Rosa Ribas, Sabine Hofmann "Granatowe mundury" [RECENZJA]

trylogia z dziennikarką Anną Martí, tom 3

- Sąd, garota i zbiorowa mogiła. Lepiej zmieńmy temat. Mam wiadomość na krótką notkę i byłbym bardzo wdzięczny, gdybyś wzięła tę informację. (...) Młoda szwaczka, która powiesiła się we własnym domu.

- Samobójstwo? - przerwała mu znowu Ana. - Nie przejdzie... Nie masz nic solidniejszego?

Nie płacono jej za artykuły napisane, ale nieopublikowane. Ostatnio sporo traciła z powodu cenzury.

- Zależy, jak przedstawimy to cenzorowi. Ta historia ma morał. Wiem, że nie jest to wielka sprawa, ale wystarczy żeby nią zapchać dziurę.*

Rosa Ribas, Sabine Hofmann "Wielki chłód" [RECENZJA]

- Niech pani stąd idzie! - rzekł. Nie było w tym groźby, raczej prośba.

Zwolniła kroku i spojrzała na niego. Potem popatrzyła na chłopca, który kiwając głową, potwierdzał słowa ojca. U jego boku pojawił się wyleniały szary kot; on też śledził ją wzrokiem.

- Niech pani wyjedzie z tej wsi. Nie znajdzie w niej pani nic dobrego.

- Tu mieszka potwór... - dodał chłopiec[1].

Czy muszę dodawać, że Ana Martí nie posłuchała? I że przyjdzie jej tego żałować?

Rosa Ribas, Sabine Hofmann "Dar języków" Kobiecy duet na tropie, czyli kryminalna Barcelona

Rosa Ribas, Sabine Hofmann
Dar języków
Wyd. Sonia Draga
2016
488 stron

Nie miała ani wielkich przyjaciół, ani - tym samym - prawdziwych wrogów, jedynie kilka osób jej nie lubiło[1], a jednak komuś zalazła za skórę na tyle mocno, że pozbawił ją życia.

Smutny był koniec Mariony Sobrerroca, wdowy po lekarzu, kobiety należącej do barcelońskiej socjety. Już nie poczytamy o niej w kronikach towarzyskich, nikt nie będzie pisał o jej sukniach czy manierach. Jeśli pojawi się artykuł na temat tej kobiety, będzie dotyczył prowadzonego śledztwa. W końcu zabójca jest na wolności.