Die had ik nodig, een winterjas. En ik had bij een van de Voguesales een beeld van een jassenpatroon gekocht, namelijk
nummer 1320, een jas van Issey Miyake. Ik had ook al op een markt geloof ik een prachtige stof gevonden, een paarse visgraattweed met pluisjes. Ik vroeg om 3 meter (ik wist nog niet zeker welk patroon ik zou gebruiken), er was nog 4 (ik heb geloof ik nog geen tientje betaald voor het hele stuk, leuke vondsten zijn dat). Uiteindelijk had ik 2 nodig voor de jas, kortom, ik kan er nog een maken als ik zou willen, dus dit is eigenlijk het proefmodel. Hetzelfde geldt ongeveer voor de voering, een Oililyvoering, allang in huis, maar nog geen goede toepassing voor gevonden. Qua kosten was dit dus een hele goedkope jas. Qua werk, dat is een ander verhaal.
Het begon met de maat. Ik heb ontdekt dat maat 8 met een paar vaste aanpassingen goed zit bij mij. Maar toen ik dit patroon ging tekenen zag ik de bovenwijdte van het affe model staan en ik heb het maar eens gemeten met een jasje dat ik al heb - de bovenwijdte van maat 6 leek mij eigenlijk meer dan voldoende. Dus ik tekende maat 6. Omdat ik echt een nieuwe winterjas nodig had -
de oude hing na 4 jaar inmiddels meer in elkaar dan dat die er nog uitzag. Ik had onlangs een begrafenis en vond dat ik zo'n oud vod niet meer aan kon doen, dus ik had ook nog een stevige deadline.
Om de jas warm te maken knipte ik van fleece een tussenlaag, de jassenstof zelf was tamelijk dun. Maarrr... bij een winkel om de hoek bij mijn werk was het restant van de uitverkoop in de uitverkoop en daar hing een prachtjas bij, die mij goed zat, mooie kleur had en zó goedkoop was, dat ik besloot niet twee avonden te racen tegen de klok om de jas op tijd af te krijgen, maar deze gewoon meenam. Een lekkere, warme, smaragdgroen/zwarte skunkfunkjas met een brede kraag, eigenlijk vergelijkbaar met mn oude roze/bruine.
Dus daar lag de geknipte jas. En tja. als de druk eraf is, is de vaart er ook uit. Dus maakte ik allerlei andere leuke en ook heel nuttige kledingstukken, maar die jas bleek mij wel aanstaren. Ik heb mij ooit voorgenomen dat ik eerst moet afmaken waar ik aan ben begonnen, voor ik met wat nieuws begin, en ik houd me daar behoorlijk redelijk aan - ik wilde dat nu toch ook volhouden.
Inmiddels leek de vrieslente een beetje op te houden en toen ik nog eens naar de jas keek, dacht ik dat de fleece tussenlaag misschien wel zo dik zou worden dat de jas dan eigenlijk te klein zou gaan zijn. Dus die skipte ik. De buitenjas zat snel in elkaar - heel leuk om te doen ook: alle jasdelen naai je aan elkaar, de mouw moest ik sluiten en dan half inzetten, dan aan het eind de ronde bovenpas eraan vaststikken en ineens was het dan een jas.
De binnenkant, dat was een ander verhaal. Diezelfde pas zit niet in de voering, vanwege het beleg aan de voorkant. Bij de voeringdelen is die pas aangeknipt, wat bij het inzetten van de mouw betekende dat ik én het precisienaaiwerk had van het inzetten van een mouw, maar daarbij tijdens dat "rondje" twee keer een punt had met een scherpe hoek - dus naald in de stof, boel zoveel mogelijk aan de kant schuiven en dan verder naaien. Ik vond het heel erg lastig om dat netjes te krijgen en het is ook niet zo heel goed gelukt. Maar verder ben ik heel erg tevreden over de jas. De pasvorm is helemaal goed wat mij betreft - ik ben blij met de kleinere maat, al was ik wel vergeten de mouwlengte goed te bekijken (een stuk extra aan te knippen voor de zekerheid), waardoor ik met veel te korte mouwen zat. Ik heb er uiteindelijk maar manchetten aan gezet, nu zijn ze lang genoeg en het past wel aardig bij de rest van de uitstraling van de jas.

Dus ondanks dat de jas niet mijn-moeder-kijkt-naar-de-binnenkant-proof is, ben ik er toch heel blij mee. Ik vind het een prachtpatroon, maar wie bedacht heeft dat het "easy" was...
Ten slotte een fotootje van de manier waarop Vogue dacht dat het patroon het beste tot zijn recht kwam: