"KRAKOWIACZEK" Wanda Chotomska, Maria Uszacka

"W Krakowie
zdarzyła się historia taka:
ten pan,
który o dwunastej godzinie
hejnał z wieży Mariackiej
trąbić powinien,
zamiast hejnału
zagrał krakowiaka:

"Krakowiaczek jeden
miał pojazdów siedem - 
zatrąbiła trąbka
pod krakowskim niebem.

Jeśli chcecie wiedzieć,
jakie miał pojazdy,
to wam za chwileczkę
opowiem i każdym."

Nasza Księgarnia 1983

"AWANTURA W PRZECHWAŁKOWIE" Igor Sikirycki, Maria Uszacka

Jak Na Straganie Jana Brzechwy jarzyny kłóciły się zajadle, tak i tu, w Przechwałkowie rzemieślnicy wykrzykiwali zalety swoich zawodów i wyższość jednego cechu nad drugim. Nie sposób było ich pogodzić, dlatego też każdy z nich zaprzestał dostarczania swoich uług i towaru pozostałym. Ależ się narobiło w grodzie! Ale mądry król zaradził konfliktom. Zmiana  nazwy grodu  doprowadziła do zadowalającego wszystkich  porozumienia i pokoju.

"Rolnik przestał orać ziemię,
Bo o kamień stępił lemiesz.
Rycerz chodził jakby struty - 
Zrobił sobie ciasne buty.

Kowal męczył się zajadle,
Klepiąc bułki na kowadle.

Kucharz Gaweł, sprytny wielce,
Ryby łowić chciał widelcem.
Choć uwijał się wspaniale,
Wbił widelec sobei w palec.
Widząc skutki łowów takie,
zaczął łowić je hamakiem,
lacz mu nie szło tak dalece,
że utopił hamak w rzece.

A kominiarz miał w komorze
Pełniuteńki wór ze zbożem.
Los dla niego był łaskawy,
Bo i młynek miał do kawy.
więc się cieszył, że w niedzielę
Całe zboże w młynku zmiele.
Pół dnia kręcił suche ziarna,
Wyszła mąka, ale czarna.

Więc zawołał: "Nie poradzę,
Zamiast mąki widzę sadze!"
Drwal z dnia na dzień tracił siły.
Nie mógł zdobyć nowej piły.
A ta, która w domu była,
Tak okrutnie się stępiła,
Że nią nawet i zapałki
Nie mógł pociąć na kawałki.
Wreszcie dnia któregoś rano
Zrobił piłę sam - drewnianą.
W lesie jednak zaklął szpetnie:
"Cóż za piła? Drzewa nie tnie!"

Biuro Wydawnicze "RUCH", Warszawa 1969

"HEJ, SŁONECZKO" Stanisław Grabowski

Maria Uszacka (ur. 1932), autorka ilustracji.  Dyplom w 1957 roku na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w pracowni Jana Marcina Szancera (to mówi wszystko:-). W tym samym roku bierze udział w wystawie "Grafika i ilustracja".

Stanisław Grabowski urodził się w 1946 roku w Nowym Mieście Lubawskim. 

W latach 1980-1994 pracowała jako dziennikarz telewizyjny, reżyser-dokumentalista i scenarzysta. jest autorem ok. filmów dokumentalnych i programów telewizyjnych dotyczących głównie kultury i historii. Otrzymał za swoją pracę liczne wyróżnienia i nagrody, w tym Srebrny Krzyż Zasługi.

Jego debiutem książkowym był opublikowany w 1980 r. w „Naszej Księgarni” tom "Mama, tata, brat i ja" (wiersze dla dzieci). To samo wydawnictwo wydało również jego kolejne książki poetyckie i prozatorskie dla dzieci.

Współpracuje z wydawnictwem „NK” jako recenzent wewnętrzny, obecny jest w 17 podręcznikach szkolnych (czytanki, wypisy), tłumaczony na języki obce, zapraszany na polskie i zagraniczne imprezy i sympozja poświęcone literaturze dla dzieci, juror wielu konkursów literackich.

Wydał dotychczas ok. 40 książek prozatorskich i poetyckich, laureat konkursów dramaturgicznych, znawca życia i twórczości ks. Jana Twardowskiego (pisze o nim książki i artykuły). Był redaktorem naczelnym kwartalnika „Poezja i Dziecko (2003–2006). Od 1999 r. związany z Ludową Spółdzielnią Wydawniczą, w latach 2006–2010 prezes i redaktor naczelny tej firmy.

Opublikował ostatnio: "Idę po dnie rzeki" (wiersze), "Pod Gajosa" (wybór dramatów), "Dzień wagarowicza" (opowiadania dla dzieci), "Wierszyki na cały rok" (wybór wierszy dla dzieci), "Z dziejów Kurzętnika i okolic" (monografia Gminy Kurzętnik), "W cieniu bratiańskiego zamku" (monografia Gminy Nowe Miasto Lubawskie). Obecny w wielu antologiach.

"Kto domu broni?
Topola wysoka.
Dniem i nocą
Spogląda na okna.


Kto domu broni?
Agrest wokół,
Nie podchodź
Do ostrych kolców."

"Do domu
Wróciłem wieczorem,
Z dziurą w rękawie,
Umorusany,
Kominiarz prawie.

A mama:
- Ileś ty czasu zmarnował!
A ja, nie kto inny,
Słuchałem muzyki deszczu
Z rynny.




Liczyłem wróble na płocie
Było ich krocie!

Port budowałem
Statkom śmiałym,
którym wiatr
Szarpie żagle z papieru.


I trening piłkarzy
Był ciekawy.
Od dziś
O piłkarskiej sławie marzę.

I motyl
Na łące mnie zauroczył,


I patrzyłem
W słońca żółte oczy.


I dal ciebie
Mam kwiatek polny.
O, zgniótł się w kieszeni.


Mamo, nie milcz..."

Nasza Księgarnia, Warszawa 1987