Naadjes en draadjes

Het iets minder warme weer deed me verlangen naar een warme trui. Zo eentje waar je in kan verdrinken, die knuffelzacht is en die je nooit meer wil uitdoen. Wel, zo een trui lag er hier te wachten, netjes gebreid, een klein beetje avontuurlijk geëindig en daardoor weggelegd, wachtend op de finishing touch! Wat een winterwerkje ging worden (jaja, voorgaande dateert van ergens in november), werd dus een lente-opdracht. Vandaag presenteer ik jullie mijn Lila, uit de tweede editie van Fibremood. Ik leerde breien in het vierde leerjaar, bij juf Mariette. Je weet wel, rechts en averechts, met veel steken die vielen en dan door de juf met veel geduld weer opgehaald werden. Een lap met veel wit een rood, en vooral veel gebroddel. Veel verder dan dat raakte mijn opleiding (in breien dan) niet. Er werd de laatste jaren wel meer gebreid hier thuis, maar veel verder dan een sjaal of een dekentje geraakte ik niet. Fibremood bracht daar verandering in. De grote wolzolder bij ons mama en...

De nieuwe FibreMood is er. En het is weer een fijne editie. Mijn hoofd zat al vol maakplannen, na het zien van al dit moois, loopt het gewoon over. Voor de Linkparty mocht ik in avant-première een patroon kiezen en maken. Om mezelf wat uit te dagen, koos ik voor een breiwerk. Ik was enkel vergeten dat dit ietsiepietsie meer werk vraagt dan een naaisel. En dat breien voor mezelf ook wat meer wol vraagt dan breien voor kinderen. Daarom moet ik jullie een klein beetje teleurstellen, want mijn trui raakte nog niet klaar. Ik koos weer wol op de zolder bij moederlief en begon ijverig. Tot ik gisteren in tijds- en vooral wolnood raakte. Tijdsnood als in: twee mouwen breien op een dag, waarin je nog moet werken. En wolnood als in: oeps, misschien had ik beter iets grondiger berekend of ik zou toekomen met het aantal bolletjes. Ik begon aan twee mouwen tegelijk te breien, in de hoop zo ver mogelijk uit te komen, en dan tevreden te zijn met de mouwlengte.   Een wonder gebeurde. Ti...

Jawel, ik herhaal: Ik breide een trui! Niet zomaar een trui. Ik breide de Tara-mini, een breipatroon te vinden in de allereerste Fibre Mood. Onlangs schitterden ze met het (gratis) Frances-patroon , nu maken ze iedereen blij met hun nieuwe magazine, waar twaalf naai- en vier breipatronen in te vinden zijn. Ik werd instant verliefd op de Tara , perfect gerief voor de oudste dochter. Een beetje rechts, een beetje averechts, dat lukt nog wel. Maar verder dan een sjaal ben ik eigenlijk nog nooit geraakt. Tot nu dus. Het patroon wordt fijn beschreven en het lukte me dus werkelijk om een trui tevoorschijn te toveren. Breien met priemen nr 8 gaat vooruit als een trein. Ideale vakantiebezigheid.   Wol zocht ik op zolder bij mijn moeder (daar ligt trouwens wol om mijn dochters tot hun achtiende verjaardag van truien te voorzien). Ik gebruikte als basis Malou Light van Lang Yarns, een baby alpaca, een superzacht wolletje. Om niet meteen aan een groot werkstuk te beginnen, m...

Onlangs nam ik mijn breinaalden weer onder de arm. Het breien van mijn sjaal werkte zo rustgevend en bijna hypnotisch ontspannend, dat ik geloof dat ik verslaafd ben. Voor de eerste keer maakte ik iets dat uit meer bestond dan een rechte lap. Met meerderen en minderen en al. Binnenkort verhuist het truitje naar een nieuwe eigenaar, en ga ik op zoek naar een nieuw projectje.   Patroon: Marcel Trui uit La Maison Victor editie sept-okt 2015 Wol: Merinokatoen uit Het Stoffenwinkeltje in Westerlo

Om mijn breiskills wat te onderhouden, kocht ik vorig jaar in Kruidvat een setje glitterwol, met kleuren in verschillende tintjes, die wonderbaarlijk samengaan. Sindsdien vind je me regelmatig terug in de zetel, al breiend, terwijl de rest van het huishouden naar een leuke film of serie kijkt.  Het is net dat tikkeltje socialer dan in een ander hoekje achter een ratelende naaimachine te zitten. Het is ook een beetje mijn zen-momentje. Verstand op nul, rij na rij zo vordert mijn breiwerk. De winter ging voorbij en mijn wolletjes verhuisden naar mijn wolmandje. Ooit tikte ik in de Kringwinkel een schattig poppenparkje op de kop, dat doet nu dienst als verzamelplaats voor bolletjes wol (en nog een paar UFO's).  Genoeg materiaal voor nieuwe projectjes, me dunkt. Nu de avonden weer wat langer duren, haalde ik mandje boven en breide ijverig verder aan mijn werkje van vorige winter. Zonder hard na te denken toverde ik de wol om tot een lange sjaal. Net zoals Specialia Van der ...

Nu de andere helft nog!

De naaimachine staat even aan de kant. Hier in huis is een andere microbe aangekomen. Het resultaat hiervan zal ik jullie weldra tonen.