Een cowgirl van zeven

 

Zeven jaar Zanne, vandaag. Lieve help, wat ziet ze er groot uit op deze foto's... Nu ja. Met haar 1m32 en schoenmaat 35 bengelt ze ook niet echt onderaan de curves. Maar je zou niet zeggen dat ze een jaar geleden nog maar net kleuter-af was.

Al wat naar groot ruikt, voegt ze met plezier toe aan het parfum van haar leven. Ze telt de dagen af tot ze mijn voeten inhaalt (een 38, dus geef haar nog een jaartje of twee...) omdat ze ervan overtuigd is dat mijn collectie pumps eigendom van de gemeenschap is. Voor haar verjaardag stond al maanden op het lijstje: een topje met blote schouders dat je vooraan kunt knopen zodat je wat blote buik ziet - cowboylaarzen - lange oorbellen. Dat eerste was mijn taak. 

Met die laarzen bedoelde ze niet 'laarzen met cowboytouch', maar échte. Die werden besteld. En kwamen toe in een doos met een prent van rennende paarden en de ronkende naam 'Old West'. Nu ja. Het kind houdt van stylen, ik probeer het sturen achterwege te laten, maar er gingen al veel puntjes van mijn tong. 

De cowgirlfascinatie ontstond toen ze een paar maand geleden een YouTubefilmpje zag. Dat verhaal vind ik dan wel weer mooi: het kind in het filmpje deed een buikspreekact en had haar verlegenheid overwonnen door te praten via de pop. Nu vulde ze hele zalen en stond ze op grote podia. Dat idee sprak Zanne aan en in de act droeg het meisje een roze-met-wit cowboy ensemble. Dan kwam ik er nog goed vanaf, niet?

Door een samenloop van omstandigheden - noem het gewoon 'mijn leven' - kwam ik pas tot naaien aan de vooravond van haar verjaardag. Een blik op de weerapp deed me neigen naar iets als dit. De maakster in kwestie, mevrouw Khadetjes, is mijn compagnon de route, dus ik vroeg even naar tips. Helaas. Na schooltijd kreeg ik afkeurende blikken van de bijna jarige: het was haar niet zozeer om de ruffles te doen, maar echt om de blote schouders. Mijn stofkeuze - uit de Playtime collectie van See you at Six - vond ze gelukkig wel ok. Dan maar zelf patroontekenen.

Uit een digitaal microgesprek met mevrouw Khadetjes over haar topje haalde ik wel wat bruikbare tip. Ik begreep: 'biais aan de armboorden' en 'gebruik je rolzoomvoet'. Dat laatste was even slikken. Van 'gebruik' moest ik namelijk 'ontstof' maken. En eerlijk gezegd ook 'ontmaagd'. Ik kocht het ding ten tijde van de sjaalmaakhype. En hoewel iedereen toen zo laaiend was, smeet ik het na een test in de krochten van mijn lade. Het miste toen te vaak steken en rolde niet mooi en ik moest te veel tornen om het een succes te noemen. Maar kijk. Met de Khadetjesstem als hemelzang (en de moed in mijn schoenen als ik die heel schouderruffle (stofbreedte) handmatig smal zou moeten zomen) verloste ik de naaivoet uit zijn isolement. En vonden we elkaar in een harmonieuze samenwerking.

Ik rolzoomde het schouderstuk en de volledige ondernaad.

De mouwen werkte ik af met biais en de zijnaden met een Engelse naad.

De tippen voor het knoopje aan haar buik hadden wat langer gemogen.

Maar ze zijn wel net knoopbaar.

Tijdens het dragen floept de elastiek vaak naar boven, en ik vind de top zelf zo stukken mooier.

Maar je kunt al aan Zannes gezicht zien wat haar mening is... en ik moest rap zijn voor een foto want de boel moest volgens haar eerst gefatsoeneerd. 

Die hoed, dat is een zomersouvenir. We zochten deze zomer de hele kustlijn af naar een betaalbare zonnehoed met cowboylook en vonden uiteindelijk dit exemplaar. Ik denk dat een echte cowboy eens zou fronsen, maar mevrouw was tevreden.  

Ze ging zo naar school. Met hoed en al. Voor de foto's wilde ze ook een paard, u ziet haar assistente die het correcte gebruik van teugels demonstreert. Basiskennis voor een cowgirl, lijkt me.

De oorbellen kreeg ze van haar/mijn goede vriendin Anneke. Voor podiumacts, en vooral, onweerlegbaar in de categorie 'hangoorbel'. Niet voor alle dagen lijkt me, maar heerlijk voor haar verjaardag.

Ik word wat nostalgisch, als ik deze overload aan foto's bekijk, toch. Ik zie die paarse bol baby nog liggen, zeven jaar geleden. Die bol groeit me binnen minder dan zeven jaar vast voorbij.

Oh. Voor je denk dat ze dan voor haar traktatie ook groot wou doen en voor latte of gin tonic ging... nee hoor. Daarvoor bestelde ze 'een taart met een unicorn'. Want "een cowgirl kan met een paard, dan zal dat met een unicorn toch ook gaan?" ♥

Let's party: Liv is acht!

Acht jaar, dit juffertje, deze zonnige, vrolijke zebrameid. Nog steeds met als talent nummer 1: blij zijn met de dingen zoals ze zijn.

Ze neemt het me dus vast ook niet kwalijk dat ik de traditionele 10-maart-post voor haar verjaardag een paar dagen heb verschoven... ze kreeg er een jurk voor in ruil die in het Lotte-Martens-Blogtour-plaatje past en ze is daar 'vrij vrolijk' over.

Ze mocht er mee naar school - dat leest u goed, met een witte jurk in een handwasstofje, feest is feest - en dat deed mijn achtje blinken. Gewapend met een zelfgemaakte koekjestaart. Ik kan er wel aan wennen dat het kind zelfstandig wordt: ik moest alleen nog decoreren. Dat deed ik met plezier volgens haar idee: een lijntjesblad met de namen van alle kindjes van de klas. Met hoofdletters, want dat leer je als je acht bent.

In haar jurk zit 1 paneel verwerkt van de zotste stof die ik ooit gebruikte: Plissé Limonium Black. Hoewel er veel plissé bestaat die twee kleuren combineert, is deze toch wat anders dan anders. De manier waarop de stof is bedrukt, maakt dat ze kameleongewijs verschillende gedaantes aanneemt. Het eerste lapje dat ik in handen kreeg, vouwde ik wel dertig keer in en uit elkaar, terwijl ik in mijn hoofd accordeon speelde.

Dit is de 'in elkaar' versie'.

Die zelden zo te zien is: als Liv beweegt, neemt het voorpand van de jurk de leukste vormen aan.

En als ze niet beweegt, durft ze zelf ook wel eens een 'airke' te accordeonnen.



Het patroon is nogmaals Just Knot It. Stel je deze jurk voor met de gouden of zilveren versie van de stof, en het lentefeest- of communieplaatje klopt ook wonderschoon, in mijn ogen.

Ik maakte de versie met geplooid voorpand, maar verving die plooitjes door een lapje uit het paneel. Even zoeken hoe dat het best zou gaan, maar eens ik de truc had ging het prima: de plooitjes bij elkaar kleven met plakband, en het bovenstuk van het voorpand er omgestreken met een topstitch aan vast zetten.

Ook voor het rokdeel ging ik aan de slag met plakband en maakte ik een ritme: vijf plooitjes bij elkaar en eentje los. Zo haalde ik met gemak een rokje - maat 134 - uit 1 paneel en had ik nog overschot.

Ik tekende een alternatief rugpand voor Just Knot It. Misschien zorg ik er binnenkort wel voor dat dat extraatje beschikbaar wordt: ik vind het wel mooi dat je op deze manier paspel kunt toevoegen aan de hals.

Nog overschot, zei ik! 'Iemand' had geen bezwaar.

Zelfde recept voor het rokje: plakband en plooitjes bij elkaar kleven. En een glitterelastiekje.

Zanne is de grootste plissélover hier in huis - ze gebruikt de overschotjes na mijn naaiwerk als halsketting of sjaal - en ze had ook een bijzonder duidelijk idee over welke combi ze ervan wilde maken. Minder feestelijk, wat meer 'hipster wise', ik liet haar begaan.

De zwart-wit liefde is een fenomeen dat bij Liv al zo lang aanhoudt dat het blijvend lijkt. De eerste keer dat ik erover blogde was al in 2014, en ook nu blijft 'alle dieren met wit en zwart' het vaste antwoord op vriendenboekjes die "lievelingsdier?" vragen. (Hoewel ze na jaren van brandweervrouw en een korte omzwerving langs architect, nu consequent voor kapster gaat.) Ze kocht met haar spaarpotcentjes een zelf in elkaar te naaien pinguïnduo bij Veritas en naaide het tweetal helemaal alleen in elkaar. Een aanrader voor startertjes, al voorzie je best dubbel zoveel vulling als het pakket je biedt. Moederlief fier. Of de waggelaars mee op de foto mochten? Welja zoetje.

Het voordeel van zo'n langdurige liefde is dat je, op het moment dat we voor een zwart-wit fotoreeks gaan, best wat vrienden om je heen hebt die kunnen meespelen. Ze heeft zich een consequente huisstijl aangemeten, en stond er op dat iedereen daarin zijn plaats kreeg.

Dat ziet er allemaal wat geboetseerd uit... tot de dames ontdekten dat het gezelschap ook prima kan dienen om op elkaar te kloppen. 

Of om mee te gooien!

Ieder zijn consequente liefdes zeker? Haar liefde voor zwart-wit, de mijne voor knopen-zonder-zichtbare-gaatjes... voor blote rugjes...

... en voor lieve dochters!

Ben je zoek naar de Lotte Martens stoffen? In de online catalogus zie je de collecties en de lanceerdata. Lotte Martens doet enkel de productie van de stoffen, de verdeling verloopt via de groothandel. Ben je op zoek naar een bepaalde stof, dan google je best even de stofnaam, om te weten welke verdeelpunten die bepaalde stof in voorraad hebben.

Zes jaar Zanne

Ik keek het niet na, maar ik vermoed dat het de eerste keer is dat ik een verjaardagspost zal moeten antidateren om op het einde van de rit aan een soldatenrecht rijtje twaalfdeseptembers te komen. Ik laat het nu even voor wat het is: een 13 in het rijtje past best bij een tijd waarin de dingen allemaal even trager moeten dan we soms wel zouden willen. Maar dat geeft misschien wel tijd om er met meer aandacht bij stil te staan.

Ons Zanneke werd zes. Dit dus, dat is al zes jaar geleden. Naar goede gewoonte grabbelde Zanne zich vast aan de onplooibaarheid van aftelkalenders en lijstjes, en begon ze in juli aan een longlist die ze in augustus, met ontelbaar veel iene-miene-mutte, tot een wenslijst herleidde. Het kind leert lezen en schrijven en heeft duidelijk ambities om een erg jonge bulletjournalist te worden.

Ze vroeg een 'theefeest'. Geen idee of ze de inspiratie op televisie haalde, of dat die ontsproot uit mijn tekenwerk voor De Koffiekamer, maar een theefeest zou het worden. Met hartig en zoet, en met bloemen en hoeden en met een 'jurk tot aan mijn voeten'.

We bouwden torentjes van pannenkoeken en wraps, en er waren scones met clotted cream en lemon curd. Ik leende een jurk van mijn oma van 93, en diezelfde oma bleek de grootste fan van die scones (en van mij in haar jurk).

Zanne kreeg een High Tea, en een High Tinny. Ik maakte de versie met de kleine Peter Pan kraag en deelde de panden in stukken om er kleine flutter sleeves tussen te steken.

De rug kreeg een knopenpat, met romantische rozenknoopjes, en rond haar middel zit een lint met een strik.

Ik ben zelf niet helemaal wild van de stof - dat komt ervan als je op je naaidag nog geen stof hebt en enkel een Veritas ter beschikking hebt - maar ze is High Tea waardig, en de kleurtjes staan Zanne wel. Ze is er in elk geval echt blij mee en theefeestte in stijl.

Wat wil zeggen: in stijl meer eten dan goed is voor een theefeestwaardige wespentaille. En ook: in stijl Pokémons vangen. Thema 1936 maar anno 2016, uiteraard. 

Verder op de lijst: een zeemeerminnentaart. Zannes verjaardag, moeders Play-Dohdag, zoiets. Het bakken liet ik deze keer aan de professionals, maar het boetseren deed ik met plezier zelf en was goed voor een avondje zen. 

Ze vinkte af in haar hoofd, Miss Zes, ze keurde goed, en ze genoot.

Een Zanne die genoot van het moment en die een hele dag lachte, dat wordt gekoesterd. Een verjaardagsfeest kan misschien bezwaarlijk een doorsneedag genoemd worden, het deed me veel plezier dat de kronkels in haar pannetje een hele dag enkel genieten genereerden. 

De Z staat hier weleens voor zeuremie en voor zoektocht. Maar in dit verhaal toch vooral voor zalig weer, zeemeermin, zotte mus, zoetebek, zangvogel en ♥ Zanne ♥.