Naadjes en draadjes

Sew Challenge, ik ben fan. Maar tegelijkertijd weet ik dat ik het mezelf moeilijk maak. Ik kreeg dus drie criteria van Delphine , drie waarvan ik echt stond te kijken, zo origineel. - maak iets voor jezelf (want je staat meestal mooier met de stukken die je zelf maakt dan je zelf denkt) - maar laat je dochters beslissen wat je maakt en met welke stof  - gebruik ergens op je stuk een steek die op je machine zit maar die je nog nooit (of toch bijna nooit) gebruikt   Toch deden deze criteria mij zweten, wetende dat de smaken van dochter 1 en dochter 2 zo immens verschillen. Ondanks dat, waren ze het verbazend snel met elkaar eens. Een jumpsuit zou het worden. Gelukkig staat er in de laatste FibreMood een ontzettend mooi broekpak, waar ik nog niet durfde aan te beginnen. Ik moest dit voorjaar een beetje wennen aan de mode. Mijn kleerkast bestaat vooral uit skinny's, topjes en vestjes. De iets ruimere modellen passen steeds mooi bij anderen, maar doen mij enkel fronsen voor...

Na de laatste Sew Challenge van Davina hield ik een goed gevoel over. Voordien zorgde keuzestress en deadline-naaien steeds voor een ongemakkelijk gevoel, maar de laatste keer vertrok ik met een andere ingesteldheid. Bij het krijgen van mijn criteria, wist ik meteen wat ik zou maken. Het feit dat mijn stoffenkast opgeruimd werd de weken voordien, zal zeker meegespeeld hebben. Ik kreeg drie criteria van Anske : 1. Gebruik enkel materiaal dat je in huis hebt. (Enkel bij hoge nood mag er iets aangekocht worden) 2. Gebruik een patroon dat je nog nooit hebt gebruikt. (Maar dus wel al in huis hebt, geen aankopen he ) 3. Betrek je dochter(s): laat ze stof kiezen of naaien, gebruik ze als inspiratie, laat ze de foto's nemen of,... Zie maar hoe. Mijn eerste gedacht was de bomber zonder sluiting , die ik jullie intussen al toonde. In mijn hoofd maakte ik een bijpassende handtas, ideaal voor deze challenge. In mijn archief zitten een aantal uitgeprintte, oude patronen. Deze s...

Voor de derde keer neem ik deel aan de Sew Challenge van Davina .  Deze keer werd ik gekoppeld aan Johanna , een tot op dat moment voor mij nog een onbekende. Ik  haar speurde heel haar blog na en daagde haar uit. Haar creatie kon je vorige week al bewonderen. En ik kan alleen maar zeggen: dubbel en dik geslaagd, Johanna! Mijn drie criteria die ik van haar kreeg, vond ik superorigineel: 1. Gebruik het oudste of toch bijna het oudste stofje van je collectie  2. Gebruik iets gerecycleerd. Een rits, knopen,... 3. Zorg voor een link met muziek! In de stof, in het patroon of het doel van het voorwerp of kledingstuk,... Over het eerste criteria moest ik niet lang nadenken. Onlangs deed ik grote kuis in mijn stoffenvoorraad, en toen hield ik mijn oudste stofje nog in mijn handen. Twijfelend of ik het ooit nog zou gebruiken. Toen ik het kocht op de uitverkoop bij Strass, was ik op slag verliefd en sloeg ik meteen twee meter in. Het stofje is superzacht, en dat is ook de...

In het kader van de Sew Challenge organiseerde Davina begin november een swap. Jammer genoeg viel de naaimachine van mijn swappartner in de patatten, waardoor we de deadline niet haalden. Maar uitstel is geen afstel. Ik naaide een tas, een neutraal type, dat voor verschillende gelegenheden kon dienen. Het werd een zwarte Celeste, een ruim model, met gouden binnenkant. Hoe mooi het resultaat in mijn hoofd ook was, in realiteit werd de tas iets te sober naar mijn zin. Ondanks dat het geen liefde op het eerste zicht was, kreeg de tas toch een mooi plaatsje op mijn naaitafel, in de hoop dat er nog een vonk zou overslaan. Ik wachtte, en wachtte, en wachtte .... maar niks. Gelukkig passeerde hier wel iemand die een coup de foudre had, dus deze tas ligt binnenkort als pakje onder de kerstboom. Vicky, mijn nieuwe swap is intussen al klaar, en ik hoop dat je je er meer kan in vinden dan in dit naaisel. Patroon: Celeste, uit Mijn tas

Ik hoorde 'Sew Challenge' en deed weer van dat: inschrijven. Na mijn twee v orige deelnames besefte ik dat deadlineflirten meestal niet voor voldoening zorgt. Integendeel. Maar toch won de impulsiviteit het van mijn gezond verstand. Ik gaf me op als kandidaat voor de derde sew challenge die Davina organiseerde. Deze keer kreeg ik drie criteria van Davina zelf:  Maak iets voor je moeder, met het opgestuurde stofje en combineer. Piece of cake, dacht ik. Tot ik het stofje in de brievenbus vond.     Voor diegenen die mijn moeder niet kennen: zestig jaar oud, best wel een hippe vogel, huis ingericht in Engelse stijl , kledij eerder Cora Kemperman-type. Kortom: dit project is wel 'way out of my comfortzone!' Ik bekeek het stofje, liet het een paar dagen open op de naaitafel liggen, en wachtte, en wachtte, in de hoop dat de inspiratie vanzelf kwam. Maar neen dus, ik geraakte niet verder dan 'strijkplankovertrek'. Kledij was geen optie, accessoires zouden zeke...

Na vorige geslaagde editie van de Sew Challenge , had ik de smaak wel te pakken. Er volgde onlangs een nieuwe blogmeet, die ik jammer genoeg aan me moest laten voorbijgaan. Maar tegen de Sew Challenge zei ik geen neen. Ik kreeg van Sofie nieuwe criteria waaraan mijn naaiwerk moest voldoen: 'Princesstyle yourself'. Mijn brein maakte overuren, ik dook in mijn stoffenmand en begon ijverig te naaien. Tijdens ons laatste naaiweekend ontdekte ik in een La Maison Victor een jurk die meteen hoog op mijn to do lijstje stond. In mijn stoffenvoorraad lag een een vuilroze lap tricot (aja, roze voor een prinses), een matching stofke voor een vest werd gekocht en joehoe, in mijn hoofd zag het er fantastisch uit. Tot de eerste pasbeurt. Op zich niks mis met het patroon, ook niks met de stof, maar ik verzoop letterlijk in het kleed. En dan de kleur. Mijn trouwjurk had de ideale kleur, maar nu leek het alsof ik niks aanhad. Ik bespaar jullie van het gevloek dat volgde. En besloo...