Laat de zon maar schijnen...hier ben ik weer met een fleurig kaartje! Papiertjes en embellishments komen van Action:
Citroencake met witte chocolade en een mascarponetopping
250 gr boter
250 gr suiker
5 eieren
250 gr bloem
8 gr bakpoeder
2 citroenen
150 gr witte chocolade, in kleine blokjes gehakt
200 gr mascarpone
poedersuiker
Verwarm de oven voor op 160 graden.
Beboter een cakeblik en bestuif met bloem.
Mix boter en suiker romig en mix er één voor één de eieren doorheen.
Zeef de bloem met de bakpoeder en schep luchtig door het boter-eimengsel.
Schep de chocoladestukjes door het beslag.
Rasp de beide citroenen en meng de helft van de rasp met het sap van 1 citroen door de cake.
Schep het beslag in het cakeblik en bak in 60-75 minuten gaar en goudbruin. Laat 15 minuten in de vorm staan en laat de cake daarna op een rooster afkoelen.
Meng de mascarpone met 3 el poedersuiker en een scheutje citroensap tot een gladde massa. Strijk dit over de afgekoelde cake en bestrooi met de overige citroenrasp.
In een kerk onderzoekt inspecteur Anjelica Hensley samen met haar team de moord op een geliefde pastor. Bij toeval ontdekt ze in een donkere kamer een tweede slachtoffer. De aan een bed vastgebonden man is op sterven na dood, en zijn lichaam vertoont tekenen van een zware marteling.
Terwijl de media Anjelica vanwege haar reputatie in een eerdere zaak nauwlettend in de gaten houden, moet ze deze ingewikkelde zaak zien op te lossen. Als er weer een vastgebonden lichaam wordt gevonden, is het haar duidelijk dat er een meedogenloze seriemoordenaar actief is. Om te voorkomen dat de lijst met slachtoffers steeds langer wordt, zullen zij en haar team werkelijk alles op alles moeten zetten om deze ingewikkelde zaak op te lossen.
De stille kamer is het vervolg op De puzzelman en dat schept verwachtingen, want wat heb ik genoten van het debuut van Nadine Matheson. Het mag dan ook logisch zijn dat ik me enorm verheugde op dit boek.
De cover met subtekst ‘Niemand hoort je schreeuwen…’ is veelbelovend en ook de synopsis belooft een spannend verhaal. Na het lezen van de proloog zat ik meteen op het puntje van mijn stoel en wilde alleen nog maar verder lezen.
De schrijfstijl is heerlijk vlot, er is volop actie en de spanning wordt goed vastgehouden door plotwendingen én de gruwelijke gebeurtenissen die nou eenmaal bij een seriemoordenaar horen.
In De stille kamer leer je alle personages en hun achtergrond nog beter kennen. De karakters zijn herkenbaar, geloofwaardig en worden goed uitgewerkt. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor het onderzoek dat verricht wordt. Het is gedegen, geloofwaardig en goed uitgewerkt. En dit alles maakt dat het verhaal prettig leest.
Omdat het een opzichzelfstaande zaak is zou je De stille kamer los kunnen lezen van De puzzelman, maar omdat de personages nog danig van slag zijn na deze zaak begrijp je alles waarschijnlijk beter als je toch begint met het eerste boek. En daar krijg je dan zeker geen spijt van. Ik kan dus ook niet wachten tot er weer een nieuw verhaal komt met inspecteur Hensley en haar team in de hoofdrol!
4,5 ★
Lees hier de eerste bladzijden van dit boek!
Uitgever: harpercollins.nl