Τελικά πόσο ωραία είναι να ζεις στην επαρχία, πόσο όμορφο να ζεις σε χωριό?
Τα μισά χρόνια της ζωής μου σχεδόν τα έζησα στην επαρχία.. Από τη γέννησή μου μέχρι και την ενηλικίωσή μου έζησα σε χωριό και στην επαρχία γενικότερα. Τα υπόλοιπα 15 τα έζησα στην πόλη.
Πού ήταν καλύτερα όμως?
Νομίζω πως στα 33 μου χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα "στην επαρχία φυσικά!"
Πολλοί θα πούνε "σιγά μην είναι καλύτερα στην επαρχία, εμείς εδώ στην πόλη τα έχουμε όλα, δε μας λείπει τίποτα".
Άλλοι πάλι θα πούνε "σιγά μην είναι καλύτερα στην πόλη, εμείς εδώ στην επαρχία έχουμε ποιότητα ζωής".
Αυτή είναι και η διαφορά θα πω εγώ, η ποιότητα ζωής!
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως στην επαρχία δεν είναι μόνο η ποιότητα ζωής, γιατί και η επαρχία όλα τα έχει! Τι της λείπει? Ίσα ίσα που "ζει" και την πόλη.
Αυτό που δεν έχει, είναι ίσως τα μεγάλα ονόματα, την πολυκοσμία, το καυσαέριο, την κίνηση, τις βρώμικες θάλασσες, τον χαμό, το κάθε λογής καρύδι!
Έτσι είναι η επαρχία, γεμάτη ομορφιές..
Να μετακινείσαι χωρίς άγχος, να βλέπεις όμορφες εικόνες, να απολαμβάνεις τις ομορφιές της φύσης, να τρως καλά, να πίνεις καλά, να αναπνέεις καθαρό αέρα, να συναντάς αγαπημένα σου πρόσωπα, να σμίγεις με τις αναμνήσεις σου, εν τέλει να ζεις!
Αρχίζω και τα βάζω με τον εαυτό μου ώρες ώρες που αντί να επιστρέψω στο νησί έμεινα τόσα χρόνια στην πόλη... Τώρα συνειδητοποιώ πόσο δίκιο είχαν οι γονείς μου και οι φίλοι μου που με παρακαλούσαν να επιστρέψω... Αλλά, το ξερό μου το κεφάλι! Ναι, το παραδέχομαι!
Τι κι αν έκανα διαφορετική δουλειά από αυτό που σπούδασα? Εμ, και τώρα που δεν κάνω τίποτα καλύτερα είναι? Ας είναι... Όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή και αυτά είναι που μας διδάσκουν κιόλας στη ζωή... Αν δεν είχαμε πάρει αυτές τις αποφάσεις στη ζωή μας κάποτε, δε θα ήμασταν αυτοί που είμαστε σήμερα, δε θα είχαμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας σήμερα...
Από τότε που επέστρεψα έχω αρχίσει να βλέπω διαφορετικά τη ζωή στην επαρχία, να την κοιτώ με άλλο μάτι. Έχω έναν έντονο πόθο να μάθω, να ψάξω, να διατηρήσω τις παραδόσεις, να βρω τις ρίζες μου, να μη χαθώ από αυτό το δέσιμο με το παρελθόν του τόπου μου, την ιστορία του..
Μου αρέσει να ψάχνω παραδοσιακές συνταγές και να μαγειρεύω, παραδοσιακά γλυκά, δεν έχει σημασία από ποιο νομό, γιατί η Κρήτη είναι μεγάλο νησί!!!
Έτσι η βδομάδα με βρήκε...
Να φτιάχνω Σφακιανόπιτες... (δείτε συνταγή εδώ...)
Να βολτάρω στο χωριό και να κάνω συζητήσεις με γιαγιάδες συγγενείς που μου λένε ιστορίες από παλιά και πως έχει αλλάξει το χωριό σήμερα. Πως οι νέοι έφυγαν, αλλά αυτοί που μένουν πασχίζουν να διατηρήσουν τις παραδόσεις και άλλα τόσα... (φωτογραφίες από προηγούμενη επίσκεψη στο χωριό...)
Να βγάζουμε ρακί σε μια μάζωξη που λέγεται καζάνι... Παρέα 20 ατόμων, η ρακί να βράζει και εμείς να τρώμε κακαβιά, φρέσκο ψάρι, άγρια χόρτα και να πίνουμε άφθονο κρασί και ρακί... (φωτογραφίες από χθες βράδυ...)
Η ιδέα του Weekly Moodboard είναι της αγαπημένης Lyriel.
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν είναι :