Beebje gaat in bad

Beebje is er! Beebje is geboren! Hij heet niet echt Beebje, hij heeft Tobias. Maar aangezien Kathleen maanden aan een stuk in haar vrolijke stijl op haar blog de Beebjesontwikkeling besprak, zal het nog even duren eer ik hem zal noemen zoals de ambtenaar der burgerlijke stand dat doet. (Geen nood, Tobias. Als ons pad kruist tegen de tijd dat je een jaar of 16 bent, ben ik er vast aan gewend.)

Als grote fan van schattige ‘deskwear’ (denk washi en schriftjes en stiftjes) weet ik dat moederlief wel eens in de Hema passeert. Dus deed ik hetzelfde om Tobias welkom te heten: ik ging op missie voor een handdoek, om tot badjas om te toveren.

De verhalen leerden me dat ik het niet in de pasteltinten moest zoeken en dat de zwart/wit/munt hype ook niet iets is waar men Beebjesmoeders blij mee maakt. Maar voor de uiteindelijke kleurkeuze riep ik toch hulplijn Kir in, als collega goed op de hoogte van hoe men ‘een Kathleentje’ doet en hoe niet. Ik moest alvast glimlachen toen er, daags na het verzenden van de badjas, een enveloppe in de bus viel met de kleur van de handdoek, met daarin Tobias' geboortekaartje.

Ik gebruikte het One to Hug naaipatroon met de badjasuitbreiding, maat 68. Optie puntkap: blader maar eens door het aanbod bij Fanny&Laura, Kathleens speeltuin, en je weet dat ik niets fout kon doen met het verhogen van het schattigheidsgehalte. 

De jaslus belandde per abuis aan de buitenkant van de jas.

Maar hey, zo gaat dat ook.

Voor de voering van de kap ging ik voor okergele mieren van Chat Chocolat. Die lopen door over de kaphelften, een staaltje kruinverwennerij die geen kat zal opmerken.

Voor de mouwen deed ik van Luie Frans: ik boordde ze niet om met biaislint maar recupereerde de rand van de handdoek en zette de naadwaarde met een zigzag plat tegen piepende hoekjes. Ook netjes. 

Beebje/Tobias moet nog even groeien eer hij kan badderen tussen de mieren. En hij zal er naar alle waarschijnlijkheid ook veel te snel weer zijn uitgegroeid!

Zelfde plan, met een stofcombinatie die in mijn ogen 'keihard rockt': check vandaag mevrouw Khadetjes voor inspiratie!

One to hug: nieuws over kleintjes die groeien

Vandaag serveer ik u twee plezante nieuwtjes. Ze hebben allebei te maken met een van mijn gekoesterde patroontelgen. Het baby- en peuterjasje One to Hug is er voor de kleintjes, maar gaat een beetje groeien.

Eerste heuglijk feit: binnenkort wordt het patroon aangevuld met een nieuwe, gratis optie. Je kunt nu al kiezen voor een scala aan kappen en extraatjes, maar een badjas vond ik zelf nog een een hele plezante voor bijvoorbeeld een kraamcadeautje, dus die verschijnt binnenkort op de website!

Ik beloofde het eigenlijk al langer, toen ik er eentje maakte voor kleine Rénee. Maar kijk, van uitstel komt soms afstel, maar soms geeft uitstel een idee ook suddertijd. De moeder van Jitte, die ook een badjasje kreeg, liet me weten dat knoopjes makkelijker zijn dan een taillelint voor een baby. Dus ik voorzie beide opties.

En deze keer maakte ik er eentje met een vrolijke voering in de kap in plaats van biaislint rond de kap. In de badjasuitbreiding voorzie ik - wat had je gedacht - beide opties. 

Geen One to Hugs zonder super de luxe kapstoklusjes, hier. Ook handig in de badkamer.

En oh, je kunt zo'n leuke dingen doen met biaislint uit de stof geknipt. Het is iets meer werk dan kant en klare, maar geef toe, het effect is lollig.

Het tweede nieuwtje is er eentje over het jaspatroon zelf. One to Hug is een van mijn persoonlijke favorieten. Omdat het eenvoud met veelzijdigheid combineert, en omdat het zijn oorsprong heeft in het eerste Zo Geknipt!-boek, nog steeds een van de meest wonderlijke gebeurtenissen in mijn leven. Als u in staat bent om dit bericht te lezen zonder gebruik van de vertaaloptie in de zijbalk, dan heeft u waarschijnlijk weinig boodschap aan het nieuws. Want dan bent u het Nederlands machtig, de taal waarin ik hier met zoveel plezier mijn naaimachineroerselen neerpen. Dat Nederlands was tot nu toe de enige taal waarin ik patronen aanbiedt in mijn winkel. 

Maar ik krijg zo nu en dan wel eens een vriendelijk mailtje in het Engels. Of en wanneer ik het Engels toevoeg. (Laatst was er een waaghals die een boekentas in elkaar zou steken op basis van de plaatjes. Ik ben héél benieuwd naar het resultaat.) Engels- of anderstalige jasjesmakers hoeven alvast niet meer zo lang op hun Engels- of anderstalige honger te zitten. One to Hug is er binnenkort om te knuffelen én om te huggen! Het lijkt misschien een evidentie. En voor veel patronenmakers is het ook zo, sterker nog, vele Vlamingen en Nederlanders starten meteen met patronen in het Engels. Maar voor mij voelt het op een of andere manier als een sprong. Waarna ik zal afwachten of mijn baby leert zwemmen.

Ik nam het patroon voor de gelegenheid zelf nog eens ter hand. Mijn nichtje en haar man kregen een wondermooie dochter, die - over een paar jaar hopelijk - luistert naar de naam Elena. Ze kreeg een jasje in de versie met deelnaadkap. 

In een super zachte stof van bij Huis van Katoen, zoet in combinatie met oudroze voor het jasje, en vrolijk fris bij het muntgroen van de badjas. 

Ze moet er met haar twee maand nog even in groeien, die Elena, want ik maakte maat 68. Maar groeien doe je traag maar zeker. Dat geldt voor mensenbaby's, en voor patronenbaby's evenzeer!

Zoet en zacht

Het begon met een geboortekaartje. Het mocht roze zijn en zoet en met alle zachtheid van de wereld. En met een vogeltje of een hertje of zo. Een stijl waar ik me nog nooit aan had gewaagd, maar ik wilde wel eens proberen. Een hertenkalf van het net plukken is niet netjes, uiteraard. En betalen om een bestaande bambi digitaal te lijf te gaan, vond ik om een of andere reden niet uniek genoeg voor dit mensenkind in aantocht. Dus ik zette me aan de keukentafel met een doos aquarelpotloodjes. Tot grote vreugde van de dochters: samen kleuren, dat gebeurt niet vaak. En zo werd dit hertje geboren, een paar maanden voor Renée haar opwachting maakte.

Renée was een groot cadeau, en cadeautjes behandel je voorzichtig. Ik maakte voor haar een zachte badjas. Renées tante stikte een One to Hug in elkaar en had wat restjes van de stof, net genoeg voor een behoorlijk eind biaislint. Dus ik maakte ook een One to Hug, maar in een andere toepassing. Het werd een al even zoete badjas.

De goede verstaander kan de werkwijze afleiden uit de foto’s, want je komt er gewoon door een enkele jas te maken in plaats van een gevoerde, met verlengde panden en een lint in de taille, en met met wat biaislint hier en daar. 

Maar kijk, Renée werd niet de enige badjasbaby, want ik vond het best een lollig geboortecadeau.  Je haalt met wat puzzelen een jasje uit een badhanddoek: de randen van die handdoek kan je mooi in het jasje verwerken. Dus: als het exemplaar voor Jitte hier ten tonele verschijnt, leg ik je snel uit hoe One to Hug een rol kan spelen in de badkamer. 

Want geef toe, toch te schattig als er tussen die lange jassen eentje als dit aan de kapstok hangt?

Verstelbaar van 1 tot 9

"Riet en bandwerk, ik moet even wennen aan het idee." Zei vriendin Maaike. Want ik stelde haar voor om een verjaardagskroon te maken voor haar 8-tje. En dat net nadat ik er zes bij elkaar had gestikt en er die avond cadeautjesgewijs nog drie op het programma had staan.

Gelijk had ze: ik verbaasde mezelf, deze week, met mijn nood aan repetitiviteit. Maar ze zien er samen zo vrolijk uit, dat ik niet anders kon dan er blij van worden! Dus ik stikte Kaats kroontje, en werkte daarna netjes mijn cadeautjesplanning af.

Misschien een ongewoon cadeautje voor een babyborrel, maar ik voorzag nu al feestversiering voor de komende 1-tot-9 verjaardagen van Lune, Marike en kersvers broertje Niel. Voor elk een herbruikbaar kroontje, uiteraard volgens dezelfde werkwijze.

Ik paste de kronen intussen op een hoofd van 2, van 4, van 6 en van 8. En daar bleek meer verschil op te zitten dan het elastiekje aan het achterhoofd kon opvangen. Drie kroontjes dus, in verstelbare versie, naar een idee van Leuk met Kids. (Altijd leuk, reacties op je blogberichten, en zeker als je met die reacties aan de slag kunt!)

De cijfertjes ("zonder vijf!" zei Liv, want die was even zoek) kan je met drukknopen aan de kroontjes vastmaken.

Wat praktischer is dan speldjes, maar niet zo makkelijk om mooi af te werken: de drukknop zat voor het zigzaggen wel wat in de weg.

Dat metalen rondje op de kroon zelf vind ik niet storend: ook zonder cijfer zijn ze prima bruikbaar als verkleedmateriaal.

 

Vlindertjes voor Marike, vogeltjes voor Lune...

En, om even lekker cliché te doen, auto's voor baby Niel!

Maar voor 't zelfde geld verjaart Niel volgend jaar met vogeltjes en zijn de auto's voor de zussen!

Uit de boekjes

Net toen de drukpersen warm draaiden voor de productie van Zo Geknipt! 2, beleefden de moeders van Jana en Flore ook iets met persen. Even later was daar Fenne, een derde telg in het dameshuishouden! Het geboortelijstje - zo'n plezante wenslijst waarbij je zelf mag kiezen waar je de spullen haalt - vermeldde 'verkleedkleren'. Zij die hier wel  eens grasduinen in het label carnaval, hoef ik niet meer te vertellen over het verkleedgen. Dus: ik zette een vinkje op de lijst en ging aan de slag.

Inspiratie vond ik bij een bezoekje aan 'onze' uitgeverij. Zij verdelen in België de Gouden Boekjes, schattig vormgegeven porties kinderlectuur met een gouden randje. Ik kocht een Gouden Boekje voor elke dochter die het gezin rijk is en maakte er een passende outfit bij.

Het eigenwijze eendje werd een verbastering van de kaptrui uit Stof Voor Durf Het Zelvers. Gecombineerd met de techniek van de knuffeldierenmoord, een werkwijze die ik eerder toepaste en die telkens zeer herkenbaar verkleedgerief oplevert.

Knuffeleend opereren, en dan bekje,

poten, en vleugels recykleren!

En daar ging mijn eigenwijze eendje, in haar nopjes met de haar toegewezen verkleedopdracht!

Het model hees zich vervolgens met de glimlach in het ensemble dat ik maakte bij het boekje 'In het Sprookjesbos'. Een styling die, vermoed ik, weinig tekst en uitleg nodig heeft.

Ook deze formule is er eentje die ik al eens uittestte. Ik versierde het mandje met een eindje lint-in-thema en vulde het geheel aan met een paar sokken uit het vrolijke assortiment van de schoonzus.

Boekje 3 is iets voor de liefhebbers van katten en streken. Het kostuum bij Pim en Pom bestaat uit een muts met oren en een vestje met staart.

Voor de voering gebruikte ik poezentricot van Fragile - waarvoor dankjewel, mevrouw De Zusjes. De buitenstof is zwarte fleece. Jani mag dan allergisch zijn aan fleece, bij verkleedpakjes mag je daar vierkant je laars aan lappen en je voeten aan vegen: het is prima modelleerbaar materiaal en je kunt er snel een vrolijk en herkenbaar resultaat mee bekomen.

Al had model 2, Koningin van het Ochtendhumeur, weinig zin om het aspect 'vrolijk' kracht bij te zetten op de foto.

Drie zusjes onder een dak, drie verkleedpakjes in een mand: klaar voor de hoogmis van de kinderfantasie!

Aftellen

Ik word weer tante en ik tel de dagen af. Valt het op?

Streepjes, die tel ik ook.

Ook een zebra flocken? Voila, printklaar!

Boy or girl?

De jongste oogappel van de familie heeft dat nulletje voor een 1-tje geruild, heeft al stoere schoenen en veel noten op zijn vrolijke zang. Stilaan neemt de ontdekkingszin het over van de huidhonger: kleine Ben is even energiek als grote broer Stan, maar deze alpinist in de dop is vooral geïnteresseerd in al wat op het eerste zicht in de hoogte onbereikbaar lijkt. 

Tijd voor nieuw knuffelig babybloed dus. Voor de momenten dat we willen cocoonen onder een dekentje, in plaats van achter een klimmer aan te gaan. We moeten nog even wachten: in januari maakt de eerste nazaat van zus Linde van mij 'Tante-Riet-tot-de-zevende'. Een geluksgetal én een geluksstofje voor de nieuweling: ik maakte alvast een ienieminiekostuum in maat 50.

Als u bij deze eerste foto denkt dat er in de familie al kond werd gedaan van het geslacht van de baby, dan heeft u het mis. Het is voor ons vooralsnog een raadsel of het een neefje of een nichtje wordt. Al weten de ouders zelf wel of de buikinhoud piemelhebbend of piemelloos is. Dat schrikte me niet af om alvast aan garderobeaanvulling te doen: met een beetje dubbelzijdigheid kom je ook al ver in de unisexwereld. Ik ben normaal niet zo van het roze-voor-meisjes-en-blauw-voor-jongens, maar in de omkeerbare wereld maakte ik deze knipoog toch.

Het broekje is volledig gevoerd en heeft voetjes uit nicky velours. De kleur van de voetzooltjes kan je zelf kiezen door de broek binnenstebuiten te keren.

Als het een jongen wordt, denk ik niet dat de papa in kwestie er zo'n  hippe fuschiadragende vogel van zal maken. Maar niemand hoeft dan te weten dat hij met zijn versegeboren voetjes tegen die roze zachte zooltjes aan zit, en aan de buitenkant zie je gewoon blauw!

In het vestje is het kleuraccent wat subtieler: enkel het lintje om de overslag dicht te houden is roze aan de ene kant...

… en aan de andere kant blauw. Ook dit kan je dus binnenstebuiten draaien.

Ik baseerde me op een patroontje voor het pakje, maar omdat ik uiteindelijk breedte, mouwbreedte en mouwlengte aanpaste en van een gewone t-shirt een overslagje maakte, kan ik stellen dat ik eigenlijk alleen de curves van de raglan heb bewaard. Ook aan het broekje werd aardig gesleuteld. Voor de muts hield ik me wel vrij goed aan het patroon. Geen omkeerbaarheid hier: dat maakte de top wat te dik om nog mooi te kunnen knopen. Dan maar twee mutsjes!

En ook hier de eeuwige vestimentaire oneerlijkheid: is het een jongen, dan heeft mijn zus meteen een cadeautje-met-roze-streep voor de buurmeisjes op de ziekenhuisgang. Wordt het een meisje, dan is ook de blauwe versie prima bruikbaar en heeft het gelukskind dubbel geluk!

Iedereen verdient een jas

Als u de voorbije weken weinig nieuws onder deze blogzon zag verschijnen, kwam dat omdat ik 'ergens' in huis nadacht of ik 'iets' nu zou weggooien of niet. Ik hield najaarspoets, grote opruim. Op twee weken tijd had ik min of meer letterlijk elk ding dat wij bezitten in mijn handen. En stelde ik me vragen bij het aanwezigheidsrecht in huis van het desbetreffende object.

Zo passeerde ook heel wat Kind&Gezin-lectuur mijn nietsontziende oog en belandde op de uitwuifstapel. Babyvoeding, babyverzorging, het zal me - op een occasionele oppasbeurt na - worst wezen vanaf nu. (Of tofu, want worst zal me ook worst wezen.) Voor we met de hele handel richting kringwinkel trokken, polste ik bij mijn naasten of iemand nog interesse had. "Borstvoedingshandboek, iemand?", vroeg ik, met een schuin oog op de bollende buik van mijn zus Linde. "Dat belandt op een stapel, maar ik lees het niet hoor!" antwoordde ze. En ik kan haar geen ongelijk geven. Een beetje basis kan geen kwaad maar je kan het ook perfect al doende en met een fikse portie boerenverstand aanpakken.

En toch denk ik dat Linde wel iets zal hebben aan 'Het leuke mamaboek' van Lobke Gielkens. Als alle babyboeken melk zijn, dan is dat boek de slagroom. Om maar eens de borstvoedingsdooddoener te gebruiken die K&G steevast uit de kast haalt bij goed groeiende baby's. Pas op, niets tegen die organisatie hoor, ze leveren goed en nuttig werk! Maar het boek van Lobke is, laat ons zeggen, wat luchtiger. En verteert misschien wat vlotter voor een maag die grotendeels door een uitdrukkelijk aanwezige buikbewoner wordt samengeduwd.

Ik maakte er een boekenhoes bij, een recept uit Zo Geknipt! Het boek heeft zelf al een mooi kaft, maar je weet nooit welke babynevenproducten daarop belanden.

We kwamen er zowaar oude bekenden in tegen!

En volledig assorti maakte ik een winterjasje voor een notitieboekje. Want al zie ik in mijn zus (net als in mezelf) niet de allergrootste zwangerschapsdagboekenbijhouder, een klein beetje geschiedenisschrijving bij de komst van een baby kan geen kwaad. En op den duur weet je toch niet meer uit welke kant van je lijf die slagroom nu weer kwam.

Stofjes, kralen en lint: De Banier

Oh en, nu u hier toch bent, iets totaal anders! Indien u Pinterestfan bent, doe ik gaarne even beroep op uw hopelijk bereidwillige medewerking. Trouwe lezers kennen misschien nog De Lelijke Zetel. Het zitmeubilair ten huize Leven met Liv stamt uit de tijd dat wij jong en dartelend waren en zo snel mogelijk een appartementje wilden vullen met spullen van Onstwee. Liefde is blind, dus dat gebeurde met weinig oog voor het kakofonisch effect van die verzamelactie. Gevolg: wij zijn niet zo'n fan van de esthetische kwaliteiten van onze zetel. Hij zit/ligt/slaapt goed. Maar je moet je ogen dicht doen. En bovendien: de najaarspoets zorgde ook voor verplaatsing van meubilair, en de Lelijke Zetel blijkt niet te passen op de plaats waar hij terecht zou moeten komen…

Op zoek naar vervanging dus. Een paar weken geleden was ik in een winkel voor een uiteenzetting en daar spelen ze Pinterest Safari: de aanwezigen van die avond kunnen een (stuk van) een zetel winnen. Of ander moois. In elk geval: tot 27 november 12u verzamel ik likes op Pinterest. Heeft u een Pinterestaccount? Klik door, schenk mij uw like en ik schenk u mijn eeuwige dankbaarheid en misschien binnenkort virtuele koffie vanuit een mooie zetel! (Edit: de wedstrijd is afgelopen en eeuwige dank is uw deel: weg met meneertje Lelijk Geel!)

Grote broer

Op zondagen vind je mij wel vaker op veel te kleine bankjes met mijn knieën tegen mijn neus, en mijn kin op de grond. De hachelijke positie komt door de opstelling, die doorgaans is bedoeld voor de kleinere medemens. Die kin op de grond, dat is dan van verbazing of ontroering. Op zondagen zit ik wel vaker tussen een hoop jong bloed te genieten van een stukje kindertheater, omdat we dat op 't werk belangrijk vinden.

Vandaag was ik, net als mijn ultrajonge gezelschap, in de ban van Grote Broer en Klein Zus. Als u ooit de kans krijgt om uw kleuters mee te nemen naar Hut van theater 4Hoog, twijfel vooral niet. In Hut zijn Grote Broer en Kleine Zus zo'n dikke vrienden, dat mijn dochters de rest van de dag bij elke kleine neiging tot hakketakken konden worden gesust met de herinnering aan Hut. Benieuwd hoe lang dat werkt.

Toeval wou dat we 's avonds op bezoek mochten bij een échte grote broer. Als Zanne zich van haar minder vrolijke kant laat zien, hoor je Liv wel eens zeggen: "Ik wil een lieve grote broer want ik heb alleen een stoute kleine zus". Die niet-liefde is gelukkig meestal van korte duur. Maar ik begrijp wel wat Liv bedoelt met het verlangen naar een grote broer. Grote jongens die tijd maken om met haar te spelen, staan zelfs nog iets hoger op de ladder dan volwassen speelkameraden.

Van Younes, bijvoorbeeld, is Liv best wel fan. Hij is de kleuterklas al een heel eind gepasseerd, maar is immer sociaal en gemotiveerd om het jongere gepeupel te entertainen. Na een hele tijd als enig kind kondigde zich gezelschap aan. Younes was hij vastbesloten zich goed voor te bereiden op het broederschap. Hij zocht oefenbaby's tijdens de wachtmaanden. En ondernam pogingen om mama deel te laten nemen aan de praktijklessen, in de overtuiging dat ze wel een opfrissing kon gebruiken.

En nu is hij er: Ilias. Een echte kleine broer. Op zijn derde levensdag wordt hij al vlot door grote broer Younes uit bed gepakt en op schoot genomen, voor mama of papa er erg in kunnen hebben. Dat komt, mits hier en daar een ondersteunende hand onder het hoofdje, heel erg goed.

Voor een eerste blitzbezoekje in het ziekenhuis maakte ik broerenstempels. Het is stempelweekend, want oefening baart contentement. Voor de rechte stukken gebruikte ik naast het linosetje ook nog een precisiemes. (Misschien niet volgens de linoregels, maar u kent mij intussen…)

Een zakje in baalkatoen erbij met een kleinebroerenkant en een grotebroerenkant. 

Als ze 't stempelen beu zijn, kunnen ze samen gaan knikkeren!