Dunden Bugune...!

Bende bir takim hastaliklar vardir. Bu hastaliklarin basinda ise fotograf cekme hastaligi gelir. Fotograflara bakmak, sonra o anlara dalip gitmek cok guzeldir. Iste yine boyle bir ani yasiyorum su anda.
Tuhaf duygular heryanimi kaplamis durumda. Hayat diyorum ne garip birsey. Nerden nereye atiyor bizleri. 2 yil icinde neler neler oldu hayatimda. Simdi sifirdan baslasam anlatmaya, neler cikar acaba ortaya.
Atladim geldim Canada'lara...

Yazik Araya gitmesin.

Zor bir gundu. Civcivi babasina attim :) Bende 12'ye kadar horul horul uyudum Vahap beni uyandirmasa daha da uyurdum. Neymis acikmis. Emzirmem gerekiyordu. Ama yatak cok guzeldi. Uff, niye babalarda bu olay yokki. Neyse kalktik, bir baktik aksam oluyor. Benim paartesi ve carsamba gunleri aksam 6 bucuktan 9'a kadar okulum var. Az bucuk universite ogrencisi olurumda :) Hemen Cihan'i komsuya biraktik. Arabamiza ( Vahap'in arabasina) atladik hizli hizli okula gittim. Gecen seferki projemde 76 almisim :) Coook sevindim. Hasankeyf'den bahsetmistim. Sonra bir suru odev verdi hocamiz. Ayin besinde okulum kapanacak, 21'indede vizeler baslayacak. Sonra ikinci donem ocakta baslayacak. Neyse, sonra oglusumu almaya gittik. Coookk sekerdiii. Nasil ozlemisdim onu. Ayrilik ne zor. Oglumu cok ozluyorum.

Eve geldik. Cihan,im hiiicc durmuyor. Uykusu var bariz ortada ama uyumuyor. Bende onu yatirarak emzirdim. Oyle kafasi gogsume gomulu ne guzel uyuyordu Yavasca kalkayim dedim. Allaahh!!! Hemen uyandi. Bayagi ugrastim yok deli gibi agliyor. Yine ayni sekilde uyuttum. Yine uyandi. Bu arada aklim mutfakta. Makinenin bulasik deterjani bitmis diye butun gun bulasik yikamadim. Sonra kendime -- oo gul hanim sizde iyicene kibarlastiniz :) Butun bulasiklari yikadim. Hizimi alamadim makinedeki tencereleri de cikarip onlarida yikadim. Sonra herseyi sildim. Bu arada bende bir takinti var lavabolari parlatma  hastaligi. Camasir suyu doktum. Bembeyaz oldular. Ohhh!! Miiss gibi oldu. Su mutfakta bulasik varken asla uyuyamiyorum. Sanki o bulasiklar gece beni durtuyor. Guulll gel bizi yika diyorlar.

Daha sonra bir cay koydum. Ve gecmise gittim. SImdi ben Paris'te yasarken. Bizimkiler restoran isletiyorlar. Birtane Antepli ustamiz vardi. Cok iyi bir insandir kendileri. Ama konusma tarzi cok tuhaf oldugundan anlayamam genelde onu. Annem tercuman olurdu. Neyse, bu amcam, mutfakta ne ziyan olacaksa, cope gidecekse, yazik a..... gitmesin der. Bende bu a... yi bir turlu anlamazdim. Zamanla «Ali» oldugunu dusundum. Ali'de bizim patrondu. Halla hallaa derdim. Neden Ali'ye gitmesin diyorki. Ali'ye gitse n'olacakki.  Zamanla annem bunun «ali» degil  «ara»oldugunu soyledi. Tabi bu benim yilin gafi ailenin diline dolandi. Artik herkes Ali'ye gitmesin diyor ( laf aramizda Ali'de gicik mi gicik, bencil mi bencil, akli fikri parada, cocuklariyla hic ilgilenmeyen, yil basinda bile sirf fazla para icin calisan, yanindakilere de kole muamelesi yapan biri , yani su hayatta Ali ye uyuz oldugum kadar kimseye uyuz olmadim) Yani herseyi Ali'ye gitmesi, beklenen bir durum aslinda. Ali doymayan bir adamda :)

Iste bunlar aklimdayken. Caylari koydum. Ve bugun son kullanma tarihi bitecek olan pastayi cikardim. Yari pismanlik icinde kocamaannn bir dilim kestim, yazik araya gitmesin :) Tabi bugun boyle araya gitmesin diye yedigim ikinci buyuuk dilim olunca, kilolarida dusununce, inanilmaz bir pismanlik yasadim. Hani turk filmlerinde kizimiz der ya - Ekrem pisman misin? Evet cookk pismanim. BIrdaha migdemi cop niyetine kullanmayacagim :)