Wie was Lilith?

Lilith was een vrouwelijke stormdemon, die in verband gebracht werd met de wind en waarvan werd gedacht dat ze drager was van ziekte en dood (bijvoorbeeld kraamvrouwenkoorts). Maar ze was ook de vrouw van Adam waaraan ze zich niet wilde onderwerpen en eiste (ook in seksueel opzicht) gelijke rechten. Zij wilde letterlijk niet de onderliggende partij zijn.

Dit gaf aanleiding tot voortdurende onenigheid bij het paar, tot Lilith er zo genoeg van had dat zij haar magische krachten gebruikte (zij kende de geheime naam van God en riep Hem aan) om te ontkomen. Adam drong er bij God echter op aan Lilith terug te laten komen, maar zij weigerde. Lilith hield voet bij stuk en keerde niet terug naar Adam. Toen kwam Eva.

De persoon van Lilith dook rond 3000 v.Chr. voor het eerst op in een klasse van wind- en stormdemonen, zoals Lilitu in de Babylonische mythologie. Lilith verschijnt als een nachtelijke demon in de joodse overleveringen. Lilith wordt meestal als een gevleugeld wezen voorgesteld en wordt vaak aangehaald in "magische" teksten.

Aan elkaar geplakte fragmenten uit de wiki over Lilith.

Kruis

Nee ik kan er niets aan doen, behalve aan een mooi gestileerd mensje (hier past het verkleinwoord, lijkt me) doet dit beeld me ook aan een kruis denken. Effies maar. Omdat ik dan toch in de Christelijke opvoedingsstand sta, zie ik er vervolgens 'n komt allen tot mij in.

Als ik dan iets beter kijk, zie ik de schaduw op de muur erachter. Het beeldje staat op een tafeltje met vier poten en neemt brutaal de ruimte in die het nodig heeft, zoals Gijsbert van der Wal in NRC-Handelsblad schreef.

“Door zich breed te maken laat hij zien waarin een klein beeld groot kan zijn,” voegde hij daar - niet overbodig - aan toe. Want het beeld van Anne-Marie van Sprang is geen schreeuwende twitteraar, maar een fluistertoon die je laat genieten en zelf denken.

Organisch

 Als ik de zeezaal binnen stap, hoor ik de zee met geruis de stoffen vormen opblazen. Amorf maar toch ook met vrouwelijke delen. Opgeblazen, uitgezakt tussen strakke vierkante pilaren. Hier en daar grijnst een textiel je aan. Het werk lijkt toevallig een kamer te vullen. Maar het zoekt zich een weg naar je denken en voelen. Ach stop! Geen kunstgeouwehoer hier! Toch is het zo!

Auke de Vries, tussenlanding

Zonder titel, beschilderd metaal, 2007

Tribute to Hugo Junkers, 2015

Kleuren en vormen in de ruimte. Overal. In de lucht, op de grond en aan de wanden. Veelal van metaal, maar toch kwets- en breekbaar, verwonderend en overdonderend.

Bij de ingang kreeg ik een folder met alle werken. “De Vries wil geen teksten bij de werken,” zei de man bij de kassa, vandaar. Uit die folder de treffende tekst:

Zonder titel, 2013

“De vormen zijn vaak abstract, maar verwijzen ook naar de werkelijkheid. Vormen uit de natuur, of achitectonische vormen zijn alomtegenwoordig. Die doen denken aan vogelhuisjs, boomhutten of een beschutte plek om even te verblijven.”

Nog te zien tot 25 juni 2017 in Beelden aan Zee (Scheveningen).







Klik op de foto's voor grotere afbeelding.

Sai (vogelboot), 2009/10

fragment Zonder titel, 2009