Lost in Time shawl

Begin dit jaar heb ik in de IJsselhallen bij Wolliez zo'n heel mooi garen gekocht. Wat een schitterende kleurencombinatie! Ik wist ook meteen al dat ik de Lost in Time hiermee wilde gaan maken, een gratis patroon van Mijo Crochet.

Zoals gewoonlijk nam ik mijn haakwerkje mee voor onderweg. Grappig hoe anders de shawl hier nog lijkt doordat hij hier helemaal wit is. Kleur doet zoveel.

 Het schoot lekker op. Mooi werk met die kleurovergangen.

Ja en toen bleek dat mijn duimen het niet meer aankonden. 

Eerst bleef het werk dus een poos liggen en daarna probeerde ik dagelijks weer wat te haken. Want hij moest wel af natuurlijk. Langzaam maar zeker zag ik hem toch groeien, al duurde het dit keer wel heel erg lang. De laatste toeren heb ik gemaakt van zwarte garens uit mijn voorraad, zodat hij een bredere zwarte rand kreeg.

Ben helemaal tevreden met het kleurverloop en de grootte van de shawl.

Van helemaal wit naar helemaal zwart. Mijn buurvrouw wilde hem wel even showen. :) 

Als iemand de Lost in Time wil gaan maken, ik kan het zeker aanraden. 

Voorlopig is dit wel mijn laatste haakwerk. Mijn handen hebben rust nodig en ik weet nog niet hoe het zal gaan na het revalideren. 

Dus zit ik nu dagelijks weer achter mijn naaimachine met als tussendoor handwerkje de Passacaglia. Want ik geef niet zo gauw op. ;) 

Buiten is het ijzig koud en het sneeuwt lichtjes

Geen weer om naar buiten te gaan als je niet hoeft en ik hoef niet. :)

Maar wat een heerlijk breiweer!

Lekker breien, kopje thee, af en toe naar buiten kijkend om te zien of het nog sneeuwt en dan weer lekker verder breien. 

Het patroon is Westerwaldwaves, een gratis en eenvoudig patroon dat ik van Ravelry heb. Alleen in het begin is het even opletten, nu heb ik geen patroon meer nodig. 

Het garen heb ik vorig jaar zomer tijdens het Quiltfestival Noord Groningen gekocht in Uithuizen bij Wolletjes.

Het garen voelt hard aan, het is Lopi Einband dat pas na het wassen zachter gaat worden.

De breinaalden heb ik goedkoop op de kop getikt. 22 Cent per stuk. Veel verwachtte ik er niet van. Helemaal niet waar de slangetjes aan de breinaalden bevestigd zijn. Maar, ik moet eerlijk toegeven, het breit heerlijk en licht. Geen miskoop. :)



Zaterdag ga ik naar de Handwerkbeurs. Eens kijken wat er dit keer voor mooie wolletjes en lapjes aangeboden worden.
Dit is alweer bijna klaar. :)

Onder de parasol

Ook onder de parasol heeft een handwerkverslaafde zoals ik, toch iets nodig om aan te werken.

Het werd de Virus shawl , die ik al in verschillende schitterende versies gezien had op Facebook. Een heerlijk makkelijk patroontje voor buiten. Geen gedoe met patronen lezen omdat je het zo kunt onthouden en dus lekker kletsen en haken tegelijk. Vakantiewerk zou je het kunnen noemen. ;)

Het wolletje heb ik gekocht in februari bij Bart & Francis. Het is maar 1 knot van 500 gram light fingering merinosoft fine. Heerlijk garen om mee te werken. Volgende keer in de IJsselhallen toch maar wat meer van meenemen. ;)

Eerst heb ik een proefje gehaakt met acryl. Maar ik kreeg toch wat hobbels in het werk ondanks het goed volgen van het patroon. 

Dan eerst maar met het mooie wolletje geprobeerd.

Vind je het ook niet net een uiltje? 

Als ik het werk strak trok viel me niks op, maar anders wel. Namelijk bij de drie boogjes van 4 lossen moet je in de volgende toer het bovenste boogje overslaan. Maar dat boogje zit dan veel te los naar mijn zin. Dus tussen de rijen met 1 stokje en 1 losse, neem ik met 1 vaste het bovenste boogje mee. 

Ik heb het in de tekening als een blauw blokje erbij getekend, voor de mensen die dat beter begrijpen. ;)

In ieder geval beviel me dat beter en ik heb de shawl met veel plezier in twee hele hete dagen gehaakt. De shawl is toch ruim 1.30 m geworden en zo'n 60 cm hoog. Precies wat de bedoeling was, namelijk een niet al te grote shawl tegen de tocht van de ventilator in de zomer. 

Na de laatste reeks van 4 toeren had ik nog net genoeg garen om nog een simpel randje om de boogjes te maken van 1 losse en 1 vaste en 1 vaste in de vaste tussen de boogjes.

Het was een leuk cadeau om te maken, vooral omdat het haar zo goed staat. Deze shawl wordt vast veel gedragen denk ik zo.

Nurmulintu XL en Boefie

In twee weken heb ik deze extra grote Nurmulintu shawl gebreid. 

Steeds weer wegleggen blijft moeilijk voor mij, maar mijn polsen en duimen vinden dat wel zo fijn.  Hij is erg lang geworden; 2,60 x 52 cm, dat lijkt me een fijne maat om te dragen.

De Nurmulintu is een gratis patroon op Ravelry en ik heb er al eerder eentje gebreid. Die draag ik erg vaak. Wel is dat eerste shawltje een stuk kleiner, 1.80 x 30 cm, van maar één knot sokkenwol. Deze keer heb ik de kantgedeelten in een ander kleurtje gemaakt. Wel allebei sokkenwolletjes die ik in Berlijn heb gekocht, Austermann Hand painted en Austermann Step. 

Van de paarse wol heb ik nog 50 gram over. Misschien brei ik daar wat sokken van. Ik had toch zin om die breidopjes die ik in het Museum Staphorst heb gekocht, te gaan gebruiken. :)

 

Links het oude shawltje, nog steeds veel gebruikt. 

Met onze Boefie in huis viel het niet mee om te breien, om foto's zonder Boefie te maken en vooral om bolletjes wol zelf te houden. 

Toen ik klaar met breien was, bleek er een knoepert van een fout in te zitten. Daar kan ik niet tegen hoor. Dus de dunne pen erbij en achteruit breien. Erg lastig met dat kantgedeelte. Gelukkig waren het maar vier pennen. Maar toch. Ik wilde dit gauw afmaken, duurde het toch weer een avond langer. ;)

Daarna heb ik mijn beide lange dunne dassen van heel zacht en dik garen aangepast. In plaats van één lange sliert heb ik er een bredere shawl van gemaakt met een lus waar je hem door kunt halen. Een stuk praktischer en zo draag ik ze weer graag.

Weinig handwerknieuws dus, logisch als je weinig tijd hebt.

Want onze dieren vragen best veel aandacht.

Maar Boefie helpt mij met het opruimen van oude projecten.

Ook helpt hij met het uitzoeken van nieuwe projecten

en hij zorgt ervoor dat ik flink in beweging blijf.  

Want ik ga veel op pad met Axel en Boefie. Alles om Boefie zijn energie een beetje kwijt te laten raken. ;)

Boefie's voorkeur is samen met Axel in het kistje achterop de fiets, maar dat vindt Axel niet zo leuk. 

Maar voorin het fietsmandje met een kussentje onderin en aan een tuigje natuurlijk, hebben we al heel wat kilometers afgelegd zo saampjes. Zo kan ik ook foto's maken voor mijn fotoblog van Staphorst en omgeving, Staphorst elke dag. Zoals deze foto van de schaapjes hieronder. Toen was er nog zon en geen dikke donkere mist zoals de laatste dagen.

Af en toe laat ik ze ergens op een landweggetje waar geen auto's rijden lekker spelen, natuurlijk aan een lange lijn. Boefie is dol op los zand. Dan graaft hij grote kuilen en springt en buitelt erover heen.  Leuk om te zien. 

Ook vind hij andere dieren erg interessant. Koeien, paarden, schapen, al wil hij niet neusje neusje doen, zoals Axel. Maar wie weet, komt dat nog.  

Hij is wel bang voor auto's, scooters, fietsen, skateboards, stepjes en vooral voor tractors. Dan kruipt hij onderin zijn mandje of helemaal onderin mijn jas. Even naar een veilig plekje, maar daarna wil hij er weer uit hoor. Al mag hij van mij bang blijven van al dat verkeer in de hoop dat hij nooit onder een auto komt.

Wij gaan er dus dagelijks op uit, mist of niet. Misschien moet ik een wat mooier fietsmandtasje maken. Altijd beter dan een oude boodschappentas. ;)

Mooi roze neusje hè. :)

Berliner Eiku shawl

Soms heb je zo'n patroon dat heel simpel is en toch heel erg leuk uitpakt. Zoals het patroon Eiku, een van de vele gratis patronen van Ravelry. Het prachtig gekleurde sokkenwolletje van Wol met Verve hielp natuurlijk ook. ;)

Links zie je hoever ik was toen ik terugkwam uit Berlijn afgelopen december. Al was het nog zo eenvoudig breien ik heb het nog eenvoudiger gemaakt door de basis helemaal in ribbelsteek te breien. Gewoon vergeten dat er toch een patroon in zat. ;) Maar het stoort niet. Daarnaast had ik al wat steken teveel op de naald voor het gaatjespatroon, ook dat was geen probleem. Alles was makkelijk aan te passen.

Het was een leuk niet-nadenken-breiwerk om te maken. De beschrijving van de picotrand vond ik erg summier, maar gelukkig waren er genoeg filmpjes op YouTube waarop prima te zien was hoe het moest.

Ook nog even een foto genomen van de shawl hoe hij eruit zag voor het wassen en blocken. Toch heel wat anders!

Even in de Eucalan, rollen in een handdoek en dan het pennenwerk.

Oja, die bult opzij heb ik nog weggehaald toen ik het zag op de foto. Want een shawl met een bult lijkt me niks. ;)

Dan hier de nette foto's met alle puntjes en gaatjes er goed op.

Op de laatste foto is te zien hoeveel garen ik overhad, 1 gram! Dat is echt kiele kiele hoor. De picotrand had meer garen nodig dan ik had verwacht. Maar die rand maakt de shawl wel extra leuk.

Binnenkort is er weer de Handwerkbeurs in de IJsselhallen. Eens kijken wat voor mooie wolletjes Wol met Verve nu weer heeft. :)