De spanning in het ritme...

 

Enkele jaren geleden zag ik een stapeltje oude nummers
van het blad "Handwerken zonder grenzen" in de kringloop liggen.
Soms stond er een artikel in ivm het maken van quilts.
 De nummers waar zo'n artikel in stond mochten
dan met mij mee naar huis.
Zo stond er in het nummer 3/93 een artikel van Henriette Beukers met
als titel:
"De spanning in het ritme"
Grootmoeders bloementuin herontdekt.
De volgende teksten heb ik uit dit artikel overgenomen!

"Tegenwoordig is het gebruikelijk om patchworkpatronen aan te
duiden met de Amerikaanse namen. Zo worden de bekende rozetten
van zeshoekjes "Grandmother's flower garden" genoemd.
We moeten hierdoor niet denken dat dit patroon een typisch Amerikaans
patroon is. Er zijn in verschillende Europese landen prachtige, oude
dekens bewaard gebleven geheel opgebouwd uit deze rozetten
van zeshoekjes.

 

Jetske Scheffrahn nam zich op een gegeven moment voor om een
werkstuk van kleine zeshoekjes te maken. Bij de patchwork- en
quiltwinkel van Den Haan & Wagenmakers in Amsterdam zag zij
een antieke, Nederlandse deken die zij als uitgangspunt koos.
Wat haar in dit oude stuk fascineerden was het levendige ritme.

Voor de rozetten worden meestal veel verschillende kleuren
en dessins gekozen. 

Zo wil ik het ook voor mijn Engelse quilt. Alle rozetten bestaan
uit zeven verschillende stofjes.

Als de achtergrond in één kleur wordt genomen, komen
de rozetten het duidelijkst tot hun recht.

 

Jetske ontdekte dat de manier waarop de rozetten aan elkaar
genaaid worden ervoor zorgen dat ze ofwel rechtstaan ofwel
kantelen.

Over het algemeen worden de rozetten met de rechte kant
precies evenwijdig aan een kant van het werkstuk
gerangschikt. Om een rozet is rondom een rand van 1 zeshoek
breed aangebracht, aansluitend komen de volgende rozetten.
Jetske noemt dit een statisch of dood evenwicht.
De rozetten staan stokstijf, bewegingloos.

Bij de tweede manier wordt rondom een rozet een rand
gevormd van 6 groepjes van 3 zeshoeken.
In de buitenrand, die vanzelf ontstaat, passen de volgende
rozetten er maar op één manier in, dus de weg wijst zichzelf.

Zo ziet de tweede manier van werken eruit.
De rozetten zijn iets gekanteld, alsof ze draaien, waardoor
het geheel vriendelijker overkomt. Jetske noemt het
een dynamisch of levend evenwicht. 
Voor mijn "Engelse quilt" heb ik besloten om eens
volgens deze tweede methode te werken.
Het is even wennen aan deze manier van werken maar
na een tijdje heb je het in de vingers!

Omdat ik zoveel mogelijk verschillende stofjes wil gebruiken
ga ik met mijn quiltmaatje op bezoek bij Quiltatelier
Wendy Vosters in Budel. Ik vind er een hele mooie selectie
stofjes die perfect passen bij de sfeer van de quilt zoals ik
het in gedachten heb. 

Thuisgekomen kan ik het niet laten om direct weer een rozet
in elkaar te puzzelen. Hier zit een beetje van Wendy van Weert,
Wendy van Budel en een beetje van mijn voorraad in.
Leuk toch?

Nu de stofjes rondom het kartonnen malletje rijgen.
Daarna alle zeshoekjes aan elkaar naaien en een
nieuwe rozet is weer klaar.

 

De lap is weer met één rozet gegroeid.

Tijdens het weekend was ik in wat magazines aan 't kijken
toen mijn oog hierop viel.

 

Van zo een foto kan ik echt blij worden.
Een quilt die perfect gestyled werd. Prachtig toch!! 

Hoe gaat het ondertussen met het "Leentjesbos" wat we
met de familie in november 2022 hebben aangeplant?

Zoals te verwachten was hebben niet alle boompjes deze eerste
jaren overleefd. Een aantal boompjes moeten we vervangen 
en er worden nog extra bomen geplant.

Het is een ijskoude ochtend in februari wanneer we deze
klus met een aantal familieleden aanpakken.

De koude kon onze kranige oma niet tegenhouden om
ook een kijkje te komen nemen tijdens de werkzaamheden.
Ze is ontzettend trots op dit project waar elk familielid in
vreugde en verdriet verbonden zal zijn.

* 20-11-1927 
† 05-02-2002

* 14-05-1956
† 12-12-2015

* 28-11-2024
† 11-12-2024

Mijn boekentip voor deze maand kreeg ik aangereikt door
één van mijn bloglezers. Het boek bestaat uit twee delen.
Nadat haar broer gesneuveld is tijdens de Vietnamoorlog
besluit de 20-jarige verpleegkundige Frankie Mc Grath om
aan het front in Vietnam te gaan werken.

Ze maakt er kennis met de verschrikkingen van een oorlog
waar niemand zich op kan voorbereiden. 
In het tweede deel volgen we Frankie wanneer ze terug in
Amerika is. Haar terugkeer naar Amerika, dat verscheurd is 
door de oorlog en de protesten, valt haar véél zwaarder dan gedacht.

Als illustratie bij dit boek heb ik foto's genomen van een
metalen First Aid koffer van het Amerikaanse leger.
Ze was in het bezit van mijn vader. Ik vond dit zo'n
opmerkelijk stuk dat ik deze koffer zelf ben blijven bewaren.
Spijtig dat ik nooit geweten heb hoe deze koffer in
zijn bezit is gekomen. 

Omdat ik nieuwsgierig was geworden naar de Vietnamese kant
van het verhaal heb ik dit boek gelezen.
Ik moet bekennen dat dit boek me nog meer heeft aangegrepen
dan het vorige boek.
Het is een indrukwekkend eerbetoon aan Vietnam, zijn geschiedenis
en de familie Tran.
"Oorlog heeft de macht bescheiden en beschaafde mensen in
monsters te veranderen"
Wat me van dit boek het meest is bijgebleven is de levensdrang die
in een mens aanwezig is. Zelfs als de situatie onmenselijk en uitzicht-
loos is is er toch nog die levensdrang. Zoveel respect voor 
de grootmoeder in dit verhaal!!
Fijne avond en tot blogs!
Liefs,
Liliane

Kennismaking met de pijnschaal....

 

De voorbije week hebben we hier spijtig genoeg kennis gemaakt met
de pijnschaal.
Door een afgescheurde pees in de schouder moest DH onder het mes!
Bij de laatste controle voor de operatie werden we vrij gerustgesteld
door de chirurg over het verloop na de operatie. Het werd ons toch
allemaal iets te rooskleurig voorgesteld dan hoe het uiteindelijk in
werkelijkheid uitdraaide. 10/10 is een prima resultaat behalve
op de pijnschaal!!
Maar even terug naar de dag van de operatie.....

Niets dat zo onderhevig is aan aanpassingen als een planning in 
een ziekenhuis (wat absoluut begrijpelijk is!)
Je hebt voortdurend te maken met vertragingen door operaties
die uitlopen.
Wanneer DH eindelijk aan de beurt is begint het wachten.

Ik hoef je niet te vertellen dat de minuten tijdens het wachten
voorbij kruipen!
Je kan je als "wachtende" partij maar beter goed voorbereiden
op zo'n dagje ziekenhuis.

Met een tasje vol geknipte lapjes kon ik de dag wel doorkomen.
Het was al donker toen zowel de sterretjes als DH klaar waren.
Nog helemaal onder invloed van de verdoving leek het of het
"piece of cake" zou zijn. Tot de volgende morgen.....
Veel (zware) operaties gebeuren in dagopname.
Thuis blijkt dan dat die pijnstilling helemaal niet onder
controle is. Uiteindelijk kregen we zwaardere pijnstillers
voorgeschreven zodat het langzaam wat draaglijker werd.
Het zullen nog lange pijnlijke weken zijn totdat de
revalidatie achter de rug is. Hopelijk wel met het
gewenste resultaat!

Vorige week heb ik met mijn quiltmaatjes een bezoekje
gebracht aan de quiltstudio van Wendy in Weert.
Er waren héél wat rollen stof in de opruiming wat
een ideaal moment is om een achterkant voor een
quilttop te scoren. Daarvoor ben ik goed geslaagd!
Ook tussen de fat quarters was er weer veel moois te zien.
Met de lapjes die ik nu gekozen heb ben ik flink buiten
mijn comfortzone gegaan. Normaal gezien kies ik niet
voor deze kleuren maar voor mijn nieuwe project
zijn ze perfect.

Mijn nieuwe project komt uit dit boek van Michelle Yeo.

We hebben haar ooit ontmoet in Nantes waar ik toen haar boek
gekocht heb. Ook de mallen voor de Seven Sisters quilt heb ik toen 
gekocht. Ze hebben jaren in de schuif gelegen maar nu was het 
moment gekomen om ze te gebruiken.

De quilt krijgt een plek in de logeerkamer, door de
kleinkinderen ook wel de apenkamer genoemd!
Ik ben super tevreden met mijn stofkeuze.
Ze passen werkelijk perfect bij het behangpapier!

Wanneer het eerste blok klaar is maak ik voor al de
volgende blokken reeds één sterretje als voorbeeld.
Ik werk graag op deze manier. Zo heb ik vanaf het begin
een goed zicht op hoe het geheel eruit zal komen te zien.

Hier nog enkele blokken in close up.

Het stofje met de zwarte achtergrond komt van bij Wendy.
Hoe fijn is het dan om in je eigen stofvoorraad het
perfecte bijpassende stofje te vinden!

Ook deze stofjes vond ik bij Wendy.
Heerlijk vintage van uitstraling....

In bovenstaand boek zie ik deze geweldige quilt.
Wat hou ik van de sfeer van deze Engelse quilt.
Omdat er geen afmetingen bij de quilt vermeld staan
zal ik een gok moeten wagen wat de grootte van het
hexagonmalletje betreft.

Ik probeer drie maten van hexagon blokjes uit
Het middelste blokje vind ik een mooie maat 
om mee te werken.

Voorlopig vind ik het ontzettend leuk om deze blokjes te maken.
Tot wat het zal leiden.... dat zal de toekomst wel uitwijzen.

Afsluiten doe ik met een kanjer (letterlijk en figuurlijk) van
een boek.
Dit boek draait om de vraag: "Wie heeft Nola Kellergan vermoord?"
Joël Dicker heeft met dit boek een geweldige page turner geschreven.
Het boek zit degelijk in elkaar en heeft een héél verrassend einde!
Ik heb er vele uurtjes leesplezier aan beleefd!
Lieve groetjes,
Liliane

Waar was de inspiratie nu?

Had ik pas een blog geschreven over "inspiratie" dan leek
het of ik daarna alle inspiratie kwijt was om een nieuw blogje
te schrijven.
Soms ontbreekt het me aan tijd, goesting en jawel inspiratie
om hier iets te laten zien. Maar zie, na 2 maanden van stilte is
het toch weer gelukt. Kijk en lees maar even mee.....
Eén van de reacties op mijn vorige blogpost kwam van Carla.
Zij is lid van de Genkse quiltgroep "Quiltgeniek", en nodigde me
uit om naar hun quilttentoonstelling te komen kijken.
Omdat een quilttentoonstelling zo dicht in onze buurt héél
uitzonderlijk is stond deze datum al snel in de agenda van
mij en mijn quiltmaatjes aangestipt.

 

Dit was de mooie blikvanger bij het binnenkomen van de tentoonstelling.

Ik heb vele quilts gefotografeerd maar ben vergeten om
de namen van de makers te noteren. Daarom bied ik mijn 
verontschuldigingen aan aan alle makers wiens quilt ik hier 
ga laten zien zonder dat ik hun naam erbij vermeld.
(de quilt rechts is van Carla)

Hier een close up beeld van deze mooie quilt.
Deze quilt deed me onmiddellijk denken aan een quilt die
ik vorig jaar op de tentoonstelling in Drongen had gezien
(zie blogpost van 29 september 2023)

Het was zo fijn om nog eens werk van collega quiltmakers te 
kunnen bewonderen. Het is toch een hele organisatie om
al deze werken te verzamelen en te presenteren.
Ik kan me de twijfels van zo'n quiltgroep goed inbeelden 
voordat ze uiteindelijk beslissen om zo'n tentoonstelling
op te zetten. Hebben we wel genoeg materiaal?
Welke locatie kiezen we? Hoe gaan we alles ophangen
en presenteren? Deze groep heeft er iets héél moois
van gemaakt. De tentoonstelling was overzichtelijk en
ruim opgezet. Een dikke proficiat aan iedereen die hieraan
meegewerkt heeft!!

Quiltmaatje Anita heeft direct een klik met deze moderne quilt!

Deze quilt vond ik super leuk gemaakt.

Door de stofkeuze leek het wel een confettiquilt!
Na het bezichtigen van de tentoonstelling hebben we
nog even zitten napraten met enkele leden van de quiltgroep.
Carla hebben we spijtig genoeg niet ontmoet. 
Hopelijk organiseren ze over 5 jaar nog eens een tentoonstelling.
Dan zijn we zeker en vast weer van de partij!!

Op 5 december werd onze Stella 3 jaar.
Eigenlijk vierden we dubbel feest want ook de Sint kwam langs.
Hij had weer van alles meegebracht voor al die lieve en brave kindjes.

Omi en opi kregen van de Sint een museumpas.
Hiermee kunnen we een jaar lang gratis op bezoek in
meer dan 235 Belgische musea.

Het eerste museum waar we op bezoek gingen was het
"Nationaal Museum van de Speelkaart" in Turnhout.

Filip Jaak Brepols (1778-1845) is een echte "selfmade man".
Hij begint als simpele knecht maar eindigt als grootgrondbezitter,
ondernemer en grondlegger van een ganse industrie.

Dit museum illustreert de fabricage van kaarten doorheen
de eeuwen. 

Omdat Turnhout een rijke traditie van drukkers en kaartenmakers
heeft, ligt een forse klemtoon op het technische aspect.
Maar ook het gebruik van kaarten en de vele toepassingen komen aan bod.

De gepassioneerde drukkers van het museum trekken 2x per
maand de historische drukpersen in gang. Op deze dagen komt
het museum echt tot leven. De vele boeiende verhalen van de
drukkers krijg je er gratis bij!

De oorsprong van het kaartspel ligt in China.

Kaartspel zoals wij het kennen.

Deze stapel ligt klaar om versneden te worden.

Eerst naar de grote schaar om er lange stroken van te snijden.

Daarna naar de kleine schaar om er individuele kaarten van te snijden.

Een oud stalenboek van de Firma Brepols.

Het kaartspel associeer ik vooral met de generatie van mijn ouders.
In die tijd kwamen de mensen regelmatig samen om een avondje
te kaarten. Ook voor schrijvers was het kaartspel een bron
van inspiratie. Kijk maar naar deze scene uit het boek
"Alice in Wonderland" van Lewis Carroll (1865)

Ook Suske en Wiske hebben hun eigen kaartspel en stripverhaal.
Zelf herinner ik me een lied over een spel kaarten.
Het ging over een soldaat tijdens de Tweede Wereldoorlog
voor wie alle kaarten een betekenis hadden.
De kaarten waren voor hem een bijbel, almanak en kerkboek
tegelijk. Misschien herinner jij je dit lied nog wel?

Deze film zag ik in november. Ik ga niet vaak naar de film maar 
als het er dan toch eens van komt kan ik er ook echt van genieten.

Begin december waren we een weekendje weg.
Ik denk dat dit het leukste eierdopje is wat ik al ooit gezien heb!

Dit boek had ik meegenomen. Het is het eerste boek wat ik van 
Kristin Hannah las. Ik vond het niet echt mijn ding. Maar ik ga deze
schrijfster zeker nog een kans geven. Een ander boek van haar
( "Vergeten vrouwen" ) is naar het schijnt een erg mooi boek. 
Dat staat alvast op mijn lijstje nog te lezen boeken!

Voor de kerstperiode heb ik alvast wat toepasselijke 
boeken uitgezocht. Misschien is het een beetje van hetzelfde
teveel. Ik zal snel weten of het me kan boeien.

Wat me absoluut wist te boeien was dit boek.
 Het werd door Reese Witherspoon gekozen voor haar
boekenclub. Zoals steeds kiest zij boeken waarin sterke vrouwen
de hoofdrol spelen.
Dit verhaal is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van
Louise de Bettignies (1880-1918). Zij woont in Lille wanneer de
Duitsers deze stad in 1914 bezetten.
Zij wilde een werkelijke bijdrage leveren in de strijd tegen de
Duitse oorlogsmachine en richt zo een verzetsgroep op onder de
schuilnaam " Het Alice netwerk"
Zij werkt voor de Britse geheime inlichtingendienst.
Haar netwerk telt op z'n hoogtepunt ruim 100 leden en was een
van de succesvolste spionagenetwerken van de Eerste Wereldoorlog.

Het meest aangrijpende deel van het boek vond ik de 
passage over Oradour-sur-Glane.
Dit Franse dorpje werd op 10 juni 1944 volledig verwoest.

Een Duitse pantserdivisie viel het dorpje binnen.
De Duitse soldaten dreven alle mannen van het dorp bijeen
in graanschuren en fusilleerden hen.

Alle vrouwen en kinderen werden in de kerk bijeengedreven.
In de kerk stond een doos met explosieven. De brand die daardoor
in de kerk ontstond kende slechts één overlevende: Madame Rouffanche.
Op drie uur tijd werden 642 mensen vermoord.
Het was de grootste massaslachting door Nazi's op burgers
in Frankrijk.

Tot op de dag van vandaag zijn de spookachtige ruïnes van het 
dorp Oradour-sur-Glane een monument.
De huizen zonder daken, muren vol kogelgaten, de verbrande
klok die voor eeuwig op vier uur is blijven stilstaan, de
verroeste Peugeot die voor altijd geparkeerd staat bij het
marktplein.
Madame Rouffanche heeft er de rest van haar leven in 
de buurt gewoond.

(foto: Luc Van Waeyenberge)
Hierboven zie je een afbeelding van Louise de Bettignies.
Door haar onwaarschijnlijke moed heeft ze het leven van vele
mensen gered. 
In Froyennes bij Doornik in de provincie Henegouwen staat
dit monument voor haar omdat ze hier door de Duitsers werd
gearresteerd. Zij stierf in Duitse gevangenschap aan tbc op 
27 februari 1918.

Veel steekjes werden de voorbije weken niet gemaakt.
Af en toe werk ik aan dit hexagonproject.
Er is een tijd geweest dat ik zo'n blok op enkele dagen
af kreeg. Nu duurt het soms maanden voordat het laatste 
hexje de cirkel rond maakt. 

Nu het laatste blogje is geschreven is alweer een blogjaar
afgesloten. Dankjewel voor alle reacties die ik hier mocht ontvangen.
Ze worden erg geapprecieerd en zijn dikwijls de motivatie voor weer een 
volgend blogje. Hopelijk brengt 2025 genoeg inspiratie om hier te
blijven doorgaan.
Geniet van de feestdagen en tot in 2025!
Groetjes,
Liliane