,,MANSFIELD PARK"-JANE AUSTEN

Mansfield Park to piąta powieść angielskiej pisarki Jane Austen, którą przeczytałam w ostatnim czasie. Po raz pierwszy powieść ukazała się w 1814 roku i była trzecią książką w dorobku autorki. 

W Mansfield Park na tle XIX-wiecznej prowincjonalnej Anglii zostały przedstawione  losy Fanny Price, ubogiej dziewczynki wychowywanej w domu zamożnego wujostwa, pragnącego dać młodej dziewczynie wykształcenie oraz możliwość poznania odpowiedniego towarzystwa i świata. Państwo Bertram zostają prawdziwymi i konsekwentnymi opiekunami dziesięcioletniej Fanny, która jest bardzo nieśmiała, zalękniona i przejęta tęsknotą za domem oraz rozstaniem z ukochanym bratem. Dziewczynka przeżywa milczenie lady Bertram, a poważny wygląd sir Thomasa przejmuje ją grozą. Starsze kuzynki-Julia i Maria, sprawiają jej przykrość komentarzami i zawstydzają jeszcze bardziej uwagami o nieśmiałości. Tylko kuzyn Edmund poświęca jej więcej uwagi, pomaga w aklimatyzacji, okazuje życzliwość i stara się zmniejszyć codzienne lęki. Edmund jest wyjątkowo rozsądnym, pożytecznym i honorowych młodzieńcem. Dba o uczucia Fanny, doradza jej  i pociesza w trudnych chwilach. Wie, że kuzynka jest inteligentną, bystrą i rozsądną dziewczyną, która bardzo lubi czytać książki. Fanny stopniowo przyzwyczaja się do życia w Mansfield Park, ale kiedy ma osiemnaście lat zdaje sobie sprawę, iż nie może liczyć na zbyt wiele w swoim życiu, gdyż wciąż traktowana jest jak uboga krewna, a dla ludzi wokół niej liczą się tylko pieniądze i wysoka pozycja społeczna. Życie w domu Bertramów zmienia przyjazd Mary i Henry'ego Crawfordów, krewnych pastora mieszkających obok dworu. Pojawiają się nowe okazje do nawiązywania bliższych znajomości i sympatii między młodymi ludźmi.

Moim zdaniem Jane Austen napisała dobrą, ale dosyć trudną w odbiorze powieść ze względu na to, że poznając losy Fanny Price i rodziny Bertramów oraz Crawfordów, trzeba dobrze znać realia i wartości etyczne XIX-wiecznego angielskiego społeczeństwa. Bez tego trudno jest współczesnemu czytelnikowi właściwie zinterpretować fabułę i postępowanie bohaterów. Postacie zostały ciekawie zróżnicowane i z jednej strony autorka ukazała dobrą, troskliwą i nieśmiałą Fanny oraz szczerego, bezinteresownego i z natury grzecznego Edmunda, a z drugiej strony przedstawiła hulaszcze i nieodpowiedzialne postępowanie Toma, starszego brata Edmunda, a także cynizm i nie liczenie się z uczuciami innych ludzi Henry'ego Crawforda. Akcja powieści toczy się leniwie do przodu i przerywana jest, co jakiś czas, zabawnymi lub smutnymi wydarzeniami. 

Mansfield Park Jane Austen to wiktoriańska powieść klasyczna z rozbudowanym wątkiem społeczno-obyczajowym i zróżnicowanymi bohaterami obdarzonymi cechami typowymi dla ludzi żyjących w XIX-wiecznej Anglii. Autorka porusza w książce wiele ważnych problemów i dylematów etycznych.  Chociaż powieść ta różni się od Rozważnej i romantycznej czy też Dumy i uprzedzenia, to jestem pewna, że każdy kto lubi angielski klimat odnajdzie w niej coś dla siebie. 

WPISY POWIĄZANE:

,,Rozważna i romantyczna"-Jane Austen

,,Duma i uprzedzenie"-Jane Austen

,,Persfazje"-Jane Austen

,,Opactwo Northanger"-Jane Austen

Tytuł: Mansfield Park

Autor: Jane Austen

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Gatunek: klasyka

Tytuł oryginału: Mansfield Park

Data wydania: 2023-05-31

Liczba stron: 512

Tłumacz: Anna Przedpełska-Trzeciakowska

,,AGNES GREY"-ANNE BRONTE

Źródło

Anglia, XIX wiek. Osiemnastoletnia Agnes Grey pragnie zostać guwernantką. Chce wyjechać w świat i rozpocząć nowe, samodzielne życie, pracować na własne utrzymanie i odciążyć ojca, matkę oraz starszą siostrę od problemów finansowych. Przyjmuje pierwszą posadę u pani Bloomfild, gdzie ma uczyć sześcioletnią Mary Ann i siedmioletniego Toma. Przed wyjazdem po raz ostatni wybiera się na spacer po wrzosowiskach, żegna się z rodziną i pełna nadziei wyrusza w podróż. Czego doświadczy w nowym miejscu? Czy znajdzie przyjaźń lub miłość? 

Autorka przedstawia blaski i cienie pracy guwernantki w dziewiętnastowiecznej Anglii. Młodziutka Agnes po raz pierwszy w życiu musi sobie radzić sama po podjęciu pierwszej pracy. Przybywa do majątku pełna wzniosłych uczuć i zapału, ale szybko dostrzega, że pani Bloomfield jest zimna, chmurna i nieprzystępna, a sprawowanie opieki nad piskliwymi, niesfornymi łobuziakami, które nie chcą wypełniać swoich obowiązków staje się jej udręką każdego dnia. Bezskutecznie namawia, prosi, stawia do kąta za karę, kiedy dzieci nie chcą się uczyć. Agnes doznaje rozczarowań, ale wciąż przepełnia ją nadzieja, że w końcu coś się zmieni. Wszelkie przeciwności stara się pokonywać wytrwałością i cierpliwością. Zdusza w sobie rozżalenie, urażoną dumę i nie poddaje się, gdyż chce zachować posadę. Stara się pokazać bliskim, że bez względu na wszystko potrafi sprostać obowiązkom i wywiązać się z nich z podniesioną głową. Kiedy po raz kolejny doznaje upokorzenia lub ogarnia ją zmęczenie dodaje sobie odwagi recytując w myślach wiersz Byrona, a nieliczne wolne chwile nie spędza na biadoleniu nad swoim losem, lecz skupia się na pogłębianiu wiedzy, prowadzeniu korespondencji z rodziną i spacerach po okolicy. Stopniowo Agnes pokonuje wrodzoną nieśmiałość i nabiera wiary w siebie.

Anne Brontë ciekawie kreśli stosunki społeczne panujące na dworze oraz wśród ubogich włościan mieszkających na terenie majątku. Panny Murray z majątku Horton Lodge odwiedzają prostych chłopów w ich domach, gdyż zawsze przyjmują od nich pochlebne hołdy, słuchają starych historii i świeżych plotek. Okazjonalnie przynoszą im podarunki, ale nie garną się do wywiązywania ze złożonych im obietnic. W skutek błędów wychowawczych zachowują się często wobec chłopów w przykry sposób. Nie liczą się z ich uczuciami i nie postrzegają ich jako prawdziwych ludzi. Robią niestosowne uwagi na temat spożywanych przez nich pokarmów i ich manier przy stole. Śmieją się z ich prostego języka, naiwnych poglądów, a wiekowych ludzi prosto w twarz nazywają głupcami. Chłopi oburzają się takim zachowaniem panien Murray, ale ze strachu nie protestują. Młode dziewczyny uważają, że skoro chłopi są biedni i niewykształceni, to są głupi i prymitywni. Nie dostrzegają złożonych relacji między mieszkańcami dworu i włościanami. Autorka ciekawie też zestawia postępowanie proboszcza Hatfielda i młodego pastora Westona wobec mieszkańców. Hatfield odwiedzając ubogie domy od razu dopatruje się w nich uchybień i gromi za nie gospodarzy. Wytyka innym błędy nie widząc swoich. Jego przeciwieństwem jest Weston, który na początku sprawia wrażenie surowego, ale rozmawia z ludźmi w sposób bardzo grzeczny, spokojny, cierpliwy i nie lekceważy ubogich. 

,,Agnes Grey" to klasyczna powieść przepełniona nadzieją, gdzie duma walczy z rozpaczą, poczucie godności z upokorzeniem, szczera miłość z udawaną i rozbudzoną dla żartu. Leniwa akcja, angielskie pejzaże i niewątpliwy urok dziewiętnastowiecznej powieści. Zanurzcie się w tej klimatycznej powieści jednej z sióstr Brontë:)

WPISY POWIĄZANE:

 ,,Villette"-Charlotte Brontë

,,Profesor"-Charlotte Brontë

,,Dziwne losy Jane Eyre"-Charlotte Brontë

,,Shirley"-Charlotte Brontë

,,Lokatorka Wildfell Hall"-Anne Brontë

Tytuł: Agnes Grey

Autor: Anne Brontë

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Kategoria: literatura piękna

Tytuł oryginału:  Agnes Grey

Data wydania: 2022-04-01

Data 1. wyd. pol.: 2012-06-04

Data 1. wydania: 1994-01-01

Liczba stron: 256

ISBN: 9788377798010

Tłumacz: Magdalena Hume

,,LOKATORKA WILDFELL HALL"-Anne Brontë

Źródło

Jednym z moich wyzwań czytelniczych jest przeczytanie wszystkich książek sióstr Brontë. Do tej pory miałam przyjemność poznać powieści spod pióra najstarszej siostry Charlotte Brontë: Villette, Dziwne losy Jane Eyre i Shirley. Anne Brontë podobnie jak jej siostry od wczesnej młodości pisała wiersze i opowiadania. W jej dorobku znajdują się dwie powieści: Agnes Grey i Lokatorka Wildfell Hall i właśnie o tej ostatniej chcę napisać.

Anglia, 1827 rok. W wiekowym dworze elżbietańskim Wildfell Hall pojawia się lokatorka, pani Graham, która w majestatycznym i zaniedbanym domiszczu zamieszkuje z synem i jedną starszą służącą Rachel. Lokalna społeczność usilnie chce poznać tajemniczą i piękną lokatorkę. Rodzą się kolejne plotki na temat dumnej, skrytej i małomównej kobiety noszącej się w żałobnych szatach. Nową sąsiadką zaintrygowany jest też Gilbert Markham z Linden-Car...

Anne Brontë prowadzi narrację dwutorowo i rozgrywające się wydarzenia poznajemy z perspektywy Gilberta, który pisze listy do przyjaciela Halforda oraz ze strony Heleny Graham i jej dzienników. Autorka skupia się na ukazaniu realiów życia kobiet w dziewiętnastowiecznej Anglii, relacjach małżeńskich oraz uzależnieniu od alkoholu. Helena jest przedstawiona jako inteligentna, wrażliwa i jednocześnie silna kobieta walcząca o niezależność, broniąca swoich poglądów i prawa do godnego życia. Nic dziwnego, że w świecie w którym rolę dominującą sprawują mężczyźni i bardzo często decydują o losie kobiet, żon i sióstr, Helena musi zachowywać pozory, kluczyć między jednym rozwiązaniem swoich problemów a drugim, zmagać się z niesprawiedliwymi pomówieniami, zachowywać cały czas czujność, a do tego chronić pięcioletniego syna Arthura. Sąsiedzi prawie nic o niej nie wiedzą i karmią swoją ciekawość plotkami, a przez to odbierają ją jako osobę nieuczciwą, praktykującą zwyczaje potępiane przez innych i poddają w wątpliwość wyznawane przez nią zasady. Gilbert stara się nie przywiązywać wiele uwagi do plotek na temat pani Graham. Kierują nim czyste intencje i w toku rozmów z Heleną coraz bardziej można dostrzec, że ich poglądy na wiele spraw życiowych są podobne. Mężczyzna stara się być lojalny i uczciwy wobec kobiet, dostrzega ich poświęcenie, ale czasem ulega gwałtownym namiętnościom. 

W powieści ,,Lokatorka Wildfell Hall" Anne Brontë wykreowała bardzo charakterystyczne postacie. Oprócz wspomnianych powyżej występuje między innymi Eliza Millward, młodsza córka pastora. Urocza, o figlarnych oczach, raz swawolna, a raz bojaźliwa i ostrożna. Jej starsza siostra Mary, pospolitej urody, cicha i rozsądna, która po śmierci matki zajmuje się prowadzeniem domu. Uwielbiają ją dzieci, ubodzy, psy i koty; ojciec ma do niej pełne zaufanie, ale wszyscy inni traktują ją jak powietrze. Wielebny Michael Millward, człowiek stałych zasad, silnych uprzedzeń i regularnych nawyków-nieznoszący sprzeciwu w żadnej postaci i żyjący w niezachwianym przeświadczeniu, że jego sądy są zawsze słuszne, a ci, którzy się z nimi nie zgadzają to godni pożałowania głupcy. Pani Wilson-wdowa po bogatym farmerze, rozmiłowana w plotkach, o zaściankowej mentalności. Jej dwóch synów: Robert, nieprzyjemny w obyciu grubianin zajmujący się uprawą ziemi i Richard, nieśmiały, pracowity młodzieniec przygotowujący się do wstąpienia na wyższą uczelnię dla duchownych. Córka pani Wilson, Jane-piękna, kształcona w szkole z internatem, z wygórowanymi ambicjami, którym trudno sprostać. Pan Lawrence-młody ziemianin, bogaty, spokojny, ułożony, który wynajmuje pani Graham swój dawny dwór w Wildfell Hall. Dużo w tej powieści jest barwnych postaci, a każda wzbudza emocje.

Autorka rewelacyjnie przedstawia realia kobiet i mężczyzn w XIX wieku. Bardzo zapadła mi w pamięć scena, gdy Rosie, siostra Gilberta i Fergusa rozmawia z matką, a konkluzja tej rozmowy jest taka, że ma sprzątać, gotować i doprawiać zawsze potrawy pod gust braci. Nikt nie liczy się z jej zdaniem i upodobaniami, a kiedy Rosie głośno mówi, że to niesprawiedliwe, matka odpowiada: Wiesz, Rosie, prowadząc gospodarstwo domowe trzeba nam pamiętać tylko o dwóch rzeczach: o tym, co wypada oraz o tym, co będzie najlepsze dla naszych dżentelmenów. Według tych słów kobiety powinny zadowalać się byle czym, a jeśli nie godzą się na takie traktowanie są napiętnowane przez otoczenie. Matka Gilberta jest zaskoczona, gdy syn mówi jej, że będzie dbał o wygodę i szczęście żony, tak samo jak żona o jego. Dla starszego pokolenia taka sytuacja jest nie do zaakceptowania.

,,Lokatorka Wildfell Hall" to wspaniała powieść o klasycznej formie, którą czyta się z wielką przyjemnością, wręcz płynie po kolejnych stronach książki z wypiekami na twarzy. Emocjonująca, z zawoalowanymi insynuacjami, niedopowiedzeniami stopniowo odkrywanymi w miarę rozwoju akcji, pełna dręczących pytań, domysłów, obaw, nadziei i rozterek bohaterów. Piękna powieść, którą serdecznie polecam:)

WPISY POWIĄZANE: 

,,Villette"-Charlotte Brontë

,,Dziwne losy Jane Eyre"-Charlotte Brontë

,,Shirley"-Charlotte Brontë

Tytuł: Lokatorka Wildfell Hall

Autor: Anne Brontë

Wydawnictwo: Wydawnictwo MG

Gatunek: klasyka

Tytuł oryginału: The Tenant of Wildfell Hall

Data wydania: 2021-09-15

Data 1. wyd. pol.: 2012-03-22

Data 1. wydania: 2008-04-17

Liczba stron: 528

ISBN: 9788377797372

Tłumacz: Magdalena Hume

Cytaty: str. 16, 57-58, 

,,PRAWO I DAMA"-WILKIE COLLINS

Źródło

XIX wiek. W małym londyńskim kościółku odbywa się skromny ślub Valerii Brinton i Eustaca Woodville'a. Młoda para pobiera się wbrew woli matki pana młodego. Z krewnych i przyjaciół Eustaca na uroczystość nie przychodzi nikt. Ze strony Valerii przychodzi tylko wujostwo, które wychowywało ją po śmierci rodziców. Ślub jest wyjątkowo cichy i posępny. Żadnych wiwatów, żadnego słońca, żadnego obrzucania kwiatami, żadnego uroczystego śniadania, żadnych miłych przemów, żadnych druhen, żadnego błogosławieństwa ojca lub matki. Po ślubie nowożeńcy są dla siebie czuli i miło spędzają wspólnie czas, ale po przypadkowym spotkaniu z teściową Valeria odkrywa, że mąż poślubił ją pod fałszywym nazwiskiem. Zastanawia się, co go do tego skłoniło i stara się poznać tajemnicę Eustaca, ale im bardziej dąży do rozwiązania zagadki, tym mąż usilniej stara się ją od tego odwieść. 

Wilkie Collins bardzo dobrze i ciekawie pod względem psychologicznym rozbudował postacie nie tylko głównych bohaterów, ale także drugoplanowych. Szczególnie podobało mi się jak autor ukazał związek Valerii i Eustaca, którzy poznali się przypadkowo nad strumieniem i zakochali w sobie od pierwszego wejrzenia. Nasze oczy się spotkały i, jak szczerze wierzę, w tym samym momencie spotkały się nasze serca. Jedno wiem na pewno: zapomnieliśmy, co przystoi damie i dżentelmenowi, i patrzyliśmy na siebie w barbarzyńskim milczeniu. Valeria była oczarowana spojrzeniem i głosem Eustaca, nigdy wcześniej nie czuła się tak przy żadnym mężczyźnie. Nie mogła oddychać, nie mogła myśleć, serce waliło jej tak mocno jakby miało za chwilę wyskoczyć z piersi, paliło ją ze wstydu, a jednocześnie była szczęśliwa. Po kilku tygodniach znajomości wyszła za niego za mąż i mieli już być razem przez całe życie, razem dzielić troski i radości, wyznaczać sobie wspólne cele. Eustace wspomina bolesne wydarzenia sprzed lat i zastanawia się, czy będzie w stanie uczynić życie Valerii szczęśliwym, czy może jest już na to za późno. Matka gardzi Eustac'em  i współczuje Valerii. Po spotkaniu na plaży całej trójki zachowanie Eustaca zmienia się, z subtelnego, wytwornego, dżentelmena w każdym calu na ordynarnego, głośnego i prostackiego człowieka. Valeria z ciężkim sercem i przytłaczającym poczuciem rozczarowania obserwuje zmiany zachodzące w mężu. Jej przewodnik, opiekun, towarzysz życia ukrywa przed nią coś, co sprawia, że powstaje między nimi przepaść. Valeria pochłonięta pragnieniem odkrycia tajemnicy męża traci swoją tożsamość, porzuca własny charakter, zaczyna być nerwowa i niespokojna, czasem wyolbrzymia trudności z jakimi musi się zmierzyć.

,,Prawo i dama" to klasyczna wciągająca historia, która powoli oczarowuje  londyńskim dziewiętnastowiecznym klimatem, bardzo dobrze skonstruowaną intrygą i wyrazistymi bohaterami. Serdecznie polecam miłośnikom klasycznych powieści.

Wystarczy dać kobiecie miłość, a nie ma takiej rzeczy, której nie zaryzykuje, nie zniesie i nie zrobi.

WPISY POWIĄZANE: ,,Córki niczyje"-Wilkie Collins

                                       ,,Tajemnica Mirtowego Pokoju"-Wilkie Collins

                                       ,,Córka Izebel"-Wilkie Collins

Tytuł: Prawo i dama
Autor: Wilkie Collins
Tłumaczenie: Joanna Wadas
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Tytuł oryginału: The law and the lady
Data wydania: 20 czerwca 2018
ISBN: 9788377794777
Liczba stron: 416
Kategoria: klasyka
Cytaty kolejno: str. 13, 16, 18

,,KLUB PICKWICKA"-CHARLES DICKENS

Żródło

,,Klub Pickwicka" to pierwsza powieść Charlesa Dickensa publikowana w odcinkach w latach 1836-1837 opowiadająca o podróży Samuela Pickwicka i jego kompanów: Augusta Snodgrassa, Tracy'ego Tupmana, Nataniela Winkle'go oraz służącego Samuela Wellera po okolicach Londynu. Panowie podróżują na własny koszt, ale od czasu do czasu przesyłają do Towarzystwa Klubu Pickwicka w Londynie relacje z podróży i poszukiwań terenowych, spostrzeżenia nad obyczajami i charakterem miejscowej ludności, a także opowiadania, wiersze, piosenki powstałe w wyniku brania udziału w miejscowych wydarzeniach.

Bohaterowie są niezwykle oryginalni i zabawni. Samuel Pickwick-okrąglutki, jowialny, zacny, rozsyłający najsłodsze i najpiękniejsze w świecie uśmiechy bez widocznego powodu, dobroduszny dżentelmen, który chodzi ubrany w trykoty w paski i bada naturę ludzką. Okładka książki idealnie oddaje jego wygląd:) Przez swoją dobroć i naiwność popada ciągle w tarapaty. August Snodgrass-wybitnie usposobiony poetycko, co przejawia się w jego wypowiedziach i sposobie bycia. Nataniel Winkle-ubiera się w strój myśliwski, ale w czasie polowań nie odnosi zbytnich sukcesów. Tracy Tupman-ognisty, namiętny, przystojny, szczery i wrażliwy na kobiece wdzięki. Samuell Weller-porywczy, zapalczywy i skłonny do bitki na zawołanie.

W czasie podróży bohaterowie zatrzymują się w kolejnych zajazdach, gdzie jedzą, piją, bawią się i poznają przeróżnych ludzi, a ich liczba jest imponująca, bo sięga prawie trzystu osób. Zabawy i rozmowy urozmaicane są poetyckimi piosenkami, które umieszczone są w tekście. Członkowie Klubu przeżywają uniesienia miłosne, kłopoty finansowe, które prowadzą do pobytu w więzieniu, a do tego podróż dorożką dostarcza różnych niespodziewanych i często śmiesznych sytuacji, które zawsze kończą się obfitym posiłkiem w kolejnym zajeździe lub na przyjęciu. Pojedynki, pościgi, kradzieże, intrygi, skomplikowane relacje damsko-męskie podkręcają akcję niczym w powieści sensacyjno-przygodowej.

Dickens w barwny sposób odmalowuje naturę ludzką z jej przywarami i zaletami. Krytykuje prawo i sądownictwo w XIX-wiecznej Anglii, które chroni przestępców, kombinatorów i wszelkiej maści oszustów. Krytyka jest ostra, ale ukryta subtelnie pod płaszczykiem zabawnych sytuacji, które przeżywają bohaterowie. Humor przemieszany z ironią, komizm sytuacyjny i słowny, bo bohaterowie zindywidualizowani są pod względem językowym, a do tego cięte riposty powodują, że Czytelnik nie może powstrzymać się przed uśmiechem. Zalecam jednak dawkowanie sobie powieści, gdyż niektóre opisy mogą lekko nużyć i przy czytaniu jednego rozdziału za drugim zbyt szybko zauważa się ich schematyczność. Pomimo tego jednego mankamentu zdecydowanie warto poznać ten słynny utwór najbardziej popularnego pisarza wiktoriańskiej Anglii.



POWIĄZANE WPISY: ,,Maleńka Dorrit"-Charles Dickens

Tytuł: Klub Pickwicka
Autor: Charles Dickens
Tłumaczenie: Włodzimierz Górski
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Tytuł oryginału: The Pickwick Club
Data wydania: 26 października 2016
ISBN: 9788377793701
Liczba stron: 528
Kategoria: klasyka