Zakochałam się w Duńczyku!
sobota, 16 lutego 2013
Duńczyk = duński dom, spokojnie, nie musicie zaraz pisać anonimów do M. ;D
Czasem tygodniami nie wpadnę na wnętrze warte w 100% opisania i wtedy ten blog przestaje być blogiem wnętrzarskim. A czasem znajduję dzień po dniu domy czy mieszkania tak piękne, że mogłabym nie spać i nie jeść, tylko na nie patrzeć i knuć, jak tu by w takim zamieszkać.
W tym przypadku aż mnie korciło, żeby się z Wami znaleziskiem podzielić od razu. No ale środek nocy był i na pewno niczego mądrego bym nie napisała.
Byłyby tylko "Aaaaaach!" "Ojej!" i "WOW!" ;D Bardzo elokwentnie ;D
Camilla Høeg Gade mieszkała da niedawna całkiem inaczej. Nie wiem jak, ale teraz mieszka cudnie!
Cała zmiana dokonała się po niezbyt fajnym życiowym doświadczeniu, jakim jest rozwód. Camilla potrzebowała poczuć, że znajduje się w pozytywnym, bezpiecznym miejscu. Dodatkowo chodziło o stworzenie jak najlepszego, najprzytulniejszego i wesołego miejsca dla dwóch córek.
Udało jej się! :)
Na jednej z zawieszonych na ścianie grafik znalazło się nowe motto Camilli:
Ciesz się życiem, zanim przeminie.
Proste i oklepane, ale czasem pewnie o tym łatwo zapomnieć, gdy przygniatają nas problemy.
Warto mieć taką mantrę na ścianie :)
Prostą białą kuchnię z meblami z Ikei Camilla zamieniła w prawdziwe kuchenne ciacho dzięki kolorowym płytkom naściennym mistrzowsko ze sobą zmiksowanym (dobrze zaprojektowana kolorystyka, uzupełniające się wzory) oraz gładką jak tafla szkła białą podłogą z żywice epoksydowej. Podłoga nieomal doprowadziła Camillę do bankructwa i szaleństwa. Podobnie zakup pojedynczych płytek. Ale znowu się udało i teraz Camilla tak lubi swoją kuchnię, że mówi "Mogłabym do końca życia jeść tylko owsiankę" :)
Prostym meblom towarzyszy również cudowny, tradycyjnie lekko obły, okaz lodówki Smeg. Ją z kolei wspierają limonkowy wazon i biało-czarne talerze z pojedynczymi literami tworzącymi napis EAT.
Większość ścian dzielących parter domu na niewielkie pomieszczenia została wyburzona tak, by kuchnia, salon i jadalnia tworzyły ze sobą jasną i przestronną całość znacznie ułatwiającą życie.
By nieco ożywić bazową biel (podłogi - poza kuchnią, gdzie położono żywicę - drewniane ale pomalowane na biało) Camilla zdecydowała się nie tylko na pastelowe, delikatne dodatki, ale również na zdecydowany kontrast w postaci wygodnego solidnego drewnianego stołu w jadalni, prawie czarnej witryny na styku kuchni z jadalnią oraz przeskalowanej mosiężnej przemysłowej lampy złowieszczo zwieszającą się nad miejscem do celebrowania posiłków.
Zdobyła się tez na mały żart w postaci paska tapety udającej biblioteczkę.
Na podobny krok Camilla zdecydowała się w salonie, w części wypoczynkowej. Z wszechobecnej bieli wyodrębniła ją przemalowując część ścian na kolor kojarzący się z burzowym niebem.
Stwierdziła, że będzie to zapewne jej ulubione miejsce odpoczynku, więc dodała tu trochę neonowych akcentów w przeciwwadze dla anielskich pasteli, które samodzielnie mogłyby wyglądać na nieco mdłe.
Za stolik przytulający się do kanapy, o podstawie z różnych kształtów pomalowanych na różne, delikatne kolory mogłabym oddać Camilli... całą owsiankę, jaką bym tylko miała kiedykolwiek ochotę zjeść! ;D
W takim gabinecie nie mogłabym pracować ;) Albo bym na niego patrzyła, że taki piękny, jasny i nowoczesny albo bym tkwiła w fotelu żywcem wyjętym z lat 60-tych i marzyła o nieco ładniejszej sypialni ;D
No bo sypialnia Camilli mi się nie bardzo podoba... (i jej Wam nie pokażę) ;P
Gabinet jest częścią pokoju dziennego, co dla mnie - tym razem na poważnie - nie jest dobrym rozwiązaniem. A gdzie, jeśli my musimy pracować, skupić się, ma się podziać reszta domowników, która akurat ma chęć na zabawę i dzikie harce?
Piękno pięknem, ale może aż tak nie warto tych ścian czasem wyburzać, nie tyle ;)
I część domu, którą zwykło się prezentować na początku, bo ją pierwszą mamy okazję oglądać po wejściu: przedsionek i klatka schodowa.
Siła i czar minimalizmu oraz nieśmiertelnego piękna kontrastu bieli z czernią.
Odrobina, dosłownie kropla żywego koloru, wspaniałe roześmiane buzie na wielkoformatowym zdjęciu i chce się wchodzić dalej :)
Podoba mi się też to, że wejście do domu nie mówi od razu wszystkiego o całej jego reszcie, jest tylko zaproszeniem :)
Więcej zdjęć i informacji (m. in. sypialnię, pokój dziewczynek, łazienkę) znajdziecie u źródła :) czyli tu:
Pokazuję Wam ten dom z jedną myślą:
obyśmy wszystkie potrafiły po porażkach podnosić się w takim stylu, w jakim Camilla urządziła swój "porozwodowy" dom! :)
Pucio!
;D
Wasza
fu
*I*
V