Kino hiszpańskie: "W jednym rytmie"

Na luźny wieczór poleca się W jednym rytmie, lekka hiszpańska komedia, która przykuwa uwagę kolorami i muzyką, bawi perypetiami bohaterów, a nawet nieco wzrusza. Czy amnezja może zmienić życie na lepsze? Okazuje się, że tak. 

Chciałabym Wam polecić trzy filmy

[źródło]

Każdy z nich jest zupełnie inny, ale wszystkie trzy warto obejrzeć.

Blogowy Flesz Filmowy * 29 *

Tytuł: 7 dni w Hawanie (7 días en La Habana)
Gatunek: dramat
Produkcja: Francja, Hiszpania
Premiera: 19 kwietnia 2013 (Polska), 23 maja 2013 (świat)
Reżyseria: Laurent Cantet, Benicio Del Toro, Julio Médem, Gaspar Noé, Elia Suleiman, Juan Carlos Tabío, Pablo Trapero
Scenariusz: Leonardo Padura
Muzyka: Xavi Turull
Zdjęcia: Gaspar Noé, Daniel Aranyó, Diego Dussuel
Czas trwania: 129 minut

Siedem dni, siedmiu reżyserów, siedem obliczy jednego miasta - Hawany. Stolica Kuby tętni życiem, a kolejne pocztówki z tego miasta pokazują ją z najróżniejszych stron. Mozaika kadrów i historii nie dopełnia się jednak idealnie. Rozdźwięk pomiędzy opowieściami jest ogromny, choć każda z nich jest na swój sposób interesująca. Mamy tu np. banalność wyboru pomiędzy dwoma mężczyznami (jeden oferuje serce i zapuszczone mieszkanie, drugi sławę, seks i ładny widok z okna), ale i interesującą opowieść o reżyserze, wielkiej gwieździe kinematografii, którego obserwujemy w momencie obficie zapijanego kryzysu. W rolę owego reżysera wcielił się... reżyser. Sam Emir Kusturica, twórca oryginalnych produkcji takich jak Arizona dreams czy Czarny kot, biały kot.

Blogowy Flesz Filmowy * 23 *

Tytuł: Hotel Marigold (The Best Exotic Marigold Hotel)
Gatunek: dramat, komedia
Produkcja: USA, Wielka Brytania, Zjednoczone Emiraty Arabskie
Premiera: 15 czerwca 2012 (Polska), 24 lutego 2012 (świat)
Reżyseria: John Madden
Scenariusz: Ol Parker
Muzyka: Thomas Newman
Zdjęcia: Ben Davis
Czas trwania: 124 minuty

Grupa emerytowanych Anglików wyjeżdża do Indii. Powody opuszczenia rodzinnych stron mają różne, ale efekt jest ten sam: lądują w hotelu Marigold. Miejsce to pięknie prezentowało się na folderach, a sam jego właściciel reklamuje je jako najlepszych hotel egzotyczny. Nie da się ukryć, Marigold nie jest pozbawione uroku. O ile ktoś lubi wszechobecny kurz, niedziałające telefony i nie przeszkadza mu... brak drzwi do pokoju. Luksusowy hotel jest pozbawioną luksusu ruiną, choć gdyby wiara właściciela w jego powrót do świetności mogła działać cuda, byłby faktycznie najwspanialszą miejscówką na kontynencie. Sonny Kapoor (Dev Patel) ma w sobie tyle entuzjazmu, że mógłby nim obdzielić cały nasz niezadowolony naród. I jeszcze by tego entuzjazmu zostało dla sąsiadów zza wschodnich i zachodnich granic.

Blogowy Flesz Filmowy * 18 *

Tytuł: Czwarte piętro (The 4th Floor)
Gatunek: thriller
Produkcja: USA
Premiera: sierpień 1999 (świat)
Reżyseria: Josh Klausner
Scenariusz: Josh Klausner
Muzyka: Brian Tyler
Zdjęcia: Michael Slovis
Czas trwania: 90 minut

Pewnie każdy z was ma lub miał, choć jednych nieco dziwnych sąsiadów. W kamienicy, do której przeprowadza się Jane (Juliette Lewis) po śmierci swej babki, takich sąsiadów nie brakuje. Jedni wścibscy i nieco złowieszczy, na widok niektórych po plecach przebiegają dreszcze niepokoju, są i tacy, co jak cienie, przemykają niepostrzeżenie i stronią od kontaktów. Jest jeszcze lokatorka czwartego piętra. Jej mieszkanie mieści się tuż pod tym, zajętym przez naszą bohaterkę. O porozumieniu z nią można zapomnieć. Starsza pani oczekuje bezwzględnej ciszy i choć Jane nie wie nawet, jak owa kobieta wygląda, to uciążliwe sąsiedztwo mocno daje się jej we znaki. Nie są to tylko złośliwości i pogróżki. Okazuje się, że staruszka nie tylko żąda spełnienia jej wymogów, ale ma także cały arsenał sposobów na wyegzekwowanie posłuszeństwa, często niebezpiecznych i przyprawiających o gęsią skórkę. A że Jane daleko jest do potulnej owcy...