De zon klimt alweer wat hoger dan in mei, toen we door het bos huppelden in het lentelicht, om te vieren dat Zanne groeit. En dat soort gelegenheden verdienen hun plaats op dit digidagboek.
Zannes lentefeest werd, net als dat van Liv, een memorabele dag in de gezinsgeschiedenis. Een dakje van lei op een huis van geluk. Alsof er op de uitnodiging stond: "meebrengen: goed weer en je goed humeur." In werkelijkheid stond er op de uitnodiging een jungle en een panterkind. Een samenwerkende vennootschap tussen moeder en dochter (met moeder in de louter order-uitvoerende rol.)
Ze vertrok van het idee 'ik wil graag een taart met daarop een kindje dat een panter aait'. Werkelijk geen enkel idee hoe ze daarbij kwam, maar de jungle-lijn werd doorgetrokken en was een makkelijk uitvoerbaar thema. Iets met overuren van een Cameo en honderden papieren bladeren, groene slingers en kleurrijke papegaaien, want de bron aan strijkparelgeduld van de zus was onuitputtelijk.
De gasten gingen op expeditie in het speelbos en hielpen Zanne op pad in kleine opdrachten.
Zelf vond ik het mooiste resultaat het antwoord op deze vraag:
Met grappigheden als de neef die 'goeie punten' tot de onmogelijkheden rekent. En zijn respectievelijke vader 'brave kindjes'. Maar lezen wat de grote droom is van je eigen ouders doet je ook wel wat. Zanne las haar verzameling ruggensteuntjes bij het slapengaan, en vatte het helemaal.
Kledinggewijs stond haar besluit al erg lang vast. "Een hemdjurk met stof van bij Lotte." Luttele maanden na die wens bracht Straight Grain Ume uit en Lotte die heerlijke Tencels met bijpassende accentstofjes. Laat ons zeggen dat er voor stof- en patroonkeuze niet veel moodboards nodig waren dit jaar.
Ik naaide een jurk uit effen Tencel Dusk en gebruikte 2 lapjes Eye Candy voor de accenten. Eentje zou eigenlijk al voor effect hebben gezorgd, maar het ging nu eenmaal om een feestjurk. Dus ik stopte accentjes in de kraag, de rugpas, de lusjes aan de mouwen, in het knopenpad en het borstzakje. En die vrolijke hoekjes aan de slippen van de jurk.
De 'volgende volger' weet dat ik Tencelgewijs bij de bron zit, als sidekick van de designer herself, en dus een #reclame zou horen te plaatsen. Maar u zult me toch moeten geloven: die stof verwerkt zonder moeite, draagt als zijde, en oogst complimenten als ik muggenbeten in de zomer. Zanne is boos dat de voorbije maanden te heet waren voor mouwen, en zo blij dat de patroonkeuze maakt dat de - inmiddels erg korte- jurk ook skinnycombineerbaar is.
Op het feest droeg ze hem met handgeprinte kniekousen.
En later zonder kousen. En nog later ook zonder schoenen. Die zeer thematisch correcte schoenen - Hippe Schoentjes, as ever - dienden trouwens op die dag, de dag na die dag, en daarna nooit meer. Ze staan intussen op 2dehands. Die zomer, weet u...
En later zonder kousen. En nog later ook zonder schoenen. Die zeer thematisch correcte schoenen - Hippe Schoentjes, as ever - dienden trouwens op die dag, de dag na die dag, en daarna nooit meer. Ze staan intussen op 2dehands. Die zomer, weet u...
'Voor de kou' - die niet kwam die dag - bestelde Zanne een bomber met veranderpailletten. Zoals haar zus, ze wachtte al een jaar op haar exemplaar. Ik tekende er eentje met raglanmouwen en stikte hem uit soepel koper nepleder. Ook dit jaar bleef het jasje het grootste deel van de tijd aan de kapstok, maar ze draagt hem nu wel als najaarsjas.
Ik bestelde wederom een - wederom heerlijke - taart bij Vanille Charlotte en had even een bankschroef nodig om mijn mond terug dicht te krijgen, toen het resultaat arriveerde. Zannes taartverzoek werd een jungle-panter-EyeCandy taart. Oeverloos veel respect, en smaakpapilverwennerij.
Een dag met een hartje, het doet plezier hem nog eens te doorbladeren. Dan is 'bedankkaartje' een woord op zijn plaats: