Szekspir według Barańczaka

Podstawowe utwory Williama Szekspira, przystępnym sposobem streszczone i dla celów mnemotechnicznych w formę wierszowaną przyodziane (według Stanisława Barańczaka):



"HAMLET"

Duch:brat jad wlał do ucha.

Syn ducha:o, psiajucha!

Stryja w ryj?Drastyczny krok.

Zwłoka.Jej finał:stos zwłok.

 

"ROMEO I JULIA"

Rody Werony:wraży raban.

Młodzi:hormony.Starzy:szlaban.

Mnich:lekarstwem zielarstwo?

Finał:trup grubą warstwą.

 

"OTELLO"

Tło:gondole i doże.

Centrum uwagi:łoże.

Wąż:Jago.Mąż:"Ja go!..."Duszona:

Żona.Finał:obsada kona.

 

"MAKBET"

Szkot:bestia bitna.

Żona:ambitna.

Ręce umywa.Ma gdzieś.

Bór:marsz na mur! Finał:rzeź.

 

"KRÓL LEAR"

Król ojciec:lebiega.

Błazen:go ostrzega.

Córki:dwie złe, jedna lepsza.

Finał:wszystko się rozpieprza.

Tak mi się jakoś przypomniały te teksty. Świetne są. Najlepszy chyba Romeo i Julia...
Teksty znalazłam, dość niespodziewanie, tutaj. A opublikowane zostały chyba w "Biografiołach", które baaardzo chciałabym mieć....

"Satyra na bożą krówkę" - Konstanty Ildefons Gałczyński

Z okazji Światowego Dnia Poezji chciałam się z wami podzielić jednym z moich ulubionych wierszy mojego ukochanego Gałczyńskiego!

Satyra na bożą krówkę

Po cholerę toto żyje?
Trudno powiedzieć, czy ma szyję,
a bez szyi komu się przyda?

Pachnie toto jak dno beczki,
jakieś nóżki, jakieś kropeczki -
ohyda.

Człowiek zajęty niesłychanie,
a toto proszę, lezie po ścianie
i rozprasza uwagę człowieka;

bo człowiek chciałby się skoncentrować,
a ot bożą krówkę obserwować musi,
a czas ucieka.

A secundo, szanowne panie,
jakim prawem w zimie na ścianie?!
Co innego latem, gdy kwitnie ogórek!
Bo latem to co innego:
każdy owad może tentego
i w ogóle.

Więc upraszam entomologów,
czyli badaczy owadzich nogów,
by się na tę sprawę rzucili z szałem.

I właśnie dlatego w Szczecinie,
gdzie mi czas pracowicie płynie,
satyrę na bożą krówkę napisałem.

Wiersz powstał w Szczecinie, moim rodzinnym mieście, przez co jest mi jeszcze bardziej bliski! Recytowałam go ostatni raz na studiach, razem z innym wierszykiem, "O wróbelku" i fragmentami jego "Listów z fiołkiem", ku uciesze całej grupy... Mam do  poezji Gałczyńskiego ogromny sentyment odkąd w pierwszej klasie podstawówki mama czytała mi jego "Zaczarowaną  dorożkę", a ja nauczyłam się na pamięć wiersza pod tytułem "Strasna zaba" (był to wiersz dla sepleniących, stąd pisownia) i recytowałam go w pokoju nauczycielskim w szkole, stojąc na koszu na śmieci... Ech! To były czasy! A Gałczyńskiego polecam na chandrę.