pencere etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

En mutlu insanların hangisinin ardında yaşadığını hangimiz bilebiliriz ki!...

Ne viraneler vardır, kırık camlarından mutlu kahkalalar yükselir.

Nice konakların süslü perdeleri ardında, hangi dertli başlar duvarlara vurulmaktadır.
Kim bilebilir!...

Çok severim pencereleri.


Gizemli bulurum onları.
Önlerinden trenle, otobüsle, arabayla geçerken hep görmeye çalışırım yarı aralık, açık, sımsıkı

kapalı perdelerin ardını. Her birine ayrı hikayeler yakıştırırım.





Çok severim pencereleri.


Akşamsa eğer, dışarıya sızan ışıkla ölçerim içeridekilerin mutluluk desibelini. Karanlık

pencereleri sevmem. Hafif ışığı sevmem. Abajurları, lambaderleri, aplikleri sevmem.

Kapaklı avizeleri de sevmem. Işık yukarıdan gelmeli. Işık gür ve engelsiz olmalı. Işıl ışıl, pırıl pırıl.

Loş, karanlık köşe bucak kalmamalı.

Çok severim pencereleri.

Kendi pencerelerimi de severim.
Aralık perdenin kenarından sevdiklerimin siluetinin eve yaklaşmasını

çaktırmadan izlemeyi...
Açık camdan (kışın ya da yazın) yarı belime kadar sarkıp, yolculadığım kişi

görüş alanımdan tamamiyle kaybolana kadar elimi kolumu sallamayı...

Çok severim...






Her bir pencere, ardında; bir büyük roman, bir sürü öykü, yığınla enstantane, bir çok dram,

komedi, trajedi...

Doğum, ölüm, cenaze, düğün, kalabalık, yalnızlık, gürültü, sessizlik, kimsesizlik...

Sevgi , nefret, aşk, seks, cinnet, cinayet, mihnet, eziyet, meşakkat, meşk, minnet, izzet, ziyafet,

zarafet, sohbet, ibadet ...

Ve insana dair ne varsa, hepsini barındırır.


Pencereler güzeldir...

Pencereler gizemlidir... Pencereler insanidir...

Severim pencereleri!...