Het was hier stilletjes.
Ik heb getwijfeld om deze post te schrijven; deze blog is namelijk in de eerste plaats mijn 'happy place'... maar ook mijn archief.
Stukjes van ons leven, fragmenten om later terug te lezen.
So here goes.
Vorige week zondag, 21 juni - de eerste dag van de zomer - hebben we afscheid genomen van mijn papa.
De pappie van Eloise en Oliver.
De schoonvader van Meneer MinnieMie.
Begin februari 2015, midden in mijn Oliver-kraamtijd, kreeg ik telefoon van zijn arts.
'Zit u mevrouw?'
Men had een hersentumor ontdekt, en ik kreeg er meteen een verhaal bij. De hersentumor bleek een uitzaaiiing te zijn van zijn longen. 'Want uw vader heeft longkanker mevrouw. De prognose is zeer slecht." Enkele weken later werden er nog uitzaaiingen gevonden. Kanker stadium 4, dat is ongeneeslijk.
Een mokerslag, recht in onze magen. De wereld van mijn broer en mijzelf daverde op z'n grondvesten.
Het werden maanden van ontelbare ziekenhuisbezoeken, gesprekken met artsen, onderzoeken, ... om bijna 5 maanden later te eindigen met zijn koude hand in die van mij.
Veel sneller dan verwacht, en gedacht.
Zestig jaar mocht hij worden.
Zestig jaar mocht hij worden.
Finito. Afgelopen.
We namen op een serene manier afscheid, hij stierf omringd door de mensen die hij het liefste zag, en dat troost ons.
Op zijn afscheidsprentje kwam deze tekst; die hij uit het hoofd kende.
Schenk mij de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen;
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen;
en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.
wat ik niet kan veranderen;
de moed om te veranderen wat ik kan veranderen;
en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.
Deze blog las hij niet, maar hij genoot wel van de naaisels. Mijn Lotta rok vond hij erg geslaagd, en als Eloise een nieuwe jurk droeg vroeg hij steevast: 'mama gemaakt schatje?'. Hij wist dat naaien rust bracht in mijn hoofd, en droeg mij op om mijzelf goed te verzorgen.
Zin in bloggen had ik even niet, maar ik naaide wel door. Net zoals toen, want naaien is therapie. Alleszinds, voor mij werkt het.
Een rondje bandwerk was echter wel aangewezen, want de concentratie was ver zoek vorige week. Het einde-schooljaar geschenkje dat ik voor Eloise's juf in gedachten had vormde de basis van mijn repetitief werkje, en ik toon jullie bij deze mijn productie van vorige week.
Eenvoudige ritstasjes, met lederen hoekjes.
Een beetje saai misschien, want allemaal hetzelfde, maar wel een schoon geheel, en ik hou daar zo van.
Ik liet Eloise het geschenkje voor haar juf kiezen, en het werd deze.
Smaak heeft ze, mijn dochter.
De tasjes zijn ongeveer de grootte van een clutch.
Zelf maken? Dat kan.
Stoffen:
Miss Matatabi: Kokka Ellen Baker - Charms - Half Round (currently sold out)