Lentegevoel en reclame

Het lente gevoel is er hoor! 

Dat we nog tot onze enkels in de sneeuw staan, ach.

Verder wil ik nog even reclame maken. Voor wie het nog niet weet, de beste droger aller tijden, moedertje natuur in samenwerking met vadertje tijd.

Geheel gratis en voor niks, waar vind je dat nog?

Ook in de winter? Ook in de winter.

En met regen? Dan is er altijd wel een droge plek onder een dak. Vergeet vooral niet, 

na regen komt gewoon weer zonneschijn.

(Nee, ik krijg geen commissie ;-))

Kuch, hoest, nou dat weer!

Kijk, de lente komt eraan. Dikke plakken sneeuw glijden van de daken. Een leuk spelletje om hout te halen zonder iets in je nek te krijgen. Oplossing,de kinderen hout laten halen,niets aan de hand :-)

Ondanks de zon, meer licht en hogere temperaturen duurt de kwakkelwinter voor Lief nog wat langer. Kuchen, hoesten en een stem als Eucalypta de heks. Kortom weer verkouden. 

We trekken de kruidenpotten maar weer uit de kast. Salie aftreksel om te gorgelen tegen een zere keel, een gesneden ui naast het bed voor meer adem, een vlierbessen waterijsje om de algehele weerstand op te peppen, lauwe pepermunt of vlierbloesemthee om de koorts wat te temperen, een gesneden uitje in een doekje met een haarband achter het oor tegen de oorpijn. Het is maar goed dat we niet meer in de middeleeuwen leven, anders belande ik nog op de brandstapel.

Normaal staat er ook tijmhoning  op het menu bij kriebelhoest. Helaas, mijn pot met tijm is leeg. In een blad, wat ik van een buurvrouw leende, stond een huismiddeltje wat me wel wat leek. Honing met ui. Wat een goed idee, beide heeft iedereen altijd wel in huis. Niets zo vervelend bij een recept als je de ingredienten nog moet halen, zeker als je niet fit ben of een van je kinderen. Honing en ui dus.

Snij een ui aan stukken en voeg een aantal eetlepels honing toe. De honing was door de kou in huis bikkelhard. Geen probleem, dicht bij de kachel is het zo weer vloeibaar. Na ongeveer 12 uur zeven en je bent klaar. (tot die tijd geef je gewoon uit het mengsel dat staat te trekken).

Ondanks al mijn goede bedoelingen en ijverigheid weigert Lief de honing. Vol overtuiging en met een ongekende vastberadenheid wordt mij medegedeeld dat honing van de bijtjes is en dat wij dat hebben afgepakt, dat wil ze niet. Punt. 

Nou dat weer!

Lekker spelen in het zonnetje.

December

Net als in Nederland is bij ons de winter in volle gang. Al sinds half November wisselen perioden van sneeuw en ijs zich af met dooi. Zo nu en dan is het zelfs zo glad op onze weg dat ik de oprit niet op kan en de auto in de berm moet parkeren. Gelukkig wonen we bijna midden in het dorp en kunnen we lopend naar school, sportzaal en de (ieniemienie)supermarkt. Wat een luxe!

Aangemoedigd door de sneeuw hing de man al in November de kerstverlichting op. Vooral op druilerige dagen is dat kleine beetje extra verlichting zo fijn. Best vreemd, in Nederland hadden we er niet echt behoefte aan, maar nu is het gewoon fijn om de kerstverlichting van de buren te zien. Een mens zit soms raar in elkaar.(Wij kochten braaf een timer voor de buitenverlichting, maar het is heel zweeds om alles dag en nacht te laten branden)

Elk jaar hebben de kinderen ook een kerstkalender. Een lange slinger met zakjes waar elke dag iets in zit, iets lekkers, een spreuk of een kleinigheidje. Dit jaar ontbrak mij de puf om er wat van te maken. Tussen de verjaardagen van de twee oudsten vloog ik op en neer naar Nederland om familie zaken te regelen. Gelukkig was oma E in Zweden om te helpen. Ondanks alle hulp had ik echt geen zin om 4 kerstkalenders in elkaar te zetten. Helaas, we slaan een jaar over. Wat we wel doen is elke avond onder het eten een aflevering kijken van 'Jakten på tidskristallen' ,de kerstkalenderserie op het zweedse kinderkanaal (barnkanalen.se). Op de radio is er ook een hoorspel met elke dag een aflevering. Bij alle twee hoort een kerstkalender en trouw worden de bijbehorende vakjes elke dag geopend. Tellen we toch nog af naar kerst ;-) 

Na alle drukte van de  afgelopen maanden nam ik me voor om in December wat tijd voor mijzelf te maken. Heel erg gelukkig en blij word ik als ik iets kan maken. Dat hoeft niets ingewikkelds te zijn, gewoon iets simpels zoals washandjes uit een oude handdoek of vaatdoeken uit een oude trui. Gek genoeg schiet dit er vaak bij in. In de supermarket gooi je een vaatdoek net zo makkelijk in je winkelmand. Erg veel pijn in je portemonee doet dit niet en het scheelt een hoop gedoe met naaimachine en husselen met tijd. 

Als ik eenmaal op stoom ben, ben ik niet meer te stoppen. Hier en daar gedurende de dag steel ik wat minuten om iets te maken. Tot nu toe , washandjes, vaatdoeken, filtjes voor onder de stoelpoten, handenscrub, deodorant, een luchtje in mijn geurbrander, vogeltraktaties, twee tafelkleden en een kussen voor in de schommelstoel. Ik ben weer een blij ei!

Verder kocht ik een boek digitaal, jawel mijn eerste! The unsettlers van Mark Sundeen. Ik lees hem op mijn telefoon, dat is wel grappig want het boek gaat over mensen die echt back to basic gaan. Dus niet in een hutje in het bos met zonnepanelen erop, internet , auto en mobieltje. Geen computer, geen ingelegd water of stroom, niets. Bij haar kun je er al meer over lezen. Een goed boek, over hoe het ook anders kan. Het komt hier vast nog een keer terug.  

Om helemaal te onthaasten keek ik de documantaire  'All the time in the world'. Deze documantaire gemaakt door  Suzanne Crocker gaat over haar gezin die wil ontsnappen aan het jachtige hedendaagse leven en het leven naar de klok. Ze besluiten 9 maanden, in de winter, in een hut van een vriend in de bush van Alaska te gaan wonen om hun natuurlijke ritme weer terug te vinden. Het is grappig om te zien dat ze in het begin hun jachtige gedrag gewoon voortzetten in de bush, het zit er zo ingesleten. Een mooie documantaire over een hedendaags gezin die graag weer met elkaar en de natuur in verbinding willen komen.

Hoe staat het met jullie tot nu toe in decmeber? Druk, grootse plannen of net als mij een stapje terug?

Lesje vedspis

Pang! Ik schrok me rot, terwijl ik aardappels stond te schillen aan het aanrecht. Wat nu weer?  Het kwam ergens uit de buurt van de vedspis die brande. Meteen moest ik aan een aflevering van 'The good life ' denken waarin het houtfornuis ook rare geluiden maakte en vervolgens een hele lading roet uit de kachel kwam. Kijk even bij 4 minuten en 20 seconden voor wat ik bedoel.


Afijn, na een paar minuten kwam er geen roet spontaan naar beneden noch stond de keuken blauw. Na nader inspectie bleek een plaat in het stookcompartiment helemaal krom en een gat te hebben. Inte bra!

In het stookgedeelte van de vedspis zitten 2 beschermplaten, een aan de linker en een aan de rechterkant. De ene kant beschermt de wand van de oven en de andere kant de wand van de watertank, afhankelijk van hoe de vedspis gebouwd is. Hier onder een filmpje van onze vedspis (klik hiervoor op de afbeelding). De watertank zit links van het stookcompartiment en de oven rechts.

.

Thuis is..... waar de ketel fluit.#vedspis #ecofan

A post shared by Helena from the North (@helenafromthenorth) on Aug 31, 2017 at 11:34pm PDT

Van de schoorsteenveger, die toevallig die week langs kwam, kreeg ik een adres in de buurt voor het bestellen van losse onderdelen. Deze beschermplaten moeten ongeveer om de 10 jaar vervangen worden. Weer wat geleerd.

Rara, welke is nieuw en welke is oud?

Van de bovenkant kun je de plaat goed zelf vervangen. Fijn.Nu kan ik weer met een gerust hart kokerellen.

Leuk voor de kinderen, vogelvoer maken

Wat doe je op een regenachtige middag als de kinderen elkaar om de 5 minuten in de haren zitten? Juist, dan probeer je er een draai aan te geven. Afgelopen vrijdagmiddag moest de sfeer hoognodig verbetert worden. Wat in mijn ogen ook hoognodig was, was vogelvoer voor buiten. Niets zo rustgevend als naar buiten staren naar etende vogeltjes, terwijl binnen je bloedjes elkaar......
Vorig jaar In Oskarshamn maakten we van eikels lekkers voor de vogels Klikkerdeklik. Helaas zijn de eikels die we dit jaar hebben gevonden op 1 hand te tellen. Tijd voor een andere strategie.

Als eerste moeten er taken gezocht worden. Kan iedereen buiten even uitrazen. Het liefst een beetje uit elkaar anders wil iedereen dezelfde tak hebben, natuurlijk.

(nu volgt een reeks belabberde foto's)

In de supermarkt kocht ik een groot blok cocosvet en een zak vogelzaad. De cocos is anders dan de dure uit de potjes, namelijk een restproduct en daardoor van mindere kwaliteit en minder duur. Van het blok snij je dunne plakjes, eventueel met een kaasschaaf. Nu kun je het vet om een tak kneden. Dit gaat heel makelijk omdat cocosvet smelt zodra je het in je handen houdt. Ongevaarlijk voor kinderhanden.  Klieder maar een eind raak.

Daarna pak je een handje vogelzaad en kneed dit in de cocos om de tak. Zelfs voor kleuterhanden een makkie.

Het maakt niet uit welke vorm de tak heeft of hoe ver je de tak wilt bekleden met cocos en voer. 

Tot slot kun je met een touwtje de taken ergens ophangen. Wil je het voer een beetje beschermen tegen regen dan kun je nog een groot blad aan het touw rijgen of een stuk boombarst. Net wat er voor handen is.

We hadden veel lol met het maken. Kliederen is gewoon leuk. Het opruimen viel mee en als bonus hadden we allemaal super zachte handen van het cocosvet. Middag gered. 

Huisje

Gisteren was het prachtig weer bij ons, net als in Nederland. Ideaal om nog een stukje van het huis te schilderen. Snel gaat het niet, maar met kleine stukjes komen we er ook. Het vervelende is dat alle oude verf er af moet. Overal. Op sommige plekken, zie foto hier onder, gaat dat makkelijk, maar op sommige plekken moet er echt een verfstripper aan te pas komen.

Wel een gedoe met een krabber en verfstripper inclusief verlengsnoer op een ladder. Ik ben niet echt een held op grote hoogten.

Op sommige plekken kan ik er echt niet bij. Om het huis zit een soort van plantenperk met struiken en daarom lukt het niet overal om de ladder goed neer te zetten.

Iedereen vindt het ook nodig om advies te geven. Zweden en Nederlanders, gevraagd en ongevraagd. We hebben  ook een vakman op verfgebied naar het huis laten kijken. Zijn advies was om al het hout te vervangen. De man trok wit weg na deze mededeling, maar bij mij borrelde er een soort van rebellie op. Wat nou vervangen? De planken zijn oud, maar (op een aantal na) niet rot. Dat ze niet meer ogen volgens de laatste trend..... dat is wat anders. Dus na de melding dat dit geen optie was voor ons kregen we alsnog een passend verf advies. De vakman wilde geen garantie geven voor het resultaat en we mochten niet met onze vinger naar hem wijzen als iemand vroeg wie ons geadviseerd had.

Tot nu toe zijn de man en ik erg tevreden met het resultaat. De witte verf voor de kozijnen kunnen we nog niet proberen. Dit is een ander soort verf en kan pas in het voorjaar weer gebruikt worden. Geeft niets, er is nog genoeg wit te verwijderen en rood te smeren.

Wanneer het af is? Afhankelijk van weer, andere activiteiten en zin. O, dat laatste mag ik eigenlijk niet schrijven, maar dat doe ik lekker toch. Het zal wel duidelijk zichtbaar zijn als het af is, dus niemand hoeft te vragen.

Vlierbessen

Het is toch wat, zit ik dit jaar weer zonder vlierbessen! Er zijn natuurlijk ergere dingen, ik weet, maar zelfgemaakte hoestbonbons en siroop van vlierbessen zijn wel een hele fijne aanvulling voor ons medicijnkastje. 

Na een verhuizing is het elke keer weer opnieuw uitzoeken, waar je wat kunt vinden. Dit geldt niet alleen voor winkels, tandarts, huisarts, enz. maar ook voor de planten, bloemen, bessen en paddestoelen die ik wil verzamelen. Het kost tijd voor je je omgeving goed kent. Waar kan ik veilig plukken, dat is nog best een kunst.

Vlierbessen dus..... ik loop me al weken suf te zoeken. Nu weet ik drie plekken; bij mijn oude buurtjes in de tuin, bij het leistenen museum in het dorp en op de begraafplaats een dorp verderop. 

Mijn oude buurtjes hebben zelf hun bessen al geplukt, de struiken bij het museum zijn vorige week gesnoeid, blijft dus over, de begraafplaats. Mijn kinderen gruwelen hier van. Je gaat toch niets plukken op de begraafplaats? Een heel klein beetje maar? Zit vast extra voeding bij, grap ik nog. Nee.

Toch trekt dat dan, die plek, met vlierbessen. Totdat Lief en ik voorbij rijden tijens ons wekelijkse boodschappenrondje in de stad. Voordat we er erg in hebben (ahum), staat de auto op de parkeerplaats, zoekt Lief kastanjes en pluk ik.........

De jongens zijn me vast dankbaar als straks de kucherietes weer uitbreekt. Een beetje extra voeding doet vast wonderen.


Voor een vlierbessen promotie praatje en een simpel recept Klikkerdeklik

De eeuwige was

Je zou er een boek over kunnen schrijven, de was. Voor mij een bijna dagelijks terugkerend iets. Denk je dat je veel was hebt met jonge kinderen in wasbare luiers...... mwah.... neem eens (pre) pubers in huis die ook nog eens veel sporten. En ja, de handdoeken worden meerdere keren gebruikt, niet vieze kleren kunnen nog een dagje en niet elke week is er schoon beddegoed. De wasmand vult zich op bijna, voor dat bijna lees vooral verder, magische wijze als hij net leeg is.

Als eerst moet de was in de wasmand belanden. Dat blijkt nogal moeilijk hier in huis, daarom maar elke ochtend een rondje door de slaapkamers om wat van de vloer te plukken. Het zou opvoedkundig beter zijn om het te laten liggen, maar jak...... vreselijk om een kamer binnen te lopen en tegen een vuile pendek aan te kijken. Vandaar het wasrondje. 

Het sorteren van de was. Witte was, bonte was, 40 en 60 graden en verder rijkt mijn programma niet. Van de wasmachine wel hoor, daar staan tig programmas op. Alsjeblieft laten we het simpel houden. Dit geldt ook voor het wasmiddel, 1 voor  de bonte was en 1 voor de witte was. Voor zelf gemaakt wasmiddel lees KLIKERDEKLIK  uit 2012.

Voor wol maak ik een uitzondering. Niets zo leuk als wolletjes wassen in een sopje. Echt waar. Vaak heb ik ze dan ook zelf gebreid en is het geen straf om ze nog een beetje extra aandacht te geven.

Tot slot, het drogen. Het liefst hang ik de was buiten aan de waslijn. Daar kan ik echt blij van worden, wapperende was. Het wordt ook altijd zo heerlijk fris buiten. Wat als het buiten niet kan? Dan is er het wasrek binnen, waar 1 volle trommel kan hangen. Niet echt een fraai gezicht, want ik ben in staat om het rek door het hele huis te slepen om de was droog te krijgen.

In ons huis nu gaat dat zo

In het huis in Nederland ging het zo

of zo......

Voor de hardnekkig drogende was zoals spijkerbroeken en dike truien heb ik altijd nog ons bakbeest. Het is net een sauna in het hok waar hij staat.

Niet erg charmant, rechts hangt was, maar heel effectief.

Na het drogen volgt het strijken

en daarna belanden alle kleren netjes gevouwen in de kast. Eitje toch? Kind kan de was doen. Wie dat zinnetje ooit bedacht heeft....

En morgen beginnen we gewoon weer fris en fruitig overnieuw.

Zelfgemaakte cadeautjes

Op oudjaarsdag 2016 zat ik heerlijk bij de houtkachel van vrienden in Nederland. Die dag was ik aan een nieuw haakproject begonnen, een granny square deken. In 2017 zou mijn schoonzus 50 worden en het leek mij  leuk om een deken voor haar te haken. Het liefst zou ik alleen maar zelfgemaakte cadeaus geven, maar ja....meestal bedenk ik dat te laat en is er niet voldoende tijd om zonder stress iets te maken. Misschien dan alleen voor hele speciale gelegenheden? Dan bedenk ik aan het begin van het jaar voor wie ik iets wil maken en kan daar dan op mijn gemakkie mijn liefde en tijd in steken.   Een goed voornemen voor 2017, vond ik zelf. 

Mijn schoonzus werd 50 in augustes, het moest toch een makkie zijn om de deken af te hebben. Inderdaad, begin maart was de deken af. Mmmm, toch niet helemaal. Ik vond de deken te smal en wilde hem groter maken. Helaas was de wol in Nederland gekocht en kon ik in Zweden niet hetzelfde vinden. In april was ik in Nederland en vond toch nog dezelde wol. Pfieuw. Helaas kwam er van haken daarna niet zo veel meer en voor je het weet is het half augustes. 

Maar, nu kan ik in de herkansing. We vieren de verjaardag van mijn schoonzus pas eind oktober. Als een bezetene heb ik dus gehaakt om de deken breeder te maken. Alleen, onervaren als ik ben, is er nu te weinig wol voor de rand. Hahaha, lach als een boer met kiespijn.

Op Instagram deelde ik mijn project en het gebrek aan wol. Sommigen boden aan om wol voor mij te zoeken in Nederland. Zo lief! Gelukkig vond ik ongeveer zoiets in de stad (1000* blij). Nu ga ik heel snel die deken afmaken. Het is bijna eind oktober en je weet maar nooit wat er nog tussen kan komen.

Over stamppot en chips

 We zijn niet allemaal even dol op aardappels hier, maar stamppot gaat er altijd in. Wortel, prei, sla(!), boerenkool stamppot, het gaat er hier in als.....stamppot. Voor een maaltijd moet er dan ook minstens 1,5 kg aardappels geschild worden en dan vul ik vaak ook nog aan met pastinaak.  Als alles dan in de pan zit, rest er een hele berg schillen. Goed voor de kippen of komposthoop. Helaas hebben we nu geen kippen of komposthoop en blijft die schillenberg mij maar aanstaren.Totdat......

de transformatie tot chips plaatsvond! Nog meer liefde nu van de kinderen voor stamppot, want stamppot=chips

ps. we maken al Jaren eigen chips. Wil je weten hoe? Klikkerdeklik (ach wat is dat al weer lang geleden, 2011 en wat waren de jongens klein!)

Nu gaat er een wereld voor ons open

appeltaart=appelchips

wortelstamppot=wortelchips

en die pastinaken?

Pastinaakchips is misschien wel heel lekker.........

dat gaan we binnenkort eens proberen

of heeft iemand ervaring?

Bezint eer gij begint, of zoiets

 Na een hoop gesjouw en gestapel vorige week begonnen mijn schouders en nek toch een beetje te protesteren. Typisch een gevalletje van een 40tig plusser die na een tijd zonder lichamelijke inspanning opeens vol aan de bak gaat. Dat is vragen om problemen. Ga je sporten dan weet bijna iedereen, eerst opwarmen  en regelmatig  reken en strekken. In principe is een uurtje hout sjouwen hetzelfde als een uurtje sporten. Zeker als je er een beetje tempo in zet en lekker door werkt. Dat was ik vergeten.

Beetje wisselvallig weer, maar wel mooi!

Eerst kreeg ik een waarschuwing dat het te dol werd met als gevolg een zere nek en schouders. Aaaa, gaat wel over en we gaan vrolijk door. Misschien nog een tandje erbij, dan zijn we eerder klaar.  Wie niet luistert moet maar voelen en een dag later zit mijn nek vast. Lekker dan.  Een verplicht dagje lichamelijke rust.

Relaxen dat doe je dus zo!

Ergens achterin de kast stond nog een flesje zelfgemaakte massageolie tegen stijve spieren.Gewoon simpele olijfolie waar een maand jeneverbes in heeft gezeten (klikerdeklik). Wat was ik blij dat ik de fles meeverhuist had. Dankzij de rust, olie en een warme sjaal was ik de volgende dag weer helemaal fit. Gelukkig maar, want er is nog heel wat werk te doen op de boerderij. Nu nog wat rek en strek oefeningen zoeken om herhaling te voorkomen. Iemand tips? (behalve het werk  door iemand anders laten doen ;-))

Stapelen maar!

Het is tijd om met mijn luie kont van de bank af te komen. Het stapel en sleep seizoen met hout is weer begonnen.
Leefden we vorig jaar nog in een huis dat geheel electrisch verwarmd werd is het nu  hout dat de klok slaat. In de boerderij zit een hele oude vedpanna  die een buffervat met water opwarmt die vervolgens weer het water voor de c.v. verwarmt.

Vedpanna

De vorige bewoners gebruikten iets van 80 kuub hout per jaar. Whoet, 80 kuub!!! Voor de vergelijking, in Nederland gebruikten we ongeveer 10 kuub per jaar en in ons vorige huis in dit dorp 25 kuub. Nu hoort er een stuk bos bij de boerderij, 12 hectare, en zou die 80 kuub geen probleem moeten zijn, theoretisch. Maar.... die bomen staan nu nog gewoon. Neerhalen is geen problem dat hebben we vaker gedaan, maar hoe krijg je die bomen uit het bos bij je huis? Vervolgens moet alles gezaagd, gehakt, gestapld en gedroogd. In augustus zijn we hier pas echt gaan wonen en het was al vrij snel duidelijk dat dat hout uit eigen bos dit jaar niet meer ging lukken.  Gelukkig zit er een houtboer in de buurt die nog een beetje hout had. In augustus hout bestellen is echt veel te laat, dat kan beter in het voorjaar en scheelt ook nog eens veel geld. Helaas,soms gaan dingen anders en dan is het maar zoals het is.

Eerste lading hout

Goed, de houtboer kwam met zijn trekker en storte 15 kuub hout. Het stapelen kon beginnen. Nou mijn lichaam had al even geen zwaar werk meer verricht.  Nu verdeel ik het werk natuurlijk wel over een aantal dagen, drie keer per dag een uurtje, maar voelen kon ik het wel. Supertrots was ik toen al het hout gestapeld in de schuur lag. Dat was wel van korte duur, want de houtboer storte de volgende dag gewoon nog eens 15 kuub. Jippie, mijn sportschool abonnement is vanzelf verlengt ;-)

Blij ei als de bult weg is.

Na deze 15 volgen er nog eens 15 en daarmee hoop ik dat we de winter door komen. In de tussentijd moeten we maar eens een plannetje maken voor ons eigen hout. De mannen van het gezin, sorry stereotiep, kijken verlekkerd allerlei filmpjes op internet over de meest brute machines die je voor al het werk kunt aanschaffen. Voorlopig is er nog alleen vrouwkracht beschikbaar.....met zo nu en dan een beetje kinderarbeid. Alle stapelcomplimenten die ik van de man krijg in het weekend neem ik met een glimlach in ontvangst. Een soort van alternatieve economie, zonder bonnetjes en belasting. Voorlopig is die vrouwkracht zo gek nog niet.

Troep!

Om een beetje op de hoogte blijven van het nieuws in Nederland neem ik elke dag een kijkje op nos.nl. Woensdag verscheen het volgende bericht.

De Gezondheidsraad waarschuwt voor het gebruik van desinfectiemiddelen. Het effect is niet bewezen. "Desinfecterende middelen zouden alleen gebruikt moeten worden waar ze echt nodig zijn", zegt de Gezondheidsraad. Producten die op een betere hygiëne gericht zijn, kunnen ertoe leiden dat mensen juist sneller ziek worden. 

Antibacteriële handzeep bijvoorbeeld doodt naast schadelijke bacteriën ook bacteriën die ons lichaam nodig heeft. Antibacterieel mondwater kan leiden tot een verhoogde bloeddruk. De desinfectant triclosan in tandpasta kan de schildklier en daarmee de hormoonhuishouding in de war gooien.

Ook de volksgezondheid wordt bedreigd, zegt de Gezondheidsraad. Gebruik kan leiden tot resistentie. Door de synthetische bestrijdingsmiddelen worden de bacteriën sterker. Daardoor worden ook antibiotica minder effectief. 

Alleen als de zeer besmettelijke MRSA-bacterie in huis is kan extra ontsmetten raadzaam zijn, zegt de Gezondheidsraad. Beleid van de overheid moet gericht zijn op zorgvuldiger gebruik van desinfecterende middelen.

Juist. Middelen die de bevolking massaal gebruikt zijn eigenlijk ziek makend. De volksgezondheid wordt bedreigd!  Dat is nogal een boute uitspraak........ waar blijft het afraden dan? Ik lees alleen waarschuwen voor. WEG MET DIE TR***! zou ik dan persoonlijk zeggen. Ruimt het ook wat op in de supermarktschappen.

Dat antibiotica als medicijn soms nodig is, daar zijn we het denk ik allemaal wel over eens. Alleen als het niet anders kan. Ook over het gebruik van antibiotica in de veeindustrie (onze vleesjes, melk en eieren, zullen we maar zeggen) zijn de meeste mensen het wel eens. Liever niet.Het grote gevaar is echter dat we dagelijks  in aanraking komen met antibacteriële stoffen zonder dat we het weten e doden bacteriën  die we zo hard nodig hebben om gezond te blijven. 

De groene vrouw schreef er al eens HIER  een stuk over. Hoe we dagelijks meer antibiotica opnemen dan we in de gaten hebben. Ik knip en plak even een stuk, voor de luie klikkers. Het is wel heel belangrijk om te weten namelijk.

Veel producten hebben een bepaalde mate van bacteriedodende stoffen nodig. Bijvoorbeeld omdat het toch wel fijn is als je badkamer gewoon echt fris is in plaats alleen optisch. Maar die stoffen krijg je vaak ook binnen zonder het in de gaten te hebben. Dit zijn de meest voorkomende bronnen van dagelijkse, onbewuste antibiotica:

• Verzorgingsproducten – antibacteriële handzeep dus, cleansing producten voor je huid, antipuistjesspul; maar ook nagellakremover, douchegels, shampoos en zelfs sommige tandpasta!
• Schoonmaakmiddelen – niet alleen Dettol en andere antibacteriële schoonmaakproducten, maar ook verreweg de meeste andere schoonmaakmiddelen (zelfs biologische).
• Lenzenvloeistof – je vingers zijn notoire bronnen van bacteriën, die bij het dragen van lenzen in een gesloten omgeving terechtkomen tussen je lens en je oog; lenzenvloeistof bevat dus antibiotische stoffen om je ogen daartegen te beschermen.
• Pesticiden – nee, wij eten ook niet al onze groenten en fruit biologisch. Ja, het is een stuk duurder en nee, het is niet overal te krijgen. I know. Maar pesticidenresten op je dagelijkse 250 gram & 2 stuks is wel degelijk een belangrijke manier van darmflora-oorlogvoering. Je bacteriën worden er niet gelukkig van.

bron: groene vrouw.nl

Nu heb ik zelf een zeer gevoelige huid en kan helemaal niet tegen verzorgingsproducten, schoonmaakmiddelen, wastoevoegingen en noem maar op. Net als zoonlief 2 krijg ik dan eczeem. In 2011, jeetje wat gaat de tijd snel,  poste ik al eens mijn eigen recept voor handzeep. Simpel, goedkoop en destijds ,volgens Wikipedia, net zo effectief onder huis-,  tuin- en keukenomstandigheden. (maar als ik geopereerd moet worden mogen ze zoveel antibacteriële handzeep gebruiken als ze willen)

Voeg bij 500 ml gekookt water een handje  geraspte 'Savon de Marseille' (of andere zeep naar wens). Roer flink zodat de zeep oplost in het water. Voeg meer geraspte zeep toe als je de zeep dikker wilt hebben. Vergeet echter niet dat het mengsel indikt als het afkoelt. Laat alles afkoelen en giet het in een handpompje.

Heb je super vieze handen schep dan eerst een beetje suiker in je handen en voeg daarna de zeep toe. Nu kun je je handen schoon scrubben. Werkt perfect!

Ben nu wel heel benieuwd of er nog een vervolg komt aan de uitspraak van de gezondheidsraad.  Wat denk jij? 

Kerstkaarten

Zoals elk jaar ben ik weer `fashionably late` met de kerstkaarten.Lekker belangrijk, maar toch. Nu versturen we er niet zo heel veel. Alleen wat naar naaste familie, een paar vrienden en een paar oud buurtjes. Meestal maken we de kaarten zelf.

Vorig jaar was de kaart twee dagen voor kerst af, ahum. Er is ook een kleurplaat van de kaart, HIER vind je de link naar de download.

Dit jaar doen we het simpeler allemaal. Gewoon een ideetje van internet geplukt, kan de oefenversie wel even laten zien. 

Zo leuk om te doen, je vingers onder verf te kliederen.

Kennen jullie `make awesome art`  van Koosje Koene? Heel inspirerend en een bron aan info om te leren tekenen. Kijk HIER eens voor het maken van een snelle kerstkaart.  

Verder zijn we in volle voorbereiding om naar Nederland te gaan (lees: de wasmand en koelkast moeten leeg). Ondertussen hebben we al zo vaak gereisd dat ik niet zo goed begrijp waarom ik daar eerder stress van kon hebben. Alhoewel, met een veestapel die je achterlaat, is het natuurlijk wel andere koek. Nu hoeven we Ibbeltje de kat alleen maar naar het opvangadres te brengen en een plekje voor de geredde kauw, die in het houthok woont, te zoeken.

Gisteren vonden zoonlief 2 en zijn vriendjes een kauw met een slechte poot. Onze zoon, grote dierenvriend, kon het natuurlijk niet aanzien, een gewonde vogel. Ik werd huilend opgebeld, of ik wilde komen met een doos en handschoenen. Nu woont de kauw in het houthok en wordt liefdevol verzorgd. Hopelijk is hij morgen genoeg bijgekomen om hem vrij te laten. Een vogelopvang heb ik nog niet gevonden en ik denk niet dat hij mee kan naar het kattenpension of dat hij welkom is bij een van de vriendjes. Nee paps en mams, ik beloof dat we hem niet meenemen. 

Morgen is het de laatste schooldag voor de jongens en Lief. Vanmiddag staat koekjes bakken, marshmallows versieren en bedankjes schrijven voor de leerkrachten op de planning. Laat de vakantie daarna maar komen, we zijn er klaar voor. (Duimen dat we de kauw kunnen uitzetten)

Zoet presentje

Al een paar weken zag ik vanuit mijn ooghoeken onderstaand blad in de winkel liggen. Ik had er zelfs al een keer in gebladerd en begon spontaan te kwijlen van de recepten. Niet kopen, niet kopen, niet kopen. Niet vanwege de centjes, maar vanwege het ontbreken van enige zelfbeheersing als er  iets van chocolade in ons huis is. Eerder maakte dat niet zoveel uit, maar tegenwoordig lijkt elk pondje wel door het mondje te gaan.

Uiteindelijk deed oma E. mij het blad cadeau. Hemels, wat een heerlijkheid. We hebben er uitgebreid in zitten neuzen. Tot onze verbazing zijn de recepten niet eens zo ingewikkeld en zijn alle ingrediënten in de supermarkt te krijgen. Dat biedt perspectieven!

Zo vlak voor de kerst vind ik het leuk om mensen een extraatje te geven. Vooral degene die zich inzetten voor mijn kinderen. De leerkrachten op school, maar ook zeker de mensen die alle sportclubjes en andere vrijetijds clubjes begeleiden.Vaak zijn het vrijwilligers die er  keer op keer voor zorgen dat mijn kind een sport of activiteit kan beoefenen. Die mogen best een keer verwend met een kleinigheidje. Het liefst iets zelf gemaakt met hulp van de kinderen.(Het liefst iets waarbij ze mijn hulp niet nodig hebben, maar dat is ben ik bang een illusie)

De Zweden zijn echte zoetekauwers en chocolade liefhebbers. Voor de voetbaltrainers maakten we al bovenstaande snoeppotjes. Alleen..... chocolaatjes zijn echt schreeuwend duur in Zweden, zeker die met een fair trade stempel.

Gelukkig biedt het blad ' Julgodis'  uitkomst. Een super makkelijk recept, wat de kinderen dus bijna helemaal zelf kunnen maken, dat niet zo heel veel gaat kosten. Het moet in grote aantallen ;-)

Het is heel simpel. Je hebt nodig;

- marshmallows

- pure chocolade (fair trade)

- cocosrasp

- nootjes, maakt niet uit welke

Smelt de chocolade in een pannetje op een laag vuurtje.

Stamp de nootjes fijn in een vijzel en doe ze in een schaaltje.

Doe de cocosrasp in een schaaltje.

Dip ongeveer 1\3 van de marshmallow in de vloeibare chocolade en daarna in de cocos of in de nootjes.

Leg de marshmallow op een bordje om af te koelen.

Als ze afgekoeld zijn kun je ze in een potje doen of zoals hierboven in een puntzakje, goddisstrut op zijn zweeds, die je vouwt met een driehoekig papiertje.

Klaar!

Heerlijk voor in een kop met warme chocolademelk of thee of ouderwets geroosterd boven een vuurtje.

 We hebben het nog niet uitgeprobeerd, maar volgensmij kan er niet veel mis gaan. 

Misschien vouwen we ook nog wel van die puntzakjes. Onze voorraad lege potjes gaat er met een rap tempo doorheen.

Hebben jullie ook nog van die kleine weggeef ideetjes?