niedziela, 16 lutego 2025
,,BOLESŁAW CHROBRY. PUSZCZA"-ANTONI GOŁUBIEW
piątek, 31 stycznia 2025
,,BŁĘKITNI"-MARIA RODZIEWICZÓWNA
Maria Rodziewiczówna w powieści Błękitni po raz kolejny udowadnia swój literacki kunszt, kreśląc historię pełną emocji, refleksji i nieoczywistych bohaterów. Błękitni to powieść, która przez pierwsze dwadzieścia stron wydaje się trochę zagmatwana, ale po tym nieudanym wstępie opowieść zaczyna już do końca wciągać, jest spójna, ukazuje w realny sposób świat polskiej arystokracji, jej upadku, mezaliansów i walki z konwenansami.
Głównym bohaterem powieści jest książę Leon Holszański – postać, która przechodzi niezwykłą przemianę. Początkowo wydaje się słabym, niemal pozbawionym charakteru człowiekiem, uwięzionym w świecie zimnych salonów i arystokratycznych reguł. Zachowuje smutną powagę, jest wymizerowany, niezainteresowany czymkolwiek, często jest zły i nadąsany. Bunt i niezadowolenie ukrywa pod maską uprzejmości. Nie znosi krytyki, gwałtownych zachowań, hałasów i zmuszania do jakiegokolwiek wysiłku. Jednak z biegiem fabuły jego postawa ulega stopniowej, a jednocześnie głębokiej metamorfozie. Przez trudne doświadczenia, wyzwania i starcia z własnym sumieniem, Leon staje się kimś więcej – człowiekiem honoru, silnym duchem i gotowym do poświęceń.
Na szczególną uwagę zasługują również postacie drugoplanowe, które nadają powieści wyjątkowej dynamiki. Jerzy Grzymała, prawdziwy mężczyzna z krwi i kości, wyróżnia się na tle pozbawionej wartości arystokracji, a jego niezłomność i poczucie sprawiedliwości czynią go jednym z najbardziej fascynujących bohaterów książki. Iza, siostra Leona, choć początkowo wydaje się być jedynie tłem dla innych postaci, okazuje się osobą o wielkim sercu i sprycie, dodając fabule nieoczekiwanej głębi. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie przemiana tej kobiecej postaci. Iza podobnie jak Leon pod maską uśmiechów ukrywa młode pragnienia i dziewczęce marzenia o prawdziwej miłości. Wychowana w klasztorze, młoda panienka z głową pełną ideałów, nie za bardzo ma ochotę wyjść za mąż za hrabiego Maszkowskiego, którego wybrała jej apodyktyczna matka.
Maria Rodziewiczówna mistrzowsko splata różnorodne wątki – od wciągających historii rodzinnych, przez dramatyczne losy rodów Sumoroków i Holszańskich, aż po refleksję nad upadkiem moralnym części wyższych sfer. Powieść porusza tematykę odpowiedzialności za własne życie, odwagi w podejmowaniu trudnych decyzji oraz tego, jak wielką rolę odgrywa w życiu człowieka dążenie do bycia lepszym.
Czytając Błękitnych, trudno nie ulec pięknemu językowi autorki. Malownicze opisy przyrody, subtelne dialogi i wnikliwe portrety psychologiczne sprawiają, że książka ma w sobie coś ponadczasowego. Choć została napisana ponad sto lat temu, jej przesłanie wciąż jest aktualne. To opowieść o miłości – zarówno tej romantycznej, jak i miłości do prawdy, godności i samego siebie. Ta opowieść, to coś więcej niż tylko romans i mezalians – to opowieść o dojrzewaniu, odkupieniu i przekraczaniu granic narzuconych przez pochodzenie.
Błękitni to powieść, która zmusza do zadumy nad ludzkimi przemianami. To książka dla tych, którzy cenią dobrze skonstruowaną historię, piękny język i bohaterów, którzy przechodzą autentyczne, głębokie przemiany. Polecam tę lekturę na zimowy wieczór:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Klejnot"-Maria Rodziewiczówna
,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna
,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna
,,Kądziel"-Maria Rodziewiczówna
Tytuł: Błękitni
Autor: Maria Rodziewiczówna
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Cykl: Klasyka Literatury Kobiecej (tom 17)
Gatunek: literatura piękna
Data wydania: 2025-01-15
Data 1. wyd. pol.: 1989-01-01
Liczba stron: 256
ISBN: 9788382410938
środa, 21 sierpnia 2024
,,TRZECIA PŁEĆ"-TADEUSZ DOŁĘGA-MOSTOWICZ
Do przedwojennej Warszawy przyjeżdża w poszukiwaniu pracy dwudziestoośmioletnia Anna Leszczowa. Młoda kobieta ma zrobiony doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim, ukończoną Szkołę Nauk Politycznych i Wyższe Kursy Handlowe oraz kurs stenografii i pisania na maszynie, a do tego posługuje się językiem niemieckim, włoskim i rosyjskim. W rodzinnym Poznaniu nie ma dla niej pracy, dlatego zmuszona jest zostawić bezrobotnego męża Karola i pięcioletnią córeczkę Litunię, by zarobić na utrzymanie rodziny. Zostaje przyjęta do pracy w agencji turystycznej i daje z siebie wszystko, by mieć na mleko, kakao i owoce dla córki w dobie ekonomicznego kryzysu w Polsce. Bohaterka wkracza w świat warszawskiej inteligencji prowadzącej dysputy na temat roli kobiety w społeczeństwie, poznaje ciekawych ludzi i próbuje spełnić się zawodowo.
Autor dobrze oddaje realia panujące w przedwojennym społeczeństwie, gdzie ścierają się poglądy związane z pracą zawodową kobiet oraz zmieniającymi się rolami społecznymi kobiet i mężczyzn. Mąż Anny jest prawnikiem, ale w dobie kryzysu nie może znaleźć posady, więc zajmuje się opieką nad córką, by żona mogła podjąć pracę. Anna czuje, że pracując zawodowo współtworzy rodzinę, na równi z mężczyznami ponosi ciężar odpowiedzialności za byt rodziny i kształtuje społeczeństwo. Pracę kobiet popiera także ciotka Anny, senatorka i prezeska wielu towarzystw Grażyna Jelska-Szermanowa. Kobiety na równi z mężczyznami wnoszą swój trud pracy dzięki charakterowi, inteligencji i wiedzy. Anna dzięki radom ciotki i zdobyciu odpowiedniego wykształcenia oraz praktyki zawodowej może konkurować z mężczyznami o posady, a dzięki temu stanąć w obronie zagrożonego bytu rodziny i wziąć na swoje barki trud zarabiania pieniędzy.
W powieści oprócz charakternych postaci kobiecych autor zaprezentował też cały wachlarz bohaterów męskich. Na uwagę zasługuje Marian Dziewanowski-przystojny, wysoki, spokojny mężczyzna, który jest chodzącą encyklopedią, ale zupełnie nie przywiązuje uwagi do zarabiania pieniędzy, a przez taką postawę żyje w biedzie. Dziewanowski prowadzi mądre dysputy ze Stanisławem Szczedroniem, mężem znanej pisarki Wandy Szczedroniowej, człowiekiem o grubych manierach, który umyślnie stara się być wulgarny i odważnie demonstruje własne najbardziej intymne przeżycia. Kobiety i mężczyźni ścierają się w swoich poglądach na życie, wyznaczają nowe prądy i szukają swojego miejsca w zmieniającej się rzeczywistości.
W Trzeciej płci Tadeusz Dołęga-Mostowicz dokonuje swoistego zapisu tworzącej się nowej obyczajowości w przedwojennym społeczeństwie polskim, w którym ścierają się poglądy konserwatystów, liberałów, feministek; odrzucane są skrupuły, stare kanony i tradycje, by wydobyć z egzystencji jak najwięcej szczęścia i wolności. Kobiety zdobywają niezależność, same wybierają sobie małżonków i coraz częściej śluby są zawierane z miłości, a nie z rozsądku. Ludzie zaczynają przenikać między klasami społecznymi i walczą o własne szczęście. Autor stworzył powieść interesującą, zaskakującą, może w obecnych czasach trochę przestarzałą, ale jednak w wielu poruszanych kwestiach wciąż aktualną i dlatego warto poznać spojrzenie Dołęgi-Mostowicza na przedwojenne warszawskie społeczeństwo. Polecam powieść na letni wieczór:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Trzy serca"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz
,,Znachor"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz
,,Profesor Wilczur"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Tytuł: Trzecia płeć
Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Gatunek: klasyka
Data wydania: 2024-06-20
Data 1. wyd. pol.: 1946-01-01
Liczba stron: 320
ISBN: 9788382410143
środa, 31 lipca 2024
,,PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE"-JOANNA MARIA CHMIELEWSKA
niedziela, 14 lipca 2024
,,KĄDZIEL"-MARIA RODZIEWICZÓWNA
Od jakiegoś czasu zagłębiam się w fikcję literacką stworzoną przez Marię Rodziewiczównę i poznaję jej kolejne powieści. W upalne lipcowe dni czytałam Kądziel, która pełna jest kobiecych bohaterek.
Cała akcja powieści krąży wokół Taidy Skaraszewskiej samotnie zarządzającej majątkiem ziemskim i wychowującej dwóch synów po śmierci męża. Taida wychowywała się w biedzie i ciężko pracowała przez całe życie, a trudne doświadczenia sprawiły, że jej serce stwardniało i wykształcił się u niej despotyczny charakter. Nie toleruje słabości, próżniactwa, a praca jest jej celem życiowym. Niewiele osób odwiedza ją w Rudzie, gdyż prawie każdy słyszy od niej kazanie i gorzką prawdę prosto w oczy. Taida przez długie lata doświadczeń nabiera mądrości życiowej i uczy się cierpliwości. W trudach życia wspiera ją przez wiele lat niezamężna siostra Jadwiga, nazywana przez wszystkich Dysią. Cichutka, łagodna, skrzętna, pracowita i troskliwa kobieta, która pomaga w majątku, prowadzi szpitalik dla okolicznych mieszkańców i jest niezastąpioną powiernicą oraz pocieszycielką dla siostrzeńców. Dysia nigdy nie robi wokół siebie zamieszania, a każdemu stara się pomóc i ulżyć w niedoli. Młodszą bohaterką powieści jest Stasia, córka kuzynki Taidy. Stasia w dzieciństwie jest samolubna, nieokiełznana, szalona, a do tego bardzo zdolna i ambitna. Wypowiada posłuszeństwo wszelkim prawom, zwyczajom i formom. Czyta najskrytsze dzieła, wygłasza rewolucyjne poglądy i emancypuje się. Nie jest ładna, ale urzeka charakterem i inteligencją. W wieku siedemnastu lat Stasia nie zamierza przestrzegać tradycji i obyczajów, a wszystkie rady matki i ciotki uważa za anachronizmy, bo dlaczego kobiecie nie wypada się uczyć, nie wypada jeździć konno i chodzić na polowania? Dlaczego kobieta nie może wybrać sobie zawodu i wyprowadzić się z domu rodzicielskiego? Dlaczego nie wypada ściąć warkoczy, zrzucić gorsetu, palić tytoniu i mieć swój indywidualny charakter? Stasia jest dumna, zacięta, woli zmarnieć niż prosić o pomoc, a poprzez bunt, pokonywanie przeszkód dnia codziennego i oporów otoczenia zmierza do obranego celu. Są w tej powieści także inne kobiece postacie oraz dwóch bohaterów męskich w osobach synów Taidy. Starszy Włodzio jest rozmowny, uprzejmy, wesoły, żartobliwy i lubi czytać książki. Młodszy Kazio jest skryty, zacięty, dziki i nieufny przy nieznajomych, lubi pomagać w polu, polować, łowić ryby i jeździć konno. Życie tych wszystkich postaci zazębia się, przenika i wspólnie kreuje ziemską podróż.
Kądziel to niewielkich rozmiarów powieść, która przedstawia całą galerię kobiecych postaci starających się żyć według własnych zasad i przekonań. Jedne hołdują tradycjom i patriotyzmowi, inne popierają feminizm i ciężką pracę. Nie brakuje w tej książce przyjaźni, miłości i zwykłej codzienności, a choć pewne sprawy już trącą myszką, to jednak warto przeczytać tę powieść Marii Rodziewiczówny:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna
,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna
,,Klejnot"-Maria Rodziewiczówna
Tytuł: Kądziel
Autor: Maria Rodziewiczówna
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Cykl: Klasyka Literatury Kobiecej (tom 8)
Kategoria: literatura piękna
Data wydania: 2024-06-20
Data 1. wyd. pol.: 1939-01-01
Liczba stron: 176
ISBN: 9788382410235
środa, 29 maja 2024
,,KAWALER DE MAISON-ROUGE"-ALEKSANDER DUMAS
WPISY POWIĄZANE:
,,Anioł Pitou"-Aleksander Dumas
,,Naszyjnik królowej"-Aleksander Dumas
,,Karol Szalony"-Aleksander Dumas
,,Hrabia Monte Christo Cz. 1"-Aleksander Dumas
,,Hrabia Monte Christo Cz. 2"-Aleksander Dumas
,,Trzej muszkieterowie"-Aleksander Dumas
Tytuł: Kawaler de Maison-Rouge
Autor: Aleksander Dumas
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Cykl: Pamiętniki lekarza (tom 5)
Seria: Kolekcja Hachette: Aleksander Dumas
Kategoria: powieść historyczna
Tytuł oryginału: Le chevalier de Maison-Rouge
Data wydania: 2024-04-24
Data 1. wyd. pol.: 1960-01-01
Data 1. wydania: 2017-09-24
Liczba stron: 464
ISBN: 9788382410051
Tłumacz: Józef Śliwowski
środa, 15 maja 2024
,,TRZY SERCA"-TADEUSZ DOŁĘGA-MOSTOWICZ
Polski pisarz, scenarzysta i dziennikarz okresu międzywojennego-Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał wiele wciągających powieści, które nadal są bardzo poczytne. Za przykład mogą posłużyć takie powieści jak: Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor czy Doktor Murek. W 1938 roku ukazała się książka Trzy serca, która była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami mającymi miejsce w 1937 roku i zamianą dzieci dokonaną przez mamkę. Tę historię właśnie poznawałam podczas weekendu majowego.
Akcja powieści rozgrywa się w trzech miejscach: w przedwojennej Warszawie, w Zakopanem oraz w majątku Prudy w Wielkopolsce. Fabuła skupia się wokół trójki młodych ludzi: hrabiego Rogera Tynieckiego, jego kuzynki Kasi Pomianówny, nazywanej Kate i Maćka Zudry-pomocnika ekonoma, który jest nieślubnym synem kucharki. Postacie bohaterów zostały nakreślone z wielkim znawstwem duszy ludzkiej i nie sposób przejść obok nich obojętnie. Maciek jest synem kucharki, ale w dzieciństwie był nieodłącznym towarzyszem syna hrabiego, z którym wchodził na drzewa, uczył się i był powiernikiem tajemnic. Jako dorosły mężczyzna odznacza się obowiązkowością, grzecznością, roztropnością, dyskretnością i ma jedno wielkie marzenie do spełnienia. Roger włóczy się po całym świecie, wciąż zmienia uczelnie, hula i wpada w różne tarapaty. Jest przystojny, bezpośredni, dumny, bogaty, snobistyczny, ekstrawagancki i od wielu lat otacza się płytką, hulaszczą młodzieżą. Po powrocie do domu, po licznych wojażach, nie może ukryć wrażenia jakie na nim wywiera Kate i zakochuje się w niej bez pamięci. Kate jest piękną, inteligentną i subtelną kobietą. Ludzie patrzą na nią z podziwem, zwracają się do niej z uwielbieniem i otaczają atmosferą nieustannej adoracji. Dziewiętnastoletnia Kate jest zawsze miła, pogodna, serdeczna, ale jakby odgrodzona nieuchwytną przegrodą, która nie pozwala zajrzeć do jej duszy, poznać myśli i prawdziwych uczuć. Odczuwa sympatię, życzliwość, serdeczne uśmiechy, ciepłe słowa i zdaje sobie sprawę, że nie potrafiłaby bez nich żyć. Długo pracowała nad sobą i osiągała kolejne cele, aż stała się pięknością z wrodzonym wdziękiem, wykształconą, taktowną kobietą z nieskazitelną etykietą. Świadomie budowała swoją wartość i przyszłość, ale nadszedł dzień, w którym małe słowo wypowiedziane przez krótką chwilę spowodowało, iż całe jej życie runęło pod nieprzewidzianym ciężarem, druzgocząc świetlaną przyszłość...
Autor bardzo dobrze oddaje atmosferę przedwojennej Warszawy z lokalami wypełnionymi po brzegi, gdzie artyści recytują swoje wiersze, muzycy grają na saksofonach, damy po koktajlach rzewnie płaczą i dorysowują pomadkami do ust wąsy oraz hiszpańskie bródki swoim towarzyszom; panowie robią sceny zazdrości, a to wszystko przy humorach poprawianych licznymi kieliszkami, dowcipami, aforyzmami, trafnymi uwagami i ciętymi ripostami. Wystawne kolacje, pokoje brydżowe, sale balowe, gdzie goście tańczą w rytmie walca i fokstrota jakby na świecie nie było zmartwień.
Powieść Trzy serca Tadeusza Dołęgi-Mostowicza można uznać za interesującą książkę, gdyż ma ciekawą fabułę, wyraziste postacie oraz barwny styl literacki. Jeśli lubicie historie pełne emocji-wzruszenia, gniewu, rozpaczy, niechęci, nienawiści, podziwu oraz tajemnic i zwrotów akcji, to warto abyście dali szansę tej retro powieści:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Znachor"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz
,,Profesor Wilczur"-Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Tytuł: Trzy serca
Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: literatura piękna
Data wydania: 2024-04-24
Data 1. wyd. pol.: 2012-01-01
Liczba stron: 416
poniedziałek, 22 kwietnia 2024
,,KLEJNOT"-MARIA RODZIEWICZÓWNA
Maria Rodziewiczówna zachwyciła mnie po raz pierwszy powieścią Lato leśnych ludzi, a po raz drugi książką Dewajtis, którą przeczytałam jednym tchem. Kiedy Wydawnictwo MG wydało kolejną powieść autorki-Klejnot-wiedziałam, że muszę poznać także tę opowieść.
W Klejnocie autorka snuje piękną opowieść o polskiej szlachcie starającej się o utrzymanie swoich majątków na Kresach Wschodnich. Maria Rodziewiczówna nawiązuje w tej powieści do doświadczeń z własnej przeszłości. W 1881 roku zaczęła zajmować się majątkiem po śmierci ojca i mierzyła się z długami, spłatami, ciężką pracą i mentalnością chłopstwa. Stała się babą na włościach i ostatnią właścicielką Hruszowej koło Brześcia aż do 1939 roku. Cechy osobowościowe, styl bycia, mentalności i zachowania Marii Rodziewiczówny można odnaleźć w bohaterkach powieści. Barbara z Horodyszcza, ładna, poważna, myśląca, ofiarnie pracująca i licząca tylko na własne siły kobieta, stara się utrzymać ojcowiznę, która coraz bardziej chyli się ku upadkowi. Po wielkiej fortunie, do której należał dwór, folwarki i las zostały ruiny, szpary w murach i dziurawe dachy, które należy załatać. Basia utrzymuje w czystości i porządku te resztki dawnej rodzinnej schedy, nad którą unosi się jakaś pleśń tradycji, rodowych tajemnic i smutku. Część osobowości i pragnień Marii Rodziewiczówny można dostrzec także w drugiej kobiecej bohaterce, którą jest Nika Zagrodzka. Nika i jej ojciec to przykład dorobkiewiczów, którzy nie rozumieją dawnego życia i zubożałej szlachty. Nika jest panną na wydaniu, niczego jej nie brakuje. Ma przesyt rozrywek, zbytków, wygód i bezczynności. Jest atrakcyjna, młoda, wesoła, zdrowa i ma smykałkę do wszystkiego co niekobiece. Nika to kobieta niezależna, emancypantka znająca swoją wartość. Maria Rodziewiczówna także stawiała na samodzielność w działaniu, mądre i stanowcze decyzje, pomoc ubogim i ratowanie polskości, a zewnętrznym wyrazem jej emancypacji były krótkie włosy i spodnie.
Ta złożona i wielowątkowa powieść nie jest zdominowana tylko przez kobiety, ale wśród licznych bohaterów wyróżniają się też mężczyźni. Jedną z charakternych postaci jest Szymon Łabędzki, mocny, odważny, spokojny i z wielkim zapałem spełniający swoją powinność leśniczy majątku Sokolnickich. Szymon mieszka w leśniczówce na skraju lasu dworskiego i pilnuje, by chłopi nie rozkradli majątku młodego Seweryna Sokolnickiego. Obowiązek ten jest nad wyraz ciężki i trudny, a rezultat wątpliwy, ale Szymon kieruje się w życiu zasadą wdzięczności i starodawnym poczuciem swojego szlachectwa po ojcu, więc bez buntu i wahań dba o włości Seweryna. Szymon jest leśniczym z zawodu i zamiłowania. Kocha puszczę i zwierzęta, jest zapalonym przyrodnikiem, a w borze czuje się lepiej niż wśród ludzi. Przyjaźni się z dziedzicem, z którym wspólnie uczył się w szkole, ale kryje się z tym przed ludźmi. Znajduje się w dwuznacznej pozycji społecznej, gdyż wywodzi się ze szlachty, ale pracuje nad utrzymaniem majątku kolegi, by utrzymać względny dobrobyt i spokój. Podwładni go nienawidzą, koledzy wyśmiewają, a młode szlachcianki pogardzają nim. Szymon stawia sobie za cel uszlachetnienie warstwy służącej i zgodne porozumienie dworu ze wsią. Po kilku latach upartej pracy w tym kierunku staje się wrogiem szlachty zaściankowej i urzędników sądowych oraz katem dla chłopów. Staje się obiektem nienawiści, złości i zemsty.
Klejnot to bardzo osobista powieść Marii Rodziewiczówny, która współcześnie jest trochę zapomniana, ale nadal aktualna, gdyż pokazuje ogromną siłę bohaterów, ich hart ducha i upartą walkę z przeciwnościami losu. Kładzie akcent na patriotyzm, obronę ziemi ojczystej i umiłowanie przyrody. Mądra, przenikliwa historia napisana pięknym językiem. Serdecznie polecam:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Dewajtis"-Maria Rodziewiczówna
,,Lato leśnych ludzi"-Maria Rodziewiczówna
Tytuł: Klejnot
Autor: Maria Rodziewiczówna
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: literatura piękna
Data wydania: 2024-03-13
Liczba stron: 304
ISBN: 9788377799871
Cytaty kolejno: str. 80, 81
piątek, 5 kwietnia 2024
,,MĄŻ ZASTĘPCZY"-JOANNA M. CHMIELEWSKA
Joanna M. Chmielewska patrząc przez okno na Szrenicę tworzy piękne książki, w których pod płaszczykiem lekkości i humoru ukazuje prawdy życiowe, przedstawia ciekawe historie ludzi i ich pasje.
Mąż zastępczy podobnie, jak inne powieści autorki charakteryzuje się lekkim stylem, dowcipem i ironią, a także zawiera błyskotliwe dialogi oraz zabawne sytuacje. Główny bohater, Piotr pogrąża się w masochistycznej ciszy po odejściu żony Karoliny. Nie zauważył symptomów zapowiadających katastrofę jego małżeństwa, ale pewnego wiosennego dnia, po wcześniejszym powrocie do domu z pracy dowiaduje się, że żona odchodzi od niego, gdyż zakochała się w innym mężczyźnie, a jakby tego było mało jest to jego szef... Zraniony i oszołomiony Piotr rzuca pracę w firmie budowlanej i zaczyna pracować na własny rachunek jako mąż zastępczy.
Autorka ciekawie ukazuje życie po rozstaniu z perspektywy mężczyzny, który zmieniając swoje życie ma nadzieję, że odzyska ukochaną i ciepło domowego ogniska. Uczynny, dokładny i wytrwały Piotr przyjmuje kolejne zlecenia od kobiet potrzebujących męskich rąk w domu. Maluje, skręca, buduje, przewozi i ratuje z opresji kolejne panie, a wchodząc do ich domów, chcąc nie chcąc, poznaje ich historie, marzenia i próbuje zrozumieć ich psychikę. Wraz z przekraczaniem kolejnych progów coraz bardziej rozumie swoją ukochaną i dostrzega błędy, które popełnili będąc małżeństwem. Żeniąc się z Karoliną niesłusznie założył, że już na zawsze będą razem, że nie muszą rozmawiać o bolesnych przejściach i o tym co czują. Pracując całe dnie rozmyśla o życiu, jego zawiłościach i stopniowo zaczyna dostrzegać, co musi zrobić, by znów poczuć się szczęśliwym. Postępowanie Piotra i decyzje przez niego podjęte zaczynają wpływać na życie innych ludzi. To co mężczyzna zasiewa wraca do niego ze zdwojoną siłą, by pod koniec powieści zaskoczyć nieoczekiwanym spotkaniem.
Mąż zastępczy odznacza się wartką i ciekawą fabułą, prostym i zabawnym językiem, dowcipnymi dialogami oraz interesująco stworzonymi postaciami bohaterów, którzy odkrywają meandry życia. Ciepła, słodko-gorzka opowieść w sam raz na dwa wieczory. Serdecznie polecam:)
WPISY POWIĄZANE:
,,Złodziejka książek"-Joanna M. Chmielewska
,,Pod Wędrownym Aniołem"-Joanna M. Chmielewska
,,Sukienka z mgieł"-Joanna M. Chmielewska
Tytuł: Mąż zastępczy
Autor: Joanna Maria Chmielewska
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: literatura piękna
Data wydania: 2024-03-27
Data 1. wyd. pol.: 2014-03-19
Liczba stron: 288
ISBN: 9788377799895
wtorek, 2 stycznia 2024
,,BRACIA KARAMAZOW"-FIODOR DOSTOJEWSKI
Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego to prawdziwe arcydzieło literackie, które oczarowuje swoją głębią i wielowątkowością. Zaczytywałam się tą powieścią przez całe święta Bożego Narodzenia i weszłam z nią w czytelniczy Nowy Rok 2024.
Powieść przedstawia historię trzech braci-Dymitra, Iwana i Aleksego oraz ich ojca Fiodora Karamazowa. Mężczyźni bardzo się różnią między sobą zarówno charakterami, wartościami moralnymi, jak i światopoglądem. Fiodor to pijak, hulaka, nieznający granic ni miary. Człowiek o lichym charakterze z rozpustnymi skłonnościami, pozbawiony zdrowego rozsądku, ale pomimo hulaszczego trybu życia powiększający nieustannie kapitał za pomocą spekulacji. Dymitr uchodzi za człowieka bardzo nerwowego i porywczego, ale także uczuciowego i zmysłowego. Prowadzi ciągłe spory z ojcem o spadek po matce. Iwan jest zdolny, mądry, ale też zamknięty w sobie i trochę ponury. Pisze artykuły religijne, mimo że jest ateistą, a także próbuje bratu odebrać narzeczoną. Aleksy to urodzony altruista wewnętrznie zadumany, który ma dar zdobywania sobie miłości ludzkiej, ale rysą na jego charakterze jest bezgraniczna wstydliwość. Każdy z bohaterów jest inny i bardzo ciekawy.
Fiodor Dostojewski bada różnorodność ludzkiego charakteru i przedstawia różne punkty widzenia na etykę, religię, miłość i uczciwość. Cała fabuła skupia się na napięciach i trudnych relacjach w rodzinie. Autor nie unika trudnych tematów, takich jak przyczyny i skutki patologicznych relacji w rodzinie, mroczne tajemnice przeszłości czy niewłaściwe, grzeszne postawy głównych bohaterów. Jednak to właśnie te aspekty czynią tę powieść tak realistyczną i pełną emocji. Dostojewski zadaje trudne pytania o istotę bytu, o sens życia i granice moralności. Poznajemy myśli filozoficzne bohaterów, ich wątpliwości i wewnętrzne zmagania, a przez to skłaniamy się do refleksji nad własną egzystencją.
Jednym z kluczowych wątków w powieści, który mnie szczególnie zainteresował jest temat braterstwa ukazany przez autora w aspekcie biologicznym, jak i społecznym. Fiodor Dostojewski ukazuje, że braterstwo nie zawsze jest idealne i harmonijne. Bracia mają różnice poglądów i stanowią często przeciwieństwa dla siebie nawzajem. Ich relacje są napięte, a braterstwo jest często testowane przez konflikty, spory i zdrady. Pomimo tych trudności, braterstwo ukazane jest jako jeden z najważniejszych i najwartościowszych aspektów ludzkiego życia. Jest to siła, która łączy ludzi i daje im poczucie przynależności oraz wsparcie emocjonalne. Bracia Karamazow starają się znaleźć równowagę między swoimi różnymi poglądami i uczuciami, aby zrozumieć i wspierać się nawzajem. Autor pokazuje zarówno trudności, jak i piękno zakorzenionych w rodzinie związków między braćmi, a także to, jak relacje te wpływają na inne osoby.
Bracia Karamazow to wyjątkowa powieść, która pokazuje, że literatura może być piękna, jak i mądra. Ta powieść porusza najgłębsze ludzkie tajemnice i skłania do zastanowienia się nad różnymi aspektami ludzkiego istnienia. Język użyty w powieści jest wyszukany i bogaty, co jeszcze bardziej podkreśla wartość tej książki. Sposób, w jaki autor opisuje emocje i przeżycia bohaterów, sprawia, że czujemy się jakbyśmy byli ich częścią. Wszystkie postacie są niezwykle skomplikowane i pełne sprzeczności, co czyni je wyjątkowo realistycznymi.
Polecam tę piękną powieść wszystkim pasjonatom literatury, którzy szukają nie tylko rozrywki, ale też głębszego przesłania.
WPISY POWIĄZANE:
,,Zimowe notatki o wrażeniach z lata"-Fiodor Dostojewski
,,Zbrodnia i kara"-Fiodor Dostojewski
,,Wspomnienia z martwego domu"-Fiodor Dostojewski
,,Skrzywdzeni i poniżeni"-Fiodor Dostojewski
Tytuł: Bracia Karamazow
Autor: Fiodor Dostojewski
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: literatura piękna
Tytuł oryginału: Братья Карамазовы
Data wydania: 2023-10-11
Data 1. wyd. pol.: 1970-01-01
Data 1. wydania: 1992-01-01
Liczba stron: 560
ISBN: 9788377799505
Tłumacz: Barbara Beaupré
Cytaty: str. 80
piątek, 8 grudnia 2023
,,LADY SUSAN, SANDITON, WATSONOWIE"-JANE AUSTEN
Kilka lat temu postanowiłam poznać całą twórczość angielskiej pisarki Jane Austen i stopniowo czytam kolejne powieści autorki, które wydaje w nowej, pięknej szacie graficznej Wydawnictwo MG. W jeden z grudniowych wieczorów przeczytałam trzy nowele Jane Austen Lady Susan, Sanditon, Watsonowie, które są swoistym eksperymentem literackim pisarki.
Lady Susan jest powieścią epistolarną i o wszystkich wydarzeniach dowiadujemy się z listów, które bohaterowie piszą do siebie. Lady Susan Vernon, wdowa od czterech miesięcy oddaje swoją córkę do szkoły w Londynie, a sama wyjeżdża do Churchhill, gdzie mieszka jej szwagier z rodziną. Lady Susan uznawana jest za kokietkę i zawołaną flirciarę, która budzi uczucia w sercach wielu mężczyzn, choć nie mają prawa jej nimi obdarzać. Kobieta wydaje się rozumna i sympatyczna, z wdziękiem prowadzi towarzyskie konwersacje, ale ma także inne oblicze...
Sanditon przedstawia perypetie związane z rozbudową małej rybackiej wioski w ekskluzywne uzdrowisko. Pan Parker z wielkim entuzjazmem chce przekształcić małe Sanditon w modne kąpielisko przynoszące ogromne dochody. Projektuje, planuje, buduje, wychwala i reklamuje miejscowość, by jak najwięcej osób o niej usłyszało i przyjechało na wypoczynek.
Watsonowie to opowieść dokończona przez L. Oulton i przedstawia historie nieposażnych panien na wydaniu stosujących róże zabiegi, by wyjść za mąż. Jest i śmiesznie i strasznie momentami, a zaczyna się od balu...
Nowele Jane Austen nakreślone są z wielką werwą i znakomicie oddają klimat angielskiej prowincji. Bohaterowie i relacje międzyludzkie, jak zawsze przedstawione są u Jane Austen w rewelacyjny sposób i z wielkim zmysłem do obserwacji społecznych. Czuć emocje bohaterów, ich rozterki, wahania i nadzieje. Te krótkie formy polecam obowiązkowo miłośnikom prozy Jane Austen, aby mieli pełny obraz twórczości pisarki.
WPISY POWIĄZANE:
,,Opactwo Northanger"-Jane Austen
,,Duma i uprzedzenie"-Jane Austen
,,Rozważna i romantyczna"-Jane Austen
Tytuł: Lady Susan, Sanditon, Watsonowie
Autor: Jane Austen
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: klasyka
Tytuł oryginału: Lady Susan, Sanditon, The Watsons
Data wydania: 2023-10-25
Data 1. wyd. pol.: 1997-12-17
Liczba stron: 256
ISBN: 9788377799246
Tłumacz: Dorota Tukaj
niedziela, 12 listopada 2023
,,DZWONNIK Z NOTRE-DAME, CZYLI KATEDRA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY W PARYŻU"-VICTOR HUGO
Paryż, XV wiek. W sali Pałacu Sprawiedliwości rozpoczyna się przedstawienie autorstwa ubogiego poety Piotra Gringoire. Widzom trudno jest skupić się na misterium, gdyż jest ono ciągle przerywane przez krzyki żaków skupionych wokół Jehana Frollo, brata archidiakona Klaudiusza Frollo oraz przez popisy żebraków zbierających datki. W końcu ludzie przestają interesować się sztuką i wybierają papieża błaznów. Wybory wygrywa Quasimodo, garbaty, kulawy i jednooki dzwonnik katedry Notre Dame, którego w wieku trzech lat przygarnął Klaudiusz Frollo. Gringoire śledzi szesnastoletnią Cygankę Esmeraldę, która pięknie tańczy na placu i uczy sztuczek swoją kozę Dżali. Cygankę próbuje porwać Quasimodo, ale jego zamiary krzyżuje pojawienie się Phoebusa, kapitana królewskich łuczników. Esmeralda zakochuje się w swoim wybawcy i nie zdaje sobie sprawy, że wokół niej zbierają się czarne chmury...
Powieść Victora Hugo jest wielowątkowa, rozbudowana w każdym szczególe, a do tego wzbogacona długimi dygresjami autora. Nie sposób opisać wszystkich wątków, dlatego wspomnę tylko o tych, które mnie szczególnie poruszyły. Cała akcja rozgrywa się wokół miłości trzech mężczyzn do pięknej Cyganki Esmeraldy. Młoda dziewczyna prowadzi tułacze życie, jako dziecko jeszcze przemierza Hiszpanię, Katalonię i dociera aż do Sycylii, a do Francji przybywa przez Węgry. Esmeralda jest świeża, niezwykle piękna, miła, pełna prostoty i uczucia do wszystkich żywych stworzeń, jest rozmiłowana w tańcu, wrzawie i swobodzie. Ludzie lubią ją za wesołość, zwinne ruchy w tańcu i za piękny śpiew. Wydaje się, że Esmeralda powinna wieść dobre życie, niestety los potrafi być przewrotny i zaskakujący...
Autor w niesamowicie szczegółowy i malowniczy sposób prezentuje wszystkie warstwy społeczne piętnastowiecznego Paryża, a także ich zwyczaje i tradycje. Sztywni, napuszeni, wykrochmaleni, odświętnie przyodziani w aksamity i adamaszek, nakryci kapeluszami z czarnego aksamitu o wielkich złotych, puszystych kitach starostowie, ławnicy i burmistrze. Gromady chłopów, wypasaczy krów, mieszczan, żaków, palestrantów oraz zdziczałych bosonogich urwisów biegających po ulicach i rynkach. Całe osady złodziei i rabusiów wylewające się każdego ranka na ulice Paryża, a wieczorem chroniące występki, zepsucie, żebractwo, włóczęgostwo wszystkich nacji i religii. Był to jakiś nowy świat, nieznany, niesłychany, bezkształtny, fantastyczny, jakieś podziemne państwo płazów, ludzi, wyrodków i wyrzutków.
Zachwycający jest w tej powieści obraz Paryża w okresie późnego średniowiecza oraz szczegółowy opis katedry Najświętszej Marii Panny. Paryż-plątanina rynsztoków, przecinających się uliczek, zaułków i dziedzińców, zapadlisk i jam targowisk, kiszkowato pokręconych dróg, poucinanych ścieżek, niebrukowanych błotnych i grząskich uliczek, gdzie mnożyli się ślepcy, kulasy, paralitycy, beznodzy, garbaci, trędowaci i kalecy z wrzodziejącymi ranami. Woda z Sekwany zapełniająca kanały i opłukująca mury naokoło Paryża. Bramy zamykane na wielkie żelazne łańcuchy, by mieszkańcy mogli spać spokojnie. Niezwykłe wrażenie zrobił na mnie opis miasta widziany z wyżyn kościoła Panny Marii w 1482 roku. Opisy są drobiazgowe, bogate i pełne rozmaitych obrazów, a do tego wzniosłe w swojej prostocie i niespodziewanie piękne.
Na zakończenie nie sposób nie wspomnieć chociaż o kilku bohaterach, którzy nie są podzieleni tylko na dobrych i złych, ale mają w sobie odcienie szarości. Klaudiusz Frollo to człowiek niepospolity pochodzący z drobnej szlachty. Poważny, chmurny, przewodnik dusz, wielebny archidiakon jozajski, drugi przyboczny biskupa. Od dziecka przygotowywany do stanu kapłańskiego. Odznacza się nieugaszonym pragnieniem wiedzy, ale im bardziej staje się uczony i wypełnia ściśle powinności duchowne, tym bardziej staje się smutnym człowiekiem. Kosztuje wszystkiego, aż do ugryzienia owocu zakazanego... Quasimodo-kaleki, powykrzywiany, garbaty, ślepy na jedno oko i przygłuchy dzwonnik z Notre-Dame, którego święcone mury przygarnęły, otuliły, stały się domem i wszechświatem. W cieniu katedry rozwijał się, żył, spał i doświadczał samotności. Złośliwy, brzydki, dziki, pogardzany, opluwany, odpychany doznawał szczęścia tylko kiedy słyszał bijące dzwony. Kochał je, pieścił, rozmawiał z nimi i rozumiał ich język.
Dzwonnik z Notre-Dame to bardzo wymagająca książka ze względu na archaiczny język i szczegółowe opisy miasta, warstw społecznych, architektury, a także mnogość bohaterów. Przez pierwsze sto stron ciężko było mi się wgryźć w tę powieść, choć jestem przyzwyczajona do klasycznych form, ale w miarę rozwoju akcji przyzwyczaiłam się do stylu autora, drobnej czcionki i z coraz większym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów i poznawałam piętnastowieczny Paryż. Kiedy dotarłam do końca tej historii stwierdziłam, że Victor Hugo to geniusz zafascynowany gotykiem, który w niesamowicie piękny i monumentalny sposób uczynił katedrę Notre-Dame w Paryżu jednym z głównych bohaterów powieści. Fascynująca, niesamowicie wciągająca i drobiazgowa opowieść, która dla mnie stała się arcydziełem:) Serdecznie polecam wymagającym Czytelnikom:)
WPISY POWIĄZANE:
Tytuł: Dzwonnik z Notre-Dame, czyli Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu
Autor: Victor Hugo
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: literatura piękna
Tytuł oryginału: Notre - Dame de Paris
Data wydania: 2023-10-11
Data 1. wyd. pol.: 1954-01-01
Data 1. wydania: 1996-01-01
Liczba stron: 670
ISBN: 9788377799468
Cytaty: str. 40, 92,162
środa, 1 listopada 2023
,,ZEW KRWI"-JACK LONDON
W czasach nastoletnich czytałam po raz pierwszy Zew krwi Jacka Londona i byłam zachwycona niezwykłą historią, której głównym bohaterem jest pies Buck. Po wielu, wielu latach ponownie sięgnęłam po tę powieść i po raz kolejny urzekła mnie fabułą rozgrywającą się w Jukon w Kanadzie podczas Gorączki Złota oraz opisaną przemianą zachodzącą w duszy Bucka.
W Dolinie Św. Klary, w domu sędziego Millera mieszka pies Buck, który jest krzyżówką bernardyna i owczarka szkockiego. Panuje niepodzielnie na całym obszarze domostwa. Chodzi na polowania z synami sędziego, eskortuje córki sędziego podczas wieczornych spacerów, dźwiga na grzbiecie dzieci i bawi się z nimi na trawie. Nie jest wychuchanym pieszczotami psem domowym. Polowania i kąpiele w zimnej wodzie hartują go i utrzymują w dobrym zdrowiu. Niestety nie cieszy się długo codziennością w domu sędziego, gdyż pewnego wieczoru zostaje wykradziony z domu i sprzedany jako pies zaprzęgowy na Alaskę. Zaczyna się dla niego inne życie-pełne bólu, poniewierki, walki o przetrwanie.
Autor w niesamowity sposób rozwija historię walecznego psa, który pełen gniewu i ze zranioną duszą czuje podświadomie, że zagraża mu niebezpieczeństwo ze strony ludzi dręczących go i przekazujących wraz z klatką z jednych rąk do drugich. Cierpi z obrażonej godności, a brak wody i pożywienia w czasie długiej podróży podsyca jego wściekłość. Zostaje wyrzucony z cywilizowanego życia i trafia na daleką Północ, gdzie nie ma wygód, słonecznej beztroski i codzienności w dosycie. Nową codzienność trawi strach, walka o byt i utrzymanie zdrowia. Wszystko wokół staje się dzikie, nieokrzesane i istnieje tylko jedno prawo: prawo pięści i kłów.
Jack London w malowniczy sposób opisuje drogę psiego zaprzęgu przez lodowce i zaśnieżone pustynie, słone wody, łańcuchy rozległych jezior wypełniających kratery wygasłych wulkanów, a także doskonale ukazuje przemianę zachodzącą w Bucku, który najpierw wszystko obserwuje, a potem wyciąga wnioski i przystosowuje się do nowych warunków, gdyż w innym przypadku zginąłby. Buck walczy o byt i nigdy nie ucieka przed trudem lub walką. Pod wpływem twardych warunków odżywają w nim dawne instynkty.
Zew krwi to niezwykła i ponadczasowa opowieść o harcie ducha, waleczności, dzikości, potrzebie wolności i walce o byt w surowych zimowych warunkach. Wzruszająca powieść budząca wiele emocji, współczucia i podziwu dla czworonożnych przyjaciół. Po raz kolejny nie zawiodłam się na prozie Jacka Londona. Serdecznie polecam:)
Tytuł: Zew krwi
Autor: Jack London
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG
Kategoria: powieść przygodowa
Tytuł oryginału: The Call of the Wild
Data wydania: 2023-10-11
Data 1. wyd. pol.: 1924-01-01
Data 1. wydania: 2003-02-01
Liczba stron: 160
ISBN: 9788377799406