November begon goed met een dikke envelop van de LOI. Die dikte had me al kunnen vertellen dat ik geslaagd was en als ik 'm had omgedraaid had ik het meteen geweten want daarop stond over de hele diagonaal GEFELICITEERD! Maar nee, ik had alleen het logo gezien tussen de rest van de post en kreeg ineens de bibbers, keerde 'm om, maakte 'm open, las eerst de bijgaande brief en ja hoor... geslaagd! Pas toen zag ik het diploma : ) Voor de 20 minutenschets had ik een 5 (wat blijkbaar genoeg was), voor de theorie een 7 en voor de praktijkopdrachten ieder een 8. Zo'n waanzinnig lekker idee dat dit nu achter de rug is!
En nu? Nu verder ontwikkelen, leren, oefenen,... Kortom: ik mag me grafisch ontwerper/DTP-er noemen maar zo voel ik me nog helemaal niet.
In november bracht ik ook
weer eens een bezoek aan de oogarts want regelmatig voelde ik een pijnlijke druk aan de binnenkant van mijn oogkas en inmiddels had ik ook ondervonden dat ik aan de rechterkant geen diepte zag. Zo was ik al meerdere malen met mijn rechterarm en schouder tegen de deurpost aangelopen, had ik bij AH dozen wijn van een stapel gereden met m'n kar en tot overmaat van ramp reed ik de hele flank van buurvrouws nieuwe auto aan flarden - gewoon toen ie bij haar voor het huis geparkeerd stond... het moest toch niet erger worden...
Maar helaas - omdat ik verder alles goed kon zien en de binnenkant van het oog er normaal uitzag, viel er niks aan te doen.
Achteraf gezien, zocht ik steeds meer de veilige omgeving van thuis want ik zat niet op nog meer schade te wachten... Zo leefde ik me weer lekker een dagje uit op de 11 november tractatie.
Wat was het een pokkenweer die avond! Fakkels en lantaarns buiten zetten had geen zin dus maakte ik het op de valreep binnen weer gezellig en dat werd gewaardeerd.
Helaas mocht ik zelf niet van al het lekkers snoepen want ik had mijzelf veroordeeld tot een vegetarische biologische kuur aan de hand van
'Spetteren voor de Kerst' met onderstaand boek van Marjo Horn. Ik kwam bij toeval op deze kuur toen ik op zoek was naar een praktijk voor littekenbehandeling. Het leek me wel eens prettig om zelf het heft in handen te nemen voor mijn hoofd dat het de laatste maanden zo zwaar had gehad dus ik ging er weer eens volledig voor.
Dit betekende niet alleen een zuiverend dieet maar ook twee keer per dag gezichtsoefeningen doen en je gezicht en hals masseren met olie. Een heel verbond maar ook lekker ontspannend om daar bewust de tijd voor te nemen. Er is ook een Spetteren in de Lente. De gratis online begeleiding hiervan start 1 maart. Hij boek is ook te leen in de bieb.
De oefeningen doe ik nog elke dag en de massages af en toe. Na het dieet ben ik veel minder koffie gaan drinken en (met uitzondering van december) gebruik ik zelden alcohol.
Met diverse etentjes en feestjes viel het niet mee om me aan het dieet te houden.
De zalige high-tea bij Corinne was voor mij een ware beproeving... Wat een werk was er van gemaakt en wat zag het er allemaal zalig uit. Corinne maakte deze foto van me en volgens mij zie ik hier al resultaat na twee weken 'spetteren' en zonder photoshop haha.
Na 3 weken was ik volledig voorbereid op een afspraakje met mijn eerste grote liefde (ja jij Henk - hallo!) Een dag voordat de examenuitslag op de mat viel, had hij contact gezocht mbt webdesign. Tsja, daar heb ik (nog) weinig kaas van gegeten maar een afspraakje leek me natuurlijk wel leuk... Ik was al een tijd benieuwd naar zijn restaurant en daar spraken we af. Zo gaaf om elkaar weer te zien en te spreken en wij hadden zo onze eigen Memories. Mooi om te horen hoe iemand zich verder heeft ontwikkeld en met hoeveel enthousiasme hij praat over zijn gezin en werk. Als je zo iemand als eerste grote liefde hebt, is dat ongetwijfeld vormend voor de rest van je liefdesleven en uiteindelijke partnerkeuze. Ik ben een mega geluksvogel! En van harte gun ik mijn kinderen ook zo'n mooie start.
Het weekend van A Sister's Hope (oktober) waren de jongens voor het eerst een nacht alleen thuis en dat was zo goed gegaan dat we het er eind november nog eens op waagden. Samen met alle Masterclassers van Erik waren we uitgenodigd in Kessel waar Rein en Irma ons vol trots de mooie nieuwe praktijk lieten zien. Daarna werd het nog heel erg gezellig bij hen thuis waar we het zalige wildbuffet afsloten met een eindeloze wijnproeverij waarna we om 03.00 uur onder begeleiding van Rein en de hond langs de Maas terugliepen naar ons hotel. Ik denk hier met warme gevoelens aan terug en het was fijn om in deze setting eindelijk kennis te kunnen maken met alle Masterclassers en partners.
November eindigde zoals het begon; met een bezoek aan een specialist. 30 November zat ik tegenover de neuroloog nadat mijn linker gezichtshelft verlamd leek. Het voelde aan als 'slapend'; dik en tintelend. Koude vingers tegen mijn wang voelden als warm en mijn oog- en mondspieren weigerden dienst. Kortom: schrikken. Bij de huisarts kon ik meteen terecht maar die constateerde dat de rest neurologisch wel in orde was. Dat betekende wel een verwijzing voor de neuroloog maar zonder spoed. Dat duurde me te lang en daarom ben ik zelf naar een cranio-sacraaltherapeut gegaan. Zij constateerde dat ik door
de val zo goed als zeker een schedelbasisfractuur had opgelopen en dat een zenuw klem zat door een verschuiving van een schedeldeel. Omdat mijn linkergezichtshelft veel meer naar voren stond dan mijn rechtergezichtshelft functioneerde mijn linkeroog als dominant waardoor ik rechts geen diepte zag - Voilá!
Na één behandeling kan ik mijn tong al rechter uitsteken en een iets meer symmetrische A vormen - hoera!
De neuroloog schatte ook in dat de klap harder was aangekomen dan dat iedereen tot nu toe dacht; een MRI was de conclusie.
En verder bezocht onze Ivo vaker een dokter en paramedicus dan dat hij naar school ging. Hij maakte nachten van 16 uur en was dan nóg moe... redelijk uitzichtsloos.
Bij deze award hoort dat ik mijn plannen voor de eerstvolgende 10 jaar vertel. Daar gaat ie dan (in een notedop); over tien jaar ben ik 56 en woon met manlief op hetzelfde stekkie als nu. Ik ben nog steeds erg sportief - Zumba en tennis nog wekelijks en heb dan al veel lange afstands en meerdaagse wandelingen gemaakt. De jongens zijn dan 22 en 25, volgen een leuke opleiding of zijn afgestudeerd en hebben een leuke baan. Ik verwacht dan nog geen oma maar wel een leuke schoonmoeder te zijn bij wie ze graag over de vloer komen.