Lukta av nybakt brød

Eg har bakt brød. Det er frykteleg lenge sidan sist, så det føles på sin plass å skryte litt av meg sjøl! Som vanleg startar eg omtrent med ei oppskrift, og ender med å slumpe det saman til passe seig. Slik også idag.

Men det som gjer at eg skriv om det no, er alle minna som kom over meg medan eg stekte brød. Ute var det sol, fuglesang og snøsmelting. Ein ekte vårdag. Då eg sette brøda i omnen, måtte eg sette opp glaset på stova, for det vart så varmt inne.

Nybakt

Og då kom dei, minner som lukter kan hente fram. Lukta av brødbakst, lukta av vår og minna om slike dagar. Når mamma bakte brød og eg kom inn til lukta av nystekte brød, og lukta av vårdagen ute, sidan mamma hadde sett opp kjøkkendøra for å lufte på kjøkkenet. 

Og så vart det ekstra rart, sidan eg tenkjer mykje på mamma om dagane no, det er eit år sidan ho døydde, og dagane var fulle av sorg, gode minner og planlegging av gravferd. (Og eg tenkjer på dei som står midt i dette no, når det er restriksjonar på gravferder og det å få vere saman)

Så eg laga meg ei god skive med smør og brunost, og tenkte på alle skivene mamma smurte til meg. Det er mykje omsorg i ei påsmurt skive!

Oktoberslutt

No er straks oktober historie. Idag var det mørkt når eg gjekk til jobb, og mørkt når eg gjekk heim (no skal det seiast at eg satt litt lenger enn vanleg på jobb) Men eg er ikkje så glad for vintertid... eg treng dagslyset!
Sidan bloggen lever litt sitt eige, einsame liv for tida, tek eg eit slags oppsamlingsheat for oktober, og gir deg nokre bilder!

Matpakkelunsj.
Det som er trist om morgonen, smakar
alltid godt til lunsj! Sjølv tørt brød med brunost.

Ut på tur, aldri sur! Og sol! 

Sakte helgefrukost.
Den beste luksusen eg veit
(særleg no når eg står opp kl 6...)

Plutseleg var det frost.
Og ringblomsten måtte gje tapt.

26 år sidan vi gifta oss.

Togtur over Dovrefjell.
Langt der bak er Snøhetta.

Den finsaste utsikta! 

Dukkevogna mi og dukkene fekk
vere med heim att!

Fredagspizza.

Meir tur og meir sol.
Og haustfarger!

Eg har tatt influensavaksine.
Det er jobben, ikkje alderen! 

Oktoberhimmel.
Så glad for kamera på mobilen til å fange
slike øyeblikk

Den første snøen. 

Dette var nokre glimt frå ein hektisk månad! Håper du får ei strålande veke!

Den stille uke

Vi er midt i "den stille uke".

Den stille uke er uka fra palmesøndag til påskeaften. Navnet kommer av at man tidligere ikke ringte med kirkeklokkene denne uka, og heller ikke brukte orgelet under gudstjenestene. I denne tiden skulle man i størst mulig grad la alt arbeid hvile, og det skulle være stille både ute og inne. https://snl.no/den_stille_uke

Den er forsåvidt stille her hos oss også, for vi har hatt fri frå jobb, nabolaget er stillare enn vanleg, mange er borte, det er lite trafikk. Det har vore sol og varme, vi har testa ut bålpanna og vi har ete middag i solveggen.

På den andre sida har vi gjort mykje, dagane går unna. Mannen og ein son har brukt mykje tid på båten, og dersom dei snakkar sant, er det trygt å sette den på sjøen neste veke. Mannen fekk lit ekstrajobb fordi pc´n eksploderte(eller kva det var som skjedde, den virkar ikkje) Eg har rydda og vaska og bakt og innimellom lurt meg til litt krim i solveggen. Igår var eg på ski!! Lykke altså, med skitur i sol og 10 plussgrader. Nykjørte spor og skogen så godt som for meg sjøl! Dei andre med skidilla er truleg på fjellet.

Vi har hatt tid til lange frukostar, med egg og te og kaffe og aviser og Påskelabyrinten i bakgrunn. Det har vore godt med fridagar, sjøl om fridagar også er dagar med mykje program.

Skål frå mamma

Påskepynt
(og livet er ikkje alltid det vi ser på SoME,
resten av huset er ikkje pynta...)

Egg Benedict til frukost

Og så har dagen idag vore ein vemodig dag med mange minner. Idag ville mamma fyllt 83 år, og det er den første merkedagen etter at ho døydde. Så eg har vore i skapet og funne ting eg har fått av henne, ei raud skål til å ha kjeks i, påskeduken ho sydde til meg og slikt.

 

Mamma

Eg sa "ein gong til, please". Eg tenkte på skitur då, men no tenkjer eg på mamma.

Mamma døde i helga, og vi fekk vere saman med henne dei siste dagane, både pappa og vi søskena. Det var godt, midt i det triste!
Det er noko med foreldre, dei har alltid vore der, så når dei dør, blir det eit hol i livet!

1969

Så meir enn endå ein skitur, kunne eg ha ønska ein telefon til frå mamma, som byrja med at "det er ikkje noko eg vil" eller "du lagar kanskje middag no?" Eg kan ikkje ringe henne fleire gonger og fortelje at eg er vel heime etter lang biltur. Ikkje sende bilder og vente på telefon om at brøda mine ser så gode ut at ho nesten kjenner lukta.

Eg kan ikkje spørje om råd, for det gjer ein sjølv om ein er over 50 år. Eg kan ikkje sette meg med strikking, vise fram og få hjelp til å lese mønsteret. Eg tok meg i det idag, då eg gjekk forbi ein klesbutikk at "den genseren der ville mamma ha likt".

Mamma hadde "husmorskule" for meg i 2015, og eg lærte å
lage fiskekaker

Men eg tenkjer også på det å berre vere saman! Utan at det skal skje noko, spørjast om noko. Ete frukost når eg er på besøk, laga middag, prate om været. Det vi gjer med alle vi har rundt oss. Det kan eg ikkje lenger med mamma.

Mamma og pappa var velkomstkomite då vi
hadde over segla Hustadvika med båt.

Eg ser på bilder, frå mamma var ung, eg var lita, juleselskapet vi hadde sist jul. Og til meir eg ser, til meir huskar eg. Eg skriv på minneorda til kyrkja. Eg snakkar masse om mamma! Livet både går vidare og har stoppa litt opp no...

Mamma og meg (og bakhodet til onkel Kjetill?)
Ganske sikker på at mamma har sydd kleda mine.

Det er mange kapittel som blir lukka når ei mor dør. Heldigvis har eg mange gode minner!

Julehamster

Igår var det start på julematlaging. Det er jo koseleg arbeid.

Men det er andre ting som er kjekt også! Eg er ein hamster! Eg er tradisjonsmenneske, eg likar å ta fram julekoppane min når det blir jul, eg må ha det samme fatet å legge lefser på og eg drikk jule-te.

Og her kjem hamstring inn i bildet. Eg har allereie tre sortar jule-te i hus, Jada! Eg har kjøpt adventskalender.

Og eg har nye novemberkoppar. Eg kallar dei novemberkoppar, eller vinterkrus, alt ettersom. Eg fann 5 stykker på salg etter sist jul. Store, rause krus. Raude, med fint mønster. Taiga-krus frå iitala. Så klart eg ikkje trong dei! Dei vart lagt i ei kasse i kjellaren, og så håpa eg at ingen skulle legge merke til at vi hadde fått nye koppar. Det var litt mykje å håpe på, kan du seie. Og no fann eg nettopp eit sjette krus, på salg. Så klart  5 6 krus er passe. Iallfall om eg ryddar bittelitt i skapet.

 Minimalisme er visst ikkje mi greie!

Men jule-te i nye krus, det er fint det! Og grovt brød med appelsinmarmelade og ei pepparkake til "dessert". På eit fat eg ikkje veit kvar kjem frå.

(Og eg har ikkje sagt noko om det andre juleserviset eg har byrja samle på. Det ligg i kjellaren enno, men skal fram i løpet av desember. Eg må berre rydde litt i skapet på kjøkkenet, som sagt)

Italia bilder #4

Idag kom det ein pling då eg køyrte til jobb. Det var under 4 grader og fare for glatt veg. Det har vore vind, regn, sludd. Facebook melder om vintervegar. Eg er glad eg ikkje skal kjøre langt, for eg har sommardekk på bilen enno. 

Det er godt å drøyme seg tilbake til sist fredag, og tur i Italia. Sol, Middelhavet,  stiar i fjellsida, pizza på fortausrestaurant og fine byar.  

Fårikål

Idag har vi hatt fårikål til middag. Med norsk nypotet til (heiter det nypotet lenger i september?) Det var akkurat så godt som det brukar vere. Kanskje fordi vi ikkje har det så ofte? Kokt lenge i går, sett i kjøleskap i natt, kokt vidare idag medan potet kokte. (Å kjøle ned fårikål i kald vatn har eg dårleg erfaring med)
Så kan ein jo diskutere om det luktar godt, men det høyrer liksom med!

Eg huskar første gong eg laga fårikål. Vi var ganske nygifte, altså er det snart 25 år sidan. Huset vi leigde, var rosa. Inne. I dei fleste rom. Og med rosa meiner eg babyrosa... Trur dei som budde der før hadde fått tak i 20 liter maling, minst, som dei hadde brukt på stove, kjøkken, gang og soverom. Berre doen var ei anna farge, den var ca 1 kvm, utan vindu og var mørkeblå. Iallfall fekk vi lov til å male om! På stova skulle vi tapetsere også, og det var vi ikkje så gode på (=hadde aldri gjort det før) så vi inviterte ein kompis til å hjelpe oss. Veldig usikker på om han hadde gjort det før heller? (Eg var ganske indisponert til oppussing, for eg hadde prolaps i ryggen, den gongen også, når eg tenkjer meg om. Problem med å løfte og problem med å stå) Men som Pippi seier "dette har jeg ikke gjort før, så dette kan jeg", så vi gjekk igang med innstsvilje og godt humør!

Når ein er nygift, det er haust og ein har invitert til dugnad, vil ein jo gjerne imponere med god mat som takk. Eg hadde laga mykje mat før, pizza, brød, lasagne, stekt fisk, hjortesteik og ymse anna, men aldri fårikål. Det var liksom utanfor hybelkjøkkenstandard. Det var rett og slett ein slags test på om eg kunne lage mat på rett. Eg las oppskrifter og kjøpte kjøt og kål. Eg fulgte oppskrift, og vart litt skuffa over kor enkelt det i grunnen var. Legg lagvis og la koke, lenge. Voila, bon appetit og værsegod og her er det fårikål.  Eg brukar den oppskrifta enno. Det hender eg leitar litt rundt på internett, men det blir den same, gode, gamle oppskrifta som vinn! Kvifor endre noko som funkar?

Og i morgon? Då blir det fårikålrestar.

PS: lammekjøtet er frå i fjor. Smakte like godt. Smart å ete ut av frysaren no, mest mogeleg. Den fylles med bær, seinast i dag vart det ein liter tyttebær med heim frå skogen, og elgjakta startar om ei veke.

Ingen ting varer evig!

Idag har eg gjort noko eg har grua meg til! På ein heilt vanleg onsdag, midt i mars, har eg endra teksten i profilen min på bloggen. Eg har endra eit ord. No står det mor, ikkje tenåringsmor.

Fotograf: tante Margrethe

Det fordi begge desse muntre, unge mennene har vorte over 20 år! Eg har ikkje tenåringar lenger. Det er SÅ rart. Eg var førebudd. Dei har jo flytta ut også. Men iår er første gongen minstemann ikkje feirar heime og det samtidig som han fyller 20.

Jaja, livet. Det er slikt som skjer! For 20 år sidan hadde eg ein sint, liten kar som var svolten. Han kom litt etter planlagt tid, heime hadde vi ein liten storebror. Det gjekk i full fart i fleire år. Eg har vore spebarnsmor, småbarnsmor, skulebarnsmor, storbarnsmor og tenåringsmor.

No står det mor i profilen min, og sjølv om eg no slepp både klesvask og matlaging til desse to, slik til dagleg iallfall, heng nok bekymringane i mammahjertet igjen i mange år enno! Eg skal framleis lure på korleis dei har det, slik inni seg. På om dei søv nok, har huska den fristen, om dei trivst, treng nye sko eller et nok fisk. Eg har ingen som ropar på eit glas vatn etter at han har lagt seg. Men kva dei har tenkt å gjere i helga og kven dei er saman med? Kjenner eg venene deira? Kjenner eg foreldra til venene? Eg treng ikkje plukke legoklossar, men har dei søkt sommarjobb og kva skal dei til hausten? Erfaring frå eigen oppvekst, viser at denne fasen vil vare lenge (for meg altså)!

Gratulerer med dagen, junior!
Og så får eg stole på at det meste av lærdom er på plass, og at dei har strøm på mobilen, slik at dei ringer heim om det er noko.

Eit barndomsminne

Etter fleire veker med lite trening, har kroppen min ropt etter aktivitet! Så når ein vaknar til nysnø og sol, er det berre å kome seg ut! Sjøl om bakbeina var litt støle frå igår. For vi var på ski då også! (høyrer eg applaus? Det er berre å sende meg poeng!)

Men iallfall, på tur heim etter skitur, svette og svoltne, dukkar spørsmålet opp: kva skal vi ete? Mannen foreslo fløyelsgraut. Eg huskar ikkje når vi sist åt det. Kanskje då ungane var små? Vel heime fyra mannen opp i omnen og eg leita fram oppskrift og byrja koke. Og vart treft av eit minne!
Storebror er 10 år eldre enn meg, og då eg var lita, var han innimellom barnevakt for meg. Då kokte han gjerne fløyelsgraut til kveldsmat. For det hadde han lært på skulekjøkkenet. Vi åt med sukker og kanel og smørauge. Det var stor stas med ein bror som kunne lage graut.

Minnet vart sterkt for meg. Eg har akkurat vore heime og treft storebror. Han har slutta koke graut. Men han huskar kanskje at han laga graut då eg var lita? Han har slutta med mange ting, fordi sjukdom har røva han frå oss. Men han er storebroren min! Vi gjekk ein liten tur saman då eg var heime, og han ville gjerne gå fortast, han er tross alt storebror. Men på tur er det eg som passar på han...

22.desember, kva har eg brukt dagane til?

Idag er det 22.desember, og første juleferiedag. Eg vakna i mørket, sto opp, slo på lyset i stjerna og og fyra opp. Ute hadde det snødd i natt, så etter dei siste dagane med is og regn og varmegradar, hadde forsvunne under eit (tynt) kvitt lag. Eg laga ei kanne te og skar ei skive av julebrødet eg bakte i går. Høyres det ut som ein klisje? Det kan høyrest slik ut, men det er heilt sant! 

Frukost

(Og peparkakebakarane som forsvann ut av huset ei stund etter at avisbodet hadde levert avisene i dag tidleg, hadde både rydda og vaska etter seg, stort sett)

I november, då det verka uengeleg lenge til jul(kanskje ikkje så lenge som då eg var 8 år, då var det omtrent like lenge frå 1.desember til julaften som frå jul til sommarferie) skreiv eg fleire lister med kva eg skulle gjere i desember, og har eg klart å følgje mine eigne planer? (altså, eg har jo varma fiskekeker til middag, vaska klær, vore på jobb og slikt, men i tillegg) Ikkje huskar eg kva eg skreiv heller...men no skal eg sjå det punkt for punkt:

• julemusikk! Ja! Dette har eg klart. Om morgonane på veg til jobb har eg høyrt på NRK klassisk, og kosa meg med å sleppe politiske debattar etc, kanskje eg berre skal fortsette den vanne?
• julebakst, eg har bakt berlinerkransar og brune pinner. Julebrød i fleire rundar, dei har ein tendens til å bli oppetne ganske fort! Felles bakekveld med vener, eg bakte lefser og delte med dei andre, og fekk kolakaker, havrekjeks og krumkaker i bytte. Ein god tradisjon vi skal halde ved like! Den engelsek fruktkaka er laga for ei stund sidan, og skal nytast når juletreet er tent i morgo kveld.
• juleblomster, kanskje ikkje så mykje som planlagt, men eg er på runde to med sviblar og amaryllisen blormstrar. Ny azalea blomstrar saman med den eg kjøpte til jul for 3 år sidan. Krans på døra har vi ikkje, men eg har kjøpt juletre. Einer med lys og kuler i nisjen i trappa, det skaper stemning i heimen. 
• adventskalender. Eg har vore kalenedergeneral på jobb, men heime har det vore litt til og frå. Det hadde litt med ein liten Romsdalstur i starten av desember å gjere, eg kom på etterskot med både det eine og det andre. Trur eg har igjen meir enn halve tekalenderen, men den kan eg gjerne drikke i romjula og på nyåret også! Felleskalender med mannen og kalender dei dagane ungane er heime, har vorte berre nesten... Men kanskje neste år?!  
• julekrybba kom fram 1.desember, og har fått ein ny figur nesten kvar dag. No manglar berre Maira og Jesusbarnet. Denne vesle stjerneguten pyntar opp på stova og syng med kvar gong eg sett på julemusikk! (trur eg)
  
  
  
• LYS! Eg har tent levande lys, eg har hatt lyslenker, eg har stjerne med lys, kuler med lys og lysestake i kjøkkenglaset. Det gjer så godt! 
  
• lammerull og sylteflesk. Eg har laga begge deler, og tomatsilda er laga. Alt er testsmakt og godkjent, no ventar eg berre på å kunne ta det fram til julaften. Gler meg! Og eg har kjøpt røkt villaks, juelansjon, gode ostar, rømmesild, fenalåret er fedig og klart til smaking. Nam! Svolte treng vi ikkje vere denne jula heller!
• klementin, det er advent altså! Lurer på kor mange kilo vi har ete...
• Ta fram julepynten lille julaften, og pynte huset, altså i morgon. Det blir kjekt!
• julegåver er vel også ein del av advent. Trur det meste er i hus no, men eg har igjen ein del innpakking. Det får bli i natt eller noko.
  

• eg har kjøpt julegodteri og gøymt unna, og det skal bli stas å ta fram. Alltid marsipanfrukter og i år også norske nøtter. Det er smak av barndom det!
• julehatt! Den og julegenser blir nok ein fast tradisjon i desember, til spesielle høve. Særleg på jobb, der enkelte har lurt på kva eg eigentleg driv med! Både julegenser og Lucia har eg tatt meg av i år :)
• Julebrev er det dårleg med, kanskje det blir tid i romjula? Eg kosar meg iallfall med å lese det alle de andre sender meg!

(om eg er så i ruta at eg har tid til å sitte her og blogge i det vide og breie? Tja? ! Det er ein måte å unngå at eg gjer for mykje, for ryggen syns vel at eg har strekt meg vel langt i det siste. Så då prøvar eg leve litt saktare, til glede for resten av familien, som heller vil vaske enn at eg skal bli liggande)

I skogen er det ferdig pynta!

Og jul blir det! Uansett! Med eller utan hybelkaninar i krokane... 

11. og 12.desember

Måndagen kom og forsvann. Eg fekk ikkje gjort alt så mykje av det eg hadde tenkt.

så har du

rause mandag

som velger 

å la de andre dagene 

få skinne

Trygve Skaug

Skumringstimen var fin, om ikkje anna.

Idag er det tirsdag, den har fungert betre! Eg har fått gjort både det eine og det andre etter jobb, eg har for eksempel sove bitte litt på sofaen, bakt lussekatter og stukke innom med middag til junior som gjekk rett på jobb frå eksamen. Vi har prøvesmakt lammerullen, god! Så god at eg fann det best å fryse den fortast mogeleg, for det er først til jul vi skal ete den. På julebrød...nam!

I morgon er det luciadagen. Det byrja vi å snakke om på jobb idag. Eg har skaffa meg nokre enkle, lekre plagg til bruk når vi trekkjer adventskalenderen. Og nokre meinte at i morgon må eg stille som Lucia. Vi får no sjå...

Juletrehatt er eit må-ha på kontoret i desse adventstider!

Men iallfall byrja eg tenkje tilbake til den gongen Lucia ikkje var ein kva som helst slags dag, men tvert i mot høgdepunktet i kniving om lyskransen for små jenter. Noko flottare enn lang, kvit kjole, glitter og lys er det jo nesten umuleg å sjå for seg! Men då eg gjekk i småskulen, var det berre å sjå langt etter å få gå først i Luciatoget. Det var ikkje plass bak Lucia heller. For dei som gjekk på ungdomsskulen, og var omtrent vaksne, hadde sangkor og gjekk i prosesjon på lysmessa i kyrkja. Sukk, vi små måtte berre sjå på! Eg huskar eg drøymte om kor bra det vart når eg fekk vere med i koret!
Kva som skjedde? Då eg nærma meg rett alder, la dei ned koret og endra prosedyren! Er slikt eigentleg lov? No var det plutseleg dei minste som skulle gå Lucia, og eg var av dei store. Skuffelse! Eg vart minnt på dette for nokre veker sidan, då eg møtte ei som huska kor stas det var å synge i det koret og få gå Luciatog på lysmessa. Jada, eg vart brått 10 år og urettferdig behandla igjen! (eg har fått gått luciatog seinare i livet, huskar ikkje om eg har fått vere Lucia, men eg har hatt kvit kjole og glitter og sunge!)

Det hjelper med eige Luciatog!

Små, men syng av full hals!

Men i morgon er det Lucia igjen, det er sikkert utallege spente Luciaer rundt om, små jenter som får gå saman med Lucia og små stjernegutar som ikkje er så ivrige etter å kle seg i kvit kjole og få glitter i håret. Og det er spente foreldre, med kamera klart og tårer i augekroken.
Eg har ikkje stjernegutar i heimen lenger. Men eg har mitt eige vesle  fleire små Luciatog, som skal pynte opp i morgon. Det er tradisjon! Og det blir lussekattar til frukost!

Og ute dalar julesnøen ned. Det er kanskje optimistisk å tru den har kome for å bli til over jul, men det er LOV å håpe!

Snøvær i lyset frå gatelyktene

Om å vatne blomster

Idag, eller rettare i går kveld, kom sommaren på besøk til Trondheim. Då var vi på båttur på fjorden, og vi var ikkje åleine. Det er heilt rart når varmen kjem, det var 6 gr tirsdag morgon, så vi har venta! Men når godværet kjem, endrar folk seg! Dei smiler. går lettare, har friskare farge på klærne osv. Ikkje berre andre folk, eg og! Det er så godt med sol og varme. Og i morgon skal det fortsette. Eg strinyt sol og varme!

BLÅ himmel

Barbeint på terrassen. Og ei flaske med iste lett tilgjengeleg.
Boka vart ikkje med på bildet. Og arbeid inne? Det står seg!

Alt veks fort, eller slår ut i blomst. Det luktar syrin og jasmin og eg veit ikkje kva når eg er ute og går. Kjøkkenhagen og blomstrane ute treng litt ekstra stell når det er så varmt. Særleg kjøkkenhagen, der går det fort mange liter vatn, og hageslangen rekk ikkje dit. Altså får eg trim! Eg ber gjerne vatn. Og eg prøvesmakar spinat og grønkål, ser lengselsfullt på jordbæra som snart får farge. Mine første jordbær! Når eg går og ber vatn, kjem det naturlegvis nokre minner!
Då eg var lita var eg ofte på Kvila, nabohuset, der budde Gudrun og Erling. Dei hadde stor fin hage, med stort bed med påskeliljer som kom tidleg på våren. Så kom det eine etter det andre, med rhodondendronen som det store høgdepunktet. 3 store planter, meir som tre å rekne, heilt  fulle av blomster. Ikkje rart turistane stoppa for å ta bilder!

Rosebusker rundt om i hagen, som blomstra utover sommaren, det var alltid roser på fødselsdagen min i slutten av august. Bærbusker, og bringebær med fløte som dessert når eg åt kveldsmat der. Blomkarse som vi sådde om våren, eg var naturlegvis med på førebuingane. Huskar vi la frøa i bløt først, slik at dei skulle spire fortare. Krokete frø, som skulle bli ringblomster som skulle stå i bedet rundt syrinene, slik at det var blomster der når syrinen var ferdig med sesongen. Valmuer, Skaugumbegonia, erteblomster, eføy som vaks over heile glasverandaen, og sikkert mykje meir eg ikkje huskar! 

I år var eg heldig og fekk blomkarseplanter eg
berre kunne sette i stor potte.

Men så til det eg tenkjer på når eg skal vatne mine blomster, no slik ca tretti - førti år seinare; eg brukar ikkje kaldt vatn rett frå kranen! "Ingen likar å få føtene i iskaldt vatn!, sa Gudrun, "heller ikkje blomstrane! Og vi vatnar ikkje midt på dag i solsteiken, det gjer vi på kvelden" Så det gjer eg. Eg blandar til lunka vatn når eg fyller kanna andre og tredje gongne, og fyller alltid vasskanna full når eg er ferdig å vatne, slik at det er lunka vatn klart til neste vatning. Og det hjelper jo? Iallfall veks plantene mine godt, tross kaldt vær og sol om kvarandre.

Eg har sådd ringblomster i år, sjølv om eg ikkje har ein
syrin å plante dei rundt.

Frodig grønkål

Vasskanna er full av vatn, klar til i morgon ettermiddag.

Og så er det litt rart å tenkje på at Kvila skal selgast snart, sjølv om det er lenge sidan gudrun og Erling døydde, og lenge sidan eg sprang over markane på besøk. Det er rart at det kjem nokon andre som skal ha hagen der, som eg har så mange minner om. Der eg åt føremiddagsmat på den kvite benken i hagen, gjekk inn under rhodondendronane som var nesten som eit hus, samla frøkapslar av valmuene, satt i lysthuset(som har vore vekk i over 30 år)... No skal andre lage sine minner derifrå!

Det er fint og!