2 ŞEY...

• Erenimo kreşe giderken otobüs götürdü birgün..Akşam elinde kocaman otobüs resmi olan ve kendisinin boyadığı resmi getirdi.
• Yine Erenimo kreşe sünger bob'unu götürdü. Akşam geldiğinde elinde sünger bob çizilmiş ve kendisinin boyadığı resmi getirdi.

Bunları niye yazdım çünkü çok ama çok mutlu oldum. Öğretmeninin bu kadar ince ve Erenimo'yu sevindirecek aktiviteler yapmasından dolayı.
İşte bu iki şey beni çok sevindirdi..

OKULA GİTMEK İTTEMİYOOOMM

Oysa ne güzeldi...Her sabah heyecanla kalkıyor giyiniyor okula sevinerek gidiyordu. Hatta kendi isteğiyle yarım gün olan okulunu tüm gün bile yapmıştık.
Tatil nedeniyle verdiğimiz ara başa dönmemize neden oldu. Yaklaşık bir haftadır yine ağlayarak gidiyor okula. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilemiyorum. Kreşi aradığımda hemen susutuğunu etkinliklere katıldığının söylüyorlar.
Bıktım artık birşeyleri başaramayıp herşeyi sil baştan yaşamaktan...

VELİ OLMAK..

Erenimo okula başladığı andan itibaren hayatımızda büyük değişiklikler yaşadık diyebilirim. Bunlar oldukça olumlu değişmeler.

İlk başta yapışık ikiz gibi hayatımızı idame ettirirken Eren artık bir birey olduğunu farketti. Benden bağımsız yaşamayı öğrendi. Bu benim için kendime zaman ayırma fırsatı imkanı doğurdu. Babasıyla birbirlerini keşfetme olanağı ortaya çıktı.

Ben olma duygusu bütün işleri de 'ben yapabilirim' olgusuyla bütünleşti. Özellikle son bir hafta 'ben kengim giyinebilerim' nidalarıyla evin içinde dolaşmasından bunu anlayabiliriz.

Oyun oynamasını öğrendi. Oyuncaklarıyla bütünleşti. Çoğu zaman onları kişileştirmeye başladı. Bir çoğuna derin anlamlar yüklese de ben oldukça memnunum.

El becerileri gelişti. Kalem tutma,boyama,kesme,yapıştırma...Eşleştirme de eskiden beri oldukça yetenekli olduğu için daha da ilerledi.

Arkadaş ilişkilerini öğrendi. En iyi arkadaş kavramının geliştirdi. ''ben şaka yapmıştım'' bahaneleri bile sunmaya başladı. Arkadaşlarıyla yaşadığı maceraları anlatmaya başladı. ''anne biliyomusun Yiğit'le aynı sandalyeye oturduk..''

Yemekle aramız hala düzelmese de zorlamıyorum. Acıkınca kendi istiyor. Ama hala belirli yiyecekler.

Yarın bu ''küçük adam'ın veli toplantısı var..Hep velilerle haşır neşir olan biri olarak veli olmaz neymiş öğreneceğiz..

Umarım bizim için iyi bir deneyim olur..

SON GÜNLERDE

Kreşin bize katkıları çok oldu ve hissettirmeye başladı. Eren eve her geldiğinde o gün olanları en ince ayrıntısına kadar anlatıyor. Öğrendiği şarkıyı yada tekerlemeleri söylüyor. Düzenli olarak sayı sayıyor . Düzene alıştı. Oyuncaklarıyla çok güzel oynuyor, onları konuşturuyor.

Şunu düşünmüyor değilim. Kreşin sağladığı düzeni,alışkanlıkları ben neden başaramadım. Şu sıralar kendimi sorguluyorum. Yaptığım yanlışlıkları,yapmadıklarımı düşünüyorum. Ama içimde huzur var. Eren mutlu dolayısıyla biz de mutluyuz.

Doğumgününe az bir zaman kaldı. Öğretmeniyle konuştum. Kreşte kutlayacağız. Çok sevinecek mutlu olacak eminim. Şimdiden söylemeye başladı. Doğumgünü için aldığımız kıyafetleri hergün giyip foto bile çektiriyoruz. O sevindikçe ben seviniyorum , herşeyi yerinde zamanında görsün bilsin yaşasın istiyorum.

Kreşte öğrenip bize söylediği şarkılar..

'' bini bini bi kuş konmuştu,peenceyeme konuştu,aydım onu içeyiye ,cik cik ötsün diye,pı pı edeeken canlandı,ellleeeyim bak boş kaldı.''

''bi elimde beşşş paamak şay bak şay bak şaaaaay bak..bi idi üç dört beş''

Geçenlerde mama sandalyesine oturdu çorbasını içecekti. Bi baktım ellerini açmış ''yemezsem büyüyemem ,okuluma gidemem,çabuk çabuk yiyelim,okkulumuuzaa gideelim.'' dedi.

Şaşkın şaşkın baktım. Yedim bitirdim.

Bu kadar güzel şeyin yanında sabrımızı zorlayan isyanlara götüren vukuatlar da olmuyor değil. İstediği bişey anında olmalı. İstediği bişey hemen alınmalı. Her kıyafeti giymiyor,çoraplarına kadar karışıyor. Dışarı çıkarken,uyurken terlik giymek istiyor. Kreşe giderken mutlaka yanında bişey götürüyor. Geçenlerde terliğini götürmüş. Bazen durup dururken ağlamaya başlıyor saatlerce sürüyor bu durum. Ne dediğini anlamıyoruz ve söylemiyorda niçin ağladığını. Sadece salya sümük ağlıyor. Bişeyi başaramadığı zaman sinirlerniyor''yapamıyoorum'' diyerek sinir krizlerine giriyor. Bu babası ve benim için çok ama çok yorucu olmaya başladı. Kesinlikle ikna olmuyor. Tatlı dil,ödül , ceza hiçbirisi işe yaramıyor..Bu da zamanla geçer diyip sabrediyoruz.

Geçen gün oyuncaklarını elbirliği ile düzenledik eskileri ayırdık . Oynamadığı oyuncakları okula anasınıfına verdim. Kendi oyuncaklarını mutfakta kullanılan plastik çekmecelere yerleştirdim. Çok iyi oldu. İstediği oyuncağını alıp oynuyor geri yerine koyuyor:)

Son günler de biz böyleyiz işte. Biraz resim ekleyip postu tamamlayalım.

Kreş Sohbetleri

Kreşe ilk başaldığımız zamanlarda Eren kreşte nasıl vakit geçiriyor diye merak ediyordum. Eve geldiğinde kreşle ilgili sorularımıza istediğimiz dönütleri alamıyorduk.
Son üç haftadır biz sormasakta kendisi anlatmaya başladı. En güzeli hiç ummadığımız anlarda kreşte öğrendiği şarkıları ve hikayeleri söylemesi.
Aklıma gelen birkaç kreş sohbetini yazıyım dedim...
- ,,,sevlay öötmenim alçın beni.
- biz bugün pilav yedik. Dede çoobası içtim.(mercimek)
- tik tak tik tak hikaaaye şaati başlıyooo.
- Hiyadet öötmenim bugün yemekte yanımda otuudu.
- Benim yatağım yok..niyeeee
- Yiğit var ya o şüt içti uyudu.
- beenim aakaşlarım uyudular.
- Anne benim işim yeede..( iş dediği o gün yaptığı etkinlik)
- Düyiye öötmenim bana bakmıyoo(5 yaş grubu öğretmeni)
- 'mırnav mıynav piş kediler..
- elimiz yıkarken elleyy havaya diye baarıyoş.
- Yemeğimizi öötmenlerimiz koyuyor.
Şimdilik aklımda olanlar bunlar. Ama gün geçtikçe anlattığı hikayeler ve olaylar git gide artıyor.

okul yolunda....

sabah kalktık. saat 6 civarı. Erenimo okul için motive edildi. Bunun için giydirilip foto çekildi. (terlik ayrıntısına dikkat çekerim. bu ayrı bi post konusu)

Önden arkadan sağdan soldan her yönden çekim yaptık..

Gül diyince aniden dişler görünüyor..

Sponsorumuz Ben 10 abiye teşekkürler...

ömey bana ayaba veymiyooo

bu cümle beni o kadar mutlu etti ki...hani niye diyeceksiniz? içinde bir sürü olumsuz durum var?
Erenimo'nun kreş macerasını hepimiz biliyoruz. Biraz sancılı bir süreç olsa da sonunda alıştı. Ama kreş dönüşü fazla dönüt alamadığımız için kreşte yaşadıkları bizim için bilmeceden öteye geçemedi.
Bu akşam oğluşla kuleler yapıp yıkıyoruz. Araba yarışları oynuyoruz derken birden ''Ege'nin terlikleri var'' dedi. ( bu arada terlik manyağı bir oğluşum var)
'Ege kim oğluşum okuldan mı dedim''
'' ötmennlerim ona ege diyorlar dedi.''
hazır iletişim başlamışken kurcalayım dedim.
''hımm peki arabaları kimle oynuyorsun okulda''
''atahan ve ömeyle oynuyorum ''dedi ve devam etti.
'' ama ömey bana ayaba veymiyooo''
ben gülmeye başladım '' peki sen ona veriyor musun?
''hayır'' dedi
böyle devam etti. Aslında ömer'i çok seviyormuş. Onunda memişi varmış:)) gibi bir sürü şey anlattı.
AH güzel oğlum arkadaşın olmuş kavgalara başlamışsın kendince diyaloglar geliştirmişsin.
Sen büyümüşsün...

büyürken...

zaman sen nelere kadirsin...şöyle geçmişe dönüp baktığımda neler neler geçti ne hüzünler ne güçlükler ...insanoğlu unutmasa yaşayamazdı herhalde.
Ben çocuklara aşık bir insanım. Çok severim minik yürekleri. Evlendiğimde 2 yıl sonra çocuğumuz olsun diye bir plan vardı kafamda. Ama her zaman planlarınız sizin istediğiniz gibi gerçekleşmiyor.
Biz eren'e kavuşmak için 5 yıl bekledik. Beklerken çok yorulduk. Ağladım yıprandım...HErşeye gerçeklere kapattım kendimi. Pasif hayattan fazla beklentisi olmayan sadece işle yoğunlaşan bir insan oldum çıktım. Hayatı esprili yönleriyle yaşarken fazlasıyla karamsar bir insan olup çıkmıştım.
Bıraktım düşünmez oldum ve yaptığım bir testle değişti hayatım. Koskaca 9 ayı karnımda tepiciklerle geçirdim. 23 ekimde kucağımda mis kokunla tanıştım. Emzirme savaşları gaz çığlıkları diş sancıları ilk adımları ilk sözcükleri derken bugün elime verdiği o kağıt parçası beni benden aldı gitti.
Oğlum okullu olduğundan beri beni bambaşka duygular esir aldı. Bugün koşarak yaptığı çalışmayı getirdi. O kadar masum o kadar eren'ce bir çalışmaydı. Bayıldım öptüm kokladım yavrumu. Herşey bitti herşey unutuldu. Yıllarca negatif çıkan testler hastane koridorları herşey bitti gitti.
O kağıt parçası bana mutluluk getirdi. Büyürken oğlum beni de büyütüyor büyülüyorsun...

kreş güncellemesi(nurturia saolsun:))))))

Hangi başlığı atsam diye düşünürken nurturia'da kullandığımız meşhur kreş güncellemesi aklıma geldi. Sen çok yaşa nurturia..

Evet kuzu pazartesi itibariyle kreşe başladı. Eren'in tavrı tarzına göre bu işi kolay hallederiz hiç sorun olmaz nasıl olsa yarım gün gidecek iç seslerine karşın Erenimo bizi fena yanılttı.

KREŞ 1. GÜN: Akşamdan eşyalarını hazırladım. İçimdeki kelebeklerle uyuduk. Sabah kalktık. Okula gideceğini biliyordu. Anlata anlata okula geldik. Öğretmeni karşıladı. Bizim ki hemen oyun parkına yöneldi. Diğer çocuklarla oynamaya başladı. Bende öğretmeniyle bikaç konuyu konuştum. Baktım bizim ki kendi deyimiyle komacan kamyonlara saldırmış oynuyor. kapıya yöneldim. Ve eve doğru yol aldım. İçimde tuhaf hisler ve seslerle eve geldim. Müthiş bir boşluk sessizlik..Hep şikayetlendiğim kendi kendime kalamadığım diye hayıflandığım günlere inat hiç keyfim yok. Evin tadı tuzu yok. Elim kolum kalkmadı oturduğum yere çakıldım. Sonrasında saat geldi erenimo'ya doğru yolculuk başladı. Koşar adım kapıya yöneldim.

içerde kuş gibi bi ses''kim delmiş?' anne diyince o nasıl bir ağlama anlatamam. Saatlerce sarıldık bana kızdı...Doğal olarak ağlamış. Bİzi aramış öğretmenine kızmış..Beklemiyordum. O kadar keyifli bırakmıştım ki..hemen komplo teorileri ürettik eşimle.. acaa kızdılarmı üzdülermi...v.s v.s..sonrasında kendine geldi ve anlattı. olumsuz bir durum yoktu.

KREŞ2.GÜN: Sabah boyalarını kreşe bırakalım telkiniyle yola düştük. eline küçük poşetini verdim. İçinde yedek kıyafetleri. Bakıcı annemiz karşıladı bu kez. İçten güleryüzlü bi kadın. Tuttu elinden minno'nun hadi dolabına koyalım derken içeri süzüldü . Biz babayla sap misali yine kapıdaydık. Öğretmeni geldi tavrı nedense bize profesyonel gelmiyor. Allah'tan diğer öğretmen seçeneğimiz var. Belki çok iyidir ama ısınamadıuk nedense. Eve geldim ..uyusana be kadın. Başka zaman olsa dövünür durursun..Eren yok ya ben yine meşhur koltuğa gömüldüm elimde bilgisayar...(nurturia sen yine yaşa)

Almaya gittik. Düne göre gayet iyiydi. Öğretmenin ağzından kerpetenle alıyoruz lafları. Eşimde bende tedirginiz biz doğru mu yaptık diye.

KREŞ 3.gün: Kıyafetlerin kendi seçti. Gömlek giyecem dedi. Süsledik püsledik arabaya bindik. Okulun kapısına geldik diğer öğretmenimiz gelmiş. Görünce ısındım. Daha profesyonel. Erenimo içeri gitti ama ağladı bu sefer. Bakıcı anne bizi sakinleştirdi. Eve geldim. Ev dolu bu sefer kardeşimler var. Uyumaya çalıştım. Kalktım oyalandım. Dedesiyle almaya gittik. Teyzesi Burdur'a gidecekti görmeden gitmeyim diye onlarda geldiler. Servis şöforüyle karşılaştık kapıda. Eren yemek yiyor diye. Sevindim ilgileniyorlar en azından tüm personel. Erenimo 5 yaş grubu öğretmeni ve Sevgi öğretmeniyle geldiler. Bugün düne nazaran iyiymiş. Sevgi öğretmenini sevmiş. iletişimini kurmuş. Bende sevdim. Bugün bende oğlumda daha iyi eve döndük.



Süreç böyle ilerliyor. Bende Eren'de alışacak. Biz çok yapışık bir ana oğuluz. Birbirimizin arkadaşıyız. ÇOk kavga ederiz çok oynaşırız..Niye zor geliyor diye sorarsanız

notlar...

• yarın kreşin ilk günü.
• çantasını hazırladım gözümden yaş döküldü dökülecek. (ben bu sıpadan nasıl ayrılırım bilmem ilerde)
• akşam alışverişe çıktık bir terlik krizi yaşadık ve erenimoya bininci terliğini aldık.
• vesikalığını çektirmiştik ben böyle bir masumiyet görmedim...bakıp bakıp seviyorum.
• içimde kelebekler uçuyor.
• içimde korkularda yok değil.
• ah içime tüküresim geliyor.
• iş hayatımın temeline bomba konuldu. her an tetikteyim.
• bloğu herşeye rağmen sürdürebildiğim için kendime şaşıyorum.
• kızkardeşim hamile hemde 4 aylık. artık yazabilirim.
• kendimi bakıma almam lazım.
• su içmek hayattır.
• evdeki işten fenalık geldi. ütüden çamaşırdan ve yemek yapmaktan...erkek olmak varmış.
• bir milyonuncu kez yüksek lisans yapmaya karar verdim.
• niğde'yi terk etmek istiyorum...

küçük öğrencim...

Kapıdan içeri girer girmez hemen oynamaya başladı. Kırk yıldır ordaymış gibi..Erenimo artık okullu oldu. Ağustosta başlayacak. İçim bir tuhaf..Emin değilim. Kreşi araştırdım şimidlik herşey yolunda gibi ama...Erenimo kozasından çıkıp kelebek olup uçup gidecek.
Bağımsızlaşacak...Etkileşimle öğrenecek..Bilemiyorum dedim ya içim bir tuhaf..
Önümüzde daha zaman var. Ama artık başlamalı diye düşünüyorum. Arkadaşlarıyla etkileşime girmeli öğrenmeli. Yarım günlük programa yazdırdık.
ufff çok saçma yazıyorum. Başlayıp yüzünde gülücükler gördüğümde içim rahatlayacak..
Kreşimiz http://www.sumankres.com/..
bu arada doktora gittik. yaraları için şampuan verdi. 14 kg 90 cm olmuş oğluşum. herşey gayet normal güzel dedi. Erenimo hiç ama hiç ağlamadı.
galiba anne ağlayacak:(