Je hebt tassen-naaisters, en je hebt kleding-naaisters.
Gevleugelde woorden
van haar, ik zou dat zelf niet durven zeggen (hehe).
Enfin, ik behoor duidelijk tot de tweede categorie.
Het tassen-concept interesseert en intrigeert mij echter wel. Heel erg zelfs. Maar het naaien zelf, daar kijk ik altijd als een berg tegenop. Eindeloos knipwerk (hoeveel rechthoeken heb je in godsnaam nodig om een tas te assembleren?), ritsen, versteviging, ... om nog niet te spreken over rivetten en andere toestanden. En toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan...
Meer dan een jaar geleden bijvoorbeeld zag ik een prachtig tassenpatroon voorbijkomen;
de Senna Tote van LBG Studio voor Willow & Co. Ik ging er van watertanden, dé ideale tas voor een jonge (ahum) moeder die op een stijvolle manier alle noodzakelijke spullen voor haar kinderen wil transporteren. Ideaal voor mij (ahum opnieuw).
Het patroon werd in mijn winkelmandje geklikt en de radartjes in mijn hoofd begonnen te draaien. Een paar maanden later kocht ik de perfecte canvas bij
Bellelien, 'Bound Humanity' van Art Gallery. Ik knipte vol enthousiasme het patroon, en combineerde de canvas met nepleder. Een strak plan in mijn hoofd, in de realiteit eerder een nachtmerrie. Het nepleder vond mijn naaimachine niet zo tof, of misschien was het omgekeerd, maar feit was dat mijn machine regelmatig steken oversloeg, of bleef haperen. Ik zag mijn perfecte tas in rook opgaan, en als iets niet meteen gaat zoals ik het in mijn hoofd heb durf ik al wel eens op te geven. Tot zover poging één, awoert voor mijzelf.
Enfin,
In the end, it will be fine.
If it's not fine, it's not the end...
:-) Een beetje drama toevoegen van tijd tot tijd moet kunnen.
Enter dus:
K-BAS. De nieuwe webshop van
Mevrouw Sisko by Mieke. Mieke en ik, wij leerden elkaar kennen op de eerste blogmeet, en vonden elkaar meteen wederzijds tof. Het tegenovergestelde dus van mijn naaimachine en nepleder.
Mieke waagde een sprong die ik haar niet nadoe, ze opende
een eigen webshop samen met haar man, en specialiseert zich met K-BAS in een one-stop shopping ervaring voor tassennaaisters (fournituren walhalla wel hallo!), en als klap op de vuurpijl introduceert ze een, voor mij en ik neem aan voor velen onder ons, nieuw materiaal: kurk.
Ik gaf mijn Senna Tote nog eens een kans, want Mieke drukte mij op het hart dat kurk en mijn naaimachine wél een mooie romance zouden beleven.
En kijk nu.
Mijn pronkstuk.
Hij is af. Mijn eigen Senna Tote. Art Gallery canvas gecombineerd met
marineblauwe kurk. Match made in heaven.
De kurk laat zich verwerken zoals canvas, makkelijk dus.
Geen sprake van steken overslaan, geen haperingen.
De lederen riemen komen ook van K-BAS, en ze waren de enige moeilijkheid bij het naaien van deze tas; het leder is zeer stevig en redelijk dik maar mits gebruik van een ledernaald en traaaaaaaag stikken lukt het wel. Mieke raadt aan om hier rivetten te gebruiken maar van de naam alleen krijg ik het spaans benauwd dus dat zal voor de volgende poging zijn.
Ik wou trouwens persé deze hengsels en geen stoffen tassenband omdat ik het uitzicht wou van 'een tas uit de winkel', én omdat de kleur perfect past bij de
marineblauwe kurk en de tinten in de canvas.
De achterkant van de tas is quasi volledig in kurk, het materiaal is zacht en voelt warm aan.
Zei ik al dat ik fan ben?
De sluiting is goud, perfect bij deze tas. Het zit hem in de details, toch?
Voor de binnenvoering gebruikte ik een psychedelisch zwart-wit IKEA-stofje dat ik ooit kocht om een tent te maken voor de kindjes. Ik ben duidelijk nog veel minder een tenten-naaister dan een tassen-naaister :-)
Een grote lofzang voor kurk, maar nog meer voor Mieke en K-BAS.
Zien is geloven zegt u?
Dan heb ik goed nieuws.
Ik had nog een stukje kurk over, en naaide een toilettasje.
... en dat toilettasje kan het uwe worden!
Volgende week dinsdag, 26 april, maak ik de winnaar bekend!
SUCCES!