ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πού τον θυμήθηκα τώρα τον blogger, έ? Δίκιο έχεις αγαπητέ αναγνώστα. Τον θυμήθηκα ένα βροχερό βράδυ Σαββάτου, δηλαδή χθες, που όπως λέμε έβρεχε μονότονα κι εγώ ήμανε καθισμένη σε μια μισοσπασμένη καρέκλα στο γραφείο με το πόδι πάνω στο tower του desctop και έπρεπε να περιμένω να ξημερώσει για να μπορέσω να την κάνω με ελαφρά.

24 ώρες εγκλεισμού στο γραφείο σε υποχρεώνουν να κάνεις πολλά πράγματα, ιδιαίτερα όταν είσαι άστεγος και πονάς επειδή σε χτύπησε αμάξι στο γόνατο και από πάνω δεν έχεις λεμόνια για την τεκίλα. Τις πρώτες 2 ώρες καθαρίζεις και συμμαζεύεις (αν έχεις γόνατο- εγώ δεν είχα και μου πήρε 4 ώρες). Μετά έβγαλα όλη την καθυστερημένη δουλειά που είχα μαζί μου (άντε, φάγαμε και άλλο ένα τρίωρο με αυτά). Μετά, τί κάνουμε; Παίρνουμε τηλέφωνο τους φίλους, μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να έρθει και να φέρει και κανα ρημαδολεμόνι. Τζίφος. Σαββατιάτικα όλοι είναι με τα έτερα ημίσεα ή σαπίζουν ή γκομενίζουν. Και καλά κάνουν. Κι εσύ το ίδιο θα έκανες, αλλά το σπίτι σου είναι 2 νομούς μακριά, το έτερον ήμισυ κάπου στην Κίνα βρίσκεται και οι γκόμενοι νέας κοπής είναι μαλακοκαύληδες και άμα σου σπάσουν τώρα κι αυτοί τις ωοθήκες θα αρχίσεις να ουρλιάζεις. Οπότε, φιλοσοφείς τη ζωή σου. Μετά βαριέσαι και φιλοσοφείς τις μαλακίες σου. Μετά βαριέσαι ακόμη περισσότερο και τότε είναι η στιγμή που μπαίνεις στο ίντερνετ…

Πρώτα απ’ όλα, βάζεις ράδιο. Άδεια είναι η οικοδομή, ποιόν θα ενοχλήσεις; Δώσε φωνή κοριτσάρα μου, να γουστάρουμε λίγο! Ωραία, πάει αυτό. Ξεκινάς με τις ειδήσεις, με τις εφημερίδες, το φατσομπούκι, με ό,τι γουστάρεις και διαβάζεις εν πάσει περιπτώσει. Πόσο σου πήρε; άλλες 3 ωρίτσες; Τί στο διάολο θα κάνεις άλλες 14 ώρες;; Αυτός ο καναπές δε χωράει ούτε τον κώλο μου καλά καλά, όχι και το μπανταρισμένο πόδι μαζί. Χε χε χε… τώρα έρχεται ο blogger!

Με έπιασε μια νοσταλγία, τί να κάνω; Θες η βροχή στα τζάμια, θες η έλλειψη παυσίπονου, διάβασα όλο το blog μου ξανά. Διάβασα όλα τα blog που μου άρεσαν ξανά. Κι ας είναι ανενεργά. Κάποιοι από σας θα δείτε επισκέψεις στα στατιστικά. Συνειδητοποίησα ότι μου ‘χει λείψει αυτό το κορίτσι. Και οι άλλοι. 8 χρόνια είναι αρκετά για να έχει γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Γάμοι, γεννητούρια, βαφτίσια, θάνατοι, μεταναστεύσεις, Covid, ο κόσμος πια είναι αλλιώς. Εμείς όμως; Κι εμείς. Στην επόμενη δεκαετία μας, με άλλες υποχρεώσεις και πιέσεις. Πού είναι εκείνα τα ωραία τα παιδιά; Ε, λοιπόν ΕΔΩ. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Άντε, να δω πόσοι ζείτε ακόμη στη bloggoσφαιρα.

Υ.Γ. το ξέρω ότι όλοι πια προτιμάτε τα βιντεάκια του γιουτιούμπι, αλλά αρνούμαι. Και δεν έχω χρόνο. Και χέσε με που θα γίνω σκηνοθέτης στη μέση ηλικία. Θα το πάω Old School, έστω και μόνη μου.

Υ.Γ.2 Όταν ζορίζεστε επαγγελματικά, τσακίστε ένα γόνατο και κλειστείτε στο γραφείο μακριά από παιδιά, σκυλιά, γατιά και όλο τον κόσμο. Τελειώνουν όλες οι εκκρεμότητες μαγικά και μένετε πιο καθαροί από το χιόνι. Και επαγγελματίες! Από βαρεμάρα, αλλά επαγγελματίες.

Υ.Γ.3 Συνεχίστε να κοροιδεύετε τους ηλίθιους... Το αξίζουν! 

Και το απαραίτητο τραγουδάκι μας από τον γιουτιούμπι...

https://www.youtube.com/watch?v=usN-pKfw6Q8

Καρυοbloggoθραύστες (3)

Ναί λοιπόν, θα ολοκληρώσω με συνέπεια αυτή την τριλογία, γιατί έχετε και καλύτερα πράγματα να κάνετε από το να την περιμένετε, παραθέτοντας τους 2 τελευταίους ωοθηκοσπάστες τύπους bloggerΖ, με έναν επιπλέον (ως bonus) που δεν το λες ακριβώς blogger, καρυοθραύστη όμως σίγουρα.....

Ο blogger master of the universe

Έλα, τί είπες;;;; Ούτε εδώ κατάφερες να συνδυάσεις πρόσωπο δηλαδή, έ; Φυσικά και το έκανες, περιμένεις εμένα να βάλω link; Πρόκειται για τον γνωστό οιηματία του ίντερνετ, που επειδή έχει 10, 100 ή 1000 αναγνώστες νομίζει τουλάχιστον ότι έλυσε το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη. Αυτό που πραγματικά με διασκεδάζει έως κλαυσίγελου με αυτόν τον τύπο είναι πρώτον ότι νομίζει πως όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να τον γλύφουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεύτερον το άγχος του μην τυχόν του κλέψουμε λίγη από την διάττουσα λάμψη του. Τυπικά απαιτεί τρελές εκδηλώσεις συμπάθειας προς το πρόσωπό του και προς τα γραφόμενά του, προσπαθόντας να σε δωροδοκήσει με αύξηση της αναγνωσιμότητάς σου. Ακόμη θυμάμαι φράση συνblogger στο msn που μου έφερε στην κυριολεξία δάκρυα στα μάτια.

-Έλα, γράψε κάτι για μένα και θα σε προσθέσω και στο blogroll μου. Θα δεις, θα σου έρθουν πάααρα πολλά άτομα.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Τί είπε το άτομοοοοοοοοοο. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Άμα του πεις ότι δεν σε νοιάζει, κοινώς αρνηθείς να ενδώσεις στην πουτανιά, γίνεσαι ο εχθρός της εβδομάδας. Πετάει μια μικρούλα γλυκούλα αναρτησούλα με μια τεράστια πονεμένη φωτογραφία για το πόσο πολύ πληγώθηκαν τα ευαίσθητα (;) αισθήματά του από την συμπεριφορά σου, και την αφήνει 10 μέρες για να σπεύσει να συμφωνήσει όοοοοολο το κοπάδι που σούρνει (ως γνήσιοι χαμερπείς).

Ω τρισμέγιστε Θεέ, είναι δυνατόν; Ρε φίλε, μήπως έχεις χάσει το νόημα του blogging; Λέω εγώ, μήπως;;; Τράβα σε καναν ψυχίατρο πριν να είναι πολύ αργά, διότι προφανώς έχεις μεγάλα προβλήματα. Δεν με νοιάζει αν δεν σε έπαιζε κανένα άλλο παιδάκι από την δευτέρα Δημοτικού και μετά, αν είσαι χοντρός ή άσχημος, δεν με νοιάζει αν δεν μπορείς να βρεις γκόμενα ή αν απλά νομίζεις ότι είσαι ό,τι πιο πιασάρικο έχει δημοσιευτεί από τις “Μάγισσες της Σμύρνης” και μετά.... ΕΙΣΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΟ, ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΟΥ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΛΥΝΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

 

ο επαγγελματίας blogger, ο συνεπής

Κάνει ανάρτηση τύπου twitter κάθε 5 λεπτά για να μας πει αν έκλασε ή όχι. Συνήθως η αναρτήσεις του έχουν σχέση με την εκάστοτε ψυχολογική του διάθεση που, δυστυχώς για τους αναγνώστες του, αλλάζει κάθε 13 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα. Επειδή πού να προλάβει ο άνθρωπος να γράψει ολόκληρη ανάρτηση στο πόδι (εντάξει, δεν είναι και κατά παραγγελία η έμπνευση) γράφει ένα κάρο σαχλαμάρες κι άμα ξεμείνει κι από αυτές πετάει τους στίχους ενός τραγουδιού με 5-6 φωτογραφίες που βρίσκει ο google σε 4'', βάζει από κάτω και το βιντεάκι και καθάρισε. Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι η συνέπεια. Δεν περνάει ούτε μία μέρα που να μην μας πει τα νέα του. Το καλό (κακό;) είναι ότι πολλές φορές έχει και ενδιαφέροντα πράγματα να πει, όμως χάνονται μέσα στην πληθώρα της άχρηστης σαβούρας που έχει φορτώσει στον server της google. Επαγγελματία μου, άκου μια φιλική συμβουλή... ΑΝΕΒΑΖΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΣΤΟ TWITTER ΚΙ ΟΤΑΝ (ΚΑΙ ΑΝ) ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΞΑΝΑΠΑΤΑ ΤΟ ΚΟΥΜΠΑΚΙ.

ο γνωστός άγνωστος ο bonus

Όχι, δεν μιλάω για τον φίλτατο γναγν, μιλάω φυσικά για το γνωστό σαχλαμάρι που αφήνει ανώνυμα σχόλια. Φιλαράκι, το να μην έχεις google λογαριασμό δεν το θεωρώ κακό. Βάλε όμως ένα ονοματάκι στο τέλος, ένα nick, ένα σημαδάκι ρε παιδί μου, να ξέρουμε κάθε φορά ότι μιλάμε με τον ίδιο κι όχι με άλλον! Προσωπικά βέβαια νομίζω ότι απλά είσαι ένα θρασύδειλο πλάσμα που δεν έχει το θάρρος της γνώμης του, γι' αυτό και καταφεύγεις στην ανωνυμία. Έτσι, για να πετάξεις απλά την μαλακία σου άσκεφτα χωρίς να χρειαστεί να την υποστηρίξεις. Προσωπικά σε αντιπαθώ όσο δεν πάει άλλο, και τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω ακούσει ποτέ κι από κανέναν καλή κουβέντα για την πάρτη σου... Άντε τεράστιε, βρες πρώτα όνομα και προσωπικότητα και μετά έλα να μας πεις την άποψή σου επί παντός επιστητού. Αν θες να γίνει σεβαστή δηλαδή....

Καρυοbloggoθραύστες (2)

Καταγγέλω ότι ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ ΕΙΧΑ ΕΤΟΙΜΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΕΒΑΣΩ. Και 2 μέρες τώρα δεν με άφηνε ο blogger. Τελικά άμα είσαι γκαντέμης... Τέλος πάντων, καρυοbloggoθραυστών συνέχεια, με 2 νέους τύπους κόπανων που επιμένουν να ταλαιπωρούν τα ευαίσθητα ματάκια μας....

ο blogger γκομενοπαγίδας, ο συνήθης

Ε, καλά! Αυτό το είδος blogger δεν χρήζει ιδιαιτέρων συστάσεων. Όλοι το έχουμε δει επανειλημμένα να σέρνεται στα σχόλιά μας και να αφήνει τα γλιτσιασμένα ψελλίσματά του. Παλιότερα κυκλοφορούσε πιο απροκάλυπτα, μετά όμως τον εμπλουτισμό του είδους του με σημαντικό ποσοστό και εξαιρετικές ποικιλίες θηλυκών έχει καμουφλαριστεί πιο έξυπνα (ναι, είμαι σωβινίστρια- οι άντρες είστε πεταμένα λεφτά, ειδικά στο καμουφλάζ προθέσεων). Ο Μπλόγκερ γκομενοπαγίδα είναι κατά προτίμηση μέσης ηλικίας, παντρεμένος από τα 23 του, με ενήλικα τέκνα που έχουν πάρει ήδη τον δρόμο τους, ανία μεγαλύτερη και από την αντιπάθειά μου για το σιδέρωμα, κλασικός φιλενάδας, ανακάλυψε πριν από καμια 2ετία το internet και πριν από 14 μήνες και 2,7 ημέρες το youtube. Έκτοτε μας ζαλίζει τον έρωτα με παθιασμένες τραγουδοαφιερώσεις, εντελώς ασχέτου με το θέμα της συγκεκριμένης ανάρτησης ή οποιασδήποτε ανάρτησης γενικώς, παλεύει διαρκώς να κλείσει ραντεβού με κάποιον άλλο blogger φύλου της προτίμησής του (ακόμη καλύτερα κι άμα σκάσουν μύτη όλοι μαζί κι έχει να διαλέξει), και διατηρεί την ακατονόμαστη ελπίδα ότι κάποιος από όλους αυτούς θα του κάτσει. ΤΡΑΒΑ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΡΕΤΙΝΕ, μαζί με όλους τους άλλους γυμνοσάλιαγκες και ΑΣΕ ΗΣΥΧΟ ΤΟΝ BLOGGER. Πώς πρέπει να το πω δηλαδή πιο ξεκάθαρα; Καίγοντας τα virtual σουτιέν μου;

Ο blogger χαμερπής ο ομοιοπαθητικός

Είδος συναφές ως προς την γλίτσα με το προηγούμενο. Πάει παντού και αφήνει σχόλια του τύπου “ναι, αυτό που λες είναι το πιο σωστό”, “είσαι σούπερ ουάου τυπάκι και σε πάω με χίλια”, “chill out man, δεν αξίζει να ασχολείσαι με μαλάκες” κλπ κλπ, πετάει στο βλογ του και 5 τσιτάτα, και καθάρισε. Σε περιόδους μη έμπνευσης κάνει αναδημοσιεύσεις από άλλα blog, εννοείται χωρίς να ενημερώσει τον εκεί γράφοντα, ενώ ταυτόχρονα προσθέτει και την δική του πινελιά- ίσα ίσα για να καταστρέψει ό,τι προσπαθούσε να πει ο προλαλήσαντας, από το οποίο φυσικά δεν κατάλαβε Χριστό. Είναι καλημεράκιας και καληνυχτάκιας και περνάει από όοοοοοολα τα blog καθημερινά να δει μήπως ειπώθηκε κάτι αμά τη απουσία του. Εικάζεται- χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί από την επιστήμη- ότι για να έχει τόσο διαθέσιμο χρόνο είναι είδος αυτοφυές στις δημόσιες υπηρεσίες, πιθανόν να έχει άμεση σχέση με τα αθλιόφυτα χρώματος σκονί που βρίθουν στις εν λόγω περιοχές. Μου την δίνει η ηλίθια εμμονή του να σου λέει ΠΑΝΤΑ ότι έχεις δίκιο, ότι φταίνε όλοι οι άλλοι που σε κράζουν κι όχι εσύ για τις μαλακίες που πετάς άσκεφτα και, κυρίως, το γεγονός ότι δεν έχει ποτέ άποψη για τίποτα.

Γιατί καλέ μου (κλαψ), γιατί χρυσέ μου (κλαψ, κλαψ) μας το κάνεις αυτό; Γιατί την καταδίκη σου ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΗΣΥΧΟ ΤΟΝ BLOGGER;;; Μέχρι σήματα καπνού δοκίμασα να κάνω, αλλά τίποτα δεν πήρες πρέφα. ΔΕΝ θέλω να τονώσω το εγώ μου, είναι ήδη αρκετά μεγάλο. Να μην σε βλέπω να συμφωνείς με όλους θέλω, γίνεται;;;;;;

Καρυοbloggoθραύστες- Ο blogger ροζ βαλεριάνα

Τις προάλλες είδα τρείς ηλικιωμένους τύπους στην στάση του λεωφορείου να μαλώνουν μεταξύ τους για την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, παρόλο που και οι τρεις συμφωνούσαν. Ασχετο βέβαια, αλλά επειδή βαρέθηκα να ξανακούσω ότι “δεν υπάρχει Κράτος” σε 525.237 παραλλαγές στον τόνο φωνής άφησα τον λογισμό μου να τρέξει στο blogging, μπας και καταφέρω να απομονωθώ από το τριγύρω αλαλάζον πλήθος. Και το μυαλό μου με μετέφερε απευθείας στην ανάρτηση ενός blogger που είχα διαβάσει τις προάλλες και τα είχα πάρει στο κρανίο. Διότι ο αγαπητός συνblogger αποφάσισε να κλείσει το “σπίτι” του. Μαγκιά του βέβαια και λόγος δεν μου πέφτει, αλλά το τελευταίο εξάμηνο έκλεισαν κάμποσα blog ατόμων που συμπαθώ. Αποτέλεσμα; Γεμίσαμε πάλι φελλούς...

Ήταν μεγάλη η διαδρομή που έπρεπε να κάνω, οπότε ο λογισμός μου μόλις εξάντλησε την τσατίλα του για αυτούς που φεύγουν ενώ θέλουμε να μείνουν, πέρασε στην εκ διαμέτρου αντίθετη κατηγορία. Σε αυτούς που μένουν ενώ απαιτούμε να φύγουν. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μας σπάνε τις ωοθήκες σε κάθε δυνατή ευκαιρία που τους δίνεται (και σε μερικές ακόμη που δεν τους δίνονται καν). Και κατέληξα στο να κατηγοριοποιήσω τους 5 πιο αντιπαθείς τύπους bloggers (ελληνιστί μπλόγκερΖ) που έχω συναντήσει.

Βεβαίως εγώ ευκαιρία για λίστα δεν χάνω, οπότε ιδού οι 5 πιο επιτυχημένοι καρυοθραύστες των ιστολογίων. Ένεκα του ότι η ανάρτηση βγήκε σεντόνι όμως, και θέλω να μου τους σχολιάστετε και όλους τους σιχαμένους, θα τους δούμε έναν έναν....

Ο blogger ροζ βαλεριάνα

Είδος blogger θηλυκού κυρίως γένους. Τα αρσενικά είναι πιο σπάνια και δεν συναντώνται τόσο εύκολα. Μπαίνεις μέσα και κοιμάσαιιιιιι. Αλλά μιλάμε για πολύ ύπνο, όχι αστεία! Τους συνιστούν 29 κατασκευαστές ηρεμιστικών. Αυτοί ξέρουν! Κατ' αρχάς ασχολείται με θέματα ηλίθια. ΗΛΙΘΙΑ! Δεν υπάρχει άλλος χαρακτηρισμός για όλο αυτό τον συρφετό απροσάρμοστων σκέψεων. Σκέψεις που κινούνται στην μονότονη χρωματική γκάμα του κουφετομπουμπουκορόζ (μου έκατσε ο γκόμενος χθες το βράδυ- πού ράβουν φτηνά νυφικά;) έως μαυροερυθροκύανο του μούρου για τις περιόδους κατάθλιψης (με έφτυσε ο γκόμενος χθες βράδυ- φέρτε μου ληγμένα, υποφέρω). Δεν λέω, θα υπάρχουν και άτομα που ενδιαφέρονται για το κατά πόσο είχε επιτυχία η μοβ σκιά που φορούσες το περασμένο βράδυ ή το πόσο πάθος διάβασες στο αριστερό μάτι του υποφήφιου για τύλιγμα καθώς σου έδινε ένα μηλαράκι με κανέλα από τα τρισάθλια φρούτα που σας σέρβιραν στα δευτεροκλασάτα μπουζούκια που σε πήγε. Παρ' τους τηλέφωνο κορίτσι μου και άσε ήσυχο τον blogger! ΝΑΙ! Και τις δύο άλλες ηλίθιες. Ούτως ή άλλως μόνο αυτές σε διαβάζουν. Τί μας ζαλίζεις τις ωοθήκες με τα εφηβικά σου ποιηματάκια που νομίζεις ότι αν τα έβλεπε ο Σεφέρης θα έσκαζε από το κακό του; Δεν έχεις πάρει πρέφα ότι οι επιπέδου νοημοσύνης Candy Candy προβληματισμοί σου μας προκαλούν ό,τι ακριβώς και η εν λόγω ορφανή κορασίς των παιδικών μας χρόνων; Ασυγκράτητο γέλωτα. Και κυρίως, είναι πιο ανιαροί κι από προβληματισμούς 12χρονης παρανύφου που δεν της έχει έρθει ακόμη περίοδος. Πάρε λοιπόν την ευαισθησία σου και σε άλλη παραλία. ΤΟΝ ΠΟΥΛΟ ΛΕΜΕ!!!!