleźć "gotowca".

Wymierzyłam, naszkicowałam a resztą zajęli się już Ada i Michał z Daro Meble. Minął już prawie rok, jak przyjechały do mnie konsola i bieliźniarka. Zamówiłam je w "surówce" bo ciężko mi było wytłumaczyć kolor i efekt przetarć.

Potrzebowałam mebelka na podręczne rzeczy, czytane aktualnie książki, ulubione płyty, ładowarki... I tak z potrzeby powstała konsolka:

Farby mieszałam, mieszałam aż uzyskałam zadowalający kolor. Wybrane miejsca konsoli pomalowałam brązową bejcą, przetarłam bezbarwnym woskiem i całość dwukrotnie pomalowałam czerwienią. Następnie tylko kilka ruchów papierem ściernym i woskiem postarzającym.

Potrzebowałam też miejsca na gry planszowe, bajki dla dzieci, bloki i całą masę kredek, flamastrów i farb. Tak powstał kolejny mebelek:

 

 I znów powolny proces malowania...

Ta czerwień jest u nas od września. Dość wyrazista ale nie męczy. Energiczna ale zarazem uspokaja. Może to kolor, a może drewno a może fakt, że całą naszą piątką najchętniej tutaj spędzamy czas...

Pozdrawiam ciepłą czerwienią...
Magda

Zdrowia, miłości i radości...

Tak, tak wiem, że życzenia składaliśmy już prawie miesiąc temu... Nieubłagany czas...
Dziękuję Wam za wszystkie mailowe pozdrowienia, za pamięć!
I Wam również życzę w 2014 aby nic co robicie nie zmieniło się w rutynę, abyście dostrzegali piękno i radość każdego dnia i abyście życzliwością i szczerością obdarzali wszystkich wokół.

A tak wyglądał nasz "kawałek" świąt (już spakowany w kartonach:-)))

W poprzednim roku w miejscu wiszącej półki widocznej na zdjęciach poniżej, stała ta witryna. Jak dla mnie urocza... Niestety jakość jej wykonania pozostawiała wiele do życzenia... Odnowiłam więc półkę kupioną na "starociach". Usunęłam z niej starą farbę olejną i pomalowałam na biało uwidaczniając dębowe słoje woskiem postarzającym i patyną. I tak zastąpiła miejsce witryny...

A co do jakości wykonania - to następnym razem pokażę Wam meble, które mimo wielu obaw mogę ze spokojnym sumieniem polecić...:-)

Z kobietami jak z kwiatami, trzeba je pielęgnować wtedy kwitną

Mój tata zawsze się śmieje, że kwiaty mamy nie mają szans na swój pełny rozkwit i ukorzenienie, bo ona ciągle je przesadza i przesadza... i przesadza:-) Ale i tak są piękne!
Teściowa natomiast ma tzw. rękę do kwiatków i cokolwiek robi (bądź nie robi) one i tak odwdzięczają się pięknym kwitnieniem:-)

I dzisiejsze kwiaty są właśnie dla moich dwóch wspaniałych mam:-) z życzeniami radości, miłości i zdrowia 

w Dniu Waszego Święta!

I moje kochane kobietki - dzisiaj obiecane zdjęcia z mojego ogrodu:-)

Jesienią poprzedniego roku posadziłam sporo odmian narcyzów. Czekałam na nie z niecierpliwością a szczególnie na te klasyczne, pospolite, które pamiętam z dzieciństwa, które pięknie pachniały i bujnie kwitły... I są! Rozkwitły gdy już wszystkie pozostałe przekwitły - mamuś poznajesz?

narcyz, krzewuszka, zawilce i kalina:-)

A w filiżance do espresso są niezapominajki z rodzinnego ogrodu mojej teściowej - przekazane ze szczerym sercem bo kwitną jak szalone:-)

niezapominajki i kwiatki głogu

A teraz już obiecany mamom fotograficzny spacer po moim wiosennym ogrodzie, którego niestety nie widziały z racji dużej odległości....

Wiosnę rozpoczęliśmy w żółciach i fioletach - posadzone jesienią krokusy pięknie się odwdzięczyły:-)

I narcyze wszelkiej maści...:-)

i tulipany...

tulipany w towarzystwie niezapominajek i szafirków

serduszka i konwalie

hiacynty,narcyze, zawilce, czosnek, tulipany i magnolia w tle

zawilce na tle niezapominajek

cudnie pachnący bez

dwie odmiany krzewuszki, rododendron i czosnki

kalina

i te różowe piękne drobne kwiatuszki czyli głóg

I w ramach porządków ogrodowych powstał wianuszek z przyciętych gałązek bukszpanów:-)

bazą wianka było słomiane serce - bukszpanowe gałązki owinęłam drucikiem:-)