,,O MATKO I CÓRKO"-KATARZYNA I PAULINA BŁĘDOWSKIE

Źródło

Więź matki z córką jest inna niż matki i syna. Dziewczynki bardziej przychylają się do poglądów i wartości matek w każdej dziedzinie życia. Matka najczęściej kojarzy się z miłością, opieką, cierpliwością, wsparciem w trudnych sytuacjach, gotowością do niesienia bezinteresownej pomocy. Oczywiście relacje te nie zawsze są tak idealne, bywają też relacje toksyczne, rujnujące przyszłość dziecka. Na matce ciąży ogromna odpowiedzialność, gdyż jej postawa i więź jaką stworzy z dzieckiem ma istoty wpływ na jego dorosłe życie.

Katarzyna i Paulina Błędowskie, matka i córka, od 2015 roku prowadzą kanał  na You Tubie ,,O matko i córko!!!", w którym pokazują, jak wychowywać i być wychowywanym. Kanał cieszy się dużą popularnością i youtuberki w 2018 roku wydały książkę ,,O matko i córko! Duet mamy i córki, z którym nie można się nudzić." Kanału nie oglądam, ale zainteresowała mnie książka ze względu na tematykę relacji rodzinnych.

Relacje matki i córki ukazane są w tej książce już od pierwszych miesięcy życia Pauliny aż po wiek nastoletni. Pani Kasia z wielkim entuzjazmem i radością opisuje moment, gdy dowiaduje się, że jest w ciąży po dwóch latach starań. Od chwili narodzin córki buduje z nią bliską więź, a to procentuje w późniejszych latach, gdy córka jest nastolatką. Ze szczerością dzieli się trudami i radościami macierzyństwa. Zawsze musiałam być w zasięgu ręki. Z jednej strony wydawało się to uciążliwe i męczące, ale z drugiej czułam się potrzebna, niezastąpiona, spełniona. To bardzo miłe uczucie. Matkami targają jednak bardzo sprzeczne emocje. Paulina jawi się jako otwarta, ruchliwa, ciekawa wszystkiego indywidualistka łatwo nawiązująca kontakty i znajomości. Jako dziecko prawie nie ma wad, nie licząc skąpstwa w zakresie dzielenia się słodyczami z najbliższymi oraz nadmiernej egzaltacji podczas chorowania. Narodziny, dzieciństwo, pierwsze dni w przedszkolu, szkole i związane z tym wspomnienia, pierwsze osiągnięcia, wzruszające chwile i emocje, decyzja o wspólnym prowadzeniu kanału w social mediach opisane na przemian z perspektywy matki i córki.

Autorki pokazują w książce jak ważne są szczere rozmowy, zrozumienie i akceptacja potrzeb dziecka, bycie obok i wsparcie kiedy tego potrzebuje, pozwolenie małemu dziecku na udział w codziennym życiu rodziny i wspólne podejmowanie decyzji. Okres dorastania to szczególnie trudny czas w relacjach matki z córką, nie zawsze jest sielankowo, ale Kasia i Paulina Błędowskie wskazują jak można budować prawidłową więź w rodzinie, jak akceptować się wzajemnie, jak wspierać się i wspólnie tworzyć. Dodam, że książka jest bardzo ładnie i starannie wydana oraz opatrzona bardzo dużą ilością zdjęć z życia mamy i córki. Polecam ją fankom kanału ,,O matko i córko!!!" oraz osobom zainteresowanym poznawaniem relacji rodzinnych ze szczególnym uwzględnieniem kontaktów matki i córki.

Tytuł: O matko i córko! Duet mamy i córki, z którym nie można się nudzić
Autor: Katarzyna i Paulina Błędowskie
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 28 listopada 2018
ISBN: 9788381290289
Liczba stron: 336
Kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik
Cytaty: str. 22, 119

,,SAFARI ZA PROGIEM DOMU"-MARZENNA NOWAKOWSKA

Źródło

Marzenna Nowakowska-biolożka i dziennikarka naukowa. Absolwentka Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Popularyzuje ekologię behawioralną i socjobiologię. Zajmuje się głównie tematyką przyrodniczą i od wielu lat opowiada w mediach o zwierzęcych zachowaniach. Wyprowadziła się z Warszawy do Puszczy Wierzchucińskiej, aby być bliżej przyrody. Wydała książki: ,,Dzikość serca. Wielka księga zachowań zwierząt" i ,,Zwierzęta Polski", a w listopadzie 2018 r. ukazała się jej najnowsza publikacja ,,Safari za progiem domu".

Autorka opisuje w książce interesujący świat zwierząt i przyrody, który prawie dla każdego jest dostępny, ale trzeba zwrócić na niego uwagę, pochylić się i poobserwować, a wtedy dostrzeże się magiczną, barwną i dziką naturę. Odkrywanie teorii dotyczących czerwieni jesiennych liści; czajki i sieweczki nabierające wrogów na złamane skrzydło, by tylko nie dopuścić ich do gniazda z jajkami; boje myszołowa ze stadem sójek; rysie wyczytujące z zapachu moczu, czy rywal jest silniejszy i lepiej zejść mu z drogi, czy walczyć; niedźwiedzie tańczące twista i zaznaczające swój teren pazurami na korze drzew; dzieciobójstwo wśród lwów, delfinów czy koni; motyl modraszek arion zajmujący się manipulacją i dilerką, aby dorosnąć; zmierzchnica trupia główka napadająca na ule; wioślak najgłośniejsze zwierzę na świecie; żarłoczne, agresywne i gwałtowne szczupaki; szablodzioby przyjmujące na wychowanie obce młode; żurawie tańczące miłosne tango; zimorodki  miłosne gonitwy wieńczące kąskiem rybki; żołny ocierające pszczoły o gałązkę, aby usunąć żądło przed podaniem zdobyczy wybrance; wojsiłki wykradające martwe owady z pajęczyn; perkozy zjadające własne pióra; zazdrosne o partnera czajki; modliszki zjadające nie tylko samca, ale też wyjadające mózg ptakom najprawdopodobnie jeszcze żyjącym; sowa uszatka udająca konar z dwoma ułamanymi gałęziami, gdy chce się ukryć; biedronki siedmiokropki trujące jak muchomory; kruki używające dziobów do wymiany wrażeń, jak ludzie rąk; mszyce rodzące wyłącznie córki, ale za to w dwóch formach-ze skrzydełkami i bez. Córki mszyc już w chwili wynurzania się z odwłoku matki są w ,,ciąży." Grupa chrząszczy trupożernych potrafi zlokalizować trupa po dobie i z odległości 3 km, kierując się zapachem, który wyczuwają tylko one. Przytoczyłam tylko kilka przykładów fascynujących zachowań zwierząt, a w książce jest ich całe mnóstwo.

Świat natury i zachowań zwierząt często przypomina pierwotny świat Homo sapiens i podoba mi się, jak autorka opisała rodzące się uczucia. Uczucia rodzą się w pierwotnej części mózgu. U wielu żywych istot muszą budzić się i umacniać właśnie dzięki z pozoru niewinnej wymianie bodźców: znaczącym spojrzeniom, muśnięciom, rosnącej bliskości dłoni, łap, skrzydeł i ogonów. To one składają się na miłość, lojalność członków stada, gotowość do poświęcenia dla dzieci i przyjaciół, współpracę, niechęć, zazdrość, wierność. Wszystko zaczyna się od tego, czy czyjaś obecność sprawia, że organizm czuje się lepiej w towarzystwie innego organizmu, więc ma ochotę dążyć do pogłębienia bliskości, czy wręcz przeciwnie-dąży więc do oddalenia, a nawet samotności. Żeby jednak genom organizmu przetrwał przez pokolenia, efekt tego dążenia musi dawać mu większą skuteczność przetrwania. Pięknie, prosto, prawdziwie.

Miło i ciekawie jest zwiedzać świat przyrody tuż za progiem domu, a dzięki książce Marzenny Nowakowskiej możemy widzieć i rozumieć jeszcze więcej, bo autorka przefiltrowała fakty naukowe przez swoją wrażliwość, doświadczenie i podzieliła się spostrzeżeniami w bardzo przystępny sposób z innymi miłośnikami przyrody. Dzięki tej książce biolożka w ciekawy i zabawny sposób popularyzuje wiedzę o otaczającej nas pięknej i mądrej naturze. Dla mnie jest to rewelacyjna publikacja i serdecznie polecam ją miłośnikom przyrody:)

WYDAWNICTWO ZONA ZERO

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących 

Tytuł: Safari za progiem domu
Autor: Marzenna Nowakowska
Wydawnictwo: Zona Zero
Data wydania: 27 listopada 2018
ISBN: 9788366177208
Liczba stron: 400
Kategoria: Literatura popularnonaukowa
Cytaty: 155,341-342

,,KOBIETA W BIELI"-WILKIE COLLINS

Źródło

XIX wiek, Londyn. Dwudziestoośmioletni Walter Hartright, nauczyciel rysunku po rozmowie z matką, siostrą Sarą i serdecznym przyjacielem profesorem Pescą postanawia przyjąć posadę u bogatego i ekscentrycznego Fryderyka Fairlie z Limmeridge House w Cumberland. W czasie nocnej wędrówki z Hampstead do Londynu Walter spotyka młodą kobietę ubraną od stóp do głowy na biało, która stoi na rozstajnych drogach i wskazuje ręką na drogę do Londynu. Pomimo dziwacznego zachowania czuć od kobiety szczerość i szlachetność, dlatego nauczyciel wzruszony samotnością i bezradnością niewiasty postanawia pomóc jej dotrzeć do miasta. Po kilku dniach dowiaduje się, że jakaś kobieta uciekła z zakładu psychiatrycznego. Udaje się do domu pracodawcy, gdzie ma dawać lekcje rysunku Laurze Fairlie, bratanicy gospodarza domu oraz Mariannie Halcombe, przyrodniej siostrze Laury. Wkrótce zauważa, że Laura przypomina mu spotkaną w nocy kobietę w bieli. Hartright zaczyna poszukiwania i dąży do rozwiązania zagadki kobiet w bieli.

Wilkie Collins po raz kolejny dowiódł, że jest mistrzem w kreowaniu bohaterów. Od pierwszych stron powieści wprowadza zadziwiające postacie, które zachowują się w specyficzny sposób. Przyjaciel Waltera, profesor Pesca z Włoch opuścił rodzinny kraj z przyczyn politycznych i osiadł w Londynie, gdzie daje lekcje języków obcych w arystokratycznych domach. Odznacza się mikroskopijnym wzrostem i ekscentrycznością. Stara się przekształcić w Anglika, aby w ten sposób okazać wdzięczność dla kraju, w którym znalazł azyl i środki do życia. Pesca jest familiarny, serdeczny, zabawny i nie sposób powstrzymać się od uśmiechu czytając o nim. Pan Fairlie wygląda na osobę wątłą, delikatną i bardziej z wyglądu przypomina kobietę niż mężczyznę. Jest nad wyraz niesympatyczny, wszelki hałas rozdrażnia jego nerwy, przerywa ciągle rozmówcy, roztacza samolubną afektację, a noszenie książki uważa za męczącą pracę i zleca ją lokajowi. Marianna Halcombe w powieści została przedstawiona jako mało urodziwa kobieta, ale za to rezolutna, mądra,  dowcipna, silna i gotowa do wszelkiej pomocy. Bohaterów jest dużo, a każdy ma swój specyficzny charakter, wygląd i sposób bycia.

Autor ciekawie przedstawił miłość Laury i Waltera. Dzień po dniu Walter spędza całe dnie w towarzystwie dwóch młodych panienek, z których jedna obdarzona była niepospolitym wykształceniem i dowcipem, druga pięknością, wdziękiem i tą prostotą, co podbija serca mężczyzn. Od pierwszego dnia, gdy się poznali, wdzięk Laury sprawił, że Walter zapomniał, jaki powinien być stosunek między uczennicą a nauczycielem. Każde jej pytanie, przelotne spojrzenie niebieskich oczu, kiedy słuchała pilnie objaśnień, pochłaniały  jego uwagę. Wiele razy w niebezpiecznej poufałości spotykały się ich ręce i skronie przy poprawianiu rysunków. Walter wchłaniał w siebie zapach włosów i oddechu Laury. Dopóki mógł, to pamiętał o dystansie jaki powinien między nimi być, ale zdarzało się, że całe jego doświadczenie, całe panowanie nad sobą, zdobyte przy innych kobietach, wobec Laury pierzchało. Z trudem zdobyte panowanie nad sobą stracił, jak tysiące innych mężczyzn wobec wybranych kobiet. Zdaje sobie sprawę z trudnego położenia, ale jeszcze większym ciosem okazuje się dla niego informacja, że Laura jest zaręczona z właścicielem ziemskim z Hampshire, baronetem, sir Parsivalem Glyde. Walter zostaje włączony w łańcuch wydarzeń, z których trudno się wyplątać.

,,Kobieta w bieli" to obowiązkowa lektura dla wielbicieli klasycznych powieści Wilkiego Collinsa. Wielowątkowa relacja, oryginalni i zróżnicowani bohaterowie, fikcja detektywistyczna przeplatana z wątkami obyczajowymi, zwroty akcji, a to wszystko na tle wiktoriańskiej Anglii. Serdecznie polecam:)

WPISY POWIĄZANE:
,,Prawo i dama"-Wilkie Collins
,,Córki niczyje"-Wilkie Collins
,,Córka Izebel"-Wilkie Collins
,,Tajemnica Mirtowego Pokoju"-Wilkie Collins

Tytuł: Kobieta w bieli
Autor: Wilkie Collins
Tłumaczenie: Eugenia Żmijewska
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Tytuł oryginału: The Woman in White
Data wydania: 31 października 2018
ISBN: 9788377795149
Liczba stron: 576
Kategoria: klasyka
Cytaty: str. 53, 54

,,NAJTAJNIEJSZA BROŃ WYWIADU"-SEBASTIAN RYBARCZYK

Źródło

W obecnych czasach każdy człowiek podlega powszechnej inwigilacji. Na rogach ulic i w wielu pomieszczeniach zamontowane są kamery, które śledzą każdy krok i gest. W powszechnym użyciu są telefony komórkowe, elektroniczne konta oraz identyfikacja papilarna. Szpiedzy w dawnych czasach z pewnością mieli ułatwioną pracę, ale nie miej niebezpieczną.             

Sebastian Rybarczyk-dziennikarz i publicysta specjalizujący się w historii służb specjalnych w latach 1997-2001 pracował w Departamencie Ministra Koordynatora Służb Specjalnych. Publikował w „Uważam Rze”, „Do Rzeczy”, „Focus Historia”, „Więzi” oraz „Międzynarodowym Przeglądzie Politycznym”. Wydał dwie książki: „Najtajniejszą broń wywiadu" i „Niewidzialną wojnę szpiegów".

W ,,Najtajniejszej broni wywiadu" opisał piętnaście sensacyjnych historii, które wydarzyły się naprawdę. Każdy rozdział poświęcony został jednej znanej lub mniej znanej aferze szpiegowskiej oraz intymnym relacjom szpiegów związanych z kobietami pośredniczącymi w zdobywaniu tajnych informacji. W przeważającej części książka zawiera historie związane z działalnością sowieckich szpiegów m.in. werbunek Kima Philby'ego, największego szpiega wszech czasów, który stworzył siatkę sowieckiego wywiadu na Wyspach Brytyjskich. ,,Piątkę z Cambridge" (Kim Philby, Guy Burgess, Anthony Blunt, Donald Maclean, John Cairncross), która zdradziła swój kraj w imię idei proletariackiej rewolucji. Dmitrij Brystolotow, szpieg nielegał władający dwudziestoma językami, który z miłości zwerbował żonę na szpiega. Autor przedstawił też sylwetki kobiet szpiegów np. Judith Coplon-sekretarkę pracującą w Sekcji Departamentu Sprawiedliwości w Waszyngtonie zajmującą się rejestracją obcych agentów wciągniętą do współpracy z sowieckim wywiadem poprzez przystojnego szpiega Władimira Prawdina. Opuszczone i zdesperowane kobiety stawały się czasem groźną bronią, a jedna z takich kobiet zatrzęsła sceną polityczną USA. Elizabeth Terrill Bentley i jej kochanek Jakub Gałos byli sowieckimi szpiegami i kierowali siatką innych szpiegów, w tym tych zajmujących się bronią atomową.

Sebastian Rybarczyk ciekawie opisał służby sowieckie wyspecjalizowane w wykorzystywaniu jaskółek, czyli agentek czy też kobiet nie związanych z wywiadem do pozyskiwania informacji od zagranicznych biznesmenów i turystów. Operacje były bardzo subtelnie przygotowywane. Zbierano wszelkie możliwe wiadomości na temat zainteresowań, potrzeb, upodobań, a następnie planowano operację. Wybierano odpowiednią do gustu ofiary dziewczynę, o odpowiednich zainteresowaniach i urodzie. Organizowano pierwsze przelotne spotkania, a kiedy sieć już oplotła dyplomatę dochodziło do zbliżenia seksualnego, a całość nagrywano, by użyć do szantażu. Mężczyźni wystraszeni  komplikacjami rodzinnymi, utratą stanowiska i skandalem decydowali się na współpracę z sowieckimi służbami specjalnymi. Przykładem takiego działania byli np. Walter Duranty-moskiewski korespondent ,,New York Timesa"; Clayton Lonetree-żołnierz US Marine Corps czy Maurice Dejean-ambasador Francji w Moskwie.

Z publikacji można też dowiedzieć się trochę o Mossadzie albo np. o najdziwniejszej historii szpiegowskiej okresu zimnej wojny dotyczącej podwójnej ucieczki pułkownika Witalija Jurczenki.

Gra wywiadów, małżeństwa nielegałów, seks, pieniądze i ideologie jako sposoby na werbowanie nowych agentów, a do tego szantaż, zdrada, wpadki szpiegów, skorumpowani politycy wpadający w ręce obcych wywiadów. Dobrze się czyta dzięki lekkiemu językowi oraz ciekawym i prawdziwym historiom. Polecam miłośnikom literatury szpiegowskiej, historycznej, biograficznej:)

Jeżeli makler giełdowy z miłości popełni błąd, to ludzie tracą pieniądze. Jeżeli z tych samych powodów błąd popełni szpieg, ludzie tracą życie.

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących

Tytuł: Najtajniejsza broń wywiadu

Autor: Sebastian Rybarczyk

Wydawnictwo: Fronda

Data wydania: 2018-10-26 

Kategoria: Literatura faktu, reportaż

ISBN: 978-83-8079-410-8 

Liczba stron: 352
Cytaty: str. 11

,,NĘDZNICY II"-VICTOR HUGO

Źródło

Pierwszy tom ,,Nędzników" Victora Hugo mnie zachwycił, więc czym prędzej zabrałam się do czytania drugiego tomu.

Paryż. XIX wiek. Mija osiem lat od wydarzeń z pierwszego tomu. Autor kontynuuje losy bohaterów z pierwszej części oraz wprowadza nowe postacie m.in. Mariusza, pana Gillenormanda, pułkownika Pontmercy'ego i Enjolrasa.  W domu Gorbeau żyje rodzina Jondrette'ów: ojciec, matka, córki Eponina i Anzelma oraz syn Gavroche. Ich sąsiadem jest Mariusz Pontmercy wychowywany w dzieciństwie przez dziadka i ciotkę zabraniających mu kontaktu z ojcem. Pułkownik Pontmercy poświęca swoje szczęście dla przyszłości dziecka. Pisze czułe listy do syna, ale dziadek chowa je do szuflady i nie przekazuje wnukowi. Mariusz wyrasta na fanatycznego i surowego rojalistę. Jest opanowany, zapalczywy, wspaniałomyślny, szlachetny, religijny i dumny. Dziadek razi go swoim humorem i cynizmem, ale chłopak nie ma nikogo bliskiego, a do tego żyje w przekonaniu, że ojciec go nie kocha i zostawił go na łasce innych. Po ,,spóźnionym" spotkaniu z ojcem doznaje wyrzutów sumienia, ale czy to jego wina, że nie zna ojca i go nie kocha? W wyniku przypadkowego spotkania dowiaduje się, że ojciec chował się za filarem w kościele, by go obserwować w czasie mszy, że płakał, bo nie mógł go spotykać. To porusza serce Mariusza i sprawia, że zaczyna szukać informacji o ojcu oraz poznawać historię rewolucji i cesarstwa, których do tej pory nienawidził. 

Autor w bardzo ciekawy sposób pokazał jak poglądy polityczne potrafią poróżnić rodzinę. Jerzy Pontmercy-żołnierz walczący pod Waterloo, pułkownik Bonapartego jest uważany przez Gillenormanda za zbója, chłystka, rębajłę, a Gillenormand dla Jerzego jest ,,zakutym łbem", który niczego nie rozumie. Brak porozumienia prowadzi do tragedii. Mariusz zbyt późno orientuje się w rodzinnych zawiłościach, stara się nadrobić stracony czas i z zapałem poznaje historię republiki i cesarstwa, Wspomnienia z Wyspy Świętej Heleny, a kiedy po raz pierwszy napotyka na nazwisko ojca w biuletynach wielkiej armii dostaje z wrażenia gorączki na tydzień. Pod wpływem nowych informacji zmienia swoje poglądy, a to nieuchronnie prowadzi do konfliktu z dziadkiem.

Podobnie jak w pierwszym tomie Victor Hugo prezentuje swoje poglądy społeczne. Broni biednych i skrzywdzonych przez los. Podkreśla moc sprawczą ludu, którego dążenia formują historię Francji. Lud jest prawie pozbawiony wad i jest wyrazicielem woli całego narodu. Ludzie ulicy w łachmanach, ciemni, upodleni, bosi zostają użyci do zdobycia ideałów. Trzeba przyznać, że autor nakreślił bardzo malowniczo typowych uliczników. Dzieci ulicy-wesołe, głodne, ale codziennie odwiedzające teatr. Bez koszuli na grzbiecie, trzewików na nogach, dachu nad głową. Ulicznicy od siedmiu do trzynastu lat, żyją gromadnie, obijają bruki, noszą stare spodnie po ojcu, które spadają im niżej pięt oraz kapelusz opadający na oczy. Biegają, tropią, żebrzą, marnują czas, klną, pykają z fajeczki, włóczą się po szynkach, znają złodziei i uliczne dziewczyny, śpiewają sprośne piosenki i nic złego nie mają w sercu. Ich dusze są pełne niewinności, a wśród ludu paryskiego nawet dorośli zawsze w głębi duszy pozostają chłopcami z ulicy. Przykładem dziecka ulicy jest mały Gavroch. Ubrany w łachmany przez miłosierdzie obcych ludzi, bo ojciec o nim nie myśli wcale, a matka go nie kocha. Ma ojca i matkę, a tak naprawdę jest sierotą. Bruk był dla niego mniej twardy aniżeli serce matki. Rodzice kopnięciem pchnęli go w życie. Całkiem po prostu poszedł więc przed siebie... Nie miał schronienia ani chleba, ani ognia, ani miłości; był jednak wesoły, ponieważ był wolny. Życie chłopca budzi litość i współczucie. Żyje bez odrobiny miłości, ale nie cierpi z tego powodu i nie ma do nikogo żalu, bo tak naprawdę nie wie, jacy powinni być rodzice.

,,Nędznicy" Victora Hugo to utwór ponadczasowy, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Wątki przygodowe, romantyczne, kryminalne, a do tego dylematy moralne, trudne decyzje, rozterki miłosne, walka dobra ze złem, filozoficzne refleksje oraz pozytywne i negatywne wzorce postępowania. Autor zadbał o rozbudowanie historii nie tylko głównych bohaterów, ale też tych drugoplanowych. Każda warstwa społeczeństwa francuskiego ma swojego reprezentacyjnego przedstawiciela. Prawda historyczna łączy się umiejętnie z fikcją literacką, a losy bohaterów zostały ciekawie ukazane na tle Wiosny Ludów. Victor Hugo zadbał o autentyczną topografię miejsc, opisy ulic i dzielnic pokrywają się z rzeczywistością, ale są też elementy fikcyjne Paryża. Opisy są bardzo plastyczne i szczegółowe, a język urzekający. Serdecznie polecam:)

WPISY POWIĄZANE: ,,Nędznicy I"-Victor Hugo

Tytuł: Nędznicy. Tom 2

Autor: Victor Hugo

Tłumaczenie: praca zbiorowa

Cykl: Nędznicy (tom 2)

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Tytuł oryginału: Les Misérables

Data wydania: listopad 2018 

Liczba stron: 416

Kategoria: Literatura piękna

Cytaty: str. 9

,,PIERWSZY CZŁOWIEK"-JAMES R. HANSEN

Źródło

Tuż przed pięćdziesiątą rocznicą misji Apollo 11 ukazała się pierwsza autoryzowana biografia Neila Armstronga autorstwa Jamesa R. Hansena.

20 lipca 1969 roku załoga Apollo 11 z  pilotem modułu dowodzenia Mikiem Collinsem, pilotem modułu księżycowego Eagle Buzzem Aldrinem i dowódcą Neilem Armstrongiem, wykonała pierwsze w dziejach załogowe lądowanie na Księżycu.

James R. Hansen w biografii astronauty odtwarza jego koleje życia, rozważa i docenia osiągnięcia oraz spuściznę. We wstępie do książki pisze: Przez całe życie żył w duchu prawości i honoru. Ludzie, którzy znali Neila lepiej dostrzegali jego niezwykłość, niepowtarzalny charakter i osiągnięcia. Zawsze był spokojny, opanowany, a o lataniu mówił bez przechwalania się, bez górnolotnych słów. Już od czasów licealnych skupiał się na tych aspektach życia, które miały dla niego największe znaczenie. Bardzo dużo czytał i w dzieciństwie był to jego sposób na ucieczkę w świat wyobraźni. Bez trudu aklimatyzował się w nowych miejscach, a rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. Na lotnictwie zaczął się koncentrować już w wieku ośmiu lat zainspirowany tym co czytał i wiedział na temat samolotów i składania modeli. W wieku piętnastu lat zaczął oszczędzać na lekcje latania, a gdy skończył szesnaście lat uzyskał licencję ucznia-pilota. Kiedy w 1947 roku rozpoczął studia na Purdue University pilot doświadczalny Charles E. ,,Chuck" Yeager przekroczył mityczną barierę dźwięku. Dla Neila nowa era lotów miała słodko-gorzki smak, bo kiedy już podrósł i mógł zostać pilotem, sytuacja się zmieniła. Wspaniałe samoloty, które uwielbiał za młodu, znikały. Gdy dorastał podziwiał rycerzy lotnictwa I wojny światowej, ale przed wybuchem II wojny światowej rycerskość w przestworzach się skończyła. Padały kolejne rekordy-loty przez oceany, nad biegunami i do najdalszych zakątków Ziemi. Prawie wszystko zostało osiągnięte i Neil nie mógł się z tym pogodzić. Wspomina: Jako osoba zafascynowana lotami, pochłonięta nimi i im oddana, byłem rozczarowany zrządzeniem losu, które sprowadziło mnie na świat o pokolenie za późno. Ominęły mnie wszystkie wspaniałe chwile i lotnicze przygody. Nie przypuszczał wtedy, że los ma dla niego coś wyjątkowego w zanadrzu. Kiedy w 1955 roku kończył studia nowy świat ery kosmicznej wchłonął go na dobre. W czasie siedmiu lat pracy w Edwards jako oblatywacz doświadczalny latał w każdym typie samolotu doświadczalnego NACA/NASA. Doświadczenie  pilota zdobyte w 51 Eskadrze Myśliwskiej i talent zawodowego inżyniera szczególnie przysłużyły się jego karierze. Był głęboko i twórczo zaangażowany w największe i najbardziej wymagające technicznie programy lotnicze w dziejach przed startem Apollo 11.

Autor bardzo dobrze oddaje atmosferę jaka panowała przed lądowaniem na Księżycu. Było to światowe wydarzenie wykraczające poza podziały polityczne i każdy kraj w inny sposób reagował na to wydarzenie. W żadnym jednak państwie gorączka nie była tak wyczuwalna jak w Stanach Zjednoczonych. Zbierały się tam tłumy ludzi szykujących się do oglądania jednego z najwspanialszych widoków w życiu. Plantatorzy tytoniu w Tennessee tłoczyli się wokół kieszonkowego tranzystorka, a poławiacze krewetek w Missisipi czekali na nabrzeżu, by usłyszeć wiadomości. W kasynie w Las Vegas stały puste stoły do ruletki, bo gracze wpatrywali się w odbiorniki telewizyjne. Na przylądek Kennedy'ego przybyło od 750 tysięcy do miliona ludzi oczekujących na start rakiety. Ludzie z niedowierzaniem oglądali pierwsze kroki stawiane przez człowieka na Księżycu. Dziennikarz CBS Cronkite po otarciu łez oświadczył: Armstrong jest na Księżycu! Neil Armstrong, trzydziestoośmioletni Amerykanin, stoi na powierzchni Księżyca! Jest 20 lipca 1969 roku.

,,Pierwszy człowiek" to fascynująca biografia Neila Armstronga, którego dokonania zmieniły bieg historii. Skromny, inteligentny, lojalny i zaangażowany człowiek, który pierwszy stanął na Księżycu i wypowiedział słynne zdanie: To jest mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości. Historia warta poznania. Polecam:)

Tytuł: Pierwszy człowiek. Historia Neila Armstronga

Autor: James R. Hansen

Tłumaczenie: Andrzej Leszczyński, Patryk Gołębiowski

Wydawnictwo: Wielka Litera

Tytuł oryginału: First Man. The Life of Neil A. Armstrong

Data wydania:17 października 2018

ISBN: 9788380322851

Liczba stron: 528

Kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik
Cytaty: str. 15, 49-50, 334

,,MAGNES"-LARS SAABYE CHRISTENSEN-PREMIERA

Źródło

Oslo, 1976 rok. Na kampusie Sogn poznaje się dwoje studentów-Jokum i Synne. On studiuje literaturoznawstwo i planuje zostać pisarzem, a ona studiuje historię sztuki. Jokum jest przekonany, że rzadko coś mu wychodzi. Bardzo chce napisać coś oryginalnego, wyjątkowego albo osobistego, ale nie wie za bardzo jak. Jego problemem jest też nadmierny wzrost przez, który garbi się i chowa jakby miał coś do ukrycia, a chciałby prezentować się ładnie, zwyczajnie, być gdzieś pośrodku tłumu. W obszarze pogardzanym przez wielu ludzi on widzi jasne i piękne miejsce, w którym nie musiałby się wyróżniać, wysuwać, wystawać. Często czuje się samotny, pogrąża się wśród własnych myśli podczas, gdy inni studenci piją piwo w pubie, spotykają się z dziewczynami lub imprezują. Piękna i chłodna Synne, która mieszka w pokoju obok wydaje się początkowo Jokumowi nieosiągalna, niedoganialna, ale stopniowo przełamują lody i stają się parą. Synne zafascynowana amatorskimi fotografiami Jokuma wiszącymi na ścianie w jego pokoju namawia go, by zajął się fotografią na poważnie. Wyjeżdżają do San Francisco, gdzie Jokum odnosi sukcesy jako fotografik, a Synne jest jego menedżerem i jednocześnie pisze doktorat. Wydaje się, że są szczęśliwi, ale czy na pewno? Czy zdołają uratować swoją miłość?

Lars Saabye Christensen jest jednym z najbardziej cenionych współczesnych pisarzy norweskich i nie spodziewałam się, że napisze prostą historię o miłości, gdyż to nie byłoby w jego stylu. Opowieść o dwojgu ludzi, którzy poznali się na studiach i pokochali została wzbogacona o rozważania na temat literatury, sztuki, muzyki, upływającego czasu i życia, a do tego okraszona humorem i surrealizmem. Jokum  Jokumsen snuje rozważania na temat Procesu Kafki, Wielkiego Gatsby'ego Fitzgeralda, Obcego Camusa, Wyzwolonego człowieka Lagerkvista. W rzeźbie Giacomettiego Idący człowiek odnajduje siebie-oderwanego od podstawy, od swego pierwiastka, uciekiniera z muzeum, który jest uosobieniem samotności, ale też piękna. Synne stara się odnajdywać słowa i określenia, które mogłyby oddać jej przeżycia, ale czy istnieje język , który w pełni odda to, co myśli człowiek, to co widzi i czego doświadcza? Dziewczyna zmierza do tego, by jej życie było sztuką i po części manipuluje Jokumem. Niepodważalnym bohaterem powieści obok Jokuma i Synne jest czas. Czas to najcenniejsza rzecz, jaką mogą ci ukraść. Twój czas. Najpierw zabierają ci czas, potem wspomnienia, i zostajesz jak pusta skorupa. Czas objawia się pod postacią wspomnień, które lśnią albo przypominają o tym, o czym chciałoby się jak najszybciej zapomnieć. Czas upływa nieubłaganie... A czymże jest czas, jeśli nie samym życiem?

Lars Saabye Christensen w Magnesie bardzo dobrze oddaje aurę Oslo lat 70. i San Francisco lat 80. Swoją opowieść rozpoczyna od historii miłosnej, ale stopniowo przekształca ją w krytykę systemu społecznego oraz łączy codzienne losy bohaterów z przeżywanymi przez nich dramatami. Dziwaczni bohaterowie, bogactwo myśli, uciekający czas to kolejne charakterystyczne filary tej powieści. Ponad tysiąc stron książki, ale nie żałuję czasu poświęconego na jej przeczytanie, bo od dawna chciałam poznać prozę  i specyficzny styl autora.

PREMIERA 31 PAŹDZIERNIKA 2018 R.

Tytuł: Magnes
Autor: Lars Saabye Christensen
Tłumaczenie: Iwona Zimnicka
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Tytuł oryginału: Magnet
Data wydania: 31 października 2018
ISBN: 9788308065648
Liczba stron: 752
Kategoria: literatura współczesna
Cytaty: str. 26, 94,164, 224

,,UPIORNA OPOWIEŚĆ"-PETER STRAUB

Źródło

,,Upiorna opowieść" ukazała się po raz pierwszy w 1979 r. i przyniosła autorowi uznanie  zarówno czytelników i krytyków. Peter Straub, jeden z najpopularniejszych amerykańskich pisarzy grozy otrzymał w 1981 r. za tę powieść nagrodę Word Fantasy, a także posłużyła ona za scenariusz do filmu.

Stany Zjednoczone-Milburn, lata siedemdziesiąte XX wieku. W miasteczku powstaje Stowarzyszenie Chowder, które tworzą starsi panowie, przyjaciele: Sears James-prawnik, jego wspólnik Ricky Hawthorne, Lewis Benedikt-playboy podejrzewany o zabicie żony i lekarz John Jaffrey. Piąty przyjaciel zmarł rok wcześniej i tragiczne wydarzenia odsłaniane są przez retrospekcje. Starsi panowie, śmietanka towarzyska Milburn, spotykają się regularnie i snują upiorne opowieści, dzięki którym starają się uporać z własnymi traumami. Co stanie się kiedy w tym męskim gronie pojawi się kobieta?

,,Upiorna opowieść" to powieść-horror czerpiąca z tradycji powieści XIX-wiecznej, a jednocześnie współczesna. Peter Straub sprawnie nawiązuje do twórców takich jak: Henry James, Edith Wharton, Arthur Machen, Nathaniel Hawthorne, Washington Irving, M. R. James  czy Bram Stoker. Można śmiało powiedzieć, że jest to powieść w powieści, gdyż istoty z różnych innych strasznych opowieści spotykają się, by opowiadać sobie nawzajem upiorne historie. Odnaleźć też można w niej elementy powieści gotyckiej, gdyż zawiera mroczną przeszłość, obsesję i tragiczną przyszłość. Autor umieszcza w fabule duchy, Ewa Galli przybywa do Milburn z zaświatów. Gregory Bate jest duchem, samym złem, a potem nabiera cech wampira, gdyż żywi się krwią i ciałami pomordowanych. Autor jednak nie epatuje przemocą i krwawymi opisami, ale pozwala czytelnikowi domyślać się co się stało, pobudza wyobraźnię i podsuwa możliwe scenariusze. Bohaterki opowiadań-Ewa, Helen i Carmilla wprowadzają w życie swoje demoniczne plany. Helen wybiera swoje ofiary w ekskluzywnych klubach na West Endzie i podobnie jak Ewa uwodzi i niszczy mężczyzn. Demoniczna aktywność kobiet wiąże się z ich seksualnością. Ewa mści się za czyn, jakiego dopuścili się na niej mężczyźni. Carmilla słusznie reaguje na potworność, a narodzenie Helen zostało poprzedzone uwiedzeniem matki przez doktora Clarke'a. Bohaterów w powieści jest bardzo dużo i autor poświęcił każdemu z nich odpowiednio dużo miejsca. 

W ,,Upiornej opowieści" odnaleźć można starannie zbudowany klimat grozy, sugestywną atmosferę,  złożoną i przemyślaną strukturę, bardzo dobrze stworzone portrety psychologiczne postaci, delikatne przeplatanie się jawy ze snem oraz teraźniejszości z przeszłością. Peter Straub to erudyta, który doskonale buduje wielowarstwowe historie, a dzięki wieloznaczności i niepokojącym postaciom wybija się na szczyt literatury grozy. ,,Upiorna opowieść" to kanoniczna pozycja w literackich horrorach i warto ją znać. Serdecznie polecam:)

Tytuł: Upiorna opowieść

Autor: Peter Straub

Tłumaczenie: Irena Ciechanowska-Sudymont, Jan Stanisław Zaus

Seria: Klasyka grozy

Wydawnictwo: Vesper

Tytuł oryginału: Ghost Story

Data wydania: 17 października 2018

ISBN: 9788377313015

Liczba stron: 614

Kategoria: horror

,,DIABELSKI MŁYN"- DARIA ORLICZ

Źródło

W miasteczku nad Bałtykiem na skraju zagajnika policja znajduje zamarzniętą  młodą Litwinkę w zaawansowanej ciąży. Ktoś porywa dwudziestosiedmioletnią Klaudię, córkę bogatego prawnika, ktoś też brutalnie gwałci turystkę. W miasteczku trwają poszukiwania zaginionej dwuletniej dziewczynki, a do tego przy dworcu młody mężczyzna nagabuje samotne młode kobiety. Wszystkimi kryminalnymi sprawami musi zająć się młodszy aspirant Krzysztof Bugaj i starszy sierżant Wojtek Kiciński, a także prokuratorka Nina Morawska, której gliny nie znoszą, ale szanują za dorobek i oddanie.

Autorka przeplata wątki kryminalne z wątkami obyczajowymi i porusza szokujące tematy w książce. Każda sprawa kryminalna i każdy z bohaterów umiejętnie przenikają się, by w finale dać odpowiedź na wszystkie postawione na początku lektury pytania. Historie bohaterów są rozbudowane i choć początkowo wydaje się, że są to odrębne wątki to ostatecznie wszystkie pasują do siebie.

Nie polubiłam głównego bohatera- Krzysztofa Bugaja i przyznaję rację jego żonie Annie, która uważała go za żałosnego gnojka. Ciągle zostawiał żonę samą z problemami i pracą, wdawał się w kolejne romanse i podrywał nieznajome kobiety, by przeżyć z nimi przygodny seks. Notorycznie kłamał, nie lubił siedzieć w domu i mówił, że idzie pracować na komendę podczas, gdy tak naprawdę jechał do kochanki lub opalał się na plaży nudystów. Wychodził z łóżka kochanki i wchodził do łóżka żony. Małżeństwo Krzysztofa i Anny nie było w najlepszej kondycji. On uważał, że najlepsze lata mają już za sobą, a ona okazywała mu lodowatą obojętność i tak naprawdę łączył ich tylko piętnastoletni syn.

Daria Orlicz ciekawie przedstawiła problem swingersów i zwróciła uwagę jakie niebezpieczeństwa niesie ze sobą zabawa w czworokąt. Małżeństwo z dwudziestoletnim stażem-Paweł i Karolina mają bardzo dobrą pracę, dziecko w wieku nastoletnim, kredyt i budowę domu na karku. Pawłowi jednak codzienność dostarcza za mało wrażeń i proponuje żonie, by znaleźli parę w podobnym do nich wieku i wymienili się partnerami na jakiś czas, aby spróbować czegoś nowego. Paweł tak zapalił się do tego pomysłu, że ignorował opór Karoliny, która ostatecznie, choć bardzo niechętnie przystała na jego propozycję, by go nie stracić. I jak to możliwe, że ich małżeństwo dotarło do punktu, w którym szukają obcych ludzi, żeby w ogóle jeszcze poczuć jakieś łóżkowe emocje?

Przejmująco autorka opisała relacje samotnego hodowcy nutrii-pedofila i jego ofiary-jedenastoletniej dziewczynki mieszkającej w tej samej wsi. Pan Remigiusz stopniowo osacza dziecko, każe nazywać się wujkiem, mówi że jej zawsze pomoże, że nie musi się go wstydzić kiedy stoi na środku kuchni w samej spódniczce i skarpetkach... Udaje przyjaciela i posuwa się w swoich poczynaniach coraz dalej. Wykorzystuje samotność, strach, potrzebę miłości i ciepła, by zniewolić dziecko. Jeszcze kilka dni wcześniej Remigiusz zdawał się wręcz żebrać o jej uczucie i uwagę. Teraz wysługiwał się nią i pomiatał, jakby nagle straciła na wartości. Myjąc zostawione przez niego w zlewie talerze, pomyślała, że może powinna być dla niego milsza, ale na wspomnienie tamtej chwili, gdy zwalił się na nią i dyszał, prawie zwymiotowała.

,,Diabelski młyn" to bardzo dobra powieść obyczajowo-kryminalna poruszająca problem pedofilii, porwań, alkoholizmu, prostytucji, zdrad, samotnego rodzicielstwa, handlu noworodkami i innych szokujących tematów. Prawdziwi bohaterowie z krwi i kości, których można spotkać na ulicy w każdym mieście. Ta powieść bawi, przeraża, szokuje i sprawia, że nie można się od niej oderwać. Polecam na jesienny wieczór:)

Książkę można kupić w księgarni  

Tytuł: Diabelski młyn
Autor: Daria Orlicz
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania:19 września 2018
ISBN: 9788327640079
Liczba stron: 320
Kategoria: thriller/sensacja/kryminał
Cytaty: str. 32, 121

,,NĘDZNICY TOM I"-VICTOR HUGO

Źródło

1815 rok. Miasteczko Digne we Francji. Biskup Karol Franciszek Benvenuto Myriel oddaje pałac biskupi szpitalowi, a sam zamieszkuje w kilku izbach z siostrą i gosposią. Bierze datki od bogatych i rozdaje biednym. Pewnego dnia do miasteczka przybywa wypuszczony z więzienia Jean Valjean i tylko biskup przyjmuje go przychylnie, a gdy policja zatrzymuje w nocy Valjeana z zastawą stołową biskupa, ten mówi, że mu ją podarował i nie wnosi oskarżenia. Były więzień poruszony postawą biskupa postanawia zmienić swoje życie. 

W Paryżu Fantyna zostaje porzucona przez swojego partnera, z którym żyła w wolnym związku. Zostawia swoją córkę Kozetę u rodziny oberżystów koło Paryża i rusza do miasta w poszukiwaniu pracy. W stolicy rządzi szanowany mer Madeleine-nikomu nieznany przemysłowiec. Inspektor policji Javert nie ufa merowi i ciągle go obserwuje. 

Victor Hugo bardzo rozbudował postacie główne w powieści, ale też nie pominął drugoplanowych bohaterów. Wokół Jeana Valjeana umieścił Fantynę, Kozetę, Eponinę, biskupa i wiele innych postaci. Oprócz głównego bohatera-Valjeana szczególnie zapadła mi w pamięć postać biskupa Benvenuto, który nie zraża się odmowami ludzi i zawsze potrafi znaleźć słowa wpływające na zachowanie drugiego człowieka. Traktuje tak samo bogaczy i ubogich, jest taki sam dla ludzi z ,,towarzystwa" i dla prostaczków. Niczego nie potępiał pochopnie, bez uwzględnienia okoliczności. We właściwy dla siebie sposób osądza zjawiska zachodzące na świecie. Nie boi się nocy, niebezpiecznych dróg ani napaści. Zawsze łagodny, prosty, dokonuje wielkich i odważnych czynów choć ich nie dostrzega. We wszystkim sprawiedliwy, szczery, rozumny, pokorny i dobroczynny. Wierzy, że każdy najgorszy złoczyńca może zmienić się jeśli tylko tego zechce. 

W poruszający sposób autor przedstawił problemy społeczne. Panująca wszędzie bieda, a wręcz nędza. Bardzo duża śmiertelność. Matka Valjeana umiera na zaniedbaną gorączkę pokarmową, ojciec spada z drzewa i zabija się, a chłopcem zajmuje się starsza siostra, która jest wdową i ma siedmioro dzieci. Młodość upływa Valjeanowi na ciężkiej i źle płatnej pracy, nie ma czasu na miłostki. Strzyże drzewa, najmuje się do żniw, za robotnika, za parobka, za pastucha, do wszelkiej roboty. Jego siostra także pracuje jak tylko pozwala jej na to siódemka dzieci. Żałosną tę gromadę ujęła w swe kleszcze nędza i dławiła powoli. Nastała bardzo ostra zima. Jean nie miał roboty. Rodzina nie miała chleba. Ani kawałka. Dosłownie. Siedmioro dzieci. Jean, aby ratować dzieci włamuje się w nocy do sklepu i z rozpaczy kradnie bochenek chleba. Zostaje skazany za to na pięć lat galer. Za kilkakrotne próby ucieczki dostaje dodatkowe lata i w sumie uwięziony jest przez dziewiętnaście lat. Przejmujące, rozpaczliwe i niesprawiedliwe ...

Realizm, romantyzm, przygoda, elementy kryminału, dygresje filozoficzne i wspaniale przedstawione tło historyczne to elementy, które można odnaleźć w powieści Victora Hugo. Wspaniała fabuła, piękny język, rozbudowane postacie bohaterów i ich wewnętrzne zmagania, walka dobra ze złem, bogactwo i nędza, barwny obraz dziewiętnastowiecznego Paryża, a do tego mnóstwo refleksji i zadumy po przeczytaniu książki. Serdecznie polecam:)

Tytuł: Nędznicy. Tom 1
Autor: Victor Hugo
Tłumaczenie: praca zbiorowa
Cykl: Nędznicy (tom 1)
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Tytuł oryginału: Les Miserables
Data wydania:19 września 2018
ISBN: 9788377795026
Liczba stron: 600
Kategoria: klasyka
Cytaty: str. 19, 69

,,MIASTO W MORZU I INNE UTWORY POETYCKIE"-EDGAR ALLAN POE-RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Źródło

Za życia Edgar Allan Poe (1809-1849) nie doczekał się pełnego uznania, kołtuńskie społeczeństwo odtrąciło go i nie doceniło twórczości. Dopiero kilkadziesiąt lat od śmierci utrwaliła się legenda tego amerykańskiego poety. 

Poe był wyjątkowo nielubiany w Nowej Anglii, gdyż w swoich artykułach, esejach i recenzjach nie ukrywał pogardy dla tamtejszego środowiska intelektualnego, podśmiewywał się  z kręgów i koterii, wyszydzał moralną żarliwość transcendentalistów. Był człowiekiem pełnym skrajności. Z jednej strony czuły i kochający mąż i zięć oraz dobry przyjaciel; świetny nowelista i poeta. Z drugiej strony człowiek o trudnym charakterze, poważnie skonfliktowany z ojczymem, złośliwy i niesprawiedliwy recenzent. Jak pisze w posłowiu Maciej Płaza Poe ze swoją posępną twórczością, tragiczną biografią, skłonnością do pijaństwa oraz żałosną śmiercią stał się patronem dekadentów.

Największy rozgłos przyniósł Poemu opublikowany w 1845 roku poemat Kruk, który przedrukowywano, recytowano w salonach literackich, parodiowano i czytano wszędzie. Do tej pory jest to najbardziej znany utwór poety i jeden z najsławniejszych wierszy w dziejach literatury, a tytułowy kruk jest posłańcem śmierci. Natchniona poezja Poego jest precyzyjna formalnie, inspirowana twórczością współczesnych mu romantyków, a jednak nadal oryginalna. W wierszach odnaleźć można tęsknotę za nieokreślonymi ideałami, romantyczną miłość do kobiecości, ale też ranę sieroctwa, gdyż poeta w dzieciństwie został sierotą. Jego poezja dąży do jak największej melodyjności. W wierszu Baśń Poe idealizuje swój okres dzieciństwa i żali się, że nie może powrócić już do barwnych i magicznych lat młodości. Dużo wierszy odnosi się do licznych kobiet w życiu Poego. W utworach tych są frazy o miłości romantycznej i erotycznej, radości i nadziei, szczęściu i wdzięczności. Niezwykle osobisty jest sonet Do matki przeznaczony dla teściowej, która zastępowała poecie matkę. Miłość Poemu kojarzyła się ze śmiercią, bo wszystkie kobiety, które kochał przedwcześnie umierały. W wierszach przebija się koszmar żałoby i lęk przed zapomnieniem ukochanej, choć takie rozpamiętywanie sprawia ból. W utworze Dzwony pokazuje, że życie nieuchronnie zmierza do śmierci. Cały tomik zawiera 29 utworów w klasycznych przekładach m. in. Włodzimierza Lewika, Antoniego Lange i Zenona Przesmyckiego.

Poezja Edgara Allana Poego jest eteryczna, baśniowa, fantastyczna, gotycka, a zarazem odzwierciedla życie poety, jego wzloty i upadki, marzenia, tęsknoty i udręki. Wiersze przepełnione są smutkiem, los nie szczędził poecie upokorzeń, a ledwie czterdziestoletnie życie zakończyło się nagle i w tajemniczych okolicznościach. Utwory Poego można czytać pomimo upływu lat. Wydawnictwo Vesper wydało po raz pierwszy w Polsce dwujęzyczny wybór wierszy poety, a do tego opatrzony ilustracjami niemieckiego artysty Hugo Steinera-Praga i posłowiem Macieja Płazy.

PREMIERA 17 PAŹDZIERNIK 2018 

Wydawnictwo: Vesper
Tłumaczenie: zbiorcze
Data wydania: październik 2018
ISBN: 978-83-7731-307-7
Oprawa: twarda
Format: 140x205 mm
Liczba stron: 144
Cena: 29,90 zł
Ilustracje: Hugo Steiner-Prag
Cytaty: str. 142

,,ŻYCIE. SPOSÓB UŻYCIA"-MARIAN PILOT

Źródło

Czytając zapowiedź i fragment książki ,,Życie. Sposób użycia" Mariana Pilota czułam, że będzie to niezwykle oryginalna i zarazem bajkowa lektura. Po przeczytaniu wszystkich opowiadań zawartych w tomie muszę przyznać, że moje przeczucia były słuszne.

Marian Pilot to powieściopisarz, nowelista, poeta, eseista, dziennikarz, scenarzysta filmowy, autor słuchowisk i leksykograf. Opublikował m. in.: powieści ,,Pióropusz", ,,Osobnik", ,,Niebotyki", tom opowiadań ,,Pantałyk", nowelę ,,Zawodna zabawka albo Vin d'adieu, słownik ,,Ssapy, szkudły, świętojanki:słownik dawnej gwary Siedlikowa, eseje etnograficzne ,,Nowy matecznik" oraz poemat hybrydowy ,,Dzikie mięso".

Tom zawiera cztery opowiadania: ,,Końskie jatki", ,,W butach", ,,Bitnik Gorgolewski" i ,,Tam, gdzie much nie ma" albo Brzydactwa". Bohaterowie tych opowiadań są bardzo ciekawi i wyraziści, zapadają w pamięć. Starzejący się aktor grający konia w postmodernistycznej sztuce w Teatrze na Targówku, gdzie rządzi młody, energiczny, ambitny, entuzjastyczny i maniakalny Raciborski. Aktor przełamując swoje słabości, odrazy i niechęci usilnie ćwiczy koński chód. Aura pobliskiego bródzieńskiego cmentarza działa na niego deprymująco, gdyż z racji wieku napełnia jego głowę ponurymi myślami. Zbieszona wisielcza wyobraźnia z cyrkowym bezwstydem galopować poczynała-na oklep na moim trupie. Aktor trwoży się, że jego ciało niedługo nazbyt będzie odarte z powabu, nazbyt będzie niekształtne i cuchnące zgnilizną. Pogrąża się w pokrętnościach i zboczeniach. Dręczy się swoją niepowagą, gani za wypłoszowatość wyobraźni. Czarnymi myślami doprowadza się do duchowej ruiny i tylko nienawiść do Raciborskiego przynosi mu ukojenie. Kolejny bohater, który zwrócił moją uwagę, to muzyk Pietrek Pelc. Muzyka to jego żywioł. Gra na trąbce, grzebieniu, organkach, na listku brzozy, źdźble trawy, na piszczałce z wierzby. Aż po kres swojego życia gra na czym się tylko da. Krysi zbrzydło wszystko. Ojczenasz ona nam nie mówi, zdrowaś za sobą nie każe powtarzać i nawet anielestróżu tylko najmądrzejsi z nas umieją, bo niczego ona nie mówi, tylko: że zbrzydło. Od nie wiedzieć jakiego czasu miała ona na języku jedno: brzydaków i brzydactwo. Poczynania bohaterów zadziwiają, przerażają, a czasem wydają się z granicy jawy i snu.

We wszystkich opowiadaniach przewija się motyw śmierci. Zaskoczyły mnie nietypowe i sugestywne opisy  poczynań kostuchy-śmierdu-śmierciuchy, pani gnojowicznej, dziewki z chlewa skrofulicznej. Śmierć nie zna łaski, co to litość nie wie, miłosierdzia nie ma, nienażarta, nienasycona, połaszczy się na najmniejszy skrawek żywego mięsa.... Śmierć, śmierducha przemogła niewczesnego buntownika, wzięła go pod obcas, połamała krzyże, żyć musi w hańbie i upodleniu, w porucie, robaczywym życiem hycla, co go psi jedzą, wygryźli mu rozum, wygryzą mu jajca. 

Wszystkie opowiadania są pełne malowniczych, przepięknych opisów przyrody, wydarzeń, ludzi, zwierząt i czynności dnia codziennego np. świniobicia, a także baśniowych dziadów, wyrwidębów, grajków i innych stworów. Pachniało pełnym żabiskrzeku stawkiem, zimnym korzeniem tataraku, nasiąkniętym wodą rzemieniem, mokrymi chmurami może nawet pachniało, deszczową krzemienną wodą, czystym też, omytym przez pioruny powietrzem, wiatrem jak spod wiatracznej śmigi, przyprawionym śrutą i żarnową mąką. Trudno mi się powstrzymać przed umieszczaniem kolejnych cytatów, bo są niesamowite i jest ich całe mnóstwo, ale dodam już ostatni określający, jak autor opisał porażenie oczu przez słońce: Łzawiły porażone słomianym blaskiem żytnich przestworzy oczy. Dla mnie to mistrzostwo frazy!

Życie jest niebywałe i proza Mariana Pilota jest tak samo zaskakująca i niezwykła. Może to baśń? Może dawne gusła? A może dziwaczne sny przeplatające się z groteską? Świat z opowiadań autora widziany jest jakby przez szkło powiększające-wyolbrzymiony, z jednej strony straszny, a z drugiej jednak piękny, a do tego okraszony barwnym i soczystym językiem. Dla mnie mistrzostwo frazy, groteski, klimatu realizmu magicznego. Oryginalna, niebanalna, wysmakowana proza. Polecam:)

Tytuł: Życie. Sposób użycia
Autor: Marian Pilot
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania:12 września 2018
Liczba stron: 539
ISBN: 9788308065723
Cytaty: str. 9, 14, 16,160,170, 223, 235, 454

Kategoria: literatura współczesna

,,OMEN"-DAVID SELTZER

Źródło

Biblia to skarbiec pełen ukrytych przesłań, przepowiedni i życiowych mądrości. David Seltzer w Księdze Objawienia znalazł inspirację do napisania scenariusza do filmu ,,Omen". Książka ,,Omen" nie powstałaby, gdyby nie film Richarda Donnera. Poza drobnymi różnicami powieść Saltzera jest prawie odzwierciedleniem scenariusza.

Amerykański ambasador w Wielkiej Brytanii Jeremy Thorn i jego żona Katherine od wielu lat bezowocnie starają się o potomka. Kiedy nowo narodzony synek umiera Thorn po kryjomu adoptuje dziecko, którego matka zmarła podczas porodu i pokazuje żonie jako ich własne. Wokół ich syna od najmłodszych lat mają miejsce tajemnicze wydarzenia, a Jeremy Thorn stara się je rozwikłać i zapobiec kolejnym.

Opowieść Davida Seltzera powiązana jest z okultyzmem i satanizmem. Sataniści jątrzą i destabilizują sytuację w wielu krajach, szerzą nienawiść i chaos, poczucie zagrożenia aż do chwili, gdy na świecie pojawi się Antychryst i zbierze owoce aktywności satanistów. Antychryst ma się wyłonić z politycznego zamętu i upadającej demokracji oraz zagrożeń związanych z produkcją broni atomowej. Sfera spiskowa splata się z polityczną. Antychryst, czyli Damien rodzi się w rodzinie wpływowego polityka-Thorna, który z czystej dobroci serca popełnił katastrofalny w skutkach błąd, gdy jego własne dziecko  umarło po przyjściu na świat, a on za namową księdza Spilletto przyjął podrzutka i przedstawił go jako swojego syna. 

Damien jest bohaterem negatywnym, a przy tym zupełnie niewinnym. Rodzi się szóstego czerwca o szóstej rano, a jak wiadomo strach przed liczbą 666 jest ogromny, bo to liczba Antychrysta. Nie jest świadomy swojego pochodzenia i przeznaczenia. Jest całkowicie bezbronny, a jednocześnie zły. Nie da się unicestwić Antychrysta, który jest w jego genach, bez zabijania małego dziecka, a w otoczeniu Damiena przytrafiają się nagłe i malownicze śmierci. 

Charakterystyka Thorna jest w powieści pogłębiona. Czterdziestodwuletni ambasador jest bardzo blisko z prezydentem Stanów Zjednoczonych, z którym razem studiował ekonomię. Pochodzi z katolickiej rodziny, choć nie jest zbyt wierzący. Jest odpowiedzialny, szlachetny i mocno stąpa po ziemi. Rewitalizuje najbiedniejsze dzielnice i udziela małych kredytów wszystkim zdolnym i potrzebującym. Posiada wyjątkowy talent, w którym łączy się umiejętność gromadzenia pieniędzy i poczucie odpowiedzialności za tych , co pieniędzy nie mają. Swoją żonę zna prawie od dziecka i już w wieku siedemnastu  lat zdradza ona objawy niestabilności psychicznej, ale Thornowi odpowiada rola opiekuna. Gdy zaczyna dużo podróżować jako polityk Katherine czuje się samotna, porzucona i odizolowana od świata. Nie może utrzymać ciąż i Jeremy rozumie, że jeśli nie będą mieli dziecka jego żona całkowicie się załamie.

,,Omen" to klasyczna powieść o mrocznym i złowrogim klimacie oraz ciągle zmieniającej się akcji. Wyraziści, a czasem nawet ekscentryczni bohaterowie, sataniści i okultyzm, zagrożenie i próba zapobieżenia nieszczęściom. Czyta się bardzo dobrze, a książkę zdecydowanie polecam wielbicielom horrorów.

Tytuł: Omen

Autor: David Seltzer

Tłumaczenie: Lesław Haliński

Wydawnictwo: Vesper

Tytuł oryginału: The Omen

Data wydania: wrzesień 2018

ISBN: 9788377313152

Kategoria: horror
Cytaty: str. 14

,,PRZEŹROCZYSTE GŁOWY"-DANIEL ODIJA

Źródło

O książkach dziennikarza, prozaika i animatora kultury Daniela Odiji słyszałam same pozytywne komentarze i oczywiście chciałam z tego powodu poznać jego twórczość. Wybrałam na początek najnowszą książkę ,,Przeźroczyste głowy".

Opowiadania w tej książce przedstawiane są z perspektywy dzieci, młodzieży i osób dorosłych, a wspólnym motywem jest jakieś ważne wydarzenie, słowa lub gest, które sprawiają, że w życiu bohatera następuje przemiana. Autor z różnorodności dnia codziennego układa niezwykłe opowieści. Inspiracją dla niego są sensacyjne doniesienia o ucieczkach i brutalności wojny, zwykła praca zarobkowa i zgiełk uliczny, rodzinne kłótnie i harmider bazaru, dziecięce przyjaźnie i wrażliwość.  Jak wzorowy gawędziarz podaje na tacy słowa do schrupania, połknięcia i popicia rzeką zdań. By trwała opowieść, jaką snuli praprzodkowie przy ogniskach, a która dziś mknie światłowodami wirtualnej współczesności. 

Jacy są bohaterowie tych opowiadań?

Na przykład Daniel żyjący z renty i pracy rodziców. Zbiera puszki, by kupić za nie papierosy. Chodzi po świecie krokiem zwichniętym kolorowymi pigułkami, które łyka, by nasz świat stał się jego światem. Przed oczami tasują mu się dwa światy i sprawiają, że wszystko kręci mu się w mózgu. Osiemnastolatka jadąca stopem po Europie z grupą przyjaciół ucieka śmierci za życia i po latach uświadamia sobie prawdziwą skalę niebezpieczeństwa jakie jej groziło podczas podróży. Chłopiec chory na raka, który  chce tak jak jego rówieśnicy grać w kosza, biegać i kąpać się w jeziorze, choć mu nie wolno. Osiemnastolatek uzależniony od narkotyków, leków i alkoholu, który pije niezmiennie i systematycznie, by jak najdłużej czuć otumanienie i nie zdawać sobie sprawy z tego co robi. Samotny kierowca tira zmagający się z wyrzutami sumienia, zagłuszający samotność bluesem i książkami czytanymi na postojach. Kobieta samotna pośród tłumu, bo nikt nie potrafi wniknąć w jej szaleństwo i kobieta pragnąca dziecka, którego nie może mieć. Bohaterowie są bardzo różni, podobnie jak ich doświadczenia i tajemnice.

W ,,Przeźroczystych głowach" przelewają się zwykłe-niezwykłe opowieści poszczególnych bohaterów, plotki powtarzane z ust do ust, przeplatają się narodziny i śmierć, narzekania z wychwalaniem, wybaczenie z przekleństwem, nuda z euforią, zabawne wydarzenia z nieszczęściami, głośne okrzyki z ciepłem spokoju, miłość z nienawiścią, namiętność z sennym nastrojem. Zaglądamy w głowy bohaterów jakby były przeźroczyste i poznajemy ich przeszłość, teraźniejszość i marzenia na przyszłość. Czasem jeden moment wystarczy, by odmieniło się ich życie, a wspomnienia przestały być przekleństwem. Oryginalna proza zmuszająca do zadawania pytań o myśli, rozterki, marzenia i kwintesencję życia. Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora uważam za udane i na pewno sięgnę teraz po kolejne powieści:)

Tytuł: Przezroczyste głowy

Autor: Daniel Odija

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Data wydania:19 września 2019

ISBN: 9788308065631

Liczba stron: 204

Kategoria: literatura współczesna
Cytaty: str. 6-7, 9, 

,,ZIOŁOWA APTECZKA NA DZIECIĘCE CHOROBY"-MAGDALENA PRZYBYLAK-ZDANOWICZ

Źródło

Mamy małych dzieci bardzo często muszą zmagać się z chorobami wieku dziecięcego takimi jak: przeziębienie, ból brzucha, głowy, gardła czy zębów, a także otarciami, skaleczeniami, stłuczeniami czy też dolegliwościami żołądkowymi. 

Magdalena Przybylak-Zdanowicz i Zbigniew Przybylak wyszli naprzeciw potrzebom matek i napisali niezbędnik zdrowia - ,,Ziołowa apteczka na dziecięce choroby", w którym zebrali porady i kuracje naturalne, zielarskie i dietetyczne służące leczeniu wielu chorób u dzieci. Publikacja zawiera kuracje, diety, mikstury, syropy, zioła wzmacniające naturalną odporność organizmu dziecka, a także praktyczne i skuteczne sposoby obrony przed najczęstszymi dolegliwościami dzieci, kuracje przy nadmiernej wadze, niepokojach, nadpobudliwości i bezsenności, sposoby na zdrową skórę, uczulenia, ukąszenia owadów, pleśniawki i wiele innych. W książce można także znaleźć porady związane z unikaniem szkodliwych substancji w kosmetykach dla dzieci, ekologiczną wyprawką, zdrowym odżywianiem, a na końcu przepisy na zdrowe słodkości dla dzieci.

Przepisów i porad w tej książce jest mnóstwo i bez problemu każda mama znajdzie coś dla swojego dziecka. Spodobał mi się przepis np. na napar z pokrzywy z miodem dla wzmocnienia i oczyszczenia organizmu z toksyn; syrop miodowy z lnem do stosowania przy silnym kaszlu i zapaleniu płuc; herbatka rozweselająca i poprawiająca samopoczucie z równo zmieszanych proporcji pokruszonych owoców dzikiej róży, liści mięty i melisy oraz kwiatów lipy. Wszystkie przepisy na kuracje są bardzo proste do wykonania i w każdej chwili można je przygotować, bo większość potrzebnych składników jest w domowych zapasach.

,,Ziołowa apteczka na dziecięce choroby" jest bardzo starannie i przejrzyście wydana. Na początku książki znajduje się słowniczek ułatwiający odnalezienie potrzebnych informacji. Całość jest czytelna, kolorowa, opatrzona zdjęciami. Bardzo przydatna publikacja. Polecam:)

Książkę można kupić w Księgarni Ludzi Myślących

WYDAWNICTWO EUREKA

Tytuł: Ziołowa apteczka na dziecięce choroby
Autor: Magdalena Przybylak-Zdanowicz
Wydawnictwo: Eureka
Oprawa: zintegrowana
Liczba stron: 240
Wymiary okładki: 165 x 235
Cena: 39,90
EAN: 9788380793996
Data premiery: 17.08.2018

,,PRZEBŁYSK"-ROBERT RIENT

Źródło

Wyprowadzam się dzisiaj i nigdzie nie wprowadzam. Nie mam mieszkania, samochodu, kredytu, żadnych stałych rachunków do opłacenia, poza tym za telefon komórkowy. Za miesięczny czynsz w Warszawie można kupić bilet na koniec świata. Odkładałem tę podróż od trzech lat. Wiem tyle, że chcę pojechać koleją transsyberyjską, stracić adres i nie wiedzieć, gdzie będę mieszkał, gdy wrócę. Umysł obraca również myśl, by nie wracać.

Tak zaczyna się wielka podróż Roberta Rienta, dziennikarza, reportażysty i pisarza, który wyrusza koleją transsyberyjską przez Rosję, a dalej przez Tajlandię, Malezję, Nową Zelandię, Peru oraz Wyspy Wielkanocne w poszukiwaniu przygody i nowych doświadczeń duchowych. Cały dobytek spakowany do plecaka i inne miejsce prawie każdego dnia. Podróże mogą być niebezpieczne, heroiczne i wymagają uważania na siebie, ale w zasadzie życie w jednym miejscu też może nieść zagrożenie w drodze do pracy czy też w czasie spotkań z innymi ludźmi. Robert Rient postanowił nie zamartwiać się i spróbować znaleźć swój raj na ziemi. Postawił tylko trzy warunki-do morza musi być nie dłużej niż dziesięć minut piechotą. Do turystów musi być dalej niż dwadzieścia minut piechotą. Musi być tanio. Czy znalazł swój raj?

Ogrody Botaniczne Perdana, jaskinie mogoty, rezerwat Bukit Nanas w Malezji, wyspy Langkawi, zbocza góry Mat Chincang, Kuala Lumpur, zatoka Cathedral Cove, jezioro Taupo, las Waipona, Lima, Cuzco, Machu Picchu, Park Narodowy Rapa Nui, Krasnojarsk, wyspa Ko Samui to tylko niektóre miejsca odwiedzone przez autora. Wszystkie opisane sugestywnie, zabawnie, z lekkością, aż chce się w tych miejscach być. Autor w czasie samotnej podróży zagłębia się w siebie. Skupia uwagę na przestrzeni, na piasku, falach, naturze, wycisza umysł i świadomość. Stopniowo odzwyczaja się od ludzi, znajduje rozkosz będąc samotnym w naturze. Pragnienie bycia samotnym nie jest tożsame z niechęcią do ludzi, jest raczej wyborem pogłębiania relacji, które przeoczyłem, czyli tej z naturą i sobą. Pustka i cisza mogą być kojące.

,,Przebłysk" to opowieść o podróży nie tylko po pięknych miejscach na Ziemi, ale także o podróży w głąb siebie, w poszukiwaniu sensu życia i pojednaniu z przyrodą. Wiele opowieści, wiele wspomnień i jedno pragnienie, by mieć wiatr we włosach, drzewa obok domu, słyszeć szum fal i żyć z dala od miasta, uważnie, bez pośpiechu...

Tytuł: Przebłysk. Dookoła świata, dookoła siebie
Autor: Robert Rient
Wydawnictwo: Wielka Litera
Data wydania: 26 września 2018
ISBN: 9788380322486
Liczba stron: 312
Kategoria: literatura faktu
Cytaty: str. 9, 67,145

,,WODA NA SICIE. APOKRYF CZAROWNICY"-ANNA BRZEZIŃSKA

Źródło

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Brzezińskiej miało miejsce rok temu za sprawą rewelacyjnej książki ,,Córki Wawelu". Bardzo ucieszyłam się, gdy ukazała się kolejna powieść autorki ,,Woda na sicie. Apokryf czarownicy".

Trzydziestopięcioletnia La Vecchia z parafii Sangreale w dolinie Intestini zostaje postawiona przed sądem i oskarżona o herezje oraz zamordowanie mnicha. Torturowana, bita, przetrzymywana w zimnym lochu może bronić się tylko za pomocą snutych opowieści. Twierdzi, że zamordowany konfrater Richelmo grzeszył pychą i podążał za grzechem. Nie wiadomo czy La Vecchia mówi prawdę, bo każdego kolejnego dnia zmienia wersję wydarzeń i lawiruje, aby choć o kilka dni przedłużyć sobie życie.

Anna Brzezińska przemieszała fantastykę z elementami historii Italii w okresie wczesnego renesansu. La Vecchia snuje urzekającą opowieść o swoim życiu i mieszkańcach Intestini, którzy w zamierzchłych czasach przybyli w dzikie i puste okolice po wytępieniu psiogłowców oraz innych pogańskich ludów. Oświeceni pragnęli posiadać własną ziemię, żyć w odosobnieniu według własnych praw i wiary. Hrabia Bonaldo pozwolił im osiedlić się i wydobywać vermiglio-smoczą krew, ale kiedy zabrakło jego następcy hrabiego Desiderio wiele paktów przestało istnieć, a mnisi weszli do Intestini, na zakazaną ziemię wiosek oświeconych. Czarnoksiężnicy lęgną się żwawiej od królików, a wiedźmy obsiadają kominy gęsto jak kawki i tak się tutaj dzieje od stuleci, odkąd oświeceni zgodzili się wydobyć vermiglio. Światło duszy płonie w oświeconych mocniej niż w innych i dlatego schodzą oni do podziemi Intestini i powracają z niezmąconym umysłem. Cynobrowi ludzie mają plamy na skórze, których i czary nie mogą usunąć. W tej krainie smoków, wiedźm, inkwizytorów i bezlitosnej walki o przeżycie La Vecchia nie miała łatwego życia od najmłodszych lat. Jako córka ladacznicy od wczesnego dzieciństwa ciężko pracowała i zajmowała się młodszymi braćmi. Matka chłostała ją okrutnymi słowami, wytykała niezręczność, bezużyteczność i podłe usposobienie, nie miała dla niej ani odrobiny czułości. 

Język w powieści autorka stylizowała na dawny i przez to pierwsze strony dosyć trudno się czyta, ale z każdą stroną przyzwyczajałam się do tego i wpadałam w odpowiedni rytm. Ponadto język jest barwny, soczysty, momentami też wulgarny, ale ogólnie ciekawy i urokliwy. 

,,Woda na sicie. Apokryf czarownicy" to powieść wielowarstwowa z ukrytymi znaczeniami, w której historia przeplata się z fantastyką i tworzy niesamowity świat, gdzie rządzi inkwizytor i hrabia, a na porządku dziennym jest zdrada, pogłoski, pomówienia, spiski i napady. Niezwykła i nietypowa opowieść, którą poleciłabym bardziej miłośnikom fantastyki niż historii. Warto przeczytać:)

WPISY POWIĄZANE: ,,Córki Wawelu"-Anna Brzezińska

Tytuł: Woda na sicie. Apokryf czarownicy
Autor: Anna Brzezińska
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 5 września 2018
ISBN: 9788308065495
Liczba stron: 352
Kategoria: historyczna
Cytaty: str. 11-12

,,ROZSTANIE"-KATIE KITAMURA

Źródło

Amerykańska dziennikarka i pisarka Katie Kitamura współpracowała m. in. z The New York Times Book Review, Grantą i The Gaurdian. Za pierwsze powieści otrzymała wyróżnienia New York Public Library's Young Lions Fiction Award, a Rozstanie uznano za najlepszą książkę roku. 

Bezdzietne małżeństwo około czterdziestki postanawia rozstać się, ale nie chce o swojej decyzji informować rodziny ani znajomych. Ich drogi rozchodzą się, nie dzwonią nawet do siebie, mężczyzna wyjeżdża do Grecji zbierać materiały do książki, a kobieta stopniowo układa sobie życie na nowo. Układ przerywa matka Christophera, która zaniepokojona jego nieobecnością zmusza synową do jego poszukiwań. Wraz z poszukiwaniami zaczynają wychodzić na jaw coraz to nowe ukrywane sprawy, z którymi trzeba się zmierzyć.

Autorka burzy małżeńskie pozory budowane przez lata, mężowskie tajemnice i niewiedzę żony. Analizuje rozpad związku, który następuje powoli, ale systematycznie. Dobre i optymistyczne małżeństwo psuje się. Żonie nie podoba się aura spisku wokół zachowania ich rozstania w tajemnicy, ale przystaje na taką decyzję, bo nie jest gotowa na opowiadanie historii o separacji. Przez wiele lat nie chce dopuścić do świadomości, że związek jest fikcją. Christopher okazał się beztroskim flirciarzem, flirtuje bezmyślnie i odruchowo. Przystojny, zamożny i nieskrępowany robi dobre wrażenie. Jego czar jednak składa się z pozorów. Jest świadomy swojej atrakcyjności i doskonale to wykorzystuje. Odrobinę życia prywatnego i wewnętrznego znajduje tylko na wybrzeżach niewierności, bo tylko w domenie swojego wiarołomstwa staje się jeszcze raz nieznany dla swojej żony. Urok nie działa na wszystkich, pożądanie często bywa nieodwzajemnione, po czym narasta, znajduje ujście w niewłaściwych miejscach i powoli staje się toksyczne. Żona nie ma wpływu na to co czuje i myśli jej mąż. Zraniona, pominięta, odtrącona choć układa sobie życie od początku nadal czuje, że tkwią w niej niezbadane i nieznane uczucia, które gromadzą się i rozrastają, przerażają swoją intensywnością. 

Mąż, żona, małżeństwo to nie tylko słowa, ale życie, fakty, codzienność, intymność i uczucia. Katie Kitamura dobrze oddała realia, nastrój i złożoność relacji w małżeństwie. Rozstanie nie następuje, w momencie, gdy para tak postanowi, ale rządzi się własnymi prawami i odczuciami. Miłość gaśnie powoli, dzień po dniu traci swój blask, aż nic z niej nie zostaje. 

Tytuł: Rozstanie
Autor: Katie Kitamura
Tłumaczenie: Maciej Świerkocki
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Tytuł oryginału: A Separation
Data wydania: 22 sierpnia 2018
ISBN: 9788308065518
Liczba stron: 244
Kategoria: literatura współczesna
Cytaty: str. 112

,,ZAPISKI DYLETANTA"-LEOPOLD TYRMAND

Źródło

,,Zapiski dyletanta" to opis Ameryki widziany oczami Leopolda Tyrmanda po ucieczce z Polski w 1966 roku. Początkowo jest zafascynowany Ameryką, ogromną, pochłaniającą, gdzie koniecznością jest posiadanie samochodu, by móc się przemieszczać. Wszystko jest tam większe niż w Europie-pomidory i stoły bilardowe, autostrady i pasja życia. Ameryka to masa, wielkość, bezimienność, łatwo w niej zniknąć, przepaść w bezmiarze bez pozostawiania śladów. Na każdym kroku widać obfitość wszystkiego, cechą charakterystyczną społeczeństwa jest uśmiech i zwracanie się do siebie bez owijania w bawełnę. Dla przybysza z Europy nie jest oczywiste, że czarny policjant nosi broń, bo na Starym Kontynencie od wieków istnieje problem mniejszości narodowych. Po lepszym poznaniu Ameryki Leopold Tyrmand dochodzi do wniosku, że społeczeństwo nie docenia wartości wolności i nie wierzy w jego utratę. Ludzie, którzy zawsze cieszyli się wolnością nie mają pojęcia, czym jest brak wolności. Wolność jest niepodzielna, nie ma stopni i odcieni, jest jedna i to determinuje jej istnienie. Świat ulega zmianom, ale nie aż tak szybko. Od samego początku Ameryka szczyci się szybkością w zastępowaniu poszczególnych dóbr i wartości. Rozpad rzeczy po amerykańsku przebiega tak szybko, że wywołuje natychmiastowy rozpad wartości i treści duchowych. Według Tyrmanda niekończąca się pogoń za nowym wydaje się być w złym guście. Od nowości woli stare krzesło, płaszcz, kościół i sprawdzone w doświadczeniu zasady. Walka z upływającym czasem wydaje się jedną z najbardziej godnych podziwu cech człowieczeństwa. Dumą i chlubą staje się próba pokonania czasu, pozostania wciąż pożytecznym, pięknym i mądrym. 

Podobało mi się w jaki sposób autor opisał wrażenia, spotkania i ciekawostki z odwiedzanych miast. Nowy Jork to przepych, dekadencja, kultura. Południowy zachód to rozmach, przestrzeń i przyszłość. Kalifornia-dobrobyt, epikureizm i obfitość. Chicago to siła. Mroczna siła, prawdziwa moc. Boston jest stary, brzydki, brudny, a przy tym wyjątkowo wytworny. Yale. Miejsce to wywołuje tęsknotę za spokojnym dostojeństwem myśli w opiekuńczym cieniu odwiecznej wiedzy... W nowoczesnym pejzażu amerykańskim fast-food Howarda Johnsona jest w każdej miejscowości jak dzwonnica kościoła wiejskiego. Wrażenie na autorze robią inteligentni młodzi ludzie-ich wrażliwość i współczucie. Imponuje mu, że amerykańskie społeczeństwo interesuje się swoimi haniebnymi mankamentami i pracuje nad stworzeniem warunków, by nędzę i biedę przezwyciężyć. Kiedy Tyrmand opowiada o biedzie w Polsce, która jest jeszcze gorsza niż w Ameryce, nikt mu nie wierzy. O ułomnościach socjalnych w Warszawie nikt nie opowiada przybyszom z innych krajów.

,,Zapiski dyletanta" w dowcipny, błyskotliwy i erudycyjny sposób ukazują amerykańskie społeczeństwo, a autor porównuje życie w Ameryce do komunistycznych czasów w Polsce. Ostrzega Amerykanów przed utopijnymi ideologiami poprzez, które mogą stracić swoją ukochaną wolność.

WPISY POWIĄZANE:
,,Tyrmand warszawski"-Leopold Tyrmand
,,Wędrówki i myśli porucznika Stukułki (Powieść dokończona)"-Leopold Tyrmand, Monika Dyrlica, Dagmara Klein

Tytuł: Zapiski dyletanta
Autor: Leopold Tyrmand
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Data wydania: 22 sierpnia 2018
ISBN: 9788377794968
Liczba stron: 200
Kategoria: publicystyka
Cytaty: str. 10, 131, 37, 134, 41, 42