Mooie aanwinst...

De laatste tijd lukte het mij niet meer zo goed om bij de kringloop te slagen. Allereerst omdat ik het huis niet te vol met spullen wil hebben staan en dus kritisch ben, maar ook omdat er gewoon weinig spullen stonden waar mijn hart een tikkeltje sneller van ging kloppen. 

Maar aangezien ik alleen het snuffelen al een leuke hobby vind, kom ik er toch met enige regelmaat. Dat was maar goed ook, want ik zag ineens iets staan waar ik in de winkel best nog wel over getwijfeld heb, maar waarvan ik nu toch heel blij ben dat ie mee naar huis is gegaan.  

 

Ik twijfelde eerst dus nogal, maar nadat ik de standaard op meerdere plekken in de kringloop gewoon even (voor de beeldvorming) had neergezet, was ik om.  

Persoonlijk vind ik het heel mooi in dit hoekje staan. Aan de achterzijde zit een houder voor een waxinelichtje, hetgeen een mooie sfeer geeft wanneer het kaarslicht zich verspreidt. Het leuke aan deze kaarsenstandaard vind ik nu juist de originele vorm, ik heb zoiets nog niet eerder gezien. Maar goed dus dat ik toch met de nodige regelmaat ben gegaan en op het juiste moment mijn oog hier op liet vallen ;-). 

Ik wens je een fijne dag!

Liefs, Ingrid

Kriebels…

Het kan zijn dat ik door de titel de indruk wek dat ik last heb van voorjaarskriebels. Nu mag het voorjaar van mij echt komen – het is tenslotte samen met de zomer mijn favoriete seizoen - maar in dit geval heb ik het over andere kriebels…muurvullerkriebels wel te verstaan. 

Waren jullie juist blij dat blogland van deze hype verlost was, kom ik er weer mee aan zetten ;-). Maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het werken met muurvuller (naar een idee van Monica van Het Moonhuis) een heerlijke bezigheid vind en het inmiddels al best weer een tijd geleden was dat ik er mee aan de slag was gegaan. Toen ik onderstaande pot bij de kringloop zag staan, besloot ik dan ook dit potje tot mijn eerstvolgende slachtoffer te bombarderen. 

Ik wilde deze keer gaan werken met touw. Het maakt de pot meteen iets stoerder, al had ik eerlijk gezegd vooraf geen goed idee over hoe het daadwerkelijk uit zou gaan pakken. Met hele sterke tweesecondenlijm zette ik de uiteinden van het touw tegen elkaar en deze lijm werkte uitstekend. Na enkele minuten was er geen beweging meer in te krijgen! 

Ik besloot deze keer voor een donkere variant te gaan. Nadat ik eerst de muurvuller grof op de pot had aangebracht, depte ik een mix van grijze en donkergrijze verf op de vuller. Natuurlijk ook weer een schaaltje koffieprut aangemaakt en de prut her en der aangebracht. 

Hoewel het touw wel iets minder nadrukkelijk aanwezig had mogen zijn (lees: ik het touw eigenlijk iets te dik vond), ben ik toch wel heel tevreden met het resultaat. Voorlopig zijn de kriebels weer even gesust… 

Een fijne dag!

Liefs, Ingrid

Kruik…

Bij één van de kringloopwinkels waar ik nog wel eens kom stond laatst buiten - tussen allerlei potjes, tuinstoelen en rommel - een hele mooie kruik…zo’n exemplaar die je ook maar zo bij een woonwinkel zou kunnen aantreffen. 

 

Een prijssticker kon ik  er echter niet op vinden. Nadat ik met kruik eerst een ronde door de winkel had gedaan en tot de conclusie was gekomen dat het bij deze aankoop zou blijven, liep ik naar de kassa. Bij het vragen naar de prijs liet ik uiteraard wel vallen dat ik de kruik buiten tussen de rommel had gevonden (dat was tenslotte ook zo ;-)), in de hoop het antwoord enigszins in mijn voordeel te kunnen beïnvloeden. Ondertussen bereidde ik mijzelf voor op een voor de kringloop flinke prijs en dacht ik na over de door mij te leggen grens. Het moet namelijk wel leuk blijven.  

 

Je snapt dat ik inwendig uit mijn dak ging toen mevrouw aangaf twee euro voor de kruik te willen vragen. Hoewel ik zo neutraal mogelijk zei dat ik dat een prima prijs vond, straalde ik van binnen natuurlijk van oor tot oor :-).  

De kruik heeft voorlopig een plekje op dit steigerhouten bijzettafeltje gekregen. Misschien ga ik er nog mee schuiven, want zo laag in de hoek achter de eettafel valt de kruik eigenlijk te weinig op. Maar voor nu ben ik hier tevreden mee en ben ik nog altijd heel erg blij met deze aankoop. 

Vorige week maandag bestond mijn blog alweer zes jaar. Na een voor de meeste bloggers herkenbare onzekere start (aan het begin is elke starter tenslotte bang dat er maar weinig mensen zijn die je blog willen lezen)  heb ik er zó mijn hobby in gevonden! Ik vind het nog altijd erg leuk om te doen, al merk ik wel dat ik wat minder vaak blog omdat ik voor mijn gevoel al veel heb laten zien en ik niet elke keer met hetzelfde wil komen. En hoewel er bloggers zijn die inmiddels de voorkeur hebben gegeven aan fb of ig, toch blijft voor mijzelf het bloggen met een combinatie van tekst, foto’s en een mooie lay-out veruit favoriet. 

Uiteraard weet ik niet wat de toekomst gaat brengen, maar voorlopig ga ik nog lekker door in de hoop dat mijn trouwe volgers ook dan graag blijven komen en/of reacties bij mij achter laten. Want jullie bezoekjes en warme woorden worden na zes jaar nog altijd bijzonder gewaardeerd! 

Een fijne week!

Liefs, Ingrid

Metamorfose: van draak naar smaak…

Uiteraard valt over smaak niet te twisten, maar met veelal volgers met een passie voor een landelijke stijl ben ik er vrijwel zeker van dat er maar weinig zullen zijn die deze metamorfose niet geslaagd zullen vinden ;-). 

Bij de kringloop zag ik een vaas, die ik wat model betreft heel goed kon gebruiken, maar die mij zelfs met een zonnebril op wat kleur betreft nog pijn aan de ogen had gedaan. Toch ging ie mee.  

Ik loop dan wel geamuseerd maar ook met een enigszins dubbel gevoel richting de kassa. Ze zouden kunnen denken dat mijn aankoop goed past bij mijn interieur, maar vooral de gedachte over hoe (mooi) het gaat worden overheerst.  

Persoonlijk krijg ik nog geen genoeg van het werken met muurvuller en ook deze keer vond ik het weer heerlijk om er mee aan de slag te gaan. De vaas is van plastic dus ik was ook wel benieuwd hoe de muurvuller zou pakken, maar dat ging prima.  

De vaas ken je inmiddels niet meer terug, het is maar goed dat ik er nog een foto van heb, anders zou je het bijna niet geloven. In het echt oogt de vaas overigens veel minder gevlekt dan op de foto.  

Van een draak naar smaak…ik heb er weer een mooie aanwinst bij. 

Ik wens je een fijne week!

Liefs, Ingrid

Consoles...

Toen ik laatst bij de kringloop was, zag ik ineens vier mooie consoles voor mijn neus liggen. Ik was blij verrast, want ik had nooit verwacht deze bij een kringloop aan te zullen treffen.

Ik nam er twee mee naar huis, want anders zou het teveel more worden in plaats van less ;-). Aangezien de witte kleur niet zo past bij mijn interieur, werden de verfspullen tevoorschijn getoverd en ging de kwast er over heen.

In mijn meestal luie schilderbuien gebruik ik geen grondverf, maar dat had ik op deze ondergrond van gips misschien beter wel kunnen doen. De verf pakte niet zo goed, maar uiteindelijk is het toch aardig gelukt de consoles van een grijze laag te voorzien.  

Later bedacht ik mij dat de consoles buiten vast wel mooi zouden staan onder de kleine overkapping naast het huis. Op de foto’s ziet het er drukker uit dan wanneer je er daadwerkelijk staat, al heb ik mij voorgenomen toch nog wat spullen weg te halen. 

De consoles maken het geheel iets chiquer dan het was, dus ik ben weer helemaal blij met het resultaat. 

Liefs, Ingrid

Lampenkap…

Op zich was ik met deze lamp naast de broodkast best tevreden, ware het niet dat ik de verhouding tussen de kap en de voet niet helemaal in orde vond. Dus nam ik mij voor om bij mijn kringloopbezoeken uit te kijken naar een kap die beter bij deze voet zou passen. Uit ervaring weet ik dat het even kan duren voordat dat lukt, maar ik vind die zoektochten juist leuk! 

Het duurde inderdaad een hele tijd maar onlangs liep ik tegen een model aan waarvan ik het gevoel had, dat deze prima op de lampenvoet zou passen. Het was mij alleen wel íets te bont en te kleurrijk, maar dankzij inspiratie van jullie kant wist ik dat de kwast wonderen kon verrichten. Voor twee euro durfde ik het risico wel aan ;-).  

De lampenkap bleek perfect te passen en na twee maal de buitenzijde met krijtverf van Pure en Original – kleur Thunder Sky – te hebben voorzien, zag je van de bloemetjes niets meer terug. 

Mijn jongste dochter begint al ‘nee hè, niet weer grijs’ te roepen, zodra zij mij over een metamorfose hoort praten en is er van overtuigd dat ik in huis recht op een depressie af koers, maar ik word er juist blij van! Het hoeft van mij niet allemaal heel donker, maar de grijze kleur zal hier vast nog wel vaker worden toegepast. 

Dit model lampenkap staat veel mooier en zo heb ik met een minimale uitgave voor mijn gevoel weer maximaal gescoord. 

Ik wens je een fijne week!

Liefs, Ingrid

Metamorfose kandelaar…

Laatst liet ik jullie mijn liefde voor kandelaren al zien, waarbij ik aangaf dat ik inmiddels ook alweer voor een ander exemplaar was gezwicht. Deze keer niet bij een woonwinkel, maar bij de kringloop. 

Dit model vond ik al heel lang mooi, dus toen ik deze kandelaar bij de kringloop op mijn netvlies zag verschijnen, was het raak. 

De gouden kleur die er op aan was gebracht, was veel minder mijn ding maar met een aantal blikjes verf op voorraad had ik er alle vertrouwen in dat het met de kleur wel goed zou komen. 

Ik heb de kandelaar geverfd met krijtverf in de kleur Thunder Sky van Pure & Original. Eerst wilde ik er nog bakpoeder op aanbrengen, maar ik was bang dat het - net als bij een eerdere keer bij een andere kandelaar - te zilverachtig zou worden en zou gaan glanzen. Ik heb de kandelaar twee keer geverfd en het daar vervolgens bij gelaten. De kaars op de kandelaar lijkt op de foto roodbruin, maar heeft in werkelijkheid meer de kleur van de krans. 

Voor nog geen twee euro kon ik dit toch echt niet laten staan en ik ben weer helemaal tevreden met het resultaat. Wel met het voornemen dat er op deze tafel niets meer bij mag, want less is more is nog steeds mijn motto. Maar dat is best lastig wanneer je over zoveel dingen enthousiast kunt worden ;-)! 

Ik wens iedereen een hele fijne dag!

Liefs, Ingrid

Verzameling…

Een paar jaar geleden begon ik – geïnspireerd door medebloggers – zoutvaatjes en suikerstrooiers te verzamelen. In eerdere posten vertelde ik er al eens over en in mei 2013 (klik) liet ik de laatste update van de verzameling zien. Eerlijk gezegd dacht ik dat er daarna niet veel bij was gekomen, maar toen ik laatst ging vergelijken kwam ik tot de conclusie dat er toch wel fors was uitgebreid. 

Inmiddels staat de teller op 18 strooiers en vaatjes. Ik vind het nu wel goed zo, al zijn kleine zoutvaatjes moeilijk te weerstaan. Ik vind het trouwens wel bijzonder dat ik nog nooit een exemplaar heb meegenomen, die eenmaal thuis toch al in zijn soort aanwezig bleek te zijn. Soms moesten mijn hersencellen bij de kringloop daarvoor wel even in de hoogste versnelling, maar dat pakte toch telkens wel goed uit ;-). 

Dit is zo’n grappig exemplaar! Ik weet zeker dat ik voor de bijl ga wanneer ik er een vind die nóg  iets kleiner is. Om aan de verzameling toegevoegd te kunnen worden, moet je als zoutvaatje of suikerstrooier trouwens wel van glas zijn en worden tweelingen zoals gezegd niet toegelaten :-). 

Dit slanke exemplaar vind ik ook leuk van model.

 

Als het goed is, is nu de verzameling (aardig) compleet. Maar ik beloof niets, want als ik ergens een ienie mienie zoutvaatje signaleer, die aan de eisen voldoet ….tja, dan ga ik vast wel weer overstag.  

Ik wens je een hele fijne dag!

Liefs, Ingrid

Mijn 500e post: sober tin…

Bij een bezoek aan de kringloop kwam ik onlangs weer eens een hele bijzondere vondst tegen. Het lijkt wel of zulke dingen mij aantrekken – ik weet niet wat dat is – maar ik werd er weer helemaal gelukkig van ;-). 

Vaak staan tinnen kannetjes op sierlijke pootjes, maar het mooie van dit exemplaar vind ik juist dat het sober is. Uiteraard wilde ik ook even kijken in welke staat de binnenzijde van het kannetje zich bevond en tot mijn verbazing zag ik er opgerold een foto in zitten, met op de achterzijde een geschreven tekst.

Op de een of andere manier word ik dan ter plekke helemaal week ;-). Ik vind het zó mooi om dan ineens met iets in handen te staan, dat jaren geleden door iemand is gemaakt en waar een boodschap op vermeld staat. 

“Maart 1960

Opzij van de leeslamp hangt Jo Dijkstra haar pentekening ‘de Munttoren’. Boven mijn hoofd een koperen bordje ingelegd met zilveren vogels afkomstig uit Peru. Op de voorgrond de suikerpot en melkkannetje van ons trouwcadeau v/d R.C.M.A. De theepot is bij de zilversmid, handvat eraf. Verteerd! Het tinnen theepotje is van ons 12½ jarig huwelijksfeest”.

 

De dame op de foto heeft in haar hand dit tinnen theepotje. Ik heb geen idee wanneer het 12½ jarig huwelijksfeest heeft plaatsgevonden, maar hoe dan ook…dit tinnen kannetje is dus al minstens 54 jaar oud! 

Op de onderzijde staat vermeld dat dit product afkomstig is van Jeka uit Tiel. Ik weet niet of deze tinnen kan van oorsprong al zo vol deuken zat, maar ook dat vind ik heel erg mooi. Op de foto staat helaas geen naam, maar wie weet krijg ik een keer een bericht van iemand die hier zijn of haar familie in herkent. Dat zou pas écht bijzonder zijn. Het kannetje staat hier op een stoer schaaltje, dat ik laatst bij De Potstal kocht. 

Zoals al aangegeven is dit mijn 500^e post! Dat is toch wel een mijlpaal in al die jaren dat ik hier mijn foto’s en verhalen aan jullie heb laten zien en lezen. En ondanks het feit dat ik tegenwoordig wat minder post, blog ik nog steeds heel graag. Men zegt altijd dat je op je hoogtepunt moet stoppen, maar dat laatste ben ik voorlopig echt nog niet van plan. Daarvoor geniet ik er nog veel te veel van, niet te vergeten ook van alle mooie posten die ik bij veel blogsters nog altijd met heel veel plezier lees. 

Alvast een heel fijn weekend gewenst!

Liefs, Ingrid

Kandelaar…

Een aantal maanden geleden vond ik bovenstaande kandelaar in een toen nog andere uitvoering bij de kringloop. Leuk van prijs, leuk van model, maar de kleur was niet helemaal naar mijn zin. 

Een poging om de kandelaar een andere look te geven, werd zoals je hier kunt zien geen geslaagd project. Ik verfde de kandelaar grijs en deed er wat bakpoeder op, maar doordat de verf blijkbaar nog te nat was, werd het een beetje zilverachtig en kreeg het glans…dat was nu niet bepaald wat ik in gedachte had ;-). 

Ik moffelde de kandelaar een beetje weg, maar toen ik laatst in dat hoekje aan het poetsen was, vond ik dat het acuut anders moest. Inmiddels had ik al meerdere keren met muurvuller gewerkt, dus ging ik daar mee aan de slag. Niet te dik erop gesmeerd, want ik wilde uiteraard wel dat de kandelaar haar vorm zou houden. 

De werkwijze is nagenoeg gelijk zoals beschreven bij de pot die ik laatst bewerkte (klik). Met het verschil dat ik bij de kandelaar behalve tuinaarde ook koffieprut heb aangebracht. Missie geslaagd! 

Liefs, Ingrid

Een geslaagd project…

Een paar posten terug liet ik jullie een pot zien die door mij met muurvuller en verf was bewerkt (klik). Super leuk om te doen en ook best wel verslavend was mijn ervaring. Ik waarschuwde jullie toen al dat ik de smaak te pakken had, ik keek bij de kringloop dan ook telkens uit naar een volgend 'slachtoffer'.

Toen dat even op zich liet wachten (lees: mij dat tot heden toe niet lukte), gaf ik mijn ogen in huis goed de kost en moest onderstaande pot het ontgelden.

foto van februari 2013

Eigenlijk was het de bedoeling dat het na de grijze variant van de vorige keer nu een licht exemplaar zou worden.  Na de witte muurvuller heb ik er een roomkleurige verf op aangebracht, maar daar zie je nu nog maar weinig van terug. Mijn ervaring is inmiddels wel dat er gaandeweg iets ontstaat en het lastig is om vooraf al precies te weten hoe het er uiteindelijk uit komt te zien.

Zelfs de voor- en de achterkant verschillen van elkaar. Op de eerste foto zie je nog duidelijk de lijnen van de oorspronkelijke pot, op bovenstaande foto zijn deze lijnen veel minder goed zichtbaar en is ook de kleurschakering anders.

De (donker)bruine kleur op de pot komt net als de vorige keer van koffieprut, daarnaast heb ik ook grijze en donkergrijze verf gebruikt. Hoewel ik een lichte variant voor ogen had, ben ik met het eindresultaat meer dan tevreden. Het was best een geklieder (mijn handen zagen er op een gegeven moment niet meer uit) maar wat was het weer leuk om te doen! Ik wil niet alles in huis op deze manier bewerken, maar ik sluit niet uit dat ik weer overstag ga als ik bij de kringloop een mooi model tegen kom. In de keuken heb ik als alternatief trouwens ook nog wel iets staan, dat heel goed voor een metamorfose in aanmerking zou kunnen komen ;-).

Ik wens je een hele fijne week!

Liefs, Ingrid

P.S. Ik krijg de laatste tijd regelmatig reacties van volgers, die ik zelf niet kan bereiken, omdat ze geen blog hebben. Ik wil hen deze keer in het bijzonder bedanken voor het feit dat ze elke keer de moeite nemen een reactie achterlaten: super leuk! Elke reactie van wie dan ook wordt sowieso erg gewaardeerd!