Vorig jaar was ik er zelf nogal bij ingeschoten bij het naaiweekend, dus dit jaar moest er in ieder geval iets voor mijzelf mee naar huis. Ik maakte voor het eerst een dames-kledingstuk uit de La Maison Victor. Ik koos voor de Dusty top uit het september/oktober nummer van vorig jaar. Mijn zusje maakte al eerder maat 36 en die was haar te groot, dus ik kwam gelukkig onder het over tekenen uit. Ik keek een met haar mee toen ze de 34 over ging trekken, maar wat is dat patroon een ramp! Dat heb ik nog niet eerder zo beroerd mee gemaakt. Ik geef eerlijk toe dat ik dacht dat de reacties een beetje overtrokken waren...niet dus.
Het in elkaar naaien leek eerst vlekkeloos te gaan. Al noemden mijn tafelgenoten het mijn 1000-spelden topje. : )) Ik gebruik graag veel spelden, die ik er dan dwars in steek. kun je zo fijn over heen naaien. Maar goed, het topje werd in elkaar genaaid, plooien vouwen ed was allemaal duidelijk. Toen hij af was, vond ik hem eerst wel goed gelukt. Ben weg van het stofje... maar thuis zag ik er toch van alles aan. Eigenlijk is hij voor mij ook gewoon te groot. Dus weer van alles losgetornd op naailes. De schoudernaden heb ik ingenomen en smaller gemaakt aan de schouderzijde. Daardoor viel de hals wat minder diep en viel het topje onder de oksels ook minder laag. Helaas blijft hij MV wat naar buiten kiepen, ondanks naadband en unter-stitch. Volgens mijn naailerares gebeurt dat bij iedereen die hem maakt. Zou er dan toch iets niet kloppen met het patroon? In ieder geval vind ik de schouders veel te breed voor een maat 36. Dus als ik hem nog een keer maak, moet er wel van alles aan gebeuren.
Overigens is het wel een irritant stofje om te strijken, het is een soort viscose fubbertricot stofje, denk ik. Na elke wasbeurt, moet je de beleggen weer heel netjes strijken, anders ziet het er niet uit. Zucht... gelukkig is het stofje zó leuk!
