En de volgende quilts voor Verdanda!

Nog steeds heet, de zomer dit jaar lijkt wel eeuwig te duren. Dan maar flink doorwerken, zo merk ik er het minst van. ;) 

Dit is wat ik het Ballenquiltje noem. Perfect voor iemand in een rolstoel die warm wil blijven. Alhoewel ik me dat nu niet echt goed kan voorstellen.

Om dit quiltje te maken,  kreeg ik een lap grijze katoen, een stuk dikke fiberfill met gaten en een zakje met cirkels met windmolenmotief. Erg blij was ik met die grote lap stof, want het is moeilijk om aan achterkantstof te komen. Zo lukte het allemaal net!

Als eerste begon ik met het maken van de noppen, want ik zag al gauw dat het niet genoeg was om alleen zestien cirkels te appliceren. 

De gaten in de fiberfill waren zo gedicht en zo kon ik de boel dubbelen en beginnen met appliceren.
Eerst de grote cirkels en daarna de rest.

Met de reepjes stof omgebiesd en klaar! Weer een Verdanda quilt!

Maar ik had er nog eentje, het Bomenquiltje. Een kant en klare top ingebracht bij Verdanda. De achterkant is stof die over is van het Sprookjesquiltje die ik eerder al eens voor Verdanda maakte.

Nadat ik eerst het middenstuk langs de shasings had doorgequilt, heb ik ook nog even om de boompjes zelf gequilt. Een rand met bladeren maakte het af.
Zo, nu kan ik weer rustig voor mezelf aan de slag.:)

Als iemand nog lapjes, garens, patchworkblokken, vulling of andere patchworkmaterialen kan missen, de stichting Verdanda is er heel erg blij mee. In Quiltpalace in De Wijk worden daar door vrijwilligers zoals ik quilts van gemaakt voor volwassen mensen met een beperking.  Op de site van Verdanda kun je er alles over lezen.

Zo hee, dat was me een blogpauze!

Maar het schilderwerk is gedaan, de plafonds zijn stralend wit en de spierpijn is weer over. ;) 

Meteen maar begonnen met de Verdanda quilts die ik nog af wilde maken. 

Deze quilt hoefde ik alleen te dubbelen en af te biezen werd er gezegd.
Tja, dat viel toch even tegen.
De blokken waren ongelijk en de randen leken wel rimpelrandjes. Dus eerst maar randen eraf tornen voordat ik kon dubbelen en quilten.

Het leek me het beste om deze quilt zo simpel mogelijk door te quilten. Gewoon rechte lijnen met mijn gewone naaimachine voetje. Wel met mijn handschoentjes aan zodat ik het geheel wat makkelijker kon doorschuiven.

Omdat er niet genoeg stof was om een bies van te maken, heb ik de rand naar achteren omgeslagen en vast genaaid. Daarna heerlijk in de zon gehangen. Een eenpersoons quilt om via Verdanda weer iemand blij te maken.

De volgende ligt alweer onder de naaimachine, hitte of niet. Het is best warm onder het schuine dak van mijn werkkamer. Met de warme naaimachine voor mij en de ventilator achter mij, werk ik toch lekker door tot het daar boven de 29 graden is. Dan hou ik er toch echt mee op. Op naar de volgende affo!

Verdanda

Zoals ik al eerder schreef, ben ik weer terug bij de Verdandaploeg. 

Dat betekent eens in de zoveel tijd in de winkel bij Quiltpalace in Staphorst samen gezellig aan quilts voor Verdanda werken.

Jammer voor mij dat Quiltpalace gaat verhuizen. De Wijk is niet echt ver, maar het even langslopen is dan wel verleden tijd!

Voor deze quilt kreeg ik een top met grote driehoeken en een sprookjesmotief. Maar omdat het een eenpersoons quilt moest worden, heb ik wat lapjes in bijpassende kleuren meegenomen.

Van de top heb ik de zijkanten losgetornd. Ook zat er een bies bij, natuurlijk veel te kort. Overhemdstofjes in smalle repen en twee brede stroken die over waren van de boompjesquilt maken samen met de losgetornde strook en nog wat extra roze, een mooi formaat quilt.

Het quilten zelf ging wat lastig omdat ik roze glittergaren gebruikte om vrij te quilten. Gelukkig ging het quilten met de nieuwe machine prima. Volgende keer heb ik in ieder geval al één affo!

Bij Verdanda krijgt men allerlei lappen, patchworkblokken, onafgemaakte quilts of zelfs hele quilts. Deze cirkels waren ook ooit een project van iemand en dat mag ik af gaan maken. 

Bij de volgende samenkomst krijg ik er nog wat cirkels erbij, eens kijken of ik hier een mooi geheel van kan maken. Deze staat dus nog even in de wacht.

Voor het bomenquiltje hoef ik niet veel te doen. De top was al af. Dus heb ik de boel gedubbeld en ben begonnen met quilten. De boompjes zelf en de rand moeten nog. Dat gaat nog wel lukken voor de volgende keer.

Voor een vierde quilt liggen deze top en achterkant al klaar. Te wachten tot ik een passend stuk vulling krijg. Dan ga ik deze met plezier afmaken!

Over een poosje, komen deze quilts dan in de lijst bij Verdanda te staan. 

En dat betekent, dat ze iemand blij hebben gemaakt. Daar werk ik graag aan mee. :) 

Maar natuurlijk doe ik ook nog wel andere dingen hoor. Ben nu met een tas bezig. Moet groot en stevig worden. Duidelijk nog niet klaar. 

Aan de slag maar weer!

Gelukkig nieuwjaar!

Na een lange periode van heel veel spanning en stress heb ik eindelijk weer de rust in mijn hoofd om een logje te schrijven. Want voor de kerst kwam mijn man weer uit het ziekenhuis, zonder gal en gelukkig ook zonder tumor. Dat dingetje op de MRI bleek een bijmilt te zijn.

Wat hebben wij een heerlijke kerst gehad! 

Bijna de hele maand december heb ik samen met mijn man in het ziekenhuis doorgebracht. Het enige dat lukte, was breien. Ja en dan wel met steeds weer uithalen.

Mijn Malabrigo Bubbles shawl, een patroon van Kieran Foley, is af en geblockt. Daarna zijn er nog verschillende dingen op de pen gezet en uitgehaald. Stress maakt dat je hersens alleen voor de belangrijkste dingen werken, niet voor breien.

Gelukkig had ik veel steun aan mijn dochter en aan onze Boefie. Hij is echt een hele lieve kat. :)

En net voor de ziekenhuis periode, kreeg ik een nieuwe naaimachine. Natuurlijk een Pfaff, dan heb ik tenminste geen naailes nodig. En dus is hier mijn eerste naaiwerk aan de designwall. Een eenpersoonsquilt voor Verdanda. Een geweldig goed doel om voor te naaien.

Het quilten is met deze nieuwe machine wel heel anders, dus ik moet eerst maar wat oefenen. 

Wat ook in december gebeurde, het sneeuwde. En hoe! Mijn rhododendron kon het gewicht van de dooiende sneeuw niet aan en verschillende grote takken zijn gebroken. Zo jammer! En veel puf om sneeuw te ruimen had ik toch al niet. 

Als laatste breiproject heb ik toch maar weer een sok opgezet. De Blackrose Socks van Suzi Anvin. Want als een van de exposanten van de eindejaarsexpositie in het Koetshuis in Staphorst, heb ik daar toch wat tijd doorgebracht. Leuk om wat van mijn verzameling Scheurich vazen uit de zeventiger jaren te laten zien.

Het meenemen van een sok om te breien, bleek aanstekelijk te werken. De andere dag waren er al meer breiwerkjes. :D  

Met als laatste onderwerp dit keer, een paar gebruikte en door mij genaaide telefoonzakjes. Iemand heeft duidelijk weer een nieuwe nodig. Lekker weer aan de slag!

Een nieuw jaar, ik wens iedereen veel geluk en vooral gezondheid!